Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Anneke van Ieperen op 4 augustus 2020:
Heleen van den Hoven schreef in 2015 haar eerste avonturenroman Halverwege onder het pseudoniem Heleen Dool. Na nog een aantal schrijfprojecten waar ze ook de vormgeving voor verzorgde legt ze zich pas sinds enkele jaren fulltime toe op het auteurschap. Om meer bekendheid te krijgen deed ze met enkele wedstrijden mee, en met succes. Het CARPA Complot won de eerste prijs bij een wedstrijd uitgeschreven door De Crime Compagnie en Sweek en werd in 2019 gepubliceerd. Ditzelfde boek bereikte ook dit jaar als enige thriller de longlist van de Hebban Debuutprijs. De speelgoedman is Van den Hovens’ tweede thriller.
De cover spreekt tot de verbeelding met de donkere afbeelding van een oude pop in een vogelkooi. Ook de titel is bijzonder, en al snel wordt duidelijk dat hiermee hoofdpersoon Inigo Dubbelman wordt bedoeld. Inigo werkt bij het transportbedrijf van zijn oom, maar zijn passie ligt bij het restaureren en maken van houten speelgoed. De problemen beginnen wanneer Inigo na een bezoek aan de tandarts last krijgt van nachtmerries, slaapwandelen en geheugenverlies. Op het werk vindt hij steun bij Fee Kastelein, die zo haar eigen problemen heeft. Zij is bereid verder te kijken dan Inigo’s saaie buitenkant, maar is niet opgewassen tegen zijn vreemde gedrag. Want wat doet de speelgoedman eigenlijk precies in de tijd die hij achteraf niet kan verantwoorden?
“Het is het enige waar hij nog naar kan verlangen. Normaal zijn. Hij heeft er een dagtaak aan om het zo te laten lijken”.
De auteur heeft De speelgoedman geschreven vanuit de perspectieven van zowel Inigo als Fee, wat inzicht geeft in hun persoonlijkheid en drijfveren. Inigo beschouwt veel zaken uit zijn verleden als een vaststaand gegeven, zoals bijvoorbeeld het feit dat hij totaal geen herinneringen heeft aan de tijd voordat zijn zus Marijke werd geboren. Gedreven door zijn onhoudbare situatie besluit hij in zijn achtergrond te gaan graven, zijn vader heeft hij tenslotte nooit gekend en misschien is hij wel erfelijk belast.
Hoe apart Inigo’s gedrag ook is en hoeveel vragen dit ook opwerpt, het kan niet voorkomen dat het verhaal in eerste instantie maar wat voortkabbelt. De sprongen in de tijd en locatie maken het verhaal in het begin ook enigszins onsamenhangend. De hoofdstukken zijn kort, soms zelfs maar een halve pagina, toch komt de vaart er pas laat in. In het laatste deel, toepasselijk genaamd “Antwoorden”, volgt dan de ontknoping en krijgt de lezer eindelijk antwoord op alle vragen. Er gebeurt dan opeens veel en niet elke lezer zal de uiteindelijke plot even geloofwaardig kunnen vinden.
De schrijfstijl van Heleen van den Hoven leest erg fijn en gemakkelijk en ze weet interessante personages neer te zetten. De spanningsboog had eerder aangespannen mogen worden, maar het dubbelzinnige einde maakt een hoop goed. De speelgoedman is een intrigerende thriller waarbij de spanning, vaart en actie samenkomen in het laatste deel waardoor alles wat de lezer denkt te weten op zijn kop komt te staan.
Bezoekersreacties:
Alda (51) op 11 juni 2020:
Van de debuutthriller ‘Het Carpa Complot’ van Heleen van den Hoven was ik onder de indruk, dus toen ik hoorde dat ‘De speelgoedman’ uitkwam schreef ik deze titel gelijk op mijn “wil ik lezen” lijstje. Via de vrouwenthrillers winactie won ik dit boek!
De cover van het boek ziet er mooi en uitnodigend uit. De tekst op de achterkant wekt mijn nieuwsgierigheid.
"Kun je hem vertrouwen?
Wanneer de ex van Fee Kastelijn pikante foto’s van haar verspreidt, neemt haar collega Inigo Dubbelman het voor haar op. Fee besluit daarop Inigo van zijn saaiheid te verlossen, maar leert een interessantere man kennen dan ze had verwacht.
Wie is Inigo Dubbelman eigenlijk? En wat doet hij in de uren die hij naderhand vergeten is? De vraag gooit hun levens overhoop. Het antwoord is dodelijk."
Het boek wordt beschreven vanuit Fee en Inigo, de twee hoofdpersonen. In het begin moest ik even wennen aan de tijdswisselingen vanuit Inigo, omdat ik dacht ik dat de stukjes vanuit Fee dan ook uit die periode waren (maar Fee gaat gewoon chronologisch). Heleen van den Hoven heeft een erg prettige schrijfstijl. Samen met de korte hoofdstukken leest het boek vlot weg. In het nawoord schrijft Heleen dat ze graag haar lezers aan het twijfelen brengt. Dit is grotendeels gelukt. Door de opeenvolgende gebeurtenissen en het “innerlijk tegensprekende stemmetje”, vraag je je als lezer af hoe het nu zit. Is Inigo wel of niet te vertrouwen? Ik vond het boek niet echt spannend maar wel zeer boeiend, je gaat deel uitmaken van het verhaal en wilt door blijven lezen. Tegen het eind wordt het wel nog even spannend. Toch kwam het plot voor mij niet onverwacht, gaandeweg het boek was dit idee al voorbijgekomen als een van de mogelijkheden.
Conclusie: Niet superspannend maar zeer boeiend en mooi geschreven. Een goed uitgedacht en origineel verhaal, een aanrader. Ik geef het boek 4 sterren.
Oordeel:
