Londen, 2019: een zak met menselijke resten wordt langs de oever van de Theems aangetroffen. Inspecteur Samuel Owusu wordt belast met de zaak. Na onderzoek van de menselijke resten blijken deze al jaren oud te zijn. Geen nieuwe misdaad, maar een van dertig jaar geleden. Een jonge vrouw is om het leven gekomen door zwaar hoofdletsel. Enige sporen zijn de zaden van een zeldzame boom en een link naar een huis in Chelsea waar eerder al drie mensen dood werden aangetroffen. Een onopgelost mysterie. Kan de familie hun geheim bewaren of komt het onderzoek toch te dichtbij, nu de vierde dode is aangetroffen? Daarnaast is er in Chicago een wanhopige zoektocht aan de gang door een broer en zus naar de persoon die hen mogelijk meer zou kunnen vertellen over het verleden van hun gezin. 

De mensen die bleven is eigenlijk een vervolg op De mensen boven ons, waar het grote huis in Chelsea de hoofdrol speelt waar de drie doden worden aangetroffen. Echter is het verhaal losstaand en goed te begrijpen zonder de voorkennis uit het eerdere werk van Jewell. Het verhaal kent een eigen plot van proloog tot slot. Hier en daar worden flashbacks uit het verleden verwerkt in het verhaal. Deze tijdssprongen worden duidelijk aangegeven aan het begin van het hoofdstuk. Flarden informatie komen los van de verschillende perspectieven die aan bod komen. Zo is er het perspectief van de broer en zus in hun zoektocht, het perspectief van de inspecteur en het moordonderzoek en een lang onbekend perspectief over de ontluikende relatie van Rachel en Michael. Er wordt tijd gemaakt om de personages tot leven te brengen met behulp van realistisch omschreven dialogen, hier en daar haalt de hoeveelheid details de vaart uit het verhaal en blijft de spanning oppervlakkig. 

Al met al is De mensen die bleven een verhaal dat onder de huid van de lezer kruipt tot de laatste puzzelstukjes van de verschillende verhaallijnen in elkaar vallen.