Simon James is een van de weinige overlevenden na een vreselijke natuurramp. Drie enorme giftige stofwolken hebben bijna de hele wereldpopulatie uitgeroeid en om te voorkomen dat het menselijk ras helemaal uitsterft, is de overheid met een ambitieus project gestart inclusief een nieuwe Adam en Eva. Vrijwilligers konden zich hiervoor opgeven, en Simon James heeft dat niet gedaan. Dacht hij. Toch wordt hij op de laatste dag van de wereld van zijn bed getild met de mededeling dat hij de wereld moet gaan redden door in ‘The Cocoon’ een nieuw menselijk ras te beginnen. Een ras dat bestand is tegen het stof. Simon ziet dat helemaal niet zitten. Hij wil niet degene zijn die overblijft, zeker niet als alles wat hij ooit heeft gekend en waar hij van hield, er niet meer is.

Het verhaal wordt verteld vanuit Simon en al lezende komen we erachter waarom hij de rol van Adam niet op zich wil nemen en wat het echte verhaal achter het stof en de mysterieuze Ami is. Het verhaal van Simon voelt een beetje afstandelijk, doordat het met niet al te veel emotie wordt verteld. Dit kan ook vanwege het karakter zelf zijn. Het andere verhaal, van het stof en Ami, is verrassend origineel en ingenieus in zijn eenvoud. Zelfs voor lezers die niet van Science Fiction of Dystopian houden, is dit verhaal heel goed te volgen. Joanne Carlton heeft het verhaal dusdanig weten op te bouwen dat ieder woord heel aannemelijk klinkt. En dat is best een beangstigende gedachte. Het verhaal is tot de laatste zin spannend en hoewel de laatste twist misschien even slikken is, is het wel een erg goede wending. Daarbij geeft het onderliggende verhaal over opvoeding en naastenliefde het boek iets extra’s.

Stof is een vlot geschreven en makkelijk te lezen verhaal. De hoofdstukken zijn kort en de taal, ik las de Engelse versie, is nergens overdreven moeilijk of lastig te begrijpen. Joanne Carlton weet precies hoe ze de lezer op het puntje van de stoel houdt door telkens een beetje meer informatie te geven, maar ook weer te verrassen op andere gebieden. Doordat er geschakeld wordt tussen het heden en het recente verleden, krijgt de lezer steeds meer antwoorden. Hoewel de vraag of Simon wel of niet mee gaat doen met het project, geen verrassend antwoord heeft, is het vraagstuk omtrent Ami en het stof des te verrassender afgewerkt. Erg goed gedaan. Wat ook een pluspunt is, is dat hoewel het verhaal zich afspeelt in 1996 het nog steeds actueel is. Eigenlijk was die tijdsaanduiding helemaal niet nodig, want dit verhaal kan zich ook in de nabije toekomst afspelen.

Stof is een onheilspellend realistisch verhaal dat zomaar al aan de gang kan zijn. De vraag is echter of je kiest om te overleven of uit te sterven? Aan de andere kant… misschien is die vraag er wel nooit geweest. Op de vraag of dit een vrouwenthriller is of niet, kan ik moeilijke een antwoord geven. Het voldoet niet echt aan de ‘vereiste’ van een vrouwenthriller, maar het is zeer zeker wel een aanrader.