Diane: Je hebt een spannende thriller geschreven met een verhaal waarin fictie en non-fictie een aantal keren bij elkaar komen en elkaar overlappen. Wat heeft je geïnspireerd tot dit verhaal?
Lidewij: Ik probeer met Flo altijd te kijken naar de Amsterdamse en de landelijke actualiteit. En daar probeer ik dan net een draai aan te geven, waarmee een nieuwe actualiteit binnen het boek geschapen wordt. Deze keer was dat de overspannen woningmarkt.
Diane: Mijn collega van VrouwenThrillers.nl heeft je eerder gesproken en in dit interview geef je aan dat je bezig was met een televisieserie en dat je al een geïnteresseerde producent had. Hoe staat het ermee? Zijn er nieuwe ontwikkelingen?
Lidewij: We zijn er nog mee bezig: voor de realisering van een televisieserie of film gebaseerd op een eigen idee moet je een lange adem hebben. En die heb ik.
Diane: Hoe sta je zelf tegenover het Nederlandse en Belgische koningshuis? Heb je jouw mening hierover verwerkt in het boek?
Lidewij: Ik kijk – en keek altijd al – met een mengeling van vertedering, verwondering en fascinatie naar het verschijnsel koningshuis. En hoe de maatschappij dat, tegen de klippen op, in stand weet te houden, omdat er blijkbaar toch behoefte aan is. Het is aan de lezer om te beoordelen of ik dit verwerkt heb in het boek.
Diane: Wat zou je zelf tegen de problemen doen die Flo tegenkomt in Koningsdag?
Lidewij: Ik zou – net als zij – het eerste vliegtuig nemen naar mijn beste vriendin in San Francisco.
Diane: Vind je het schrijven van thrillers nog steeds leuker dan het schrijven van een roman of televisieserie?
Lidewij: Die uitspraak was denk ik een momentopname. Ik vind het juist leuk om deze genres af te wisselen of te combineren. Zo vind ik het voordeel van het schrijven van een boek dat je veel meer een eigen universum creëert, terwijl een script voor een tv-serie een halfproduct is waar nog heel veel anderen een bijdrage aan leveren. Dan moet je denken aan de producent, de regisseur en de acteurs. En bij mijn thrillers kan ik wat meer spelen met de persoonlijke dingen die ik erin verwerk dan in een roman, want in een roman overspoelen ze me soms.
Diane: Welk type schrijver ben je? Iemand die achter een bureau verhalen bedenkt of iemand die op de meest onlogische momenten ingevingen krijgt en gaat opschrijven?
Lidewij: Beide – als ik iets aan het bedenken ben, zwerven overal in huis losse briefjes met ingevingen en notities. Als het moment daar is, ga ik die ordenen en er structuur in aanbrengen, waarna het verhaal weer zijn eigen wendingen neemt.
Diane: Zou je ooit meedoen met een wedstrijd voor boeken of verhalen?
Lidewij: Ja hoor. Voor televisie heb ik dat wel vaker gedaan, maar voor geschreven fictie nog nooit.
Diane: Wat kunnen we verder van Flo verwachten? Komt ze terug in een nieuw boek? Met welk dier?
Lidewij: Flo komt terug in een nieuw boek. Heb jij of hebben de lezers een suggestie voor een dier? (dat er inderdaad altijd in voorkomt)
Diane: Ik heb zelf Koningsdag gelezen voor VrouwenThrillers en vond vooral de race tegen de klok erg spannend om te lezen.
Welk type thrillers lees je zelf graag?
Lidewij: Thrillers waarbij ik als ik ze uit heb denk: ik hád het kunnen weten…
Diane: Als je een beroemde auteur een vraag zou mogen stellen, welke vraag zou dat zijn?
Lidewij: Aan Ernest Hemingway, allang dood, maar de meester van het weglaten: ‘Zou u een keer met een rode pen door mijn werk willen gaan, en dan schrappen zodat het verhaal wint aan spanning en diepgang?’
