Annerieke de Vries
Door: Karin op 5 oktober 2018

Annerieke debuteerde onlangs bij De Crime Compagnie met de thriller Sluipwesp. Een thriller die uitvoerig is besproken in onze leesclub. In de leesclub waren al veel vragen gesteld aan Annerieke, die ze ook allemaal heeft beantwoord, maar toch had Karin nog wel wat vragen over en legde deze aan Annerieke voor.









Waarom besloot je te gaan schrijven en hoe zag je schrijfproces er toen uit? (Waar schreef je, wanneer, welke structuur etc.) Hoe ben je uiteindelijk bij de uitgever terecht gekomen? 

Het is een beetje een mal verhaal. Tien jaar geleden zat ik bij een congres van het NVLO (Nederlandse Vereniging voor Leidinggevenden van Operatiekamers). Er was net een lunch geweest en om iedereen bij de les te houden was er een ‘blij ei’ ingehuurd die ons, deelnemers, wat moest opzwepen. Het blije ei liep door de zaal en plotseling werd mij een microfoon onder mijn neus geduwd. ‘Wat is jouw droom?’ Voor ik het wist stamelde ik: ‘Een boek schrijven.’ Een gekke reactie want ik had nog nooit iemand over deze droom verteld. Ik besloot daad bij woord te voegen en gaf me op voor een schrijfcursus bij een redacteur van Uitgeverij Contact (nu Atlas Contact). Daar kreeg ik mijn eerste lessen in schrijven en in die tijd werd het idee voor mijn hoofdpersonage Maud geboren. Ik heb echt álles moeten leren. Ik heb veel mensen opgezocht die mij konden helpen. Met vijf personen van de schrijfcursus heb ik tot op de dag van vandaag goed contact. Met ons zessen vormen we een schrijfgroep. We zien elkaar eens in de twee maanden. Een uitgever vinden is echt een grote klus wanneer je geen bekende Nederlander bent. Het manuscript moet echt kloppen en zo goed als klaar zijn. Er komen zoveel manuscripten bij een uitgever binnen. Ik ben erg blij dat ik (uiteindelijk) bij zo’n leuke uitgeverij als de Crime Compagnie terecht ben gekomen! 

Inmiddels heb je ook een roman geschreven en ben je bezig aan je tweede thriller. Is je schrijfproces ten opzichte van de eerste thriller nu veranderd en waaruit bestaat die verandering? 

Het schrijfproces is zeker veranderd. Doordat ik min of meer autodidact ben, heb ik alles bij mijn eerste thriller moeten ontdekken. Ik merk dat ik mijn nieuwe thriller veel beter in de stijgers kan krijgen. De grove lijnen staan en tijdens het schrijven kan ik finetunen. Mijn onzekerheid is minder en dat geeft zoveel rust. 

Welke eigenschappen van Maud (hoofdpersoon uit Sluipwesp) zien we van jou terug in haar en welke heeft zij wel en zou jij graag willen bezitten? 

Oeps, dáár moet ik even over na denken! Ik denk dat de proloog waarin beschreven wordt hoeveel voelsprieten Maud heeft, op mij van toepassing is. Hoog sensitief dus. Vaak heel handig en soms dodelijk vermoeiend. Maud gaat ondanks alle dreiging recht op haar doel af. Angst kan mij weleens verlammen… (Ooit zei een vriendin tegen mij: ‘Nu weet ik waarom je thrillers schrijft, je bent zelf gewoon heel bang!’ ) 

In de leesclub lazen we dat jij vroeger aan wedstrijdzwemmen en waterpolo hebt gedaan. Zijn dit nog steeds je hobbies? Met andere woorden: wat doe je wanneer je niet schrijft? 

Ik wil hem omdraaien. Als ik niet werk (als leidinggevende op een operatiekamer) dan schrijf ik. Ik schrijf dus om te ontspannen. Ooit was ik bij een workshop waar het over balans ging. Ik wist dat je fysiek en mentaal in balans moet zijn om je goed te voelen. Die middag kreeg ik te horen dat er een derde component is om je goed te voelen: creativiteit. Dit kan van alles zijn als je het maar met passie doet. Koekjes bakken, aan auto’s sleutelen, schilderen, lezen…Het was een eyeopener voor mij. Als ik niet schrijf ben ik niet in balans, weet ik nu. 

Welk boek lees jij nu? Heb je een favoriete auteur? 

De debuutroman van mijn vriendin (van de schrijfclub) is op 5 september uitgekomen bij Uitgeverij Cossee: Zeemansgraf voor een kort verhaal door Dorothée Albers. Dorothée schrijft prachtig! Verder lees ik heel weinig. Het leidt me af van mijn eigen schrijven. Je kunt dat vergelijken met het bedenken van een melodie. Als ik een liedje hoor ben ik niet in staat een andere melodie te bedenken… 

Inmiddels is Sluipwesp de wijde wereld in gevlogen en vliegen de recensies om je oren. Wat doen die recensies met je? 

Het is zó spannend om recensies en reacties te ontvangen. Ik ben super gelukkig dat Sluipwesp zo goed ontvangen wordt. Wat ik met name leuk vind is dat mensen die nooit lezen het in één ruk willen uitlezen en dat het ook positief wordt beoordeeld door mensen die veel lezen. Ik heb mezelf ten doel gesteld om zoveel mogelijk mensen wat uren ontspanning te geven met mijn schrijfactiviteiten. Dat lijkt met Sluipwesp goed te lukken.

Voor welk insect (of dier) ben jij bang?

Reptielen! En ha! Nu ik dat zo opschrijf… in mijn volgende thriller zit een stukje over een terrarium…  

Het lijkt me ontzettend spannend om je debuut direct te laten lezen in een leesclub. Een aantal lezers uit deze club gaven aan dat ze het leuk zouden vinden om meer over Maud te lezen. Hoe sta jij daar tegenover? 

De setting: het mortuarium is een mooie omgeving als vertrekpunt voor een thriller. Ik ga er zeker over nadenken (en met de uitgever Ilse Karman overleggen) of ik mogelijkheden zie.  

Welke vraag hoop je dat nooit wordt gesteld tijdens een interview en wat is daarop je antwoord? 

Hahaha, dat is een meesterlijke vraag! Ik had zojuist mijn oude tante van bijna 85 jaar aan de lijn. Zij was heel enthousiast over Sluipwesp, maar raakte soms een beetje in de war wanneer ze zich realiseerde dat ík het geschreven had. Ze zei letterlijk: ‘Dan denk ik, heeft Anne dat allemaal zelf meegemaakt?’ Iedereen die Sluipwesp gelezen heeft begrijpt denk ik wel welke scene mijn tante bedoeld. En tja, op dat soort vragen geef ik geen antwoord!  

Waar sta je over vijf jaar? 

Begin 2019 komt er een roman van mij uit bij Futuro Uitgevers. Deze roman heeft een maatschappelijk thema: Aandacht voor normaal sterven. Het gaat over de laatste elf maanden van het leven van mijn moeder. Zij had nogal wat te verwerken voor zij zich kon overgeven aan het sterfproces. Mijn pleidooi is dat naast passieve en actieve euthanasie ook aandacht moet zijn voor normaal sterven. Waarom? Lees die roman. (Ik heb het boek vanuit mijn moeder geschreven dus zij vertelt zelf haar sterfscene. Om de roman minder ‘zwaar’ te maken heb ik er een fictief verhaal over de kleindochter doorheen geweven). Ik hoop dat ik iets kan gaan betekenen voor een ieder die met sterven te maken heeft en een ervaringsverhaal wil horen. Ik denk aan alle vrijwilligers en professionals in de terminale zorg. Daarnaast wil ik heel graag veel thrillers uitgeven. In mijn hoofd zitten zeker nog drie verhalen die het daglicht willen zien! Ik heb zoveel zin om te schrijven! 

Wil je nog iets zeggen tegen de lezers van vrouwenthrillers? 

Ik kom er met het uitgeven van Sluipwesp achter dat er een hele wereld is van lezers die zich verenigen. Superleuk! Ik merk dat ik het heel leuk vind om met de lezers verbonden te zijn. Het was een eer om mee te mogen doen met de lezersclub. Ik vond het super om via facebook met hen te praten. Dank! 
Annerieke de Vries

Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test