Omschrijving: Op een avond dineren commissario Guido Brunetti en zijn vrouw Paola bij haar ouders in het familie-palazzo. Daar ontmoet hij de enigmatische Maurizio Cataldo, een man die zijn fortuin vergaard heeft in de bouwwereld. Brunetti is zeer verbaasd als zijn schoonvader hem de volgende morgen om persoonlijke redenen vraagt onderzoek te doen naar deze man. Dezelfde dag krijgt Brunetti nóg een verzoek. De carabinieri in Marghera vragen hem om hulp bij het onderzoek naar illegaal afvaltransport en de zoektocht naar een man die betrokken zou zijn bij de moord op een van de transporteurs. De sympathieke Brunetti raakt door zijn eigen goedheid betrokken bij een onderzoek naar moord en corruptie waarbij nog veel meer levens op het spel staan.
Gezichtsverlies ging half juni mee in de reiskoffer naar de Ardèche en kwam er bij thuiskomst half gelezen terug uit. Het heeft me vervolgens nog een maand gekost om het boek uit te lezen. Meermaals ben ik tijdens het lezen ingedut (ja, ook overdag). Donna Leon geraakt met Gezichtsverlies niet verder dan Italiaanse stereotypes (hiërarchie, bureaucratie, hypocrisie, mafiosi). Het verhaal over illegale afvaltransporten en mislukte plastische chirurgie vordert 'lentamente' en is noch boeiend, noch beklijvend. De schrijfstijl doet bijwijlen archaïsch aan. Op de hoogtepunten van het boek ontpopt Brunetti zich als de Italiaanse Baantjer De Cock. Op zich ook niets mis met het feit dat de schrijfster haar literaire kennis (en vooral die van de klassiekers) etaleert, maar zoals een vermaard Belgisch politicus al zei: trop is te veel en te veel is trop. Misschien is Gezichtsverlies een maandagmodel en zijn Donna Leons andere boeken best te pruimen. Op basis van deze intro in haar oeuvre (het was het eerste boek dat ik van haar las) ben ik niet meteen geneigd om naar de bieb te spurten voor meer van dat. Jammer, maar helaas.
Bezoekersreacties:
