Katie Lowe
Door: Karin op 30 september 2019

Onlangs is Furie, het debuut van Katie Lowe verschenen. Karin las het boek en legde daarna de auteur een aantal vragen voor.



Katie Lowe(c)Dearest Love


Who is Katie Lowe? Can you tell us something about yourself? 

Of course! I’m a writer living in the lovely city of Worcester, UK – and I’ve just started work on a PhD on the subject of female rage in literary modernism and contemporary women’s writing. Which means my house is, as you can probably imagine, full to bursting with books (though I’m not complaining!) 

When did you get the idea to write a thriller as a blogger and how did it work?  

The two actually happened a few years apart, though the fact I’d been blogging about feminism for a while did set the tone for the book, in a lot of ways. I started my blog, really, as an outlet for my non-fiction work, and a way to let off steam – but my agent, Juliet Mushens, suggested I try my hand at fiction. I was really interested in the way that thrillers in particular manage to create that almost frustrating sense of not being able to put a book down – the way they grip you, and refuse to let you go. In a way, that’s not unlike what I tried to do with the blog, albeit in short bursts – but the idea of doing that over something as sustained as a book seemed like a form of magic to me. Still, I thought I’d give it a try – and I have to admit, it was the most fun I’ve ever had in writing a book. 

What is your advice to a novice writer? For example, how do you find a publisher? 

I think my biggest piece of advice would be to know what it is you want to write – well enough that you can get someone interested in your idea in just a few sentences – and understand the market you’re writing for. I’d always found myself leaning towards reading literary fiction, more for study than anything else - but I knew with Furie I wanted to write a thriller. So, I approached it like a research project, and read every thriller I could get my hands on (I told you I had fun!) That meant when I was approaching my agent with the book, I could tell her simply what it was about, and where it would sit in that market. This might sound cynical, but I think that way of thinking can be really helpful when you’re working on a novel – because when you’re stuck and lost in the no-man’s-land mid-section, and your plot is a mess, and you think you’re too far gone for help, it’s invaluable to be able to go back to those few sentences that define your idea, and focus your mind again. 

What is Furie about? 

Furie is about toxic friendships, witchcraft, and murder – all taking place at a private school in a run-down coastal town in the UK. It’s about the female experience, and the power that women’s anger holds. 

Is there a message in Furie? If yes which one? 

It’s not a message, as such, but I did want to show that the experience of teenage girls can be just as messy and dark as that of boys. It’s interesting to me that there are so many “serious” coming-of-age stories about 16-18 year old boys, but not so many about girls – as though their experience is less valuable, or carries less weight, than that of their male counterparts. Through the lessons taught at the school, too, I wanted to show that there’s a history of female anger across art, history and myth that is often overlooked – with the girls in The Furies embodying that anger in various different ways. 

Are you interested in magic, witchcraft and occultism?

I don’t practice witchcraft, myself, but I am fascinated by the history of it – I think you can trace a genealogy of women who’ve stood fearlessly outside of the patriarchy through witchcraft and the occult, and many of these women I think are deserving of enormous respect. The figure of the witch is an enormously powerful one across various cultures, and I find great inspiration in that. 

What does your writing process look like? Do you think of everything in advance or are you guided by the story / characters? 

I’m afraid my process is horribly messy. Both with Furie, and with the book I’m working on at the moment, I’ve started out with an opening chapter, and a very, very short outline – a good place to start – but, thanks to the way the characters and plot change as I write, I usually end up with around 120,000 words written that don’t end up in the book. I’m one of those people that needs to write their way through problems, rather than thinking them out – unfortunately! 

If you were an animal, what animal would this be and why?

I’d probably say some kind of cat – oscillating between being cool and goofy, a ruthless killer and a daft ball of fluff.  

Do you have a favorite author and which book do you read now? 

My favourite author changes every week – partly because one of the requirements of the PhD means I’m reading a huge amount of incredible contemporary writing by women I hugely respect. However, I am currently re-reading one of the first books that ever took my breath away – a novel called Nightwood by Djuna Barnes, which was written in 1936. It’s a book that’s both very much of its time, and yet completely unique, and I love it so much my parents bought me a signed edition for my 30th birthday – one of my most treasured possessions! 

What do reviews do to you? 

I’ll admit, as a general rule I try not to read them – I’m obviously hugely grateful to the people who take the time to write them, but I think it’s generally not a great idea for a writer to get too involved in the conversation around their book. In my opinion, reviews aren’t for the writer, but for readers – to help people find books they’re going to love. Having said that – I am always grateful when someone takes the time to tag me in a nice one (a few kind words go a long way on a bad, lonely writing day) – I just try my best not to seek them out. Because frankly, if I’m doing that, I’m not writing, and I probably ought to be! 

Do you have a dream in the field of writing? 

Oh god – good question! Honestly, at the moment I feel like I’m not too far from having achieved the thing I dreamed of, when I was a kid – I have the opportunity to write every single day, and I’m extremely lucky to have people reading my work. There are always nice-to-haves that you can add to your wish list, but genuinely, I think if I have the time and the freedom to write, I’ve got everything I really need.

Are you currently working on a new book? If so, can you tel us someting about it? 

I am! I’m in the editing phase of a novel about a woman whose late husband’s murder becomes the subject of a true crime podcast – which places her as a key suspect. I love true crime podcasts, so it’s been a joy to turn my hobby of listening to those into research for a new book! 

Do you want to add something yourself or say something to our readers? 

Only that I very much hope your readers enjoy Furie – and thank you for taking the time to ask me such lovely questions! 



Nederlandse vertaling interview

Wie is Katie Lowe? Kun je ons wat meer over jezelf vertellen?

Uiteraard! Ik ben een schrijfster, woon in de prachtige stad Worcester, GB, en ik ben momenteel bezig met mijn proefschrift (PhD) over vrouwen en woede in modernistische en hedendaagse literatuur, wat betekend dat mijn hele huis, zoals je je wel kan voorstellen, volstaat met boeken. Al hoor je mij natuurlijk niet klagen.  

Aanvankelijk ben je blogger. Hoe is het idee ontstaan om een thriller te gaan schrijven? 

Eigenlijk stond dat los van elkaar, hoewel mijn blog uiteindelijk wel de toon heeft gezet voor mijn thriller. Ik begon een aantal jaar geleden met mijn blog als uitlaatklep voor mijn non-fictiewerk. Maar mijn agent Juliet Mushens, stelde voor dat dit ook doorzette in fictie. Wat mij altijd intrigeerde was de opbouw van de meeste thrillers. Die zijn vaak zo geschreven dat het onmogelijk is om ze weg te leggen. Het is gewoon frustrerend hoe zo’n verhaal onder je huid kruipt, het houdt je vast en weigert je los te laten. Dat heb ik ook geprobeerd in met mijn blog, met nadruk op geprobeerd, in korte fragmenten. Om dit effect te creëren in iets groots zoals een boek had een enorme aantrekkingskracht op me. Dus ik dacht, ik probeer het gewoon en toegeven: ik heb nog nooit zoveel lol gehad tijdens het schrijven van een boek. 

Heb jij nog tips voor fictie-schrijvers. Bijvoorbeeld hoe je een uitgever vindt? 

De beste tip die ik kan geven is dat je duidelijk moet weten wat je wilt schrijven, alleen dan kan je in een paar zinnen iemand enthousiast maken voor je schrijfwerk, en je moet de markt waarvoor je schrijft begrijpen. Ik hing altijd tegen literaire fictie gaan, deels ook vanwege mijn studie, maar ik wist dat ik met Furie een thriller ging schrijven. Ik heb het daarom ook benaderd als een studie-project. Iedere thriller die ik te pakken kon krijgen, heb ik gelezen om onderzoek te doen. Ik zei toch dat ik lol heb gehad :). Dit had wel als resultaat dat toen ik mijn agent benaderde met mijn plan ik haar precies kon vertellen waar het overging en wat de marktpositie was. Dit klinkt misschien een beetje klinisch, maar ik ben ervan overtuigd dat deze manier van denken je echt gaat helpen bij het schrijven van een boek, want stel dat je vastzit ergens in schrijversniemandsland en je niet meer weet hoe je verder moet en hulp inroepen is ook geen optie, dan gaan die paar zinnetjes die je in het begin schreef met waar het overging en wie je doelgroep is, je echt redden. 

Waar gaat Furie over? 

Furie gaat over een giftige vriendschap, hekserij en moord. Dit alles vindt plaats op een privéschool in een doodnormaal dorpje aan de kust. Het gaat voornamelijk over de kracht die herbergt in de woede van vrouwen. 

Is er een boodschap in Furie. Zo ja, welke? 

Het is niet echt een boodschap, eerder dat ik wil laten zien dat tienermeisjes hetzelfde ervaren als jongens als ze opgroeien. Het is net zo duister en verwarrend. Het intrigeerde mij dat er heel veel ‘serieuze’ coming-of-age boeken zijn over jongens in de leeftijd van 16 tot 18 jaar, maar niet met een meisje als hoofdpersoon, en zeker niet met een zwaarder onderwerp. Vaak zijn die boeken wat lichtvoetiger. Iets wat ik wel wilde meegeven, meer als een soort les, is dat de woede van de vrouw een hele brede geschiedenis heeft in kunst, geschiedenis en mythologie, maar vaak over het hoofd wordt gezien. De hoofdpersonages uit Furie belichamen deze vormen van woede in verschillende mate. 

Ben je zelf geïnteresseerd in magie, hekserij en occultisme?  

Ik beoefen het niet, maar ik ben wel geïnteresseerd in de geschiedenis ervan. Ik denk dat er een hele genealogie is te herontdekken van sterke vrouwen die zonder schroom buiten de gemeenschap stonden door hekserij en occultisme. Deze vrouwen verdienen een enorm respect. Het personage van de heks is enorm krachtig in heel veel culturen en dat inspireert mij. 

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Denk je alles uit of laat je je leiden door het verhaal/ de karakters.

Ik ben bang dat mijn proces enorm rommelig is. Bij Furie, en het boek waar ik momenteel aan werk, ben ik begonnen met een eerste hoofdstuk en een hele, hele, beperkte outline. Dankzij de personages en de plot die telkens veranderd tijdens het schrijven had ik uiteindelijk een 120.000 woorden die niet in het boek terecht zijn gekomen. Ik ben zo’n schrijver die zich door de problemen heen moet schrijven, in plaats van dat ik er eerst goed over nadenk. Helaas… 

Welk dier zou jij willen zijn en waarom?

Ik gok een kat. Zo’n eentje die schommelt tussen supercool en sullig, een genadeloos moordenaar en soft balletje wol.

Heb je een favoriete schrijver, en welk boek lees je op dit moment?  

Mijn favoriete schrijver verandert  per week, dankzij de grote hoeveelheid hedendaagse literatuur die ik lees voor mijn PhD. Op dit moment herlees ik een van de eerste boeken die me mijn adem benam, zo goed vond ik het. Dat is Nightwood van Djuna Barnes, geschreven in 1936. Het is een tijdsbeeld en tegelijkertijd een uniek boek. Ik ben er zo gek van dat mijn ouders mij een gesigneerd exemplaar hebben gegeven voor mijn dertigste verjaardag. Een van mijn meest kostbare bezittingen. 

Hoe beïnvloeden recensies jou?  

Om eerlijk te zijn, lees ik die niet. Uiteraard ben ik ontzettend dankbaar dat er mensen zijn die de tijd nemen om ze te schrijven, maar ik denk dat, over het algemeen, het niet zo slim is om als schrijver verstrikt te raken in een gesprek dat over jouw werk gaat. Persoonlijk denk ik dat recensies niet voor de schrijver is, maar voor de lezers. Om hen te helpen boeken te lezen die ze geweldig vinden. Desalniettemin ben ik altijd heel blij als iemand een leuk berichtje achterlaat over mijn boek en me daarin tagged. Een paar vriendelijke woorden kunnen een slechte schrijfdag alsnog een positieve draai geven. Aan de andere kant ben ik er niet te veel naar opzoek, want als ik dat ga doen, dan ben ik dus niet aan het schrijven. 

Heb je een droom met betrekking tot schrijven?

 Oh god, dat is een goede vraag. Als ik heel eerlijk ben, ben ik voor mijn gevoel al heel dicht in de buurt van mijn grootste droom; de kans om iedere dag te schrijven en het feit dat mensen het lezen. Het enige wat ik wil is de vrijheid en de tijd om te schrijven. Dan heb ik alles wat ik nodig heb. 

Ben je al bezig met een nieuw verhaal en kun je ons daar iets over vertellen? 

Yep! Ik ben in de herschrijf-fase van een boek waarin een moord onderwerp wordt van een true crime podcast. De vrouw van het slachtoffer wordt daardoor de hoofdverdachte. Ik luister graag naar true crime podcast en het is geweldig om mijn hobby te kunnen gebruiken als onderzoek voor een boek. 

Wil je nog iets toevoegen aan dit interview of heb je zelf iets dat je graag wilt zeggen tegen de lezers van Vrouwenthrillers?  

Alleen dat ik hoop dat jullie hebben genoten van Furie, en heel erg bedankt voor deze leuke vragen.

Karin



Bezoekersreacties:
Website Security Test