Anna Snoekstra is een jonge auteur uit Melbourne, Australië. Ze debuteerde met haar thriller Als twee druppels water en een jaar later volgde Kleine Geheimen of Het spel met de poppen. Daarna schreef ze nog twee Young Adult thrillers en werd haar eerste boek verfilmd. In Het spel met de poppen wordt het ingedutte Australische plaatsje Colmstock opgeschrikt door een pyromaan en een psychopaat die porseleinen poppen achterlaat op de drempel van een aantal huizen. Het meest beangstigende is dat de poppen een exacte kopie lijken van de meisjes die daar wonen. Laura, het zusje van Rose, krijgt ook zo'n pop. Voor Rose is dit het begin van haar journalistencarrière. Ze wil wanhopig graag naar de grote stad om voor een echte krant te werken, maar ze krijgt de ene afwijzing na de andere en het ziet ernaar uit dat ze haar dagen zal gaan slijten achter de tap in de lokale kroeg. Als de pyromaan zijn eerste slachtoffer eist, en de geheimzinnig poppenuitdeler een mysterieuze boodschap achterlaat, is Rose vastberaden de waarheid aan het licht te brengen, en ontdekt ze dat de mensen die ze vertrouwde de grootste leugenaars zijn.

Anna Snoekstra heeft een fijne schrijfstijl en in grote lijnen is Het spel met de poppen een origineel verhaal. Vooral het gegeven van de porseleinen poppen is verrassend uitgewerkt. Helaas wordt dat aan het wankelen gebracht door de personages en de overige verhaallijnen. Dat Snoekstra's voorkeur bij Young Adult ligt, is in deze thriller ook al te merken. Dat komt het sterkst naar voren in de personages die meer op tieners lijken dan op volwassenen van twintig plus. Pas in hoofdstuk acht wordt duidelijk dat Rose vijfentwintig is, terwijl haar gedrag overeenkomt met iemand van zestien. Ook de andere personages gedragen zich niet als volwassenen van dertig jaar of ouder. Dat maakt ze in hun handelen en dialogen ongeloofwaardig, en op sommige punten zelfs ergerlijk. Met name politie inspecteur Frank past niet in zijn rol. Het verhaal zelf komt echter niet opgang. Het kabbelt een beetje doelloos voort. Er is een brand geweest waarbij een jongen het leven heeft gelaten, er worden mysterieuze poppen achtergelaten, en zo zijn er nog meer geheimzinnige dingen aan de hand. Pas halverwege het boek lijkt er wat schot in de zaak te komen. Het merendeel wordt besteed aan Rose en haar wens het plaatsje te verlaten. Haar pogingen tot het schrijven van artikelen zijn niet bepaald noemenswaardig te noemen, waardoor het verrassend is dat ze gepubliceerd worden en het een bepalende factor gaat spelen.

Hoewel Anna Snoekstra een vlotte pen heeft, hapert Het spel met de poppen in het verhaalverloop. Hier en daar verspringt de tijd te snel of wordt er naar iets terugverwezen wat helemaal niet genoemd is. Dat is verwarrend en tijdrovend. De verhaallijn met de porseleinen poppen is echter verrassend en de sfeer die ze daarmee opwekt, had in de rest van het verhaal ook meer aanwezig mogen zijn.