Annette in gesprek met Michael Berg
Door: Annette op 11 oktober 2019

Onlangs is Ik zie je, de nieuwe thriller van Michael Berg, verschenen. Annette las het boek en belde met de auteur voor een aantal vragen.



Fotograaf: JW Kaldenbach


In Ik zie je komt thrillerauteur Carol Brodie terecht in een echte thriller, heb je zelf ook wel eens zoiets meegemaakt? 

Jazeker, als journalist heb ik genoeg dingen meegemaakt die behoorlijk angstaanjagend waren. Zo heb ik bijvoorbeeld in Armenia onder vuur gelegen. We waren daar om verslag te doen toen er ineens geschoten werd. Gek genoeg neemt dan toch je instinct het over. Je bent daar om je werk te doen, en dat doe je dan ook. Ik bracht gewoon live verslag uit. Ik heb ook een keer een man geïnterviewd, handelaar in onder andere vrouwen en wapens, waarvan ik niet zeker wist of hij me niet om zou leggen als ik een verkeerde vraag zou stellen. Maar zelfs in Frankrijk ben ik onder schot gehouden. Door mijn eigen buurman nota bene, die dacht dat ik het aanhield met zijn vrouw van tachtig jaar oud. Dat soort dingen zetten je wel weer op scherp. Ik heb daarna nog drie maanden lang mijn deur op slot gehouden. Toch zijn dit ervaringen die je allemaal meeneemt in je schrijven. Het punt is dat je een verhaal tegenkomt op het moment dat je het net niet nodig hebt, maar dan kan het later weer van pas komen. 

Hoe is Ik zie je tot stand gekomen? 

Ik begon eigenlijk met een heel ander uitgangspunt; een schrijver die een boek moet schrijven maar gefascineerd raakt door zijn buurvrouw. Dat vond ik uiteindelijk toch wat gewoontjes. Dus zette ik de hoofdpersoon om naar een vrouw en gelijk was er een betere spanning tussen de personages. Stapsgewijs heb ik dat steeds verder uitgewerkt. Omdat Carol veel in haar eigen hoofd zit, moest er een oplossing komen om meer dialoog erin te krijgen en zo hebben zich de therapiesessies zich gevormd, die ook gelijk een achtergrond aan Carol geven. Op deze manier heb ik dan de structuur en daar bouw ik het verhaal omheen. 

Wat ik in Ik zie je heel belangrijk vond is dat de lezer optimaal met Carol meeleeft. Wie is ze, wat heeft ze meegemaakt en zou jij als lezer dezelfde keuzes maken? Vandaar dat ik ook koos om het op deze manier te vertellen, vanuit dit perspectief, zodat de lezer heel dicht op haar huid zit. 
 
Heb jij een vaste manier van werken of is dat bij ieder boek weer anders? 

Ieder boek is weer een nieuw ontwerp. Voor mij is een boek schrijven telkens een proces dat ik weer opnieuw uitvind. Ik wil niet leunen op voorgaande boeken, of een soort stappenplan volgen. Alsof je iedere keer weer dezelfde kleurplaat invult. Dat lijkt me vreselijk. Ik wil mezelf kunnen uitdagen en daarbij ook nog plezier in het schrijven houden. De lat ligt uiteraard wel hoog. In het verleden behaalde successen zijn geen garantie voor de toekomst, maar toch wil je steeds een stapje meer. Ik ben wel iemand die een verhaal eerst zoveel mogelijk uitdenkt in mijn hoofd. Dan blijf ik net zolang sleutelen totdat het goed is, en dan ga ik beginnen. De eerste versie is dan ook gelijk het verhaal, en uiteraard komt daar wel een herschrijf bij kijken, maar het is niet zo dat ik zomaar begin met schrijven en dan wel zie waar het verhaal eindigt. Eén keer ben ik halverwege een manuscript gestopt. Dat was zonde van een halfjaar werken. Dat is me gelukkig niet nog een keer overkomen. 
 

Zou in die uitdaging ook een ander genre kunnen zitten? 

Het genre roman trekt me wel, maar het is ook lastig. Heller was meer een roman dan een thriller en er is toch een bepaalde verwachting waar je als thrillerschrijver aan ‘moet’ voldoen. Dat vind ik jammer. Genre wordt tegenwoordig best vastgezet in een niche met name vanuit boekhandels en uitgevers. Maar het belangrijkste is dat ik het leuk vind wat ik schrijf. Eigenlijk is dat ook mijn graadmeter: ik schrijf het boek dat ik zelf graag zou willen lezen. 
 
Welke schrijvers/ boeken hebben jou geïnspireerd in het schrijven? 

Oef, dat zijn er best veel. Ik heb een aantal schrijvers waar ik bewondering voor heb. Dat kan dan zijn omdat ze een goed verhaal te vertellen hebben, of omdat ze op een hele goede manier schrijven. Als ik één iemand zou moeten noemen dan is dat Patricia Highsmith. Zij heeft hele interessante verhalen geschreven. Relatief eenvoudig maar met hele grote consequenties. Dat gegeven heb ik vaak in mijn achterhoofd. 

Films weten mij ook altijd te raken. Zo ben ik een groot bewonderaar van Claude Chabrol, een Franse regisseur. Ook hij weet een hele normale wereld te schetsen, met doodgewone personages waarvan hun levens ontregeld raken door een aantal dingen. De onderhuidse spanning tussen zijn personages fascineert mij. Heel subtiel weet hij bijvoorbeeld een driehoeksverhouding bloot te leggen in een aantal van zijn films. 

Wat is moordend voor het schrijfproces? 

Afleiding. Vooral in de vorm van conflicten, of zaken die een oplossing vereisen. Soms worden er problemen op je bord geschoven, waar je als schrijver helaas mee te maken krijgt, maar die ik liever niet heb op dat moment. Het zou fijn zijn als iemand anders dat dan even over zou kunnen nemen. Eigenlijk moet ik mijn telefoon uitzetten en internet ook. Gewoon non-stop ongestoord kunnen werken. Schrijver is immers een fulltime baan, dat doe je niet even tussendoor. 

Daarnaast ben ik ook bestuurslid van het Genootschap van Nederlandse Misdaadauteurs, die weer is ondergebracht bij de Auteursbond. Daarvoor heb ik ook nog wel een aantal dingen te regelen, die soms ook even tussendoor de aandacht vragen. 

Misschien lijkt het me daarom ook wel fijn, als ik zou moeten kiezen voor een ander tijdperk, om ten tijde van de industriële revolutie te leven. En dan niet onder de rook van Liverpool, maar gewoon als adel wonend op de campagne, zonder telefoons, televisie, internet en al dat soort stoorzenders. 

Hoe belangrijk is social media voor een schrijver? En hoe werkt dat voor jou? 

Het hoort erbij. Ik zet er ook wel aardig wat op. Het is toch mijn winkeltje waarin ik mezelf en mijn werk presenteer. Ik ben schrijver en ik wil me laten zien. Anders zou ik het niet doen, want ik vind het wel een beetje gênant. Je stapt toch weer een podium op om te roepen ‘kijk mij eens, ik heb weer een nieuw boek’. 

In Ik zie je, breekt het Carol onder andere op om altijd zichtbaar te zijn; het touren, de recensies, de leesclubs. Hoe ervaar jij dat? 

Ook dat hoort erbij. Het liefst zou je achter je computer willen zitten om te schrijven, maar je hebt al die aandacht wel nodig. En het geeft ook wel energie, vind ik. Het is altijd leuk om reacties te krijgen en als mensen vragen wanneer er weer een nieuw boek uitkomt, of dat er zelfs fans zijn die gewoon wachten op de nieuwe ‘Berg’. Dan ben ik wel heel erg trots. Vaak is dat voor mij ook weer een extra motivatie als ik even inzak. Dan denk ik aan het verhaal, en aan de mensen die het graag willen lezen. 

 Lees jij recensies? 

Ja. Ik zoek ze niet per se op, maar als ik ze voorbij zie komen lees ik ze wel. Vooral als ze onderbouwd zijn met argumenten. Ik vind het altijd interessant om te zien wat mensen ervan vonden. Je hoopt toch als schrijver dat het werkt wat je voor ogen had. 

Waarom schrijf je? (Vraag van de auteur zelf). 

Dat vraag ik mezelf wel eens af namelijk. Ik schrijf in eerste instantie omdat ik het leuk vind. Dat is het allerbelangrijkste, maar er komt ook een zekere mate van geldingsdrang en ijdelheid bij kijken. Ik ben een verhalenverteller. Altijd al geweest. Dat zie ik terug in mijn werk als journalist, waarbij ik opzoek ging naar verhalen van anderen, die verteld moesten worden. En als schrijver doe ik nu het zelfde, maar dan via mijn personages. 

Ik wil mensen amuseren met mijn verhaal, maar ook dat ik ze raak. Verbinding maak. Een ander belangrijk punt is dat ik ook iets van waarde achter wil laten. Dat dit alles niet voor niets is geweest, maar een soort markering in de tijd. Als ik nu, na elf jaar schrijven, achterom kijk, doe ik dat met voldoening. Ik kan met recht trots zijn. 

En zijn er al ideeën voor een nieuw boek? 

Ideeën zijn er genoeg, maar er staat nog niets op papier. Eerst een goed idee uitdenken en dan gaan we weer aan de slag.

Michael heel erg bedankt voor jouw tijd en het fijne gesprek!


Annette



Bezoekersreacties:
Website Security Test