Als het voorval in de media verschijnt heeft iedereen zijn oordeel klaar. Terwijl de dader wacht op het vonnis, wordt er langzaam maar zeker steeds meer duidelijk over het slachtoffer Maya Hendrickx. Was zij eigenlijk wel zo onschuldig als de media beweren, of speelt er misschien meer? 

Dalilla Hermans is een Vlaamse columniste en redactrice, ze kreeg haar eerste bekendheid in 2014, toen ze een open brief schreef waarin ze racisme aankaartte. In 2017 verscheen haar debuut Brief aan Cooper en de wereld, waarin ze door middel van een brief aan haar oudste zoon haar levensverhaal beschrijft. 

 

Black-out wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller en in de derde persoon. Het verhaal begint in het heden, kort na de moord op Maya Hendrickx en neemt dan een sprong terug naar het verleden, waar je als lezer de achtergronden leert kennen van de personages. Omdat het niet altijd duidelijk is over welk personages het gaat en in welke mate de informatie iets bijdraagt aan het verhaal, wordt het al snel verwarrend. Als lezer blijf je daarom aan het einde nog met een aantal vragen zitten.  

Het boek bevat heel veel passages die eigenlijk niet relevant zijn voor het verloop van het verhaal, maar lijken te dienen als opvulling. Daarbij wordt het verhaal als het ware een beetje opgedreund door de algemene verteller en hierdoor is het moeilijk om een band op te bouwen met de personages. De ene gebeurtenis volgt de andere al redelijk snel op en dat wekt een behoorlijk gehaast gevoel. Hoewel het verleden van de personages uitvoerig wordt weergegeven, mist het elke vorm van diepgang. 

De verteller vertelt te veel, het voelt niet natuurlijk. Meer dialogen zouden het wat meer tot leven gebracht kunnen hebben. De dialogen die wel voorkomen in het boek, bevatten te veel 'echte spreektaal'. Het gebruik van een aantal stopwoordjes kan een dialoog realistischer maken, maar in Black-out wordt hier veel te vaak gebruik van gemaakt, waardoor het al gauw onrealistisch overkomt op de lezer. 

De plot van Black-out is ook niet verbazingwekkend origineel; moorden worden heel vaak gepleegd vanuit deze motieven en hoe het publiek daar zijn eigen mening over vormt is ook niets nieuws. 

Tot slot past Black-out niet echt  in het genre thriller/misdaad. Hoewel de moord die wordt gepleegd het tot een misdaad boek zou kunenn bestempelen, valt het eerder  onder het genre roman. De dader is al vanaf het begin van het verhaal bekend, alleen zijn motieven zijn in twijfel te trekken en ligt de nadruk elders. Naarmate het verhaal vordert krijgt de lezer een kijkje in het verleden van alle personages, om zo tot de conclusie te komen dat de moordenaar van Maya niet handelde vanuit puur racisme, maar vanuit veel diepgaandere motieven. Dit alles - het kijkje in het verleden van de personages, het onderzoeken van de motieven - bevat helaas geen enkele mate van spanning. 

De combinatie van de slechte dialogen, het gebrek aan diepgang, de irrelevante informatie en het gebrek aan spanning maken Black-out tot een boek dat ik met moeite uitgelezen heb en wat ik niet snel zal aanraden aan een thriller-fanaat.