Geef de pen door...9
Door: Saskia Oudshoorn op 15 juli 2018

Geef de pen door... is een schrijfproject waarbij tien auteurs hun krachten hebben gebundeld om gezamenlijk een spannende vrouwenthriller te schrijven. Een idee dat spontaan is ontstaan en waar de tien auteurs enthousiast aan willen meewerken.

De auteurs die meedoen zijn: Gaby Rasters, Tamara Haagmans, Esther Boek, Janneke Bazelmans, Antoinette Kalkman, Tamara Onos, Saskia Oudshoorn, Barbara Sevenstern, Jojanneke Buschgens en Ingrid Mulder.

Elke twee weken zal er een vervolg verschijnen waarbij de auteurs uitgedaagd worden verder te schrijven op de gedeeltes die een andere auteur heeft geschreven. Het is een experiment en we zijn allemaal benieuwd wat voor verhaal hieruit gaat rollen... 
Lezen jullie mee?


Voor hoofdstuk 7 en 8 klik hier


Saskia Oudshoorn is een druk bezet vrouw met haar baan bij een multinational en in de lokale politiek. Schrijven is voor haar een vorm van ontspanning en met het bedenken van spannende verhalen komt ze helemaal tot rust. Ze debuteerde met Buiten Spel dat genomineerd werd voor Boekgoud in 2015 en in 2017 kwam Op eenzame hoogte uit. Dit boek werd ‘Vrouwenthriller van het jaar 2017’ op deze site. 

Een bewerking van Buiten Spel werd dit jaar ingezonden bij de Crime Compagnie Contest op Sweek en met dit Zie jij mij? bereikte Saskia de finale. Ze schreef mee aan 19x Soms niet van Godijn Publishing. Een derde boek is af en komt hopelijk dit jaar nog uit. Inmiddels is Saskia aan haar vierde spannende roman begonnen. 

Je kunt haar volgen op Facebook: Saskia Oudshoorn – Auteur of via haar website www.saskiaoudshoorn.com


Hoofdstuk 9

Joris blijft midden in een zin steken als hij de keuken binnenkomt en daar zijn vader en zijn moeder opgewonden discussiërend achter zijn leraar Nederlands ziet staan. ‘Mam, wat eten we…’  
  Patrick klapt snel de laptop dicht en de vingers van Nico zitten bijna tussen scherm en toetsenbord ingeklemd. ‘Hallo jongen,’ zegt Patrick met een bedrukt gezicht. 
  ‘Hallo pap. Wat is dit, wat doet mijnheer Jansen hier in huis?’ Hij wijst naar zijn leraar die duidelijk niet schijnt te weten welke houding hij hier in dit huis, op dit moment, moet aannemen.  
  Voordat Patrick kan antwoorden, staat Nico op en schuift zenuwachtig de stoel onder de keukentafel. ‘Hallo Joris. Ik moest even iets met je vader en moeder bespreken.’ Hij stottert nog meer dan normaal. 
  Joris kijkt paniekerig van de een naar de ander. ‘Ik ga toch wel over, hè?’ Er is niet veel over van de stoere puber die hij normaal gesproken is. ‘Als ik een onvoldoende voor Nederlands heb, dan ga ik niet over en dat betekent dat ik van school moet.’ Zijn gezicht betrekt. 
  Patrick legt een hand op zijn schouder. ‘Je hoeft niet van school. Geen zorgen.’ 
  ‘Maar dan begrijp ik niet wat mijnheer Jansen hier doet.’ 
  Nico Jansen schraapt zijn keel. ‘Ik denk dat ik maar eens ga. Sanne, ik bel je snel.’
  ‘Doe dat.’ Patrick weet maar nauwelijks zijn irritatie te verbergen. Sanne kent die toon in zijn stem maar al te goed. ‘Ik zal je even uitlaten.’ Patrick legt zijn hand op de rug van Nico Jansen en duwt hem zacht maar beslist richting de voordeur. 
  Sanne is naast Joris op de bank gaan zitten. Haar arm ligt om zijn schouder. Joris zit een beetje gebogen en hij wiebelt zenuwachtig met zijn knieën op en neer. Hij kijkt op zijn horloge. ‘Is Maartje al thuis? Het is etenstijd. Ik barst van de honger.’ Sanne schudt haar hoofd. 
  Patrick komt de huiskamer binnen. ‘En nu?’ 
  ‘Ik denk dat we het Joris maar moeten vertellen,’ zegt Sanne en kijkt Patrick vragend aan. 
  Joris springt op. ‘Waarom doen jullie verdomme zo geheimzinnig! Ik ben toch geen klein kind meer! Wat is er aan de hand, waarom is papa hier steeds terwijl we hem normaal bijna nooit zien? Wat deed mijnheer Jansen hier?’ 
  Patrick kijkt Sanne aan en gebaart naar haar. ‘Leg jij het maar uit.’ 
  Sanne zucht. Dat ze niet weten waar zijn zus is, zullen ze niet langer verborgen kunnen houden. ‘Maartje is vandaag niet op school geweest,’ zegt ze zacht.
  ‘En daarom was mijnheer Jansen hier? Wat deed hij op de computer dan?’ 
  ‘Ik kwam mijnheer Jansen op school tegen en hij had misschien een idee hoe hij Maartje kon vinden.’
  ‘Vaag allemaal, mam. Je kan het mij toch ook gewoon vragen.’ 
  ‘We wilden je niet ongerust maken.’ 
  ‘Duh, net alsof ik niet merk als mijn zus niet in huis is.’ 
  ‘Je lijkt niet erg geschrokken van het bericht,’ zegt Patrick terwijl hij zijn zoon onderzoekend aankijkt.  
  Joris schudt zijn hoofd. ‘Dat ben ik ook niet.’ Hij aarzelt en gaat dan verder: ‘Maartje had een afspraak vandaag.’ 
  ‘Een afspraak?’ echoot Sanne. ‘Met wie?’  
  ‘Ik mag het eigenlijk niet vertellen.’ Joris bloost en probeert de blik van zijn ouders te ontwijken. 
  Patrick zet een stap naar voren. ‘Doe het toch maar. Maartje begrijpt vast wel dat je in dit geval niet anders kon.’ 
  Joris kijkt van de een naar de ander. ‘Oké dan. Maartje heeft iemand online ontmoet. Op Tinder.’ 
  ‘Op Tinder?’ briest Patrick. ‘Sanne, Maartje is zestien jaar oud, wat doet zij in godsnaam op Tinder?’ 
  Sanne springt op. Haar ogen spuwen vuur. ‘Jij denkt dat ik weet wat onze kinderen vierentwintig uur per dag uitspoken? Net als onze ouders wisten wat wij allemaal deden?’ Sanne leunt naar voren en prikt hem in zijn borst. ‘Als jij het allemaal zo goed weet, waarom ben je dan weggegaan? Ik moet het allemaal alleen doen!’ Tranen van frustratie en ongerustheid rollen over haar wangen. Ze wil niet huilen, maar ze kan de huilbui die al uren op de loer ligt niet langer tegenhouden. 
  Joris kijkt zijn moeder verbijsterd aan. ‘Mam, pap, chill nou eens even. De halve school zit op Tinder. Het is maar een spelletje.’ 
  ‘Tinder is geen spelletje, Joris, de mannen die daarop zitten hebben maar één doel!’ Patrick schudt afkeurend zijn hoofd.  
  Sanne wil wat gaan zeggen maar ze sluit haar mond weer. Het heeft geen zin om nu die ouwe koeien uit de sloot te halen. ‘Weet je met wie ze een afspraak had?’  
  ‘Ze heeft zijn naam niet verteld, maar ze zei gezegd dat jullie het niet mochten weten omdat jullie vast uit je dak zouden gaan als jullie zouden horen dat ze met een onbekende man had afgesproken.’ 
  Patrick en Sanne kijken elkaar aan. ‘Hoe oud is die man?’ 
  Joris haalt zijn schouders op. ‘Oud. Ik denk een beetje jullie leeftijd. Hij heeft haar vanochtend vlak bij school opgehaald. Hij reed in een super vette kar.’ 
  Patrick haalt snel en gejaagd adem. ‘Kun jij in de account van Maartje?’
  Joris schudt zijn hoofd. ‘Nee pap, ik kan niet in de Tinder account van mijn zus.’ Ondanks alles lachen ze alledrie om het gezicht dat Joris erbij trekt. ‘Ik kan wel een fake account aanmaken en kijken of ik die man kan vinden. Ik heb haar een keer betrapt toen ze zat te chatten. Misschien herken ik de foto wel.’ 
   Patrick klapt de laptop weer open. Joris gaat achter het beeldscherm zitten. ‘Waarom zit die Post-it op de camera, pap?’ 
  ‘Laat het maar zitten. Hup, aan de slag.’ Hij gebaart zenuwachtig met zijn handen. 
  Joris’ vingers vliegen over het toetsenbord. De toetsen ratelen mee op de bewegingen. ‘Mam, zal ik jouw foto nemen voor een nieuwe account?’ 
  ‘Nee.’ Sanne reageert fel en te bits. ‘Nee,’ zegt ze nu wat zachter, ‘neem maar een foto van iemand vanaf Facebook of zo.’ 
  ‘Je weet dat dat niet mag, hè,’ zegt Joris. ‘Straks komen we nog bij Catfish op televisie.’
  ‘Dat is wel het laatste waar ik me nu zorgen over maak,’ bromt Patrick. 
  Het duurt maar een paar minuten voordat Joris een vals profiel heeft aangemaakt. 
  ‘Heb je dat soms vaker gedaan?’ vraagt Sanne.  
  Patrick legt een hand op haar arm. ‘Ik denk niet dat we deze discussie nu moeten voeren. Laat die jongen nou even.’  
  Joris knikt. ‘Ja mam, laat me maar even.’ 
  ‘Weet je iets meer van die man?’ vraagt Patrick. 
  ‘Niet echt. Maartje zei dat ze een dagje naar Amsterdam ging, dus ik denk uit die buurt. Voor de zekerheid heb ik een straal van twintig kilometer aangehouden. Er zijn nogal wat resultaten.’ Joris tuurt naar het scherm. De foto’s vliegen voorbij. Patrick en Sanne kijken elk aan een kant van hem mee.
  ‘Niet zo snel,’ zegt Sanne. 
  Joris kijkt met een afkeurend gezicht opzij. ‘Mam, je bent toch niet op zoek naar een man. En jij weet niet naar wie ik zoek.’
  ‘Ik pak wat te drinken.’ Patrick loopt naar de keuken, trekt de koelkast open en pakt een biertje.  
  ‘Doe vooral alsof je thuis bent,’ zegt Sanne geïrriteerd terwijl ze een glas met water vult.
  Patrick kijkt haar aan en neemt een grote slok. ‘Ik ga steeds beter begrijpen waarom wij niet samen oud konden worden,’ bijt hij haar toe en drink het flesje in een teug verder leeg.  
  ‘Ik heb hem!’ roept Joris. 
  Patrick en Sanne snellen naar hem toe en staan dan allebei als verstijfd naar het scherm te kijken. Sanne krijgt het koud. De angst lijkt tot in iedere vezel van haar lijf door te dringen. De haartjes op haar huid staan recht overeind. Alsof ze zichzelf probeert te troosten of op te warmen, wrijft ze nerveus over haar armen.
  ‘Dit is de man die Maartje vanochtend heeft opgehaald,’ zegt Joris, zichtbaar trots op zijn snelle prestatie terwijl hij naar het scherm wijst.      Hij is overduidelijk ouder geworden. De verticale lijn die hij tussen zijn ogen had, is wat dieper. De wenkbrauwen die vroeger grof en wild waren, zijn nu getemd. Zijn haar is vol, iets korter dan vroeger en licht grijzend bij de slapen. De blik is zijn ogen is nog steeds brutaal; alsof het hem niets interesseert wat de wereld van hem denkt. In zijn haar staat een zonnebril van een duur merk. Zijn regelmatige gebit steekt met een minzaam lachje fel af tegen zijn zongebruinde huid. Hij is een knappe veertiger. Een man die Sanne en haar vriendinnen uitgebreid zouden bespreken als hij voorbij zou lopen. Een ruime acht, misschien wel een negen.
  ‘Oh mijn god,’ vloekt Patrick en de kleur trekt uit zijn gezicht weg. ‘Wat moet Maartje met hem? Als ik die klootzak in mijn handen krijg, sta ik niet voor mezelf in.' 
  Heel even schiet er door Sanne heen dat ze kan begrijpen dat Maartje onder de indruk is van iemand als hij. Hij was bazig, irritant en een narcist, maar hij had vroeger al iets ongrijpbaars dat meisjes aantrok. Iets mysterieus en onafhankelijks, wat mensen kon afstoten, maar tegelijkertijd intrigeerde. Haar moeder had Sanne destijds gewaarschuwd voor hem. Bad boys hadden een grote aantrekkingskracht op brave meisjes. En nu was háár dochter in dezelfde val getrapt. Abel keek hen vanaf het scherm uitdagend aan - alsof hij wist dat hij gevonden zou worden en met zijn ogen wilde zeggen dat het spel weer gestart was. 

   * * * 

Maartje kijkt zenuwachtig op haar telefoon hoe laat het is. Ze is vanochtend vroeger van huis gegaan en ze heeft haar fiets in het fietsenhok bij school gezet. Daarna is ze een stukje terug richting het winkelcentrum gelopen, daar hebben ze afgesproken. Jerry is bevriend met de eigenaar van Misty Models en hij heeft beloofd dat hij haar zal introduceren. Ze zoeken een jong, fris gezicht voor de campagne van een nieuw make-up merk. Hij was online hartstikke aardig en hij had niet gevraagd om sexy foto’s, zoals die jongens van haar leeftijd dat vrijwel allemaal doen. De jongens van school en in haar klas zijn allemaal van die sukkels. Ze zijn allemaal alleen maar met hun brommer, voetbal of gamen bezig. Helemaal op zichzelf gericht. Met Jerry kan ze tenminste een normaal gesprek voeren. Ze hebben afgesproken om een dagje samen naar Amsterdam gaan. Kijken of het klikt tussen hen en hij haar zaken kan behartigen als ze aangenomen wordt. Ze gingen op zijn kosten brunchen en daarna zouden ze langs het modellenbureau gaan. Misschien konden ze nog een drankje op een terrasje doen voordat ze weer naar huis gaan. Wat zouden ze thuis trots op haar zijn als ze horen dat ze dit helemaal zelf geregeld heeft.  
  Maartje zucht gespannen een paar keer. Dan spreekt ze zichzelf toe: Als je A zegt, moet je ook B zeggen. Het was allemaal wel een beetje vreemd gegaan. Normaal gesproken kan iemand op Tinder alleen contact met je leggen als je elkaar allebei naar de goeie kant had geswiped. Ze had zijn foto een keer gezien en ze vond het een knappe kerel - lekker ruig, ondeugende, jongensachtige pretlichtjes in zijn ogen - maar ze had hem geen hartje gegeven. Te oud voor haar. Toch had hij op de een of andere manier haar contactgegevens gevonden. Ze had even geaarzeld voordat ze antwoord gaf, maar het was spannend en een beetje chatten kon nooit kwaad. Toen kwam hij met het aanbod. Het zou geweldig zijn als hij een contract voor haar kan regelen. Dan heeft ze eindelijk geld genoeg om te kopen wat ze wil. In gedachte is ze alle webshops al afgegaan. Haar verlanglijstje ligt al klaar. Vanochtend had ze zich wat zwaarder opgemaakt dan ze normaal deed op een doordeweekse dag, ze lijkt nu echt geen zestien meer. Ze heeft haar nieuwe jurkje aan.  
  Precies op de afgesproken tijd komt er een Porsche 911 het verlaten parkeerterrein oprijden. Jerry stapt uit, schuift zijn zonnebril omhoog en geeft haar een hand. ‘Hoi Maartje, wat leuk om je eens in het echt te zien. Je bent net zo mooi als op de foto. Ik weet bijna zeker dat ze jou een geweldig contract gaan aanbieden.’  
  Maartje wipt van de ene voet op de andere. Nu het zover is, weet ze eigenlijk niet of deze afspraak wel een goed idee is. Maar ze kan nu niet meer terug. Dan zou ze echt een loser zijn. Hij houdt haar klamme hand even vast en kijkt haar onderzoekend aan. ‘Mooie auto heeft u.’ Maartje trekt haar hand terug. 
  ‘Zeg alsjeblieft geen u. Dan voel ik me zo oud,’ lacht Jerry vriendelijk.  
  Maartje lacht terug en het ijs is gebroken. Ze voelt zich een vrouw van de wereld. Ze mag meerijden in een Porsche, dat is tenminste beter dan achterop een gare scooter. 
  ‘Ga je mee?’ Jerry houdt galant het portier voor haar open. Nog een pluspunt. Ze stapt in en als de motor gestart wordt, gaan de deuren automatisch op slot. Jerry reikt over haar heen en pakt de veiligheidsgordel. Zijn arm raakt haar borst aan als hij de gordel dicht klikt. Maartje zakt een beetje dieper in de sportstoel. ‘Even je gordel omdoen, ik zou niet willen dat er iets met je gebeurt,’ zegt hij zacht en wrijft over haar wang. ‘Zo’n mooi jong gezichtje. We moeten zuinig op jou zijn.’ Hij strijkt een plukje haar achter haar oren. 
   Maartje knikt verlegen en probeert te glimlachen. Haar hart klopt als een bezetene en het bloed gonst in haar oren. Als ze maar geen barstende hoofdpijn krijgt vandaag. Ze slikt. Haar keel is droog. Ze pakt haar mobiel uit haar jaszak en ze ziet dat haar hand een beetje trilt.    ‘Je gaat toch niet de hele tijd met je mobiel lopen spelen, hè?’ vraagt Jerry terwijl hij gas geeft en de auto met brullende motor naar voren schiet. ‘Dat vind ik echt super ongezellig. Weet je wat, we doen allebei onze mobiel weg vandaag. We gaan er een topdag van maken.’ Jerry pakt zijn mobiel en tijdens het rijden zet hij het apparaat uit. Vervolgens gooit hij zijn mobiel demonstratief op de achterbank en kijkt opzij. ‘Nu jij.’ 
   Maartje aarzelt en zet dan haar mobiel uit. Voorzichtig legt ze de mobiel op het kleine bankje achter zich neer. ‘Yes girl, here we go,’ joelt Jerry en steekt zijn hand naar haar op voor een high five. Met een klamme hand tikt Maartje zijn eeltige hand aan. En Abel, de man die zich op Tinder als de negenendertigjarige modellenscout Jerry voordoet, rijdt met de dochter van Sanne en Patrick de snelweg op.

Klik hier voor hoofdstuk 10

Saskia Oudshoorn

Niets van wat hier geschreven wordt mag openbaar worden gemaakt door middel van druk, fotokopie, internet of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van VrouwenThrillers.nl en de auteur. 


Ondanks dat het geschrevene met alle zorgvuldigheid wordt geredigeerd kan er toch een foutje in de tekst zijn achtergebleven. Bij constatering daarvan zouden wij het op prijs stellen dit aan ons door te geven en een mail te sturen naar info@vrouwenthrillers.nl. Ook voor eventuele op-en aanmerkingen kan er gemaild worden naar het genoemde mailadres.



Bezoekersreacties:
Website Security Test