Violet Leroy
Door: Annette op 8 september 2011

Ze was een van de eerste auteurs die we voor VrouwenThrillers.nl interviewden: Violet Leroy. Drie jaar geleden verscheen haar eerste boek Tot de bodem, het verrassendste debuut van 2008 vonden wij. Nu is eindelijk haar tweede boek verschenen: Medelijden met de duivel. Dit keer wordt haar boek uitgegeven door Uitgeverij Verbum Crime (Ilse Karman). Wij hielden deze keer een kort e-mail interview met haar.

1. Medelijden met de duivel is weer een echte puzzel geworden. Hoe verzin je het allemaal?

Violet: Medelijden met de duivel is gebaseerd op een gebeurtenis die mijn moeder als jonge vrouw meemaakte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Opgejaagd door oorlogsgeweld kreeg ze onderdak bij zogenaamd goede Nederlanders. De man des huizes viel haar seksueel lastig. Mijn moeder nam dat niet en is daar weg gegaan. Dat had haar haar leven kunnen kosten, maar ze deed het.
Toen ze me het vertelde was ik zwaar onder de indruk van haar moed. En woedend op de man die misbruik maakte van mijn moeders kwetsbare positie. Ik kon die man wel villen. Ik wilde wraak voor wat mijn moeder was overkomen. Dat werd het thema van het boek: vergelding. De geschiedenis liet me niet los en werd de basis van Medelijden met de duivel. In Medelijden met de duivel plaats ik de slachtoffers in een positie waarin ze niet weg kunnen. Dat werd de eerste verhaallijn: de geschiedenis van de familie Hirsch.
Tegelijkertijd dacht ik: hoe doe je dat, omgaan met een traumatische ervaring? Hoe verwerk je zoiets? Woede en verdriet zijn daarbij twee grote emoties. Ik wilde twee manieren laten zien: die van slachtoffers die woedend zijn en vergelding afdwingen en die van slachtoffers die in hun schulp kruipen. Dat laatste werd de tweede lijn in het verhaal, die van hoofdpersoon Isabel. Die lijn speelt in het heden.

2. Toen je begon te schrijven, had je toen de hele plot al uitgedacht? Of ontstaat zo’n plot tijdens het schrijven?

Violet:
Ik had in grote lijnen het verhaal bedacht. Omdat mijn verhalen niet rechttoe rechtaan zijn is het wel zo praktisch een draaiboek te maken. Daar staat in wat wanneer moet gebeuren om het verhaal goed op papier te krijgen. Ook bedenk ik van tevoren hoe de karakters van de hoofdpersonen zijn en hoe ze zich gedragen om het verhaal te vertellen en het thema tot leven brengen.
Tijdens het schrijven houd ik me aan dat draaiboek. Natuurlijk kom ik gaandeweg zaken tegen die niet werken, of niet kloppen. En tegelijkertijd ontstaan er ook dingen die ik tijdens het maken van het draaiboek niet voorzien had. Ik wijk wel wat af van mijn draaiboek, maar niet wezenlijk.

3. Wat heb je met voetballers in Engeland? Dit is een opvallende overeenkomst tussen je beide boeken.

Violet:
Grappig. Ik heb veel research gedaan voor Medelijden met de duivel. Toen ik de figuur van Daniel bedacht als echtgenoot voor Isabel, heb ik gebruikt gemaakt van de informatie die ik al verzameld had voor mijn eerste boek, Tot de bodem. Dat ging over een voetballer, dus vandaar de overeenkomst.

4. Vier generaties en nog veel meer personages. Hoe moeilijk is het om deze personages te introduceren en te zorgen dat de lezer je bij kan houden?

Violet:
Ik zorg ervoor dat ik al die personages zelf goed ken. Als ik dan over ze schrijf zijn de dingen die ze zeggen en doen logisch. Dat maakt het al wat makkelijker voor de lezer de personages uit elkaar te houden. Verder neem ik de tijd de personages te introduceren. Ik probeer ook consequent te zijn in het namen noemen. Dus niet de ene keer een voornaam en de andere keer de achternaam van een zelfde persoon.

5. Isabel is een bijzondere vrouw. Kon je je met haar identificeren tijdens het schrijven? Of houd je zelf afstand?

Violet:
Ik ken Isabel zoals ik mijn beste vriendin ken. Zo voelde het tijdens het schrijven, als een hele goede vriendin. Ik was erg bij haar betrokken, maar op afstand. Anders kan ik er niet over schrijven.

6. Je bent overgestapt van uitgever. Kan je daar iets over vertellen?

Violet:
Ik wilde een grotere uitgever zodat ‘Medelijden met de duivel’ door veel mensen gelezen wordt. Ik had het manuscript naar tien uitgevers opgestuurd. Eén van die uitgevers was Ilse Karman van Verbum Crime. Ze las het in een adem uit en wilde het per se uitgeven. We maakten een afspraak en na vijf minuten wist ik al dat zij Medelijden met de duivel moest uitgeven. Ze zei de goeie dingen. Zoals: “Violet, je krijgt 15% van de opbrengst”. Nee, grapje. Ik zag dat het boek voor haar leefde en dat ze bereid was zich er voor in te zetten. Dat is belangrijk voor me.

Annette



Bezoekersreacties:
Jeannette (53) op 10 september 2011:
Wat een leuk interview. Is wel grappigom te lezen waardoor een boek wordt geboren, wat de bron is. Ben het boek nu aan het lezen, dus ik ben vreselijk benieuwd!

Website Security Test