Geen Bookspotinfo aanwezig. |
Oorspronkelijke titel:
I de lugnaste vatten (2009)
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga
ISBN: 9789021440347
Uitgever: Volt | Singel
Verschenen: 2011
Pagina's: 400
 |
Omschrijving:
Buiten het seizoen is het rustig op Sandhamm, het idyllisch vakantie-eilandje vlak voor de kust van Stockholm. Eigenlijk wonen er maar zo n 120 mensen, maar als de midzomernacht dichterbij komt, loopt het vol met duizenden vakantiegangers en zeilers, die maar één ding willen: in alle rust genieten van de zon en de zee. Maar op een hete ochtend in juli spoelt het lijk van een man aan, verwikkeld in een vissersnet. Een week later wordt er op het eiland een vermoorde vrouw gevonden. Aanwijzingen zijn er bijna niet. De spanning bij de bevolking wordt opgevoerd. Is er een verband tussen de twee slachtoffers? Zal er nog een moord gepleegd worden? Welke geheimen liggen er verborgen op dit kleine eiland?
Extra informatie:
- Stille wateren is het eerste boek met hoofdpersonen Nora Linde en Thomas Andreasson.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Anoushka Rood op 31 augustus 2011:
De quotes op de achterkant van Stille wateren maken de verwachtingen hooggespannen voor dit boek. Viveca Sten zou aansluiten bij de allerbeste thrillerauteurs die het land rijk is, het zou een spectaculaire en ingenieuze thriller zijn, een klassieke whodunit, perfecte mix van vakantie-idylle, moordzaak en familietragedie...
Helaas worden deze verwachtingen niet ingelost. Het beschrijven van de couleur locale kan een leuke en interessante toevoeging zijn aan een thriller maar als het ten koste gaat van de snelheid van het verhaal verliest het zijn kracht. De schrijfster beschrijft ieder huis dat de politie tegenkomt als ze op weg zijn naar een verdachte uitgebreid. Dat is way too much! Ook de beschrijvingen van onder andere visnetten en het bouwen van vuurtorens nemen te veel plaats in. Hoeft niet erg te zijn maar als daarbij ook vrij in het begin van het verhaal duidelijk is wie de dader moet zijn, dan verliest het verhaal alle kracht en gaat het leunen op de karakters en die zijn helaas een beetje slapjes.
De hoofdrolspelers in dit verhaal zijn Nora, die met man en kinderen een zomerhuis heeft op het eiland Sandhamn, waar de moorden plaatsvinden. Een andere hoofdrolspeler is Thomas, een politieagent, die gescheiden is nadat hun drie maanden oude dochtertje plotseling is overleden. Je vraagt je bij het lezen af hoe het in vredesnaam mogelijk is dat Thomas ooit bij de politie is gekomen want alle input en opmerkingen moeten van buitenaf komen en hij verliest daarmee zijn geloofwaardigheid als speurder. Nora is best een interessant personage, maar dat wordt teniet gedaan door Calimero-uitspraken als "Dat was niet eerlijk", terwijl de omstandigheden best wel om een hardere reactie en uitspraak vragen. Alles wordt te veel uitgekauwd en uitgelegd en dat maakt het boek er niet beter op. Wel is duidelijk dat de schrijfster alle inns en outs weet van het eiland Sandhamn en dat ze met verstand van zaken schrijft, alleen had dat beter gepast in een vakantie brochure.
Bezoekersreacties:
Juanita (45) op 27 september 2012:
Viveca Sten heeft een hele fijne schrijfstijl. Vanaf het begin zit je lekker in het verhaal. Ze beschrijft de omgeving en personen heel gedetailleerd zonder dat het saai wordt. Na de eerste aktie kabbelt het verhaal wel een beetje voort. Het gaat vooral om de eilandbewonders, vriendschap, familie intriges. Hierdoor vind ik dit boek meer een mooie misdaadroman dan een spannende thriller. De cover geeft dit ook wel een beetje aan: een mooi eiland, kabbelend water, fluitende vogeltjes. Maar dit alles is niet storend. Viveca Sten schrijft op zo’n heerlijke manier dat je graag verder leest om te weten wie het nou gedaan heeft. Gewoon een heerlijk boek om lekker bij te ontspannen. En zeker geschikt voor de lezers die geen bloedstollende thriller willen, maar wel van een spannend boek houden.
Oordeel:
Isa Maron (46) op 2 september 2011:
Stille wateren van Viveca Sten is jammer genoeg een weinig inspirerend boek. Het begint al een beetje afgezaagd: man wordt verdronken – een wandelaar die zijn hond aan het strand uitlaat vindt het lijk. Vervolgens worden de politieman (met natuurlijk het persoonlijke drama in zijn verleden) en een jeugdvriendin (met natuurlijk een egocentrische arts als man) geïntroduceerd. Wat het geheel interessant maakt is de omgeving: zanderige en winderige eilanden voor de kust van Zweden – met boottochten, toeristische winkeltjes, vuurtorens en al. Dat spreekt mij wel aan. Helaas is de schrijfstijl nogal nadrukkelijk en uitgebreid, alles wordt verteld en herhaald en dat maakt het boek sloom. Wat daardoor ook erg opvalt zijn de trucjes die de schrijfster uithaalt om het spannend te maken: als het om hints rondom de plot gaat, hult de schrijfster zich ineens in nevelen en moeten we raden naar wat er aan de hand is of wie in de scène meespeelt (alle personages hebben een naam en worden uitgebreid beschreven, maar als het echt spannend is wordt er bijvoorbeeld ineens gesproken over ‘de gastvrouw’). Wat ronduit ergerlijk is zijn de domme fouten in het verhaal: het labrapport zegt dat er geen drugs en alcohol in het bloed van het lijk zijn gevonden en de volgende dag bedenkt politieman Thomas dat het slachtoffer waarschijnlijk van de ferry is gevallen – hij hield immers van een borrel en zou wel dronken zijn geweest. Een ander personage ligt half beschonken in bed en zijn moeder staat een half uur op de deur te bonken voor hij eindelijk eens opendoet en de volgende dag doet dezelfde moeder dezelfde deur voor de politieman open met haar eigen sleutel. Tja, het boek is verfilmd en je zou denken dat het dan wat goeds te bieden heeft, maar helaas maakt het voor mij die verwachting niet waar. Het plot is uiteindelijk niet aardig genoeg voor de vele woorden en pagina’s die eraan gewijd zijn.
Oordeel:
Maria (Roxyfloxsy) (35) op 1 september 2011:
Mooie en kundige recensie weer Anoushka! Een anti-tip dus in dit geval, bedankt!
xxx
Oordeel:
|
|
|
|
|
