Schandalig
Door: Marceline de Waard op 14 september 2017

SCHANDALIG

‘Kijk dan zelf. Hij ademt niet meer!’ 
JP voelt aan de pols en legt zijn oor tegen de mond van de man op het bed. ‘Wat heb je in vredesnaam met hem gedaan?’

‘Nou, nog niks. Hij wilde dat ik hem eerst blinddoekte voor ik verderging.’ 

JP kijkt eens goed naar Molly. Haar borsten puilen uit een rood-zwart korset en de bovenrand van haar kousen snijdt in het vlees van haar dijen. 
‘Kind, trek eens wat aan. Je ziet er niet uit’ Hij duwt op de borst van de man. 
‘Is hij dood?! Moet ik een dokter bellen?’ 
‘Jemig muts, een dokter krijgt er ook geen leven meer in. ‘
‘Wat dan?’ Molly kijkt JP met opengesperde ogen aan.  
JP slaat zijn armen over elkaar en zwijgt. Verdomme! Zijn seksparty’s zijn altijd een groot succes. Ideaal om zijn zakenpartners te krijgen waar hij ze wil hebben. Molly, de beste van de meisjes, moest dit financiële kopstuk haar speciale behandeling geven en nu dit. Hij ziet de kop al voor zich: ‘Man dood tijdens seksparty in de villa van …’ 
‘Ik heb nog wat te goed van Lex. Wacht hier.’ 
Molly gaat in een stoel zo ver mogelijk van het bed afzitten. Haar blik gaat omhoog van de dikke buik naar de onderkin van de man. De rode kleur is uit zijn gezicht verdwenen. JP komt binnen met Lex die nog bezig is zijn hemd in zijn broek te proppen.
‘Wat is hier gebeurd?’ 
‘Kom op!’ JP gooit de kleding van de dode man naast hem op de sprei. ‘Helpen jullie eens, we kunnen moeilijk met een lijk tussen de andere gasten gaan slepen.’
Terwijl de mannen achtereenvolgens zijn onder- en bovenlijf optillen, trekt Molly hem zijn smoking weer aan. Dan rollen ze hem met zijn drieën in de sprei. Als JP de sprei dichtbindt met het bondagetouw dat Molly eerder naast het bed heeft klaargelegd, pakt Lex zijn mobiel. ‘Je moet me nu ophalen. Ik heb een bijzonder pakketje om mee te nemen.’ 
‘Ik ga alvast naar buiten.’ En weg is JP. 
‘Wat heb jij in godsnaam met hem gedaan?’ Lex kijkt Molly nijdig aan. 
‘Niks bijzonders, volgens mij had hij een zwak hart of zo.’ Ze bijt op haar lip. ‘Wat gaan jullie eigenlijk met hem doen?’ 
‘Gaat jou niks aan.’ 
Na wat een eeuwigheid lijkt komt JP terug met een klerenkast van een man. Hij grijnst als hij Molly ziet, ze is vergeten dat ze haar jurk nog aan moest trekken. De klerenkast zwaait het ingepakte lijk over zijn schouders. Dan zijn de mannen weg. 

De volgende dag gaat Molly na het opstaan met een mok koffie en een sigaret voor de tv zitten om wakker te worden. Ze valt midden in een nieuwsuitzending: 
Vanochtend is bij een boerderij in Duitsland een dode man in een korenveld gevonden. Zijn identiteit is nog onbekend. Wel is bekend dat hij een smoking droeg en was geblinddoekt. Al het koren stond nog overeind en er zijn geen sporen gevonden. De politie staat voor een raadsel. Iedereen die inlichtingen kan…’ 
Molly luistert niet meer. Ze denkt aan de duizend euro extra die ze vannacht van JP kreeg. Is dat eigenlijk niet wat weinig? Haar voorhoofd rimpelt.  

Een week later belt Molly aan bij de afgelegen villa van JP. Ze kent JP al jaren en het is voor het eerst dat hij haar hier zonder een duidelijke reden uitnodigt. Hoewel. Ze denkt aan de vondst van de geblinddoekte man in het korenveld en de speculaties die in de media de ronde doen nu bekend is dat het gaat om een topman uit het internationale bankwezen. Gisteren meldde de politie in Crime-TV dat hij een hartkwaal had en een natuurlijke dood stierf. Molly bijt op haar lip als ze denkt aan de oproep om inlichtingen te verstrekken en de 100.000 euro beloning die gisteren in het vooruitzicht werd gesteld voor de tip die tot de oplossing van deze zaak leidt.
‘Kom verder,’ JP doet de deur open en gaat haar voor. De stilte weerkaatst het tikken van haar naaldhakken. Een groot contrast met de drukte en levendigheid die er normaal heerst als Molly hier komt als een van de meisjes. Een koude hand sluit zich om haar hart als ze zich realiseert dat er verder niemand is. JP neemt haar mee naar een kantoor aan het einde van de gang. Hier is ze nog nooit geweest en de kamer met zijn boekenkasten, grote bureau en leren fauteuils maakt dat ze zich erg nietig voelt. JP laat haar plaatsnemen voor zijn bureau en gaat zelf in de bureaustoel zitten.  
JP kijkt haar aan. Haar oksels worden nat en haar hart roffelt als een op hol geslagen paard.
‘Hoe gaat het met je?’ JP lacht als hij ziet hoe Molly recht overeind schiet.
‘Goed. Waarom ben ik hier?’ Ze steekt haar kin naar voren.
‘Het was niet jouw schuld. Daar ben je zeker wel blij om?’ 
Molly haalt haar schouders op. ‘Vertel mij wat nieuws.’
‘De politie weet nog steeds van niks.’  
Ze kijkt omlaag en ziet hoe JP met zijn pen zit te spelen en beseft dat hij net zo zenuwachtig is als zij. Hij mag dan zijn streken hebben, echt slecht is hij niet. 
‘Ik kon niet anders. Dat begrijp je toch wel?’
‘Ja.’ Ze kijkt om zich heen. ‘Woon je hier alleen?’ 
JP schudt zijn hoofd. ‘Ik woon hier niet. Ik gebruik dit alleen maar voor de party’s. Jij blijft toch ook komen?’ 
Ze denkt aan haar flatje met uitzicht op de eettafel van haar overburen, haar balkon waar net twee klapstoeltjes oppassen en de beloning van 100.000 euro. Ze haalt diep adem. ‘Ik weet niet. Een meisje moet ook aan haar toekomst denken en ik word er niet jonger op.’ 
Hij trekt zijn wenkbrauwen samen. ‘Wat bedoel je? Ik betaal je toch altijd goed?’  
‘Wie zorgt er voor dit huis als jij er niet bent?’ 
Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes. ‘Af en toe komt er een schoonmaakbedrijf en een tuinman.’ 
‘Mmm. Ben je niet bang voor krakers?’
‘Krakers? Waar heb je het over’ 
Ze staat op. ‘Ik moet gaan, ik heb nog een afspraak.’ 
JP denkt aan zijn gesprek gisteravond laat met Lex. De dreiging die achter zijn ‘Je zorgt er toch voor dat dat hoertje voor altijd haar bek houdt’ schuil ging, voelt hij nog steeds. Bovendien heeft hij een zwak voor Molly. Ze is betrouwbaar, een vakvrouw en, eerlijk is eerlijk, de zorg voor deze villa is een gedoe. Hij komt overeind. 
‘Wil jij hier soms wonen als ik er niet ben?’ 
Ze lacht onschuldig. ‘Wat? Biedt je mij nou een baan aan?’
‘Een baan?’ 
‘Ja, als huishoudster. Of begrijp ik je verkeerd?’ 
JP schiet in de lach. ‘Molly, je bent onbetaalbaar!’
‘Dat hoop ik niet.’ Ze lacht met hem mee. ‘Een huishoudster heeft ook een inkomen nodig.’ 
Ze worden het eens over de voorwaarden. JP loopt om zijn bureau heen en steekt zijn hand uit. Ze slaat haar handpalm tegen de zijne. Zijn vingers sluiten om haar hand en hij trekt haar naar zich toe. ‘En we vergeten wat er de laatste keer gebeurde.’  
'Natuurlijk. Het was een ongeluk en wíj hadden geen keus.’ 
Zijn mondhoeken gaan omhoog als hij haar het wij hoort beklemtonen. Hij draait haar om en geeft een tik op haar kont. ‘Naar boven jij! We gaan het bezegelen.’

‘Wat doet die stomme hoer hier? Ik dacht dat je het geregeld had.’ 
Lex kijkt met samengeknepen ogen weg van Molly richting JP. Het is de eerste keer dat Lex weer op een seksparty is sinds hij met zijn helikopter JP hielp om van het lijk af te komen. Een mysterie dat de politie niet op kan lossen en Lex wil dat graag zo houden.
‘Dat heb ik ook. Ik heb haar hier zodat ik haar altijd in de gaten kan houden. Bovendien is ze helemaal afhankelijk van mij, die zegt geen woord.’
Molly woont inmiddels negen maanden in de afgelegen villa en regelt daar zijn zaken. Ook het organiseren van de party’s en de meisjes is haar taak en dat doet ze fantastisch. JP heeft er geen omkijken meer naar en de feestjes zijn succesvoller dan ooit. 
Lex snuift. ‘Dat geloof jij. Mijn god nooit gedacht dat jij zo’n stomme, goedgelovige klootzak zou zijn. Het is een vrouw! En nog wel een van het onbetrouwbaarste soort.’ Hij kijkt weer naar Molly in haar glanzende, roze avondjurk. Een decolleté waar haar borsten ieder moment uit kunnen springen. Een lange rok die, als ze bukt, om haar billen en heupen spant alsof de stof ieder moment open kan scheuren. En een split die tijdens het lopen, haar in kousen gehulde rechterbeen net onthult. Lex glijdt met zijn tong over zijn bovenlip. ‘Ze ziet er eigenlijk best lekker uit. Is dat het ouwe rukker? Heb je je laten inpakken door een geil hoertje?’ 
JP grijnst. ‘Het is zakelijk, maar het heeft natuurlijk voordelen om haar hier altijd voor het grijpen te hebben.’ 
De ogen van Lex boren zich in die van JP. ‘Na het feestje is ze voor mij.’
‘Hoe bedoel je?’ JP’s maag trekt even samen. Lex heeft een slechte reputatie bij de meisjes. De keer voordat hij JP met zijn helikopter en lijfwacht hielp, heeft JP het meisje waarmee Lex zich vermaakte naar de eerste hulp moeten brengen.
‘Ze heeft nog wat goed te maken en bovendien staan we daarna weer quitte.’ Lex slaat zijn armen over elkaar, zijn gezicht zo strak dat het lijkt alsof het uit graniet gehouwen is.
De mond van JP wordt droog en zijn hart mist een slag maar dan denkt hij aan zijn prioriteiten en beseft dat hij geen keus heeft.

‘Waarom zijn zij hier nog?’ Molly kijkt naar Lex op de bank en zijn lijfwacht die ernaast staat. Ze had gehoopt ze nooit meer te zien. Het is al ochtend en de laatste gasten en meisjes zijn net vertrokken. Ze is moe. Haar voeten doen zeer en ze wil naar bed.
‘Hij wil zo nog even met jou mee.’ 
‘Wat?’ Molly brengt haar gezicht vlak bij dat van JP. ‘Ik ben helemaal zijn type niet.’ Lex valt doorgaans op de magere meisjes. ‘En bovendien, dat doe ik niet meer.’  
JP pakt haar bij haar bovenarmen en kijkt haar aan. ‘Nu geen verbeelding krijgen. De afspraak is dat jij nog steeds het meisje bent voor de speciale gasten. Lex heeft ons toen goed geholpen en dus is hij een speciale gast.’ 
Molly krijgt het koud. Ze denkt aan de verhalen van de meisjes die eerder meegingen met Lex.
‘Is er een probleem?’  
Ze schrikken op. Met grote ogen kijkt Molly naar Lex op.
‘Nee hoor,’ zegt JP en hij duwt Molly richting Lex. ‘Ze is voor jou.’  
Ze drukt haar hakken in het tapijt, met opgeheven kin kijkt ze Lex aan. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en grijpt haar beet in haar haar. ‘Au!’ ‘Wil je soms dat Klaus ook meedoet met ons feestje.’ Achter Lex doemt zijn kleerkast van een lijfwacht op. Hij grijnst en zijn ogen die over heen glijden voelen als een belediging.
‘Nee.’ Ze draait zich om en loopt gedwee voor Lex de trap op. Zenuwen fladderen als opgejaagde vlinders in haar rond.  

‘Pak je bondagespullen!’ 
Molly voelt de vlinders wegvliegen als ze doet wat hij zegt. Hij is dus net als al die andere machtige mannen die het lekker vinden om tijdens de seks de controle even uit handen te geven. 
Hij rukt de touwen uit haar handen. 
‘Hè?’ De opgejaagde vlinders komen terug. Lex grijnst. ‘Je dacht toch niet dat ik jou hiermee je gang liet gaan. Geef eens een mooie striptease.’ Hij maakt het zich gemakkelijk op bed.  
Molly doet wat hij zegt. Ze bedenkt dat aan alles een einde komt en dat als ze rustig meewerkt het eerder voorbij is. Dus zet ze haar verstand op nul, schakelt haar gevoel uit en geeft zich over aan de perversiteiten van Lex. Maar op het moment dat ze denkt dat ze alles gehad heeft, stoot Lex hard in haar en grijpen zijn in chirurgische handschoenen gestoken handen om haar keel. Hij knijpt en ze moet kokhalzen. Hij verhoogt de druk en ze loopt rood aan. Ze spartelt en zijn opwinding groeit. En op het moment dat ze slap wordt, is het alsof hij explodeert vanuit zijn tenen. 
Achteraf laat Lex de boel opruimen door Klaus. 

De volgende dag worden Molly en JP door het schoonmaakpersoneel gevonden. Molly vastgebonden aan bed met haar armen en benen wijd, haar hoofd geknakt opzij. JP naakt ernaast met een pistool in zijn hand. 
De maanden erna raakt men niet uitgepraat. Jan Pieters, de spindokter van de Partij voor Moraal, organiseerde in een afgelegen villa net over de grens met Duitsland, seksparty’s voor de rijkste en machtigste mannen van Europa. En of dat nog niet sensationeel genoeg was, schoot hij zichzelf ook nog door het hoofd na een uit de hand gelopen seksspelletje met een hoertje. Wurgseks. 
De media smullen ervan. En ook de zaak van de geblinddoekte man die bijna een jaar geleden in het korenveld werd gevonden, wordt weer opgerakeld en uiteindelijk door de politie gesloten. Allemaal de schuld van Jan Pieters.



Marceline de Waard

Marceline de Waard (1964) wil als kind schrijver worden. Deze kinderdroom ebt weg totdat zij eind 2016 de Schrijversacademie ontdekt. De passie voor het schrijven wakkert weer aan. Sinds 2017 schrijf ik korte verhalen die ik publiceer op Facebook en diverse schrijfsites. Momenteel schrijft ze haar eerste roman met als werktitel ‘De thuisreis’. 


 Gepubliceerde korte verhalen zijn: 
 - ‘Een nieuw leven’ in de bundel ‘Geen droom te ver’ van Adoremi (2018)
 - ‘Het ballet van de elfen’ in de bundel ‘Droomverhalen’ van aquaZZ (2017) 
 - ‘Schandalig’, een Quiller op de website van vrouwenthrillers.nl (2017)  
 - ‘En niemand die haar mist’ in de bundel ‘Enge Verhalen’ van Heel Nederland Schrijft (2017)



Bezoekersreacties:
Website Security Test