Omschrijving: Chicago, 1984. Vier kinderen struikelen in het bos over het lijk van een gedeeltelijk begraven vrouw van wie de ogen en mond zijn dichtgeplakt. Vlak achter de kinderen loopt hun lerares, Anne Navarre, die geschokt reageert op deze ontdekking. Rechercheur Tony Mendez, net terug van een cursus bij de FBI, krijgt de opdracht de moord te onderzoeken. Hij gebruikt een nieuwe techniek - het maken van profielschetsen - om een theorie over de zaak te ontwikkelen. Een strategie waarbij hij zich grondig in de levens van de kinderen moet verdiepen. Zo komt hij ook steeds dichter bij de jonge lerares die net zo geïnteresseerd is in de recente gebeurtenissen als hij. Wanneer er nieuwe slachtoffers worden gevonden, beseffen Mendez en Navarre nog niet dat er in hun naaste omgeving een meedogenloze, berekenende psychopaat rondwaart...
Eén van de eerste thrillers die ik las die mij ook daadwérkelijk bijbleef, was er één van Tami Hoag. Vanaf dat moment was dat dan ook voor mij de standaard voor een goede thriller. Want wat schrijft zij goed zeg. Er zijn daarna nog verschillende schrijfsters bijgekomen die mij zeer zeker kunnen bekoren, maar Tami Hoag bleef altijd in mijn persoonlijke top-3. Ik ben dan ook altijd blij wanneer er weer een nieuwe Hoag in de winkel ligt. Zo was ik ook erg blij met Dieper dan de doden. Toch had ik bij dit boek veel meer moeite dan bij die allereerste die ik van haar las. Dieper dan de doden begint in 1984. Normaal een teken dat we een terugblik hebben, waarna we als lezer worden meegenomen naar de tegenwoordige tijd. Echter, Tami laat ons in 1984. Een tijd vóór Criminal Minds, Bones en Crime Scene Investigation. Ver vóór de tijd van het internet en de mobiele telefoon. In het begin van de jaren tachtig kregen de zogenaamde profilers pas net de kans om zich te bewijzen. Maar nog niet iedereen ziet het nut in van een daderprofiel en dat maakt het werk van Vince Leone niet altijd even gemakkelijk. Omdat we in 1984 blijven, moet ik omschakelen. Ik ben zo gewend aan de huidige snelheid van het oplossen van een moord door alle trucjes die we zien en lezen in bijna elk willekeurig tv-serie en boek, dat ik vergeten lijk te zijn dat het ooit anders moest. Misschien is dat ook wel de bedoeling van de auteur geweest: laten zien dat we de afgelopen twintig jaar ongelooflijk snel vooruit zijn gegaan. Wanneer je eenmaal gewend bent aan 1984, is het de schrijfstijl van Tami die je weer meevoert naar de gestoorde geest van een moordenaar. Zonder mededogen beschrijft ze de gruwelen die de dader zijn slachtoffers aandoet. Maar ze gaat nog verder: Tami weet als geen ander hoe ze de verschillende verhaallijnen met elkaar kan verbinden, zodat je voortdurend op het verkeerde spoor wordt gezet. De uiteindelijke moordenaar is dan ook geen voorspelbare dader, maar oké – helemaal verrast wordt je ook weer niet. Want je onderzoekt met de politie mee en volgt de sporen van de moordenaar nauwgezet. Opnieuw neemt Tami ons mee naar een wereld vol gruwelijks en opnieuw weet ze ons urenlang te boeien. Uit de kunst.
Bezoekersreacties:
