De sprong in het diepe
Door: Susan Moonen op 8 juli 2014

Wat kan het leven mooi zijn. Ruim een jaar geleden zegde ik mijn baan op en besloot ik definitief mijn passie na te jagen. Ik had werkelijk geen moment overwogen dat ik zoveel positieve reacties zou krijgen, er eigenlijk helemaal niet bij stilgestaan dat mensen daar iets van zouden vinden, maar unaniem werd er gereageerd met woorden als 'respect', 'stoer' en 'inspirerend'. Het gaf me een nieuw inzicht in mezelf en het bevestigde ongevraagd, maar aangenaam mijn authentieke keuze om het leven te leiden dat ik al langer wenste.

Het is nu een maand of tien verder en ik zit nog steeds in de flow van destijds. Mijn keuze om als schrijfster door het leven te gaan kreeg meer vorm en heeft zich uiteindelijk, naast een contract voor mijn debuut bij De Crime Compagnie, vertaald in een inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Ik richt me op tekst & communicatie, in de breedste zin van het woord. En precies dat is wat mijn werkweek zo fijn maakt. Al voelt het verkeerd om het 'werken' te noemen, 'genietweek' is misschien beter. Sinds november 2013 is Conflict als e-book te koop en op 30 augustus van dit jaar vindt de boekpresentatie van de papieren versie plaats bij boekhandel Derijks in Oss. 

Soms groeien bomen tot de hemel en verder, dat schreef ik in het voorwoord afgelopen week, net voordat het definitieve manuscript naar de zetter ging. De laatste punt op mijn toetsenbord drukte ik met nadruk in. Hier wil ik van genieten, bedacht ik me, want dit moment van debuteren komt nooit meer terug. Het is een cliché van jewelste, maar het blijkt echt zo te zijn: als je één deur sluit gaan er meer nieuwe deuren open. 

Het was in januari van dit jaar dat ik een mail vol passie stuurde naar het Brabants Dagblad, omdat journalistiek me enorm trok. Als kind al. Ik zag mezelf al als razende reporter rondscheuren om interviews te houden met boeiende mensen, om vervolgens de uitdaging aan te gaan dit zo integer en spits mogelijk zwart op wit te verwoorden. Mijn mail werd opgepikt en een afspraak op de redactie volgde. Mijn intentie was niet eens zozeer om meteen aan de slag te kunnen, die gedachte leek me niet realistisch. Ik had juist allerlei opleidingen bekeken om te informeren welke het meest geschikt zou zijn om ooit voor de krant te kunnen schrijven. 

Diezelfde avond deed ik mijn eerste interview. 'Ik ga je in het diepe gooien,' had de man gezegd die ik sprak. 'Ik houd van zwemmen,' antwoordde ik spontaan en zocht een bureaustoel op de redactie om te leren wat er die avond van me verwacht werd. 
En nu zijn we ruim een half jaar verder en schrijf ik op wekelijkse basis in een freelance-situatie voor onder meer het Brabants Dagblad. Het past ons gezin en mij uitstekend en we genieten volop van de flexibiliteit die dit met zich meebrengt. En dit is slechts één voorbeeld van de gebeurtenissen in mijn leven sindsdien. Meer in mijn volgende column, en tot die tijd daag ik je van harte uit om de volgende keer dat je twijfelt spontaan in het diepe te springen. Je zult zien dat het water minder koud is dan je dacht. 

Susan Moonen





Susan Moonen (1976) is getrouwd, ze heeft twee dochters en een zoon.
Als kind wilde ze maar één ding. Schrijven.
Susan debuteerde in november 2013 met thriller Conflict bij uitgeverij De Crime Compagnie, thriller Zwarte Aarde wordt verwacht in het najaar van 2014. Naast schrijven en haar gezin, houdt ze van hardlopen, schilderen, zingen en biologisch eten & koken, het liefst uit eigen moestuin. Susan is dagelijks te volgen op @SusanMoonen



Bezoekersreacties:
olga (34) op 25 juli 2014:
Wat een heerlijke column! Respect voor het lef en de passie om te kiezen voor dat wat je echt gelukkig maakt! Goed voorbeeld doet goed volgen. ;)

Website Security Test