Van de een op de andere dag verlaat Emily haar huis en gezin. Zonder iemand iets te vertellen vertrekt ze naar Londen om daar haar oude leven achter zich te laten en een compleet nieuw leven te beginnen. Ze verandert haar naam in Cat en heeft elk spoor dat naar haar toe kan leiden gewist. Een gelukkig huwelijk, een gezin en een fijn huis. Waarom zal iemand dit plots opgeven voor een andere, onzekere toekomst. 

Een stap te ver bestaat uit vier delen. Het eerste deel start in juli 2010, de dag dat Emily haar huis en gezin verlaat om zich in het onbekende te storten. Regelmatig lezen we flashbacks die het verleden van Emily vertellen. Haar verleden dat ze deelt met haar tweelingzus. Emily en Caroline zijn een eeneiige tweeling, alleen waar we vaak een onderlinge sterke band zien, ontbreekt dit bij deze tweeling. Dit zal ook als rode draad door het verhaal blijven lopen. Vanuit een wisselend perspectief en door middel van meerdere verhaallijnen lopen we met Cat (of Emily) mee in haar reis naar een nieuw leven. Door regelmatig terug te springen naar het verleden leren we Emily kennen en de mensen die een deel van haar leven zijn geweest. Ook in haar nieuwe leven ontmoet ze personen die een belangrijke rol zullen gaan innemen. 

Uiteraard blijft continu de vraag hangen waarom Emily zo’n drastische beslissing heeft genomen. Dit afvragende houdt je aan het boek gebonden, alleen is het lang wachten op die spanning die je bij een thriller verwacht. Het gebruik van veel lange zinnen maakt het minder prettig leesbaar, hoewel de schrijfstijl over het algemeen prettig aanvoelt. Cat maakt veel mee en de gevoelens die hierbij opgeroepen worden zijn tastbaar neergezet en dit maakt het mogelijk om met haar mee te leven. Maar toch blijft dat gevoel hangen: waar gaat dit verhaal heen, wat wil de auteur duidelijk maken. En op het moment dat je denkt, het wordt nu wel wat langdradig en je de neiging krijgt het boek weg te leggen is daar het moment. Een moment dat er echt even inhakt en zoveel duidelijk maakt, dat ik meteen een andere kijk op het hele verhaal kreeg. Dit samen gecombineerd met een afsluiting die nog een aantal verrassende ontwikkelingen in petto had, maakte dat Een stap te ver in waarde steeg. 

Een stap te ver staat gecategoriseerd als literaire thriller. Literair dat wel, maar ik vind het geen thriller. Er ontbreekt hiervoor toch een bepaalde sfeer en de spanning die ik graag in een thriller tegenkom. Ik zie het wel als een mooi geschreven roman. Een roman met een lichte spanningsboog die vertelt over vergeving en liefde. Liefde voor het leven. Zeker de moeite waard om te lezen, maar verwacht niet dat je continu vanwege de spanning op het puntje van je stoel zit.