Achter het pseudoniem Lars Kepler schuilt het echtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril. Ze debuteerden in 2010 met de thriller Hypnose; hierna volgden nog drie thrillers met de uit Finland afkomstige rechercheur Joona Linna in de hoofdrol. Alle thrillers van Lars Kepler onderscheiden zich door hun lijvige omvang en ook nu is dit het geval, Stalker beslaat 576 pagina’s. Stalker gaat verder waar het vorige boek, Slaap, eindigde. 

Joona Linna heeft zijn dood in scène gezet om zo de laatste maanden met zijn zieke vrouw en zijn dochter te kunnen doorbrengen. Wanneer het bericht hem bereikt dat er een lichaam geïdentificeerd is als dat van zijn kwelgeest Jurek Walter keert hij terug naar Stockholm. Daar raakt hij betrokken bij een moordzaak waarbij commissaris Margot Silverman vermoedt dat het om een seriemoordenaar gaat. 

Iemand maakt een kort filmpje van een vrouw, gezien door een raam en zet dit op You Tube. Enkele uren later wordt de betreffende vrouw gruwelijk verminkt gevonden en in een bepaalde pose neergezet. Margot roept de hulp in van Eva Maria Bark, de hypnotiseur uit Hypnose en tegelijkertijd vraagt ze Linna onofficieel een handje te helpen. Linna heeft tijdens zijn onderduikperiode een ernstig ongeluk gehad, waardoor hij in slechte fysieke staat verkeert. Niet iedereen zit op zijn inmenging te wachten, want Linna is nog steeds zijn charmante zelf: eigengereid, koppig en een individualist.

Stalker is alles wat je mag verwachten van een thriller. De spanning is bloedstollend en sommige passages zijn ronduit doodeng. De schrijfstijl is vlot en gemakkelijk en de gebeurtenissen worden bekeken vanuit meerdere perspectieven. In het verleden heeft de auteur wel eens de kritiek gekregen te veel onnodige extra’s in het verhaal te verwerken; gelukkig is het schrijversechtpaar in ontwikkeling want met elk boek wordt de constructie ervan beter. 

Stalker bevat geen talloze onnodige zijwegen, het aantal personages blijft overzichtelijk en de plotwendingen zijn verrassend en geloofwaardig. Met het thrilleraspect zit het dus wel goed, dit geldt echter niet helemaal voor de karakters. Joona Linna spreekt inmiddels al wel tot de verbeelding, hij is een intelligente, charmante en ietwat mysterieuze man. Andere belangrijke spelers, zoals commissaris Margot Silverman, zijn wat mij betreft onvoldoende uitgewerkt. En hoewel de psychologie van de uiteindelijke dader netjes klopt, had dit wel wat meer uitgediept mogen worden. Ik vind Stalker een fantastische thriller, maar door de soms niet goed uitgediepte karakters net geen topper.