Er is een auto van de weg geraakt, aantal gewonden onbekend. De hulpdiensten halen een zwaar gewonde vrouw uit de auto, de vrouw stinkt naar de drank. Lijkt een simpele zaak, dronken automobiliste is de macht over het stuur kwijtgeraakt. Maar dan gilt de vrouw paniekerig: ‘Vero! Waar is Vero? Ik kan haar niet vinden. Ze is nog maar zo klein…’ Het lijkt erop dat er een klein meisje vermist wordt en Brigadier Wyatt Foster organiseert een zoektocht. Dit is het begin van een hele vreemde zaak die de gemoederen flink bezig zal houden. Nicole(Nicky) Frank overleeft het ongeluk. Nicky is al 22 jaar samen met Thomas. Door het auto ongeluk heeft Nicky een hersenschudding opgelopen. In de afgelopen tijd heeft ze al vaker een hersenschudding opgelopen en volgens de artsen is er sprake van een postcommotioneel syndroom.

Meerdere verhaallijnen en een wisselend perspectief, waarvan de verhaallijn van Nicky in de eerste persoon verteld wordt. De herinneringen van Nicky verschuiven zich voortdurend en vooralsnog is er niet achter te komen wat nu waarheid is en wat niet. Niet alleen voor diegenen die met deze vreemde zaak bezig zijn, maar ook voor haarzelf. Herinneringen die voelen als koude, donkere schaduwen. De flashbacks die beschreven worden geven alleen maar meer verwarring. Al snel dreigt het onderzoek gigantisch uit de hand te lopen en is er dringend behoefte aan antwoorden. Wyatt roept de hulp in van zijn vriendin Tessa. Tessa is voormalig politieagent en werkt nu als veiligheidsspecialiste. Hun relatie is nog pril maar zal mede door deze zaak sterker worden. Soms lijkt het erop dat Nicky een spelletje met hen speelt. Zo ja, waarom, wat zit hierachter?

Juist doordat Tot op de bodem veel verwarring oproept, blijft er continu een hoog spanningsveld aanwezig. Diverse mogelijke scenario’s passeren de revue en duidelijke antwoorden blijven tot aan de ontknoping toe afwezig. De auteur geeft het verhaal steeds weer een andere wending waardoor het van begin tot eind blijft fascineren. Een mooie, krachtige schrijfstijl en een prima uitwerking laat zien dat Lisa Gardner beschikt over een groot talent.

Tot op de bodem is het derde boek met Tessa Leoni in de hoofdrol. De eerdere delen heb ik (nog) niet gelezen en Tessa was dan ook onbekend voor mij. Ik vind Tessa in dit deel erg op de achtergrond staan en weet nog steeds erg weinig van haar. Aan de ene kant is het jammer dat dit personage niet meer uitgediept wordt, maar aan de andere kant is dit wel een reden dat het boek heel goed zelfstandig te lezen is. Het verhaal zelf staat hier duidelijk op de voorgrond. Lisa Gardner wordt de nieuwe Queen Of Crime genoemd en ik kan me hier zeker in vinden. De meeslepende (vrouwen)thriller Tot op de bodem is het ultieme bewijs hiervan.