Na verschillende nare gebeurtenissen besluiten vijf vrienden nog één keer samen te komen voor een spel wat ze al drie jaar spelen om daarna hun eigen weg te zoeken. Ieder van hen heeft zijn eigen geheimen en probeert deze voor de ander te verbergen. Maar dan krijgt het spel een dodelijke wending en komen alle geheimen boven tafel.  

Marieke Nijkamp heeft net als in eerdere boeken ervoor gekozen om in Zelfs als ze zwijgen ieder personage zijn of haar eigen stem te geven. In dit boek houdt dat in dat in het verhaal steeds een ander persoon aan het woord is en hierdoor alle vijf de vrienden aan bod komen. Het boek is geschreven in de ik-vorm wat ervoor zorgt dat de personages direct dichter bij je staan en je je beter kunt inleven in wat het personage meemaakt. Al in het eerste hoofdstuk valt direct op dat Finn een ander personage, Ever, aanspreekt met hen en hun. In het begin zorgde dit, door onvoldoende uitleg, voor verwarring en kun je als lezer snel denken dat dit een fout is. Eenmaal verder in het verhaal leer je meer over het feit dat Ever non-binair is en dus geen hij/zij als persoonlijk voornaamwoord gebruikt maar die/hen/hun. Het lezen ervan voelt in het begin wat raar omdat het niet zo vaak voorkomt dat er een non-binair personage wordt gebruikt, maar na een paar hoofdstukken is het niet meer opvallend en ben je er aan gewend. 

Nijkamp heeft een vlotte schrijfstijl met korte hoofdstukken waardoor ze de aandacht van de lezer steeds vasthoudt. Door haar angstaanjagende manier van schrijven voel je als lezer niet alleen de spanning, maar word je ook nieuwsgierig naar de manier waarop het verhaal zich ontwikkelt. Hierbij zorgen de twists in het verhaal en de mysterieuze ontwikkelingen ervoor dat het boek tot het einde verrassend blijft. De personages hebben allen een eigen karakter en achtergrond die met veel moeite tot stand is gebracht, maar juist op dat punt lijkt ze net te veel moeite te hebben gedaan. Zo hebben we uiteraard de non-binaire Ever die daarnaast ook nog erg arm is, Finn die gehandicapt is en transgender, Maddy die autistisch is en een zwaar ongeluk heeft gehad en de rijke Liva en Carter die onderling een strijd hebben over geld. Het is ontzettend mooi dat er verschillende personages met verschillende achtergronden en situaties voorkomen, maar in één boek met maar vijf personages is het net iets te veel van het goede. Er zijn zoveel dingen waarop gelet moet worden per personage dat het verhaal op sommige momenten naar de achtergrond verschuift. De leesbaarheid en het leesplezier nemen hierdoor af, wat ontzettend jammer is voor een boek met zo'n ontzettende goede plot.