Er gebeuren hier afgrijselijke dingen, met name in het hotel. En ik heb het gevoel dat het niet zal stoppen voordat we allemaal de waarheid onder ogen hebben gezien. Iets speelt met ons en zorgt ervoor dat we langzaam gek worden. We worden in de gaten gehouden, ik weet het zeker. 

Recensie

Jenny en Victor zijn samen met hun dochter Femke naar hotel de Pico de Arieiro gegaan om daar de zonopkomst mee te maken. Dit is op deze plek iets heel bijzonders en Jenny was hier speciaal met Victor heengegaan om iets romantisch mee te maken, als lijm voor hun relatie. En dan is er de eigenaar van het hotel, Reinaldo en de jonge vrouw Samantha die ook in het hotel verblijft. Mensen met allemaal plannen en hoop, maar dan is plots de bergtop omringd met water. De zeespiegel is zo hoog gestegen dat ze geen kant op kunnen. 

Het gedeelte waarin beschreven wordt dat Tiago begraven wordt, onder de grond ligt en door zijn vrienden achtergelaten wordt, roept al gelijk een beklemmend gevoel op. De paniek die Tiago voelt wordt doorgegeven aan de lezer en is beangstigend. Die angst en beklemming blijft gedurende het verhaal voortdurend aanwezig, een gevoel waaraan met geen mogelijkheid te ontsnappen valt. De personages zitten vast op een plek, zonder voedsel, zonder water. De situatie waar zij zich in bevinden doet denken aan iets bovennatuurlijks. Verschillende verhaallijnen waar bizarre gebeurtenissen beschreven worden, gebeurtenissen die alleen maar meer verwarring zaaien. Het blijft lang onduidelijk waar dit verhaal heengaat totdat de verhaallijnen bij elkaar komen. Maar dan nog moet de lezer geduld hebben voordat men het gaat begrijpen.

Af en toe is er het gevoel als lezer voor de gek gehouden te worden en vraag je je af iets gemist te hebben. Waar de verwarring steeds groter wordt, wordt ook het beklemmende gevoel sterker. Maar dan begint er langzaam een opening te komen en krijgt men meer helderheid over de achterliggende gedachte van Reflectie en wordt ook voorzichtig de titel verklaard. Reflectie laat je continu twijfelen over wat echt is of niet en Sharpe laat zien dat hij het talent heeft de lezer in een staat van verwarring te brengen. Ook weet hij op fabuleuze wijze de lezer mee te slepen en een voortdurend intens spanningsveld te verwezenlijken. Dit boek vol met mysterie doet denken aan de boeken van Stephen King, alleen weet Sharpe er zijn eigen indrukwekkende stempel op te zetten. En dan die sublieme afronding...Chapeau! 

Alleen…is het een vrouwenthriller? Helaas niet. Helaas omdat het eigenlijk zonde is zo’n geweldige thriller niet op onze site te kunnen zetten, maar ondanks dat veel vrouwen deze thriller zullen lezen, heeft het niet alle benodigde elementen om een vrouwenthriller genoemd te worden. Misschien een troost, de boeken van Stephen King staan ook niet op onze site…

Maar wat niet te betwisten valt is dat Reflectie een thriller is die een indrukwekkend staaltje schrijven en fantasie laat zien, en zeker een thriller is die de hoogst mogelijke waardering verdient.