Geen Bookspotinfo aanwezig. |
Oorspronkelijke titel:
Day Four (2015)
Vertaling: Dennis Keesmaat
ISBN: 9789023494591
Uitgever: Cargo
Verschenen: 2016
Pagina's: 352
 |
Omschrijving:
Drie dagen lang genieten honderden mensen van een tropische cruise aan boord van de Beautiful Dreamer. Op de vierde dag valt het schip midden op zee stil. Er is geen elektriciteit, en radio en telefoon doen het niet. Er is geen enkele manier om hulp te vragen, maar iedereen gaat ervan uit dat er snel reddingswerkers ter plaatse zullen zijn. Dan raken de leidingen verstopt en begint het voedsel op te raken. Als ook nog het levenloze lichaam van een vrouw wordt gevonden, raken de passagiers in paniek. Er is een moordenaar aan boord, en het vermoeden rijst dat iemand wil voorkomen dat de Beautiful Dreamer ooit weer land ziet.
Extra informatie:
- De vierde dag is het vervolg op De drie
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Amanda de Leeuw van op 7 april 2016:
De cover van De vierde dag is mooi en onheilspellend. Veel donkere kleuren met de naam en titel juist in wit. De titel wordt aangegeven met vier “oplichtende” streepjes en een bootje eronder, eenzaam op de oceaan. De achterflap klinkt veelbelovend: een gestrand cruiseschip midden op de oceaan, waarbij alle communicatiemiddelen zijn uitgevallen. Bij evacuatie wordt een lijk ontdekt.
Sarah Lotz is in Zuid-Afrika redelijk bekend. Ze is scenarist en schrijver met een voorliefde voor het macabere. Ze schrijft horror romans onder de naam S.L. Grey samen met auteur Louis Greenberg en een YA pulp-fiction zombie-serie met haar dochter Savannah onder het pseudoniem Lily Herne. Samen met auteurs Helen Moffett en Paige Nick schrijft ze eigenzinnige erotische romans onder het pseudoniem Helena S. Paige. Internationaal brak zij in 2014 door met De drie. Dit boek wordt in de meeste landen aangeprezen in het horrorgenre. De vierde dag is haar tweede (horror)boek welke in Nederland is uitgebracht in 2016.
Een lowcost cruiseschip is in De vierde dag de plaats waar het verhaal begint en eindigt. Het cruiseschip is voornamelijk bedoeld voor jongeren en vrijgezellen die hier oud en nieuw gaan vieren. Zodra het cruiseschip op open zee is verdwijnt het op mysterieuze wijze in de Golf van Mexico. Het schip komt vast te liggen en is afgesneden van de buitenwereld, de stroom en alle communicatiemiddelen zijn uitgevallen. In eerste instantie maken de opvarenden zich nog niet zo’n zorgen, totdat de voorraden steeds harder slinken en een virus uitbreekt. Als daarnaast ook nog het lijk van een jonge vrouw aan boord gevonden wordt, slaat de stemming om in angst. Mensen doen melding van mysterieuze verschijningen op het schip waardoor de angst alleen maar wordt aangewakkerd. De plot wordt vanuit meerdere perspectieven beschreven, waardoor het in het begin wat rommelig overkomt. Door het vele schakelen tussen de verhaalperspectieven en de personages raak je makkelijk de draad kwijt. De hoofdstukken duiden wel aan over welke hoofdpersoon het gaat, maar hebben cryptische namen waardoor nog niet direct duidelijk wordt om wie het gaat. Eenmaal verder in het verhaal leest het een stuk prettiger doordat duidelijk is over wie je leest. Het verhaal is vlot en begrijpelijk geschreven, in het begin redelijk lange hoofdstukken waardoor je je aandacht erbij moet houden. Naarmate het verhaal vordert worden de hoofdstukken korter, soms zelfs maar een pagina.
Het verhaal ansich is goed opgebouwd, wordt levendig beschreven en is bij vlagen eng doordat de passagiers geestverschijningen zien en horen. Niet voor mensen die niet tegen bovennatuurlijke verschijningen kunnen dus. Maar hierdoor werd het verhaal op sommige punten juist ook wat ongeloofwaardig. Een van deze punten is dat Celine, een paranormale oudere dame, ineens bezeten lijkt door de duivel. Maar ook zou zij deze geestverschijningen aansturen en hiermee de mensen op stang jagen. Lotz schuwt ook gruwelijke beschrijvingen niet, ik citeer: 'Plooien huid dropen als obsceen touw van zijn onderarm, waaronder een stuk geel en rood weefsel zichtbaar was dat vocht afscheidde.'
Luguber en beeldend. Door de vele personages blijft eigenlijk iedereen een beetje oppervlakkig, over Maddie, Althea en Celine komen we eigenlijk het meeste te weten. Jammer dat de anderen hierdoor minder uitgewerkt worden en hierdoor wat achter blijven. Misschien had iets minder personages beter gewerkt. De beschrijvingen van het cruiseschip, de angst die mensen voelen met daarnaast de onzekerheid of ze wel gered gaan worden, zijn goed voelbaar.
Samengevat is De vierde dag een spooky, luguber en enigszins rommelig verhaal. De personages hadden iets meer uitgewerkt mogen worden of het aantal personages wat meer beperkt. Het einde was enigszins teleurstellend. Het wordt niet echt afgerond en er blijven een aantal dingen onduidelijk en open. Misschien komt hier nog een vervolg op?
Bezoekersreacties:
Diane Kooistra (40) op 20 april 2016:
Op de donkerblauwe cover zie je een schip, een cruiseschip, helemaal alleen op zee. Daarboven 4 strepen alsof de dagen afgeteld worden. Dat gebeurt ook in dit verhaal. Een advertentie dat mensen aanmoedigt om oud en nieuw op het mooie en luxe cruiseschip “The Beautiful Dreamer” en daarna een heel kort verslag van de eerste drie dagen op het schip;” de cruise verloopt relatief rustig.” Om daarna verder te gaan op de vierde dag. De dag dat alles mis lijkt te gaan, je leert de mensen die een grotere rol gaan spelen in het verhaal een beetje kennen. Vormt je mening over wie je wel leuk vindt en wie niet…..op de vierde dag valt de stroom uit, geen communicatie, geen WIFI. Het zou bijna een mooie pilot zijn voor programmamakers. Het maakt me nieuwsgierig naar wat mensen gaan doen.
Dan breekt er een virus uit en verandert het mooie cruiseschip in een baggerschuit. Een nieuw verhaal a la de Titanic vol mysterie en geheimen. Twee dames die de tocht wilden maken om het leven mooi af te sluiten, een medium die haar kansen schoon ziet en personeel dat bijgelovig is.
Een boek vol mooie ingrediënten om er iets spannends van te maken, en dat gaat vrij goed. Sarah Lotz heeft er de vaart goed inzitten en voegt steeds op de juiste momenten een nieuw ingrediënt toe. Ze gooit er ook steeds een portie verwarring aan toe waardoor je je aandacht goed bij het verhaal zal moeten houden, er komen meer personages die een rol spelen. En natuurlijk vragen de vele (bijna 3000) passagiers zich af of ze dit zullen overleven. Het verhaal verzuipt dan een beetje in (te) beeldende beschrijvingen van zieke passagiers, vervuiling en tekorten op het schip. Dat had minder gekund.
Als het schip ontdekt wordt lijkt het tot een spannend einde te komen maar dan verandert het boek in een serie interviews met betrokkenen die ieder hun eigen visie op het verhaal hebben en vooral elkaar wantrouwen. Dit viel me wel een beetje tegen. Het verhaal aan het einde van het boek maakt echter heel veel goed, dan is de spanning en de sensatie die ik op de vierde dag voelde weer helemaal terug. Ze kan heel beeldend schrijven, Sarah Lotz en ik heb net zo genoten als bij het lezen van haar vorige boek maar het plot had spannender gekund.
Oordeel:
|
|
|
|
|
