Kerstsprookje
Door: Antoinette Verstegen op 21 december 2010

Samen versieren we de kerstboom, mijn zoon en ik. Hij houdt van de kerstsfeer en kan niet wachten totdat de boom er staat. Elk jaar is het weer een feest samen de vergeten schatten uit de dozen te halen. Het stemt me wat weemoedig en ben blij dat in dit nieuwe, grotere huis de boom met hem kon meegroeien. Volgend jaar kan hij beter bij de hoogste takken dan ik.

Vanaf zijn derde liet ik hem elk jaar een kerstversiering voor de boom uitzoeken. Het eerste jaar verraste hij me met de keuze voor een groot donkerpaars, bijna zwart glazen ei, dat hij verkoos boven mega-rendieren, giga-gekleurde ballen en zichzelf opblazende Kerstmannen.

Dit jaar bracht ik een sneeuwuiltje voor hem mee, zeker wetend dat dit een schot in de roos is. Zorgvuldig hangt hij hem aan het touwtje aan een tak, zodat de vogel comfortabel op de tak eronder landt.
Voor mezelf kocht ik een kikkerprins. Geen enkele kus leverde een in mijn boom bungelende prins op, tot verdriet van de kikkerprins zelf die niets liever wil dan mijn prins zijn.

Bij thuiskomst uit school is mijn kind blijverrast over de lampenslierten voor het raam. Zijn enthousiasme maakt een uur lang vloeken om de telkens mislukkende pogingen ze daar te krijgen meer dan goed.

Na het eten bouwen we in de donkere tuin een sneeuwpop van de versgevallen sneeuw. We werken hard, zij aan zij, mijn sombere gedachten rol ik in de steeds groter wordende bol en voel me zo samen met mijn zoon domweg gelukkig.

Tevreden ben ik als hij de volgende dag meteen de gekleurde lampjes in de kerstboom opmerkt, die ik niet kon laten te kopen ondanks de zeshonderd gele en wit knipperende die er al in hingen. Onder de boom pingelt hij wat op zijn keyboard. Hij heeft een sterke voorkeur voor Coldplay en het thema van James Bond, maar knalt er voor zijn moeder met alle liefde wat kerstdeuntjes tegenaan.

Dit wordt een andere Kerst dan de afgelopen jaren, waarvan ik zeker weet dat we die hem niet meer kunnen geven. Sprookjes lopen namelijk lang niet altijd goed af. Al weet ik dat mijn zoon en ik het ondanks alles ook prima met z’n tweeën gaan redden.

Met de betoverde prins komt het ook wel goed. Op een dag kust de juiste prinses de vloek weg en weet hij dat juist het voorbije sprookje hem in een kikkerprins veranderde.

Antoinette Verstegen

Onze columniste Antoinette Verstegen maakt ons elke maand deelgenoot van een gedachtenkronkel of zieleroersel. We leerden haar kennen als deelneemster aan de thrillerwedstrijd van Verbum Crime medio 2008, waarbij zij derde werd met haar manuscript 'Wraak'. Antoinette (43) heeft een zoon van elf en is communicatieadviseur en schrijver.



Bezoekersreacties:
Frans Fleuren (62) op 23 december 2010:
Moge meer mensen geloven in schitterende sneeuwuitljes, knappe kikkerprinsen en sterke sneeuwpoppen. Sprookjes bestaan namelijk echt..... voor wie gelooft.....

Rick (47) op 22 december 2010:
Uiteindelijk wacht er ook een juiste kikker voor iedere prinses...

Germa (47) op 21 december 2010:
oh, fraai sprookje met een weemoedige twist mooi Antoinette! fijne dagen en geniet van alles samen. Gewoon domweg gelukkig en go with the flow.

belin (37) op 21 december 2010:
PFFFFFFFFFFFFFFFFF!!!!!!! xxx

lia (51) op 21 december 2010:
Maar Anto toch, tot tranen geroerd! Hou ik hier weer een litteken aan over? haha

Arina (44) op 21 december 2010:
Dit zou je zo kunnen verfilmen, je krijgt er echt een fantastisch kerstgevoel bij. Voor jullie hele fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2011

Wendy (45) op 21 december 2010:
Hé liefke....sprakeloos! xxx

Ink (41) op 21 december 2010:
MOOI!!!!

Julya (13) op 21 december 2010:
Van die zwart-paarse bal weet ik nog. Enne nog bedankt voor de taart met 13 en een half kaarsjes!

Website Security Test