Geen Bookspotinfo aanwezig. |
ISBN: 9789085164210
Uitgever: Kleinschalige uitgeverijen
Verschenen: 2017
Pagina's: 320
Overige edities:
2023
E-book
 |
Omschrijving:
De 46-jarige weduwe Josta Bresse wordt op een ochtend wakker en blijkt slachtoffer van een orgaanroof. Tijdens het onderzoek naar de daders ontdekt de Nederlandse recherche dat de identiteit van Josta is 'gewist'. Na een aanslag op haar leven duikt ze onder. Ze besluit het heft in eigen hand te nemen en zelf op onderzoek uit te gaan. De speurtocht voert haar terug naar Oost-Berlijn waar ze werkte als kunstvervalser. De 'Königstein-Gruppe', het team van kunstvervalsers waar zij in 1988 deel van uitmaakte, werkte in opdracht van het toenmalige DDR-regime. Vlak voor de val van de Muur werd het team gearresteerd en naar de gevangenis Hohenschönhausen afgevoerd. Reden: het Dossier waarin de DDR-top de geheime vervalsingsactiviteiten documenteerde, bleek verdwenen. 25 jaar later blijkt dit Dossier reden voor moord, want er zijn personen die koste wat het kost hun DDR-verleden willen afdekken. Opgejaagd als een wild dier probeert Josta Bresse het Dossier in handen te krijgen, maar de macht en de invloed die de daders hebben, blijkt groot. Enorm groot.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Wendy Wenning op 9 maart 2017:
Anya Niewierra (1964) werd geboren in Kerkrade. Ze is werkzaam als algemeen-directeur van VVV Zuid-Limburg en was tot voor kort president van EDEN, het grootste samenwerkingsverband van toeristische bestemmingen ter wereld. Al sinds haar jeugd heeft Anya drie passies: reizen, schrijven en schilderen. Van reizen heeft ze haar beroep gemaakt, het schrijven integreert ze in haar werk en schilderen is haar favoriete hobby. Haar debuut Vrij uitzicht kreeg lovende recensies en werd genomineerd voor de Schaduwprijs 2014, Hebban Crimezone Thriller Award 2014 en de Hebban Debuutprijs 2014.
Josta Bresse, een 46-jarige weduwe, wordt op een ochtend wakker met het gevoel zich verslapen te hebben. Ze heeft ontzettende dorst. Als ze haar telefoon checkt ziet ze gemiste oproepen en berichtjes. Ze scant het verloop van de data en als bovenste staat de datum vrijdag 18 april…maar ze toen ze gisteravond naar bed ging was het dinsdag 8 april! En dan ontdekt ze drie gaten op haar buik. Josta blijkt het slachtoffer te zijn van orgaanroof. De recherche stuit tijdens het onderzoek op het duistere DDR-verleden van Josta en dat is niet alles, het blijkt dat haar identiteit is gewist. Na een aanslag op haar leven duikt ze onder en gaat zelf op onderzoek uit.
“Mijn ogen kijken naar de verwelkte bloemen. Ze zijn dood. Na één nacht? Mijn ademhaling versnelt. Dit kan niet. Met mijn geheugen is iets mis. Beginnende Alzheimer? Maar dan stoppen ze me in een gesticht. Weer in een cel. Nee. Nnee. Dat nooit meer. Weg. Weg. Weg. Ik moet weg. Frisse lucht.”
Het dossier is zo’n thriller waarbij je na het lezen van de eerste bladzijden al gelijk een wow-gevoel krijgt. De afzonderlijke verhaallijnen zijn vanaf het begin uitermate intrigerend en geven ruimte voor diverse mogelijke ontwikkelingen. Josta's verleden wordt uitvoerig beschreven en al wordt nog niet alles prijsgegeven, het is al snel duidelijk met wat voor vrouw wij te maken hebben. Maar waarom hebben ze haar nier gestolen? En haar identiteit? Waarom hebben ze haar uberhaupt in leven gelaten na het stelen van haar nier?
In de andere verhaallijn, die cursief is geschreven, is een man aan het woord, een man die veel met het verleden van Josta te maken heeft. Je merkt dat Josta iets voor hem betekend heeft, hij heeft moeite met de ontwikkelingen die gaande zijn. Vanaf het begin zijn er in Het dossier veel ontwikkelingen die een sterk spanningsveld met zich meebrengen. Soms best heftige situaties waarbij je je voorstellingsvermogen misschien niet teveel moet aanwenden.
“Stukken metaal en plastic liggen verspreid over de kiezels. Mijn oog valt op een afgerukte hand op twee meter van mijn voeten. Iets wits steekt uit. Bij de pols. Ziet er uit als het bot van een kotelet.”
In Het dossier laat de auteur je het verhaal van Josta beleven vanuit haar eigen perspectief (in de ik-vorm) en zet dit met krachtige zinnen neer. Josta, een vrouw die door haar verleden geen emoties meer kent en hardvochtig overkomt. Geen mens vertrouwt alleen zichzelf. Maar haar verhaal belevende voelde ik toch emoties van deze vrouw doordringen en het liet me ook niet meer los. Het is evident dat de auteur over een goed inlevingsvermogen beschikt en ze weet de lezer heel goed te bespelen om de aandacht vast te houden.
“Ik deel geen emoties. Zolang ik zwijg ben ik veilig. Mensen interesseert het toch niet wat met mij gebeurt. Allemaal zijn ze met zichzelf bezig.”
Door maar steeds een beetje helder te maken, blijft er een fijne nieuwsgierigheid en de spanning wordt op een hoog niveau gehouden. Toch, als je goed oplet, zijn een aantal ontwikkelingen al te voorzien. Ik kon in ieder geval een aantal dingen al redelijk snel voorspellen, en dat was jammer. Gelukkig niet alles en door er nog een aantal twists aan toe te voegen blijft Het dossier een perfect uitgewerkte thriller die van begin tot eind interessant en spannend is. Zo’n thriller waarvan je het jammer vindt dat het boek al weer uit is. En ook al had ik het een en ander voorzien, de afsluiting was volkomen onverwacht en bezorgde mij zelfs de rillingen. Rillingen vanwege het onverwachte, maar ook door ontroering…
Bezoekersreacties:
Jaimy (34) op 31 december 2023:
Als Josta op een dag wakker wordt mist ze een nier. Het zorgt niet alleen voor een enorm angstig gevoel, maar werpt haar ook terug in de tijd.
Haar tijd in de DDR heeft ze achter zich gelaten, maar nu wordt ze er toch weer mee geconfronteerd.
Het blijkt een gevaarlijke trip down memory lane, waarbij ze steeds meer te weten komt over zichzelf.
Het verhaal heeft direct een heel spannende onderlaag. De orgaanroof is natuurlijk al een heel spannend aspect, maar de reden erachter en de historie van Josta blijken een ware rollercoaster.
Als lezer wordt je gelijk in het diepe gegooid, maar langzaam komen de lijntjes bij elkaar.
Het verhaal wordt vanuit twee verschillende perspectieven verteld: we volgen Josta, in het heden, als ze de lijnen gaat volgen die haar in de richting van haar gestolen nier brengen. Anderzijds is er een persoon die verteld over Josta. Over haar tijd in de DDR, voordat de muur viel. Deze persoon weet dingen die Josta zelf niet eens weet. Als lezer krijg je zo een heel goed beeld van Josta. Het verklaard waarom ze is zoals is. Het is heel origineel om op deze manier de achtergrond van het hoofdpersonage te leren kennen. Het is namelijk niet duidelijk wie de verteller is. Als lezer krijg je een heel intieme band met deze verteller, juist omdat hij dingen vertelt die Josta zelf niet weet.
Een ander heel bijzonder aspect in dit verhaal is de kunst. Josta is een kunstenares die vooral schildert, iets dat een heel belangrijke rol gespeeld heeft in haar verleden. Maar ook in het heden kan ze dit nooit helemaal los laten. De omschrijvingen die ze van haar omgeving geeft, de kleuren die ze altijd associeert met een kleur op haar schilderspalet is ontzettend mooi neergezet.
Het dossier is een verhaal dat ontzettend veel lagen heeft, iets wat ook weer overeen komt met de schilderijen die Josta maakt. Over elk aspect is nagedacht en geen enkele penseelstreek is ondoordacht neergezet.
De plot van Het dossier blijkt ook erg goed, maar voor mij is het de uitwerking van het verhaal, de details die vooral het hoofdpersonage maken, hetgeen dat er echt uitspringt.
Ondanks deze gedetailleerdheid is Het dossier een verhaal dat geen enkel moment verveelt en ontzettend fijn doorleest. De details zijn op geen enkel moment te veel en blijken het verhaal te maken.
Er zitten ontzettend veel interessante aspecten in het verhaal, waardoor het een boek is dat de lezer zal bijblijven.
Bedankt Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar van ‘Het dossier’ voor mijn deelname aan de leesclub.
Oordeel:
Coenraad de Kat (52) op 4 maart 2017:
Josta Bresse is een zesenveertig jarige vrouw uit het voormalige Oost-Duitsland. Ze is weduwe en woonachtig in het Zuid-Limburgse Mechelen, waar ze als kunstenares een rustig en teruggetrokken leven leidt. De enige waar ze een goed contact mee heeft is haar buurvrouw Eva Hermans.
Als Josta op een ochtend wakker wordt komt ze tot ontdekking dat ze heel lang heeft geslapen en tijdens het douchen doet ze de ontdekking dat ze littekens op haar buik heeft. Later krijgt ze van haar huisarts te horen dat er een nier bij haar is verwijderd.
De Nederlandse recherche stuit tijdens hun onderzoek op haar verleden in de DDR, waar ze deel uitmaakte van de ‘Königstein Gruppe’, een groepering die zich bezighield met kunstvervalsingen. Tijdens deze periode is er een geheim dossier aangelegd.
Vlak voor de val van de Berlijnse muur werden de vervalsers door de Stasi afgevoerd naar de gevangenis Hohenschönhausen, omdat ze op zoek waren naar het geheime dossier. Na vijfentwintig jaar blijkt dit nog steeds van groot belang te zijn en wordt er jacht op gemaakt.
Het verhaal wordt vanuit Josta verteld en is in de ik-vorm geschreven. Hierin blikt de zwaar getraumatiseerde Josta terug naar haar tijd in de DDR. Ze wil dit het liefst vergeten, maar om achter de waarheid te komen zal ze toch de confrontatie moeten aangaan. Uiteindelijk is er geen andere weg dan naar de onheilsplaats af te reizen en daar op zoek te gaan naar antwoorden. Josta beseft dat ze dit niet alleen kan en schakelt hulp in om deze beerput geopend te krijgen. Ze moet er fysiek als geestelijk heel diep voor gaan.
Er is een tweede verhaallijn aan toegevoegd door middel van brieven waarin veel uitleg wordt gegeven over het hoe en waarom het destijds zo is gegaan.
Je stapt in een wereld die veel ongeloof en verbazing met zich meebrengt. Het leed is haast niet te beschrijven, al is het de schrijver wel heel goed gelukt. Met name voor wat betreft de psychologische aspecten die slachtoffers nooit te boven komen.
Anya Niewierra heeft in het boek een sfeer gecreëerd die je als lezer tot in je ziel raakt en daardoor is het voor mij een meesterwerk van hoog niveau.
In 2013 heeft ze “Vrij uitzicht” als een stevig debuut neergezet, maar met “Het Dossier” heeft ze de overtreffende trap behaald, en daarmee een hoge lat gelegd voor een volgend boek.
Oordeel:
|
|
|
|
|
