Een moeder die haar kinderen psychisch mishandelt is geen fijn onderwerp. Elk hoofdstuk in Moeder, moeder beschrijft de gebeurtenissen vanuit één van de kinderen Hurst: zus Violet en broertje Will. Hun oudere zus Rose is een jaar geleden weggelopen, vader is alcoholist en moeder is narcistisch. De liefde voor haar kinderen is heel beklemmend en uit zich soms op een vreemde manier. Het gedrag van de moeder heeft een grote invloed op het gezin. Violet wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek en zet zich af tegen haar moeder. Will doet juist het tegenover gestelde; hij blijft een trouwe volger van zijn moeder en wil haar heel graag pleasen. Hij is degene die het meest onder haar invloed staat, omdat hij zo geïsoleerd wordt door zijn moeder. Hij krijgt thuisonderwijs en zit daarom continu onder haar vleugels. 

Het verhaal in Moeder, moeder draagt een mooie filosofische les in zich: Kinderen moeten vooral voor zichzelf leven en niet voor hun ouders. Het boek gaf me een onaangenaam gevoel. Niet omdat het slecht geschreven is, maar misschien omdat het juist zo goed geschreven is en daarom zo bij me binnenkwam. Het roept een gevoel van walging op richting de moeder en vooral Will wilde ik als lezer graag beschermen. Tijdens het lezen van dit boek pakte ik het niet graag weer op, maar ik deed het wel, omdat ik ook wilde weten hoe het verder ging. 

De Amerikaanse schrijfster die dit gevoel bewerkstelligt heet Koren Zailckas. Moeder, moeder is haar derde boek. Haar eerste twee boeken waren autobiografisch; over haar alcoholverleden en over depressies. Dit is haar eerste fictieboek. Het is een typisc vrouwenboek en zal waarschijnlijk moeders het meeste aangrijpen, omdat die nog meer geraakt zullen worden door het onderwerp. 

Bij dit boek twijfelde ik wel of ik het nu moest betitelen als thriller. Het is zeker spannend en vooral naar het einde toe volgen de ontwikkelingen elkaar zo snel op dat je niet meer kan stoppen met lezen. Het lijkt alsof een thriller tegenwoordig niet per se meer een criminele invalshoek hoeft te hebben. Een ongenode gast van R.J. Ellory past bijvoorbeeld ook goed in dit genre. 

Moeder, moeder is een aanrader. Als lezer gaat je hart echt uit naar de vader en de kinderen. Een boek komt niet vaak zo dicht bij je gevoel.