Ik ben geboren in Mol en heb daar ook altijd gewoond. Mijn kinderen, beiden dertigers, zijn het huis uit en nu woon ik er met mijn man Dirk en onze drie katten (Jip, Janneke en Josje). Al twintig jaar werk ik bij VDAB waar ik met veel enthousiasme de provincie Antwerpen doorkruis om mijn teamleden te ondersteunen.  Mijn collega's zijn de beste van de hele wereld.

Toen mijn kinderen uit huis gingen, zocht ik een activiteit voor mezelf en kwam zo bij een opleiding van Creatief schrijven. De feedback die ik kreeg bij de opdrachten was lovend en gaf me voor de eerste keer het gevoel dat het mogelijk moest zijn om een boek te schrijven. Het thema zocht ik dicht bij mezelf, ik lees graag thrillers en ik ga graag op cruise. Het boek gaat over Jessie De Roover, commissaris bij het team Moordzaken in Antwerpen. Zij gaat met haar gezin op cruise om het jaar van de behandeling van borstkanker af te sluiten, alvorens opnieuw aan het werk te gaan. Maar de vakantie neemt een heel andere wending dan verwacht en Jessie wordt meegezogen in een moordzaak. Jessie wordt verscheurd tussen haar gedrevenheid om de moordenaar te pakken, aandacht voor haar gezin en de zorg voor zichzelf. 

Kort nadat ik de opleiding afgerond had, kreeg ik borstkanker. Niet iedereen vindt het even gemakkelijk om daarover te praten. Voor mij was het een zelfsprekendheid, een deel van mijn leven. Daarom heb ik het borstkankerverhaal mee in het boek verwerkt. Dat heb ik dus al met Jessie gemeen. Maar wie mij goed kent, zal ook wel andere eigenschappen van mij en mijn gezin herkennen in het boek. 

In totaal heeft het zo'n vier jaar geduurd, van de eerste geschreven letter tot de eerste druk. Het is een lang proces geweest waarin ik veel research gedaan heb. Bij een thriller is het belangrijk dat elk detail klopt. Ik had al enkele cruises gedaan maar ben dan nog eens terug gegaan om foto's te nemen van elke ruimte die ik in mijn boek verwerkt heb. Alle scènes ben ik nagegaan op correctheid en geloofwaardigheid. 

Een kennis raadde me Storyland aan. Ik stuurde de eerste dertig pagina's van mijn manuscript in en  kreeg een automatische mail met de melding dat ik binnen enkele weken een antwoord zou krijgen. Een uur later kreeg ik de vraag of ik de rest van het manuscript wilde bezorgen. De manier van werken van Storyland sprak me aan. Als auteur heb je altijd de eindbeslissing, zowel over de inhoud van het boek als over wat er op de cover komt. Storyland werkt samen met MaryDes Design die magisch mooie ontwerpen maakt. 

Het verhaal ontpopt zich in mijn hoofd tijdens een wandeling in de natuur of wanneer ik baantjes trek in het zwembad. Schrijven doe ik vooral in het weekend. Ik zet me dan in de zetel met mijn laptop op schoot of ik schrijf onderweg in de trein. Ik kan me vrij goed afsluiten van de wereld om me heen, maar als er toch storende geluiden zijn dan luister ik naar mijn favoriete muziek (of die van Jessie;-). Ik werk vrij chaotisch. Soms schrijf ik een stuk van een verhaal, werk ik een fiche van een personage bij of pas ik mijn scenario aan. Het loopt allemaal door elkaar. Gelukkig merkt de lezer daar niets van.

Een dodelijk geschenk uit de hemel, is opnieuw een thriller met Jessie De Roover in de hoofdrol. Deze keer speelt het verhaal zich af in Mol, mijn woonplaats. In dit boek komt de familie van Jessie meer op de voorgrond. Het spanningsveld tussen haar werk als commissaris, haar gezin en zichzelf wordt nog meer verdiept. En natuurlijk valt er een nieuwe moordzaak op te lossen. 

Het verhaal van Jessie is naar mijn gevoel nog lang niet verteld. Mijn lezers stellen me regelmatig vragen over hoe het gaat met Jessie, alsof ze een echte persoon is. De verwachting op een vervolg ligt hoog. Dat is een mooi compliment voor een schrijver. Aan inspiratie heb ik momenteel geen gebrek. Het zal eerder afhangen van de tijd die ik beschikbaar heb buiten mijn voltijdse job.

Wanneer ik een boek lees ben ik weg van de wereld. Ik kan me er zo in verliezen dat ik volledig de tijd uit het oog verlies. Mijn favoriete genre is een thriller. Ik lees het liefst in de originele (Engelse) taal zoals John Grisham en Karin Slaughter. De laatste Vlaamse boeken waar ik erg van genoten heb zijn Gevlinderd van Alexander Olbrechts en de trilogie van Vivian Helena.  

Het liefst van al hoop ik dat mijn boeken veel gelukkige momenten brengen aan mijn lezers. Een boek moet gelezen worden en niet in enkel in de kast staan. Het zou fijn zijn als mijn lezerspubliek uitbreidt. Ik leer altijd van de feedback van mijn lezers en van recensenten. Wanneer ik schrijf houd ik daar rekening mee. Over vijf jaar hoop ik nog meer mensen te kunnen begeesteren. 

Mijn grootste drijfveer om Het verloren meisje, uit te brengen, was mijn wil om iets te betekenen voor mijn buurkinderen Emma en Brecht. Het boek heeft me de kans gegeven een kleine financiële bijdrage te leveren voor onderzoek naar hun verschrikkelijke ziekte, maar vooral om hun verhaal onder de aandacht te brengen. Emma is helaas op 26-jarige leeftijd overleden. Het gezin Mattheeuws heeft mij de kracht gegeven om door te zetten en (soms ver) buiten mijn comfortzone te treden.