Voor mijn gevoel is echt alles veranderd, haha. In de afgelopen paar jaar heb ik eindelijk boeken uit mogen brengen bij een grote uitgeverij, werd ik genomineerd voor de Jonge Jury, won ik het Beste Boek 2019 Young Adult Nederlandstalig, zijn we begonnen aan het filmscript van Fataal spel en inmiddels mag ik wekelijks gastlessen geven op middelbare en basisscholen. Heel veel dromen die zijn uitgekomen.

Ik lees wel een paar boeken per maand, als daar tijd voor is. Voornamelijk YA-thrillers, maar ik hou ook wel van een leuke feelgood. Wel kies ik het liefst voor wat dunnere boeken, juist als ik weinig tijd heb om te lezen. Over een dik boek doe ik in een drukke periode al gauw een maand en dat vind ik zelf altijd een beetje demotiveren. 

Dat zijn er wel meer. Maar auteurs van wie ik altijd boeken koop zijn zeker wel Daniëlle Bakhuis, Sophie Kinsella en Thomas Olde Heuvelt.

Ik had al wat ideeën apart staan waar ik ooit iets mee wilde doen, maar die beter tot hun recht zouden komen in een korter verhaal. Toen ik werd gevraagd om een novelle te schrijven voor Kluitman heb ik meteen dit lijstje erbij gepakt en was de keuze om een verhaal over een gijzeling te schrijven snel gemaakt. Ik wilde iets schrijven wat jongeren zou interesseren, iets beklemmends. Het leuke is dat ik vroeger heel verslaafd was aan een jeugdthrillerreeks die Kluitman uitgaf, die boekjes met een blauwe rug. Dat zijn de boeken die mij geïnspireerd hebben om zelf te gaan schrijven. Dus ik vind het heel bizar en leuk dat ik gevraagd werd voor een bijdrage aan een Kluitman-reeks.

Eigenlijk niet. Omdat ik wist hoeveel woorden ik maximaal mocht gebruiken heb ik van tevoren een duidelijke outline gemaakt en gekeken naar wat nu echt belangrijk was en wat overbodig was. Ook heb ik expres gekozen voor maar twee perspectieven en hoofdpersonages met ieder maar één eigen achtergrond, zodat ik aan het einde geen losse eindjes zou hebben wat dat betreft. Ik denk dat schrijven ook veel rekenen is. Dat is nooit mijn beste vak geweest, maar als het om een boek gaat kan ik het opeens wel. 

Ik ben wel zo’n schrijver die veel vooraf bedenkt en plant. En dat bestaat dan uit een heel uitgebreid karakterdossier voor de hoofdpersonages en een outline met hierin vooral midden, begin en eind (inclusief plot). Maar daartussenin laat ik genoeg ruimte over voor spontane ontwikkelingen. Die zijn eigenlijk het leukst. Maar ik wil wel weten waar ik naartoe werk, anders ben ik bang dat ik vastloop.

Een hond. Ik ben trouw en loyaal, en ik hou van gezelligheid.

Drie maar? O... even denken. En geen levende dingen zoals huisdieren, zeker? Ja, dan toch wel een groot, dik schrift, een doos met pennen en een hangmat.

Ik heb best wel een aardige wensenlijst, maar ik denk dat op dit moment mijn allergrootste wens is dat een van mijn boeken vertaald wordt.

Ik heb net het tweede deel van mijn kinderboekenreeks afgerond (waarvan deel 1 eind mei verschijnt) en ga binnenkort plotten voor een nieuwe YA-thriller. Daar wil ik in de zomer aan werken. Dit najaar staat er qua opzetjes ook genoeg op de planning voor 2023, maar volgend jaar verschijnen in ieder geval mijn tweede kinderboek en als het goed is een YA-thriller. En misschien zelfs nog wel meer, want ideeën genoeg.