Er liggen lichaamsdelen verspreid over Cumbria. Washington Poe en Tilly Bradshaw staan voor een raadsel. Waarom waren sommige slachtoffers verdoofd, terwijl andere een extreem pijnlijke dood stierven? Waarom ontkent hun enige verdachte alles waar ze ijzersterk bewijs voor hebben, maar geeft dingen toe waar ze nog niets vanaf wisten? En waarom hadden alle slachtoffers drie jaar geleden dezelfde twee weken vrij genomen van werk?

Het begint erop te lijken dat Poe en Bradshaw helemaal niet te maken hebben met een seriemoordenaar, maar met iets veel ergers…

M.W. Craven is een Engelse misdaadschrijver. Hij heeft verschillende boeken geschreven zoals de Washington Poe serie. De curator is het derde boek in deze reeks. Hij is geboren in Carlisle en volgde een studie sociaal werk met als specialisatie criminologie, psychologie en middelenmisbruik. Daarna heeft hij zestien jaar als reclasseringsambtenaar gewerkt. 

Wanneer drie paar vingers gevonden worden schakelt Nightingale de hulp in van het duo Washington Poe en Tilly Bradshaw. De vrees voor een seriemoordenaar is groot en alle hulp om deze zaak op te lossen is meer dan welkom. Brigadier Poe neemt de touwtjes in handen en duikt volop in deze misdaden. Al gauw komen hij en zijn collega’s tot de conclusie dat het geen makkelijke zaak is, maar vinden ze toch een aanknopingspunt. Ze gaan op zoek naar de connectie tussen de drie slachtoffers. Deze zoektocht blijkt niet zonder gevaar. 

De curator is zoals gezegd het derde boek uit de Washington Poe en Tilly Bradshaw serie. Om het team beter te leren kennen is het handig om de boeken op volgorde te lezen. De personages en de relaties onderling worden beeldend beschreven, zodat de lezer zich goed kan inleven. M.W. Craven heeft een prettige schrijfstijl waardoor de lezer makkelijk in het verhaal komt. In het begin wordt er veel aandacht besteed aan de slachtoffers, mogelijke verdachten en aan het team van Poe en Tilly. Hierbij laat Craven weinig aan de verbeelding over als hij in details treedt. Tot het lugubere af worden de daden omschreven. 

Bij de start van het onderzoek is het nog niet helemaal duidelijk waar het verhaal naar toe gaat. Gaandeweg komen er steeds meer zaken aan het licht en worden de verdachten steeds meer verdacht. Echter zijn er verschillende verrassende wendingen waardoor de situatie anders wordt. De aanknopingspunten zijn goed te volgen, zodat de spanning aanwezig blijft. Hoewel dit meer vragen oplevert dan antwoorden gaat het verhaal wel een bepaalde kant op. De lezer kan goed meespeuren omdat de personages en hun eigen verhaal sterk naar voren komen. De verschillende karakters van het duo Poe en Tilly versterken zich wederom in dit verhaal. Tilly is erg goed in het digitale verkeer en Poe weet de verbindingen in het bewijsmateriaal te leggen. Het verhaal neemt op het einde nog een verrassende wending en heeft een open einde wat misschien in het volgende deel, Dode hoek, beantwoord wordt. 

M.W. Craven heeft met De curator wederom fantastisch werk geleverd, hij weet de spanning goed op te bouwen en laat zien dat hij verstand heeft van criminologie.