Omschrijving: Mike Zetterberg woont met zijn vrouw Ylva en hun dochtertje in een huis net buiten Helsingborg. Op een dag komt Ylva niet thuis uit haar werk. Mike gaat er aanvankelijk van uit dat ze iets is gaan drinken met collega’s, maar als ze de volgende ochtend nog niet thuis is, vreest hij het ergste. De politie beschouwt hem als hoofdverdachte. Mike vecht om zijn onschuld te bewijzen en probeert zo goed en zo kwaad als het gaat zijn verdriet de baas te zijn om hun dochtertje te beschermen. Hij is onwetend van het feit dat Ylva nog leeft en zich op een steenworp afstand van hun huis bevindt. Haar ontvoerder speelt een wraakzuchtig, sadistisch spel dat teruggaat naar een tragedie in hun beider verleden. Zal Ylva ooit kunnen terugkeren naar huis?
Extra informatie: - Wil je alvast een stukje lezen? Dat kan hier.
Ylva Zetterberg had nimmer gedacht dat door een tragische gebeurtenis van twintig jaar geleden oude wraakgevoelens op zouden laaien. Het was niet iets waar zij part noch deel aan had, maar ze kon de dramatische wending die het zou nemen niet voorzien. De Amerikaanse Deen en wederhelft van Ylva, Mike wordt door haar vermissing geconfronteerd met een eveneens pijnlijk feit en weet daarom niet goed hoe hij de situatie in moet schatten. Als dagen weken worden en deze vervolgens in maanden overgaan zonder dat er een spoor wordt teruggevonden dat leidt tot enige duidelijkheid, herpakt Mike, ook omwille van zijn zevenjarig dochtertje Sanna, zijn leven.
Niet enkel de hoofdrolspelers zien genoeg over het hoofd, ook de auteur laat in mijn ogen duidelijke steken vallen. De opzet is erg sterk, de uiteindelijke uitkomst ook, omdat we op onze klompen aanvoelen dat dit wellicht geen eind goed al goed verhaal gaat worden. De impact op de lezer ontbreekt echter volledig. De hoofdstukken zijn kort, met wisselend perspectief, en houden vaart. Eenmaal helder in welke hoek we de dader moeten zoeken wordt deze ook met naam genoemd. De rol van de politie is enorm clichématig en het is duidelijk dat Ylva op hun hulp niet hoeft te rekenen. Het verleden van Ylva is echter wel interessant. Ze is door de auteur niet standaard neergezet en hierdoor zijn Mike's gedragingen begrijpelijk maar nimmer invoelbaar. Het ontbreken van enige emotie, in welk stadium ook, is een misser, zeker omdat met de tijd die verstrijkt mensen ook zelf veranderen. Helaas wordt de precieze aanleiding van de verdwijning pas helemaal aan het slot in een wel zeer langgerekte zin verduidelijkt en hierdoor mist het z'n uitwerking. Hoewel we beslist een plaatje kunnen schetsen wat Ylva doorgemaakt moet hebben, heb ik op geen enkele wijze een klik met haar gekregen. Er is meer gekeken naar het psychologische machtsspel tussen dader en ontvoerde, dan naar haar eigen, ongetwijfeld afgestompte gevoelens. Het breken van iemands ziel naarmate de tijd doortikt had een meerwaarde aan het verhaal gegeven als de auteur zich wat meer om Ylva had bekommerd. Dan had de lezer dit voorbeeld vast ook gevolgd. Toeval komt hier ook om de hoek kijken en daarmee had de auteur wat meer kunnen doen. Door de onwetendheid van de een en de berekenendheid van de ander goed tegen elkaar uit te spelen ontstaat een perfect spanningsveld wat nu ontbreekt. Doordat de schrijftoon aan de symplistische kant blijft valt het pakkende weg en weet je in feite al dat je niet op een spectaculair plot hoeft te rekenen. De titel zegt nagenoeg het verloop en het verhaal moet het dan ook hebben van de waarom-vraag. Vanuit het oogpunt van hen die het slachtoffer kennen van weleer had ik willen lezen wat ik nu pas aan het eind krijg gepresenteerd. Kort gezegd had het boek veel beter uit de verf gekomen als naar een aantal zaken beter was gekeken. Dat het verhaal de Zweedse lezers al een heel jaar lang in zijn greep houdt, zoals de quote op het voorpad aangeeft, zal niet voor het Nederlandse publiek gelden vrees ik. Ze komt nooit meer terug intrigeert maar de flaptekst vertelt uiteindelijk al datgene wat we te lezen krijgen. Een in meerdere opzichten te dun boek om mij te overtuigen dat Koppel ook daadwerkelijk het nieuwe thrillerfenomeen gaat worden buiten de landsgrenzen zoals de uitgever ons wil laten geloven.
Bezoekersreacties:
Anne-Jan de Jong (38) op 29 juli 2012:
Tweet Wat heb ik ontzettend genoten van dit thrillerdebuut van Hans Koppel! Een boek wat je in no-time uitleest. Een zeer prettige schrijfstijl en éénmaal begonnen in dit boek, wil/kun je er niet meer in stoppen! Waar andere auteurs 400 pagina's voor nodig hebben, dat doet Hans Koppel in ruim 200 bladzijden. Een boek dat boeit van de eerste tot de laatste pagina. Op de website van de uitgever (A.W. Bruna) lees ik dat dit het eerste deel is van een trilogie, nou het volgende deel kan wat mij betreft niet snel genoeg uitkomen! Ik wil absoluut meer lezen! Oordeel:
Jolanda van Leeuwenk (47) op 12 juni 2012:
Tweet Het verhaal op zich is razend spannend, je vraagt je van het bein af aan af wat is de reden van deze belachelijke ontvoering met misbruik? Dan kom je bij het eind plot terug van een koude kermis.
De reden van de ontvoering vind ik aller belabberd. Jammer. Verder leest het boek heerlijk weg,korte hoofdstukken (vind ik persoonlijk fijn). Het zou een heel realistisch verhaal kunnen zijn.
Oordeel:
Brigitte van Duijn (36) op 3 juni 2012:
Tweet ‘Ze komt nooit meer terug’ is het fantastische thrillerdebuut van Hans Koppel (1964) pseudoniem voor kinderboekenauteur Petter Lidbeck en stond met recht maandenlang hoog in de Zweedse bestsellerlijst.
Als Ylva op een dag niet thuiskomt van haar werk, gaat haar man Mike er in eerste instantie vanuit dat ze iets is gaan drinken met haar collega’s. Als ze de volgende ochtend nog niet thuis is en haar beste vriendin en collega zegt dat ze die avond ervoor op tijd naar huis ging, begint hij zich ernstige zorgen te maken. Hij belt zijn moeder om voor hun dochtertje Sanna te zorgen en neemt contact op met de politie, maar in plaats van hem te helpen zien ze hem als hoofdverdachte. Mike probeert zo goed en kwaad als het kan voor z’n dochtertje te zorgen, niet wetende dat Ylva zich op een steenworp afstand van hun huis bevindt. Ontvoerd en overgeleverd aan de grillen van een wraakzuchtig monster uit haar verleden. Er volgt een ziekelijk spel waarbij het niet duidelijk is of Ylva ooit nog naar haar gezin zal terugkeren.
‘Ze komt nooit meer terug’ is een boek waarvan de rillingen je over de rug lopen. Het verhaal is gruwelijk, wreed en angstaanjagend. Een ware hel op aarde, die je je ergste vijand nog niet toewenst. Spannend van de eerste tot de laatste bladzijde. Voldoende uitgewerkte personages, een verhaallijn waarbij steeds meer puzzelstukjes op hun plek vallen en een verrassend einde. Misschien iets te voorspelbaar voor de doorgewinterde thrillerlezer, maar feit is dat je gewoon door wilt lezen tot je weet hoe het afloopt. Helaas is het boek niet zo dik en door de vlotte en prettige schrijfstijl van Hans Koppel lees je het in een mum van tijd uit. Kort maar krachtig zou ik zeggen en een aanrader voor menig thrillerfan. Oordeel:
