Omschrijving: Voor haar veertigste verjaardag organiseert Cleo een tuinfeest dat perfect moet zijn. Alles zit mee. Het is een zwoele zomeravond en de champagne vloeit rijkelijk. Haar vrienden vermaken zich opperbest met de andere gasten. Tot Laura, de dochter van Tessa en Thomas, spoorloos blijkt. Wanneer het meisje de volgende ochtend dood wordt aangetroffen, wijst alles op een ongeluk. De vriendengroep zoekt steun bij elkaar. Maar Tessa stelt zich steeds meer vragen over de dood van haar kind. Haar zoektocht zet de de vriendschap onder hoogspanning. Wat gebeurde er werkelijk tijdens die fatale nacht? En kun je je vrienden ooit echt kennen?
Het meisje waar het allemaal om draait op Het tuinfeest, staat op de cover van dit boek. Het is Laura, geen meisje meer en op weg naar volwassenheid met de daarbij horende ontluikende seksualiteit. Zij is de dochter van Tessa en Thomas. Haar ouders zijn bevriend met nog twee stellen en deze stellen spelen de hoofdrol in dit boek. Het verhaal wordt vanuit hen geschreven in het heden en grijpt terug op het verleden naar de rampzalige avond waarop Laura het leven liet.
Als lezer volg je het luxe leven van de drie stellen. Na de dood van Laura is de relatie tussen de drie stellen veranderd. De ouders van Laura proberen hun leven weer op te pakken na de dood van hun dochter, maar gaan hier alle twee op een heel verschillende manier mee om. Tessa, niet voor niets journalist, vraagt zich af of de dood van haar dochter wel een natuurlijke dood was. Ze is overleden tijdens het tuinfeest van Cleo en Lucas, een bevriend stel van haar ouders. Cleo vind het vooral lastig dat de aandacht van het door haar met zorg georganiseerde tuinfeest af ging en dat er zo'n schaduw op is komen te liggen door de dood van Laura. Er hangt voortdurend spanning in de lucht en iedereen probeert zich een houding te geven. Dit is heel herkenbaar geschreven. Iedereen worstelt met de vraag: moet je het nu wel of niet over de overleden persoon hebben. Het is de olifant in de kamer. Het onderzoek dat Tessa instelt naar de dood van haar dochter maakt het er niet beter op. Niet iedereen is blij met haar gewroet naar wat er de avond van het tuinfeest is voorgevallen.
De focus van dit boek ligt op de drie stellen, andere karakters komen dan ook niet aan bod in Het tuinfeest. Dit geeft de auteur meer dan voldoende mogelijkheid om de karakters uit te diepen. Ze hebben allemaal een beetje dezelfde achtergrond, maar zijn ook allemaal verschillend als je wat beter kijkt. De hoofdstukken zijn kort. De spanning wordt langzaam opgebouwd, maar neemt naarmate het boek vordert ook niet echt toe. De plot is wel mooi gevonden, maar de opbouw ernaar toe, zorgt niet voor veel spanning. Het blijft wat voortkabbelen. Dat de auteur Vlaams is, is hier en daar te merken aan het woordgebruik en de zinsopbouw. Het verhaal had zich echter net zo goed ergens in Nederland in de Randstad of in het Gooi af kunnen spelen. Bettie Elias heeft vooral ervaring in het schrijven van kinderboeken. Dit is haar debuut in het volwassenengenre. Een aardig verhaal, maar er had wat meer spanning in mogen zitten.
.jpg)
