Alex sleept zich iedere dag van zijn troosteloze appartementje naar zijn saaie baan. Zijn vriendin is bij hem weggegaan en hij heeft het gevoel door niemand opgemerkt te worden. Wanneer hij op weg naar huis een man weerhoudt van een zelfmoordpoging hoopt hij op wat dankbaarheid en erkenning. Zijn heldhaftige daad mag inderdaad op de nodige belangstelling rekenen, maar wanneer hij de springer bezoekt in het ziekenhuis komt hij van een koude kermis thuis. De man, Dennis, is helemaal niet blij dat zijn poging is verijdeld, hij bekent een drievoudig moordenaar te zijn die het niet verdient om te leven. Alex is behoorlijk van slag door deze reactie en wil niks meer met de zaak te maken hebben. Echter, een mysterieuze verschijning in een hoodie met capuchon zorgt ervoor dat de levens van Alex, Dennis en psychiater Sophie vanaf dat moment in elkaar verstrikt raken.
De Vlaamse auteur Erik Persoons heeft jarenlang samengewerkt met jongeren. Hij waardeert hun oprechtheid en ongezouten mening, een samenwerking die uiteindelijk heeft geresulteerd in een schrijfexperiment. In 2017 verscheen Attractopia, een boek dat hij samen schreef met een groep tien tot veertienjarigen. Dit beviel zodanig goed dat er daarna elk jaar een nieuw boek is verschenen. Nevelhel is de tweede thriller voor volwassenen van Persoons, in 2016 debuteerde hij met Kaakslag.
Wat vanaf de eerste bladzijde opvalt is de Vlaamse schrijfstijl van de auteur. Dit lijkt logisch, maar niet elk boek van een Vlaamse auteur is direct als zodanig herkenbaar. In Nevelhel wordt naast het gebruik van typerend Vlaamse woorden en uitdrukkingen, ook de zinsconstructie vaak anders opgebouwd. Voor Nederlands lezende mensen voelt het regelmatig alsof de zinnen niet goed lopen en dit maakt van Nevelhel een niet al te gemakkelijk leesbaar boek. Daarnaast doet de schrijfstijl van de auteur in de dialogen ook af en toe gekunsteld aan waarbij hij regelmatig moeilijke woorden gebruikt.
Er zijn maar drie hoofdpersonen in het boek. Alex, Sophie en Dennis raken door de zelfmoordpoging van de laatste onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dennis voelt zich bedreigd en vraagt Alex hem te helpen, waardoor Sophie hierin een uitgelezen kans ziet om via Alex tot Dennis door te kunnen dringen. Ondanks de uitgewerkte problematiek en psychologie lijken de hoofdpersonen niet echt tot leven te komen. Het blijft lastig om met ze mee te voelen, omdat ze niet erg sympathiek zijn en ze regelmatig tegenstrijdig gedrag laten zien. Hun handelingen staan soms zo recht op elkaar dat het ongeloofwaardig wordt. Het verhaal komt maar langzaam op gang en hoewel de spanningsboog wel direct wordt ingezet wordt deze nergens flink opgerekt. De plot is enerzijds niet erg ingewikkeld, aan de andere kant juist weer wel omdat de motieven voor het gedrag van de dader enigszins onderbelicht blijven. De verklaring die door de auteur wordt gegeven voelt niet bevredigend genoeg voor de mate waarin de dader uiteindelijk ontspoort.
Kan Nevelhel geschaard worden onder de vlag van een vrouwenthriller? Ondanks het predicaat psychologische thriller vind ik toch van niet. Het boek leest afstandelijk en mist een aantal belangrijke elementen die meestal zijn terug te vinden in een typische vrouwenthriller.
VrouwenThriller: Nee
Waardering: 3***
