Onderstroom vertelt het verhaal van het gezin van Hester. Ze runt een zeilschool samen met haar kinderen Silke en Jort. Er was een ook een man en nog een dochter, maar na de gewelddadige dood van Insa bleef Hester uiteindelijk achter met een noodlijdend bedrijf en een eindeloos verdriet. Nu, twee jaar later, lijkt het leven er voorzichtig weer wat rooskleuriger uit te zien. De zeilschool trekt weer aan, het plezier komt terug en er lijkt zelfs een prille romance in de lucht te hangen. Dan wordt opnieuw het dode lichaam van een jong meisje gevonden en een ander meisje raakt zwaargewond. Niet alleen grijpt het verleden Hester weer bij de keel, maar er lijkt ook een verband te zijn met de moord destijds op haar dochter. 

Linda Jansma heeft een pittig onderwerp gekozen voor haar nieuwste thriller. Hoe verschrikkelijk is het wel niet om een kind te verliezen, nog moeilijker is dit wanneer het gaat om een moord en degene die dit heeft gedaan nooit gevonden is. Zonder dat dit resulteert in een neerslachtig verhaal is het verlies van Hester hartverscheurend op papier gekomen. Elk hoofdstuk start met een terugblik van Hester op een karaktertrek van Insa, waardoor de lezer haar toch ook steeds beter leert kennen ondanks dat ze niet meer leeft. Naast Hester spelen ook haar andere kinderen en haar naaste medewerkers een rol van belang, waarbij iedereen net voldoende mysterieus blijft om verdacht te zijn. 

Het verhaal kent een trage start en kabbelt voor een groot gedeelte rustig voort, wat op zich niet onaangenaam is. Het boek is geschreven in een stijl die fijn en vlot leest en blijft aanzetten tot doorlezen, maar wel spanning ontbeert. Pas wanneer de ontknoping nadert wordt het verteltempo opgevoerd en een stevige plottwist zorgt voor een spannende finale. De plot is wellicht iets te vergezocht en gedrag niet altijd even geloofwaardig. Een politieverhoor is nodig om de laatste eindjes aan elkaar te knopen. 

Linda Jansma heeft met Onderstroom een aangrijpend verhaal geschreven over wat liefde, verdriet en geheimen met mensen kan doen.

Naomi de Meer heeft psychologie en chemie gestudeerd. In 2023 won ze de Cosy & Crime-verhalenwedstrijd van De Verhalenfabriek, waar een jaar later haar debuut De vrouw die moord riep verscheen. De vrouw in scherven is haar tweede novelle, wederom rond psycholoog Evi Meinen. De auteur geeft in dit tweede verhaal iets teveel weg over het eerste, waardoor het aan te bevelen is om de boeken op volgorde te lezen.

We zijn drie jaar later in de tijd na De vrouw die moord riep. Evi heeft net haar eigen praktijk opgezet, als ze een nieuwe cliënt krijgt met een zeldzame fobie, namelijk voor spiegels. Maar gedurende het behandeltraject overlijdt de vrouw plotseling, en wel door toedoen van een spiegel. De politie doet de zaak af als zelfmoord, maar Evi gelooft dat er meer aan de hand is. Ze gaat zelf op onderzoek uit.

Evi heeft haar beste vriendin uit de vorige novelle ingeruild voor een andere. Noor heeft een ondersteunende rol naast Evi, en ze wordt dan ook vaak benoemd. Maar consequent, elke keer weer met deze overtreffende trap. Na één keertje is zou gewoon ‘haar vriendin’ voldoende zijn, zonder ‘beste’, en ook veel natuurlijker. De vrouw in de scherven lezen we voor verreweg het grootste gedeelte vanuit Evi’s perspectief, maar er zijn ook enkele hoofdstukken vanuit Juliët, de cliënte met de spiegelfobie.

Privé kampt Evi met steeds meer twijfels, over haar bindingsangst die. Als haar werk zich gaat vermengen met haar privéleven en zij bedreigingen ontvangt, slaat de twijfel en paniek toe. Impulsief maakt ze dan keuzes waarmee ze zichzelf in gevaar brengt. Spiegels blijven een rol spelen, De Meer slaagt erin om het verhaal een steeds sinisterder onderlaag te geven. Met haar levendige schrijfstijl neemt De Meer haar lezer helemaal op in de loop van de gebeurtenissen. Ze treft de zwaarmoedige sfeer goed, de stemming bij de verschillende personages is niet heel positief en die wordt ook niet beter na de heel verrassende wending als we het einde naderen, waarbij ook Evi in groot gevaar komt. Een plot die net zo onverwacht is als schrijnend.

De vrouw in scherven is een prettig leesbare, goed opgebouwde korte thriller. De auteur heeft zelf aangegeven dat er geen derde deel zal volgen. Misschien is dat een juiste beslissing om niet helemaal in herhaling te gaan vervallen. Naomi de Meer heeft zeer zeker meer in haar mars.

Twijfelen aan jezelf en schuldgevoelens kunnen een leven behoorlijk beïnvloeden. Kan een moeilijke jeugd tot een fobie leiden? Allemaal vragen die de moeite waard zijn om te onderzoeken door een psycholoog. Maar wat nu als deze te maken krijgt met een cliënt met een zeldzame spiegelfobie, ook wel eisoptrofobie genoemd.

In De vrouw in de scherven is psychologe Evi druk bezig haar leven weer op de rit te krijgen, nadat zij drie jaar geleden bijna vermoord werd door haar vriend. Nachtmerries plagen haar nog steeds en staan een stabiele relatie met Nathan, haar nieuwe vriend, in de weg. Evi wil dolgraag haar omgeving laten zien dat ze succesvol kan zijn. Haar praktijk heet Nieuwe Hoop, maar voelt niet zo voor haar. Wat een nieuwe start had moeten zijn, wordt overschaduwd door zorgen. Er zijn weinig patiënten,waardoor er onvoldoende geld in het laatje komt. Wanneer Juliët van Loon zich aanmeldt als nieuwe cliënt gloort er een voorzichtige hoop voor betere tijden. De angst voor spiegels zorgt dat Juliët bij het zien van een spiegel doodsbang wordt en een hevige paniekaanval krijgt. Zij vertelt Evi over de dingen die haar overkomen zijn en die ze ziet. “Je hebt het zelf gedaan.” Deze boodschap stond op haar raam en doet Juliët aan zichzelf twijfelen. Evi gaat op onderzoek uit en stuit op internet op een artikel over spiegelfobie. Iets wat later grote gevolgen krijgt.

Het verhaal wordt goed opgebouwd met korte flashbacks naar het verleden van cliënt Juliët die duidelijk maakt wat zij vroeger meegemaakt heeft. De novelle is geschreven in de derde persoon en laat goed zien hoe gedreven Evi is om haar cliënten te helpen. Van de Meer heeft een prettige schrijfstijl met cliffhangers, waardoor de spanning oploopt. De personages zijn goed vormgegeven. Evi, een piekeraar, vindt het moeilijk om haar gevoelens te uiten en haar hart te openen voor Nathan. Ze heeft het gevoel te falen als mens, als psycholoog. “Hoe kan ze haar werk goed doen, als ze haar eigen trauma niet eens kan verwerken?” Nathan doet alles voor anderen en vergeet zichzelf gemakkelijk, maar de tijd dringt voor hem door zijn hartaandoening. Juliët ziet er mager, half uitgemergeld uit en zit onder de littekens. Ze vindt het prettig om alles tot in de puntjes te plannen, als ze een spiegel ziet kan dat niet meer. Paniek is dan haar reactie op het kwijtraken van controle. In de loop van het verhaal voegen verschillende puzzelstukjes zich bij elkaar. De dwaalsporen zorgen voor nieuwsgierigheid. Er is volop actie en spanning tegen het einde.

De vrouw in de scherven is de tweede psychologische thrillernovelle van Naomi de Meer. Vorig jaar verscheen haar novelle De vrouw die moord riep.  Beiden zijn tussendoortjes van ongeveer 100 bladzijden. De Meer heeft psychologie gestudeerd, wat een beetje tot uitdrukking komt in haar hoofdpersoon Evi die psycholoog is. In het verhaal gaat ze diep in op gedachtekronkels en gevoelens van de personages. 

Leren loslaten, relatiestress en trauma’s staan centraal in de psychologische thrillernovelle De vrouw in de scherven.

Inge van Prooijen woont met haar gezin in Den Haag. Ze debuteerde met een non-fictie boek. Bij De Verhalenfabriek bracht ze eerder een feelgood novelle uit, waarna haar eerste psychologische thriller volgde bij De Crime Compagnie. Intussen schrijft ze alweer aan een tweede thriller die dit jaar zal uitgegeven worden. Waar is Ivy? is een thrillernovelle over een momfluencer. 

Lizzy is een alleenstaande moeder die in een emotionele bui een post plaatst over de moeilijkheden die een jonge mama meemaakt. De post gaat viraal en in een mum van tijd heeft ze veertigduizend volgers. De bal gaat verder aan het rollen en agentschappen contacteren haar om samen te werken. Lizzy kan de kost verdienen met haar nieuwe job als influencer, maar komt al snel in aanraking met de keerzijde van haar succes. In reacties melden volgers dat Lizzy haar dochter Ivy niet verdient. Het wordt een heuse nachtmerrie wanneer Ivy ook werkelijk wordt ontvoerd.

De roze kleur van de cover staat symbool voor de roze wolk die het moederschap met zich zou moeten meebrengen. Inge van Prooijen neemt de lezer in Waar is Ivy? vanaf het eerste hoofdstuk mee in de actie. In deze novelle wordt afgewisseld tussen het heden en verleden, wat niet alleen voor een gevarieerde leeservaring zorgt, maar ook voor mooie cliffhangers waarbij het geduld van de lezer op de proef wordt gesteld. Er zit ook vaart in het verhaal en dit vormt een mooie aanvulling op de snel wisselende emoties van hoofdpersonage Lizzy.

Het verhaal wordt verteld vanuit de eerste persoon, waardoor een duidelijk beeld ontstaat hoe Lizzy het moederschap ervaart en hoe ze de ontvoering beleeft. In Waar is Ivy? zit voldoende achtergrondinformatie verwerkt om de lezer op het verkeerde spoor te zetten over de mogelijke dader. De spanningsboog is goed, maar het einde is vrij braaf gebleven. Hier had meer spanning aan toegevoegd kunnen worden. Het verhaal wordt wel mooi afgewerkt. 

Inge van Pooijen begon haar carrière als auteur met een non-fictie boek. Toch bleek fictie haar meer te liggen. Vooral spannende verhalen schrijven is helemaal haar ding. Haar werk zorgt ervoor dat ze een bepaalde kijk op het menselijk brein heeft, die ze meeneemt in haar verhalen. 

Waar is Ivy? begint direct ontzettend spannend, met de verdwijning van de eenjarige Ivy. Daarna begint niet alleen een zoektocht naar haar, maar ook naar de reden haar ontvoering. Al snel worden er diverse lijnen uitgegooid, die ook een aantal verdachten met zich meebrengt. 

Toch is het uiteindelijk een ware verrassing, hoe de vork in de steel blijkt te zitten.  Deze novelle heeft een diepgang, die vaak moeilijk te omschrijven is. Zowel de personages, als hun achtergrond worden goed uitgediept. Er zijn ontzettend veel herkenningspunten die het verhaal dicht bij de lezer brengen. Zoals het opvoeden van een jong kind, dat niet altijd makkelijk is, het álleen opvoeden van een kind maar zeker ook de negatieve invloed die sociale media kan hebben. Het verhaal is erg actueel en daardoor ook erg leuk om te lezen. 

Waar is Ivy? leest lekker vlot, heeft een diepere laag, is razend spannend en heel verrassend. Een top verhaal om tussendoor te lezen, dat toch wel even zal blijven hangen. 

Inge van Prooijen woont samen met haar vriend en zoon in het centrum van Den Haag. Ze heeft in de psychiatrie, verslavingszorg en huisartsenpraktijk gewerkt. Daar kreeg ze veel te maken met de complexiteit van de hersenen. Deze ervaringen en kennis neemt ze mee tijdens het schrijven van (spannende) verhalen. 

Lizzy werkt als influencer en kan haar alleenstaande moederschap goed combineren met haar werkzaamheden doordat ze nu veel thuis kan werken. Haar dochter Ivy van één jaar oud is geen makkelijke slaapster en Lizzy is dan ook blij met elke seconde waarin het stil is in huis. Wanneer Lizzy bij Ivy gaat kijken na haar middagslaapje, merkt ze dat haar bedje leeg is. Waar is Ivy? Lizzy belt de politie en gaat op onderzoek naar wat er gebeurd kan zijn. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een angstaanjagende novelle geschreven. De spanning is direct te merken en laat de lezer niet meer los. De personages weten op sommige momenten meer dan de lezer, waardoor het leestempo opgevoerd wordt. Wat hebben ze ontdekt tijdens het verhoor? En waarom wordt dit nog niet verteld? 

Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind kwijtraken. Iedere volwassene, maar zeker een ouder, leeft daardoor mee met Lizzy. De lezer krijgt beetje bij beetje meer informatie en kan daardoor meer mensen verdenken.

Het verhaal wisselt na elk hoofdstuk in het verleden of het heden. Wanneer men net denkt dat de ontknoping nadert, komt er weer een terugblik naar het verleden. Het blijft daardoor spannend tot het eind. Waar is Ivy? leest erg vlot. Het is bewust een verhaal wat lekker als tussendoortje gelezen kan worden. Op zich had hier nog wat meer in gezeten. Het verleden van Lizzy wordt wel verteld, maar dit wordt mondjesmaat gedaan. Dit doet geen afbreuk aan het verhaal, maar de lezer had dan nog wat langer kunnen genieten van dit prachtige boek.

De verschillende onderwerpen als mominfluencer en alleenstaand moederschap zijn echt onderdeel van de tijd waarin we nu leven. De lezer kan zich daardoor makkelijk identificeren met de hoofdpersoon. Dit zorgt voor levendigheid en betrokkenheid. Doordat het een kort verhaal is, worden de overige personages niet heel uitvoerig beschreven. Men krijgt wel een duidelijk beeld van deze personen in relatie tot Lizzy, maar de motieven worden daardoor niet van iedereen duidelijk. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy een afschrikwekkend verhaal geschreven die niemand in het echt mee wil maken. 

Inge van Prooijen woont samen met haar vriend en zoon in het centrum van Den Haag. Ze heeft in de psychiatrie, verslavingszorg en huisartsenpraktijk gewerkt. Daar kreeg ze veel te maken met de complexiteit van de hersenen. Deze ervaringen en kennis neemt ze mee tijdens het schrijven van (spannende) verhalen. 

Lizzy werkt als influencer en kan haar alleenstaande moederschap goed combineren met haar werkzaamheden doordat ze nu veel thuis kan werken. Haar dochter Ivy van één jaar oud is geen makkelijke slaapster en Lizzy is dan ook blij met elke seconde waarin het stil is in huis. Wanneer Lizzy bij Ivy gaat kijken na haar middagslaapje, merkt ze dat haar bedje leeg is. Waar is Ivy? Lizzy belt de politie en gaat op onderzoek naar wat er gebeurd kan zijn. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een angstaanjagende novelle geschreven. De spanning is direct te merken en laat de lezer niet meer los. De personages weten op sommige momenten meer dan de lezer, waardoor het leestempo opgevoerd wordt. Wat hebben ze ontdekt tijdens het verhoor? En waarom wordt dit nog niet verteld? 

Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind kwijtraken. Iedere volwassene, maar zeker een ouder, leeft daardoor mee met Lizzy. De lezer krijgt beetje bij beetje meer informatie en kan daardoor meer mensen verdenken.

Het verhaal wisselt na elk hoofdstuk in het verleden of het heden. Wanneer men net denkt dat de ontknoping nadert, komt er weer een terugblik naar het verleden. Het blijft daardoor spannend tot het eind. Waar is Ivy? leest erg vlot. Het is bewust een verhaal wat lekker als tussendoortje gelezen kan worden. Op zich had hier nog wat meer in gezeten. Het verleden van Lizzy wordt wel verteld, maar dit wordt mondjesmaat gedaan. Dit doet geen afbreuk aan het verhaal, maar de lezer had dan nog wat langer kunnen genieten van dit prachtige boek.

De verschillende onderwerpen als mominfluencer en alleenstaand moederschap zijn echt onderdeel van de tijd waarin we nu leven. De lezer kan zich daardoor makkelijk identificeren met de hoofdpersoon. Dit zorgt voor levendigheid en betrokkenheid. Doordat het een kort verhaal is, worden de overige personages niet heel uitvoerig beschreven. Men krijgt wel een duidelijk beeld van deze personen in relatie tot Lizzy, maar de motieven worden daardoor niet van iedereen duidelijk. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een afschrikwekkend verhaal geschreven die niemand in het echt mee wil maken. 

Marjolein van der Gaag wist als tiener al dat ze wilde schrijven. Ze volgde een opleiding journalistiek en ging aan de slag als verslaggeefster voor een krant. Daar kwam ze met heel wat spannende dingen in contact en het kriebelde om haar eigen verhaal te bedenken. Toen ze met haar gezin voor een jaar naar Suriname trok, bood dit te kans om te freelancen en de tijd te nemen om een thriller te schrijven. Met haar verhaal Onder de waterspiegel won ze de Zilveren Strop 2022. Verlaat de gevangenis zonder betalen is haar nieuwste thriller.

Brenda en Ronald zijn als koppel uit elkaar gegroeid. Allebei hebben ze een drukke carrière en ook voor hun twee kinderen Marit en Joep hebben ze weinig tijd. Hun wereld staat stil wanneer blijkt dat Marit op een ochtend naar school is vertrokken, maar nooit is aangekomen. Is ze weggelopen of is ze ontvoerd? Brenda komt tot de schokkende vaststelling dat ze helemaal geen idee heeft hoe het leven van haar dochter momenteel verloopt. Als afdelingsdirecteur van de belastingdienst is ze veel te druk bezig geweest met de toeslagenaffaire. Ook Ronald heeft andere dingen aan zijn hoofd dan zich bekommeren om zijn kinderen. Toch zullen Brenda en Ronald zich hier samen doorheen moeten slaan, want het enige wat nu telt, is hun dochter vinden.

Verlaat de gevangenis zonder betalen begint met een eerste deel in het heden. De werkdag van zowel Brenda als Ronald komt vanaf het begin concreet aan bod, beschreven vanuit beide personages in de derde persoon. Al snel komt er actie in het verhaal en even later worden de perspectieven van een aantal andere personages geïntroduceerd. Nieuwe verhaallijnen komen tot leven. De speculatie over hoe de verschillende levens zullen vervlechten in het verhaal kan beginnen. 

Doorheen het boek zijn er regelmatig hoofdstukken waar veel innerlijke monologen en gedachtenspinsels aan bod komen. Meer afwisseling van deze informatie in dialoogvorm had het verhaal nog iets pittiger kunnen maken. Desondanks weet de auteur veel triggers aan te bieden die de nieuwsgierigheid prikkelen en de spanning opbouwen. Het plot van het hele verhaal is erg goed uitgewerkt. Op het juiste moment wordt verwarring gezaaid, wordt de lezer op een fout spoor gezet of juist in het ongewisse gelaten. Misleiding is zeker een pluspunt in dit verhaal.

In het tweede deel van Verlaat de gevangenis zonder betalen keren de personages terug naar het verleden. De auteur geeft hier meer info prijs over dingen die een half jaar eerder zijn gebeurd. Hoewel de baan van Brenda een rol speelt in het verhaal en meer specifiek de toeslagenaffaire wordt dit pas in het tweede deel duidelijker toegelicht. Het derde deel pikt weer vlot op wat de huidige stand van zaken in het heden is. 

Verlaat de gevangenis zonder betalen kent mooie plottwists en het is spannend afwachten tot het einde hoe de vork precies in de steel zit.  

Marjolein van der Gaag debuteerde in 2012 met de thriller Gevaarlijk spel. Palm Village verscheen in 2013, een thriller die zich afspeelt in Suriname. Samen met Marcelle Kleine schreef ze de thriller Hels, die in 2014 verscheen. Gevaarlijk spel werd in 2015 opnieuw uitgebracht en daarna volgde nog de thriller Neerslag. Ook verschenen er spannende verhalenbundels, Afgrond (e-book only) en Eindbestemming, die ze weer samen met Marcella Kleine schreef. En toen bleef het een tijdje stil, mede door gebrek aan schrijftijd. Totdat de auteur in 2022 de Zilveren Strop won met haar verhaal Onder de waterspiegel. Dit was een aanmoediging om het schrijven weer op te pakken en dit resulteerde in de thriller Verlaat de gevangenis zonder betalen.

Brenda is afdelingsdirecteur van de Belastingdienst en ze is al maandenlang druk met alle problemen rondom de toeslagaffaire. Haar man Ronald heeft een drukke baan als arts in een ziekenhuis. Brenda is niet de enige met problemen rond haar werk, ook bij Ronald gaat het niet alles voorspoedig alleen is Brenda daar niet van op de hoogte. Ze leven een beetje langs elkaar heen. Eigenlijk geldt dit voor het hele gezin, want wat de kinderen allemaal bezighoudt hebben ze ook geen weet van. Maar dan is hun dochter Marit spoorloos verdwenen en de paniek is groot. Vanaf dat moment is er maar één ding belangrijk en dat is dat hun dochter thuiskomt.

Verlaat de gevangenis zonder betalen start met deel 1 dat zich in het heden afspeelt. Het boek verhaalt vanuit verschillende perspectieven, vanuit de derde persoon. De hoofdrol is duidelijk weggelegd voor Brenda en Ronald, maar ook alle bij-personages hebben een belangrijke stem in het verhaal. De personages worden uitstekend uitgewerkt, al zal niet elk personage gelijk het achterste van de tong laten zien. Wat vanaf het begin al een flinke trigger is, is het thema dat Van der Gaag voor dit verhaal gebruikt heeft: de toeslagenaffaire. Een onderwerp dat veel mensen aanspreekt en heel dichtbij staat. Maar ook de problemen bij Ronald kunnen weleens herkenbaar zijn. Na het gedeelte heden, is er een gedeelte verleden waarna er weer naar het heden gesprongen wordt.

Van der Gaag heeft de hoofdstukken fijn compact neergezet. Tevens zijn er voortdurend veel prikkels om de lezer volledig geboeid te houden en deze met veel nieuwsgierigheid naar het volgende hoofdstuk te trekken. Ook al is de spanningsboog in het begin niet al te hoog, alles wat er gebeurt in het leven van de personages is uiterst interessant waardoor de aandacht gevangen blijft. Brenda en Ronald maken zich grote zorgen en de angst en onmacht die hiermee gepaard gaat is voelbaar en laat meeleven. En ondanks dat ze in een niet zo’n gemakkelijke positie zitten en fouten hebben gemaakt, weten ze de nodige sympathie op te wekken. Fouten maken is nu eenmaal menselijk...

'Ze heeft al voldoende aan haar eigen veroordelende gedachten. Ze is een slechte moeder. Natuurlijk had ze zelf ook wel in de gaten dat ze veel te weinig tijd had voor haar gezin, maar het verschrikkelijke idee dat ze het misschien niet meer goed kan maken verstikt haar.'

In Verlaat de gevangenis zonder betalen wordt de spanning langzaam maar zeker steeds verder opgevoerd en meerdere plotwendingen zorgen absoluut voor verrassingen. En als alle lijnen uitgezet zijn en aan elkaar worden verbonden, is er even een gevoel van verbijstering door de totaal onverwachte ontknoping. Dat de auteur een aantal jaren geen tijd had om te schrijven, is in deze thriller totaal niet merkbaar. Sterker nog, de groei die de auteur met dit boek laat zien, legt de lat hoog en maakt zeer benieuwd naar verdere schrijfplannen.

Superspannend, origineel en onvoorspelbaar. Een hele aangename verrassing! 

Marjolein van der Gaag is als freelancejournalist met haar eigen tekstbureau, geen onbekende in het vak. De passie voor het schrijven van thrillers en korte spannende verhalen is al decennia onderdeel van de Nederlandse literatuur. Met als kers op de taart won haar verhaal Onder de waterspiegel in 2022 de Zilveren Strop. Verder staat ze bekend om de samenwerking met Marcella Kleine, samen hebben ze een zomerthriller en twee spannende verhalenbundels geschreven. 

De toeslagenaffaire slokt afdelingsdirecteur Brenda van Ameland volledig op. Haar functie bij de Belastingdienst krijgt een nummer één prioriteit als de ontstane puinhoop rondom de kinderopvangtoeslag grotere vormen aanneemt. Haar gezin verdwijnt naar de achtergrond en de relatie met haar man Ronald staat op springen. Tot het moment dat haar puberdochter Marit op een ochtend niet op school verschijnt. De angst dat alles in duigen valt is groot en als gezin komen ze in een emotionele rollercoaster terecht. Het enige wat nog telt is de veilige thuiskomst van Marit. 

Van der Gaag gebruikt alle bekende schrijftechnieken om de spanning in dit boek op te bouwen: denk aan cliffhangers, plottwists, red herring en leapfrogging. Het plot kenmerkt zich namelijk door korte hoofdstukken met een wisselend perspectief en verschillende tijdspanne vanuit de verschillende hoofdpersonages. Van der Graag gebruikt daarbij zeer realistische hoofdpersonages, met al hun eigen problematiek. Ieder verhaal staat op zich en de rode draad tussen de verhaallijnen blijft lange tijd onduidelijk. Daarmee worden er continue hoofpersonages in een kwaad daglicht gesteld, waardoor de lezer op een dwaalspoor gezet. Alles blijkt uiteindelijk toch net anders te zijn dan het in eerste instantie lijkt. Alles met een actueel en maatschappelijk thema als achtergrond. Krachtigere elementen kon van der Gaag niet gebruiken in een thriller die ook nog eens meeslepend en als waarheid zou kunnen worden aangezien. 

Verlaat de gevangenis zonder betalen vertelt het verhaal hoe een schijnbaar perfect opgebouwd leventje in één klap omslaat en maakt dat de lezer nooit meer hetzelfde kijkt naar het spelen van een simpel potje Monopoly! Want net als bij een spelletje Monopoly waarvan nooit bekend is hoe die zal aflopen, heeft dit plot een verrassing in petto voor de lezer.

Marjolein van der Gaag deed de Academie voor Journalistiek. Ze werkte als verslaggeefster, docente Nederlands en ze had een eigen tekstbureau. Momenteel werkt ze bij de PR van een natuurorganisatie. Ze woont met haar man en drie kinderen in Arnhem, maar woonde ook een jaar in Suriname. Marjolein leest graag spannende verhalen. Ze heeft zelf ook al meerdere spannende verhalen en thrillers geschreven, waarvan een paar met haar ‘sister-in-crime’ Marcella Kleine. Naast haar werk werd de tijd schaars om te schrijven. Door het winnen van de Zilveren Strop 2022 wilde ze het schrijven echt weer oppakken. Dit resulteerde in de thriller Verlaat de gevangenis zonder betalen. Hiervoor heeft ze een thema uit de actualiteit als basis genomen: de toeslagenaffaire. 

'U denkt dat iedereen met een achternaam die u niet kunt uitspreken niet te vertrouwen is. Nou, ík weet wel wie er niet te vertrouwen is. Dat is de fucking Belastingdienst!'

Brenda van Ameland is afdelingsdirecteur van de Belastingdienst. Ze heeft een drukke baan en ze wordt al maanden opgeslokt door de problemen rondom de kinderopvangtoeslag. Ze wordt door mensen persoonlijk aangesproken op de gevolgen. Dit houdt haar behoorlijk in haar greep en wat er thuis gebeurt, daar heeft ze wat minder oog voor. Ze heeft ook niet in de gaten dat haar man Ronald met zijn eigen problemen kampt.

Op een dag fietst dochter Marit wel naar school, maar komt ze daar niet aan. Voor Brenda en Ronald staat nu niet hun drukke baan, maar hun gezin op één. Het enige dat belangrijk is, is dat hun dochter weer veilig thuiskomt.

Verlaat de gevangenis zonder betalen is opgebouwd uit (zeer) korte hoofdstukken die vlot weglezen en uit verschillende personen zijn geschreven. De meesten zijn geschreven vanuit Brenda en Ronald. Van de andere personages is niet altijd direct duidelijk wie ze zijn en wat hun relatie tot het gezin is. Dit zorgt er voor dat de lezer nieuwsgierig blijft en achter elkaar door wil lezen. Het is te merken dat Marjolein van der Gaag zich verdiept heeft in de achtergronden van het thema. Ze geeft de problematiek gezichten waardoor ze de lezer raakt.

De spanning is vooral onderhuids te voelen en houdt je bijna gedurende het gehele boek in de greep. Aan het eind komt alles mooi bij elkaar. De epiloog is een verrassende en mooie afsluiting met het laatste puzzelstukje.

Verlaat de gevangenis zonder betalen is een goed uitgewerkte thriller met een actueel thema.

Marisa Kuijk is geboren in Rotterdam. De geboorte van haar dochter inspireerde haar tot het schrijven van een kinderboek en sindsdien schrijft ze fictie. Waan is haar debuut bij De verhalenfabriek. Ze won de lentekriebels verhalenwedstrijd van het afgelopen jaar. 

“Normaal zou ik een beetje huiverig zijn om in de schemering en alleen een stil bos in te gaan, maar nu kon het me niets meer schelen.”

Saar neemt haar vriend en haar dochtertje mee naar een vakantiepark voor een weekendje weg. Ze hoopt hiermee de relatie met haar vriend een nieuwe impuls te geven.

Maar het weekend loopt heel anders, Tom gaat de volgende dag weer terug naar zijn werk en na een dag raakt Saar hun dochtertje kwijt ...

De titel is heel goed bedacht, naarmate het verhaal vordert krijgt deze meerdere betekenissen. Door de spannende proloog is de toon gelijk gezet, dit wordt een spannende thriller waarbij een kind gevaar loopt. De relatie van Tom en Saar lijkt niet meer te repareren en vooral als hij dan ook nog openlijk gaat flirten met de knappe buurvrouw op het vakantiepark is het einde zoek.

Er komen voor een kort verhaal best wel wat verhaallijnen langs, deze worden niet allemaal helemaal uitgediept waardoor het een vlot te lezen verhaal blijft. Het zou wel mooi zijn als dit tussendoortje breder uitgewerkt zou kunnen worden tot een heerlijke psychologische thriller. Dat gevoel blijft na het lezen hangen omdat er thema’s worden aangestipt die goed in een thriller passen. Voor nu is het een spannend tussendoortje. De plot is erg spannend en verloopt heel snel. Het is wel het moment dat de lezer erachter komt dat een eerste indruk lang niet altijd klopt, waar het verhaal in eerste instantie wat voorspelbaar lijkt zorgt het op een gegeven moment voor een verrassende wending. 

De ontwikkelingen in de epiloog hadden ook in het verhaal zelf uitgewerkt kunnen worden. Maar het is hierdoor wel een goed afgerond verhaal. De lezer blijft niet met vragen achter. 

Kuijk laat zien dat ze echt een goede thriller kan schrijven waarin mooie thema’s worden besproken. 

Marisa Kuijk is geboren in Rotterdam. De geboorte van haar dochter inspireerde haar tot het schrijven van een kinderboek en sindsdien schrijft ze fictie. Waan is haar debuut bij De verhalenfabriek. Ze won de lentekriebels verhalenwedstrijd van het afgelopen jaar. 

“Normaal zou ik een beetje huiverig zijn om in de schemering en alleen een stil bos in te gaan, maar nu kon het me niets meer schelen.”

Saar neemt haar vriend en haar dochtertje mee naar een vakantiepark voor een weekendje weg. Ze hoopt hiermee de relatie met haar vriend een nieuwe impuls te geven.

Maar het weekend loopt heel anders, Tom gaat de volgende dag weer terug naar zijn werk en na een dag raakt Saar hun dochtertje kwijt ...

De titel is heel goed bedacht, naarmate het verhaal vordert krijgt deze meerdere betekenissen. Door de spannende proloog is de toon gelijk gezet, dit wordt een spannende thriller waarbij een kind gevaar loopt. De relatie van Tom en Saar lijkt niet meer te repareren en vooral als hij dan ook nog openlijk gaat flirten met de knappe buurvrouw op het vakantiepark is het einde zoek.

Er komen voor een kort verhaal best wel wat verhaallijnen langs, deze worden niet allemaal helemaal uitgediept waardoor het een vlot te lezen verhaal blijft. Het zou wel mooi zijn als dit tussendoortje breder uitgewerkt zou kunnen worden tot een heerlijke psychologische thriller. Dat gevoel blijft na het lezen hangen omdat er thema’s worden aangestipt die goed in een thriller passen. Voor nu is het een spannend tussendoortje. De plot is erg spannend en verloopt heel snel. Het is wel het moment dat de lezer erachter komt dat een eerste indruk lang niet altijd klopt, waar het verhaal in eerste instantie wat voorspelbaar lijkt zorgt het op een gegeven moment voor een verrassende wending. 

De ontwikkelingen in de epiloog hadden ook in het verhaal zelf uitgewerkt kunnen worden. Maar het is hierdoor wel een goed afgerond verhaal. De lezer blijft niet met vragen achter. 

Kuijk laat zien dat ze echt een goede thriller kan schrijven waarin mooie thema’s worden besproken. 

Kuijk, een geboren Rotterdamse, is met de novelle Waan als winnaar uit de bus gekomen bij de schrijfwedstrijd Lentekriebels van De Verhalenfabriek. Afgestudeerd in Algemene Letteren aan de Rijksuniversiteit Utrecht en haar postdoctorale cursus Copywriting aan de School voor Journalistiek te Utrecht. De geboorte van haar dochtertje in 2005 heeft haar geïnspireerd tot het schrijven van een kinderboek. Waarna ze het schrijven van fictie heeft opgepakt en verder in haar dagelijks leven schildert in olieverf en parttime werkt als sensory expert. 

In Waan wil Saar koste wat het kost haar relatie redden. Ondanks de relatietherapeut die ze bezoeken, wil het maar niet lukken om weer dichter naar elkaar toe te groeien. Als laatste uitweg boekt ze een vakantie: een weekje samen met Tom en dochtertje Lotte op een luxe vakantiepark. Echter na een dag vertrekt Tom alweer na een telefoontje van zijn partner dat er problemen op kantoor zijn. Saar realiseert zich met de dag dat ze misschien wel beter af is zonder hem en probeert er een leuke vakantie met haar dochtertje alleen van te maken. Tot de grootste nachtmerrie van elke ouder werkelijkheid wordt, Lotte raakt vermist vanuit het zwemparadijs zonder een enkele aanwijzing. Als de politie Saar zelf begint te verdenken, gaat ze zelf op onderzoek uit met een schokkende ontdekking tot gevolg…

Het plot kenmerkt zich door zeer korte hoofdstukken met een soms wisselend perspectief. Circa 80 procent krijgt de lezer mee vanuit Saars perspectief. De overige hoofdstukken worden lange tijd vanuit een onbekend perspectief verteld. Hierdoor krijgt de lezer het meeste mee over Saars leven, de bijzondere gebeurtenis die zich voordoet en hoe dit beslissende moment invloed heeft op haar als mens. De beperkte omvang van deze novelle zorgt ervoor dat ook dit plot met een enorme vaart uitgelezen kan worden. Wel weet Kuijk een mooie boodschap te verpakken in het plot rondom de ontwikkeling in Saars karakter. Het laat zien hoe een ingrijpende gebeurtenis tot meer zelfreflectie en eigen inzicht kan zorgen. Emoties weet Kuijk goed over te brengen op de lezer, waardoor je meelevend en begripvol bent naar de hoofdpersonages. Het einde was hier en daar abrupt en niet volledig uitgewerkt, maar door de kracht van de haar schrijfstijl niet storend. 

Kuijk komt met haar novelle Waan pas uit de dop in het thrillergenre, maar heeft al laten zien dat ze een goede thrillerauteur in spe is!

Linda Jansma was pas twaalf jaar toen ze haar eerste manuscript naar een uitgeverij stuurde. Ze was ondanks de afwijzing ervan erg gedreven om te blijven schrijven: columns, artikels en manuscripten. Ze debuteerde in 2010 met haar eerste thriller Caleidoscoop waar ze de Schaduwprijs mee won. Intussen heeft ze al heel wat boeken, novelles en kortverhalen geschreven, waardoor Linda Jansma niet meer is weg te denken uit de Nederlandstalige auteurswereld.

In Onderstroom leert men Hester kennen als eigenares van een zeilschool. Sinds de dood van haar dochter Insa, de daaropvolgende echtscheiding en het bijna faillissement van de zaak, sleept ze zich door haar leven heen. Stilaan kruipt ze uit het diepe dal, mede dankzij haar andere twee kinderen Silke en Jort. De zeilschool begint weer te renderen en het belooft een succesvolle zomer te worden. Ook bekenden uit het verleden duiken terug op, zoals Timo, voorheen de beste vriend van Insa.

Als er echter opnieuw een meisje dood wordt aangetroffen in de buurt van de zeilschool en daarna nog een slachtoffer zwaargewond geraakt, wordt het verleden weer helemaal opgerakeld. De nooit gevonden moordenaar van Insa lijkt terug te zijn of misschien is hij wel altijd in de buurt geweest.

Onderstroom speelt zich af aan het water, wat mooi wordt weergegeven in de titel en de cover. Het verhaal begint met een veelzeggende proloog, waarmee de lezer meteen in het verhaal wordt getrokken. Het merendeel van de hoofdstukken worden verteld vanuit het hoofdpersonage Hester in de ik-vorm. Daarnaast zijn er af en toe hoofdstukken vanuit een derde persoon geschreven. Regelmatig wordt een zijsprong naar herinneringen in het verleden gemaakt en dit wordt dan cursief weergegeven. Op die manier brengt Linda Jansma variatie aan in het verhaal en in de standpunten, maar blijft de verhaalopbouw toch goed te volgen. 

Er passeren heel wat personages de revue in dit verhaal, maar het is nooit verwarrend, omdat iedereen een duidelijke rol heeft en er verschillende karakters en leeftijden werden gekozen. De auteur maakt hier verder dankbaar gebruik van om verdachtmakingen te introduceren en spanning op te bouwen. Hier en daar gebeuren eigenaardige zaken op de zeilschool, maar het is afwachten of die ook van echte betekenis zijn voor de verdere uitkomst van het verhaal. De situaties waarin dingen fout lopen nemen toe naarmate het verhaal vordert en het speculeren naar de dader bijgevolg ook. Linda Jansma blijkt een meester te zijn in misleiding want het is pas op het einde van het verhaal dat de volledige waarheid aan het licht komt. Dat gaat gepaard met interessante twists. Het verhaal is mooi afgewerkt en smaakt naar meer.

Waar Onderstroom lijkt te beginnen als een fijn vakantieverhaal draait het echter uit op een meeslepende en intense nachtmerrie.

Carmen Prins  is een succesvolle foodblogger en influencer. Na jaren in Amsterdam te hebben gewoond is ze inmiddels terug verhuisd naar Terschelling, samen met haar kinderen. Carmen debuteerde in 2020 bij De Crime Compagnie met Carmens Kookpunt. Daarna volgde Deadline in 2022 en nu Stille nacht.  

Over eerder gelezen Deadline:  "Carmen Prins geeft iedere personage een eigen mooie rol in het verhaal, ze lijken net echte mensen."

De naam Sophie Wester bestaat uit het schrijversduo Sophie Fraza en Ester Ankoné. Zij hebben de missie om spannende verhalen te schrijven waarin de lezer zich kan verliezen. Zij zijn voormalig Nederlandse docenten en hebben de Nederlandse taal in hun hart gesloten. Schaduwkant is hun derde thriller. 

Ellen werkt als docent en counselor op de middelbare school van haar puberzoon Mick. Haar man is enkele jaren geleden verongelukt en hierdoor is de band tussen haar en Mick onder spanning komen te staan.

Op advies van de zus van Ellen probeert ze hem wat meer zijn eigen gang te laten gaan en niet te veel op zijn lip te zitten. Wanneer de docent Duits niet mee kan op examenreis naar Texel wordt Ellen gevraagd om mee te gaan. Tegen de wens van Mick in besluit ze om toch mee te gaan. Al snel komt ze er op Texel achter dat haar zoon betrokken is bij een gevaarlijk spel. Het loopt allemaal uit de hand en Ellen gaat op eigen houtje op onderzoek uit, wat de nodige gevaren met zich meebrengt. 

Schaduwkant is een spannend verhaal waarin de missie van de schrijfsters meer dan geslaagd is. De lezer vergeet de wereld om zich heen en wordt opgeslokt door het verhaal. De spanning is van begin tot eind te voelen en daarnaast is de schrijfstijl erg prettig, waarbij het niet te merken is dat het door twee verschillende mensen geschreven is. Vanwege de spannende proloog weet men een klein beetje welke richting het verhaal gaat, maar toch blijft het vervolg verrassend. Verschillende situaties zijn verdacht en sommige mensen gedragen zich vreemd, waardoor pas op het eind echt duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. 

Sophie Wester weet de lezers geboeid te houden. Het verhaal is heel realistisch en pakt verschillende onderwerpen zoals groepsdruk, puberteit en seksualiteit aan. De onderlinge relaties van de vrienden in de vriendengroep van Mick worden goed omschreven. Het verhaal is erg beeldend geschreven waardoor de lezer het gevoel krijgt erbij aanwezig te zijn. Het verhaal wordt vanuit Ellen en Wout vertelt. Wout is een vriend uit de vriendengroep van Mick. Doordat beide kanten belicht worden krijgt de lezer een duidelijk gevoel bij deze personages hoe ze de dingen beleven. Hierdoor zijn de ook onderwerpen zoals onder andere de groepsdruk goed voelbaar. 

Sophie Wester heeft met Schaduwkant de lat erg hoog gelegd voor zichzelf. Een spannende thriller met diepgaande onderwerpen.    

Walter is leraar op een basisschool, hij maakt zich ernstige zorgen over de thuissituatie van zijn leerling Sepp en diens tweejarige zusje Mila. Hij heeft geprobeerd om de bevoegde instanties in te schakelen, maar als die niet ingrijpen, besluit hij Mila zelf in bescherming te nemen. Hij neemt haar vanuit de kinderopvang mee naar huis. Diezelfde avond slaat bij hem echter de paniek al toe en hij doet iets impulsiefs. Dan is er geen weg meer terug.

Marie-José Verweij schrijft webteksten en persberichten voor bedrijven, daarnaast is ze ook beleidsmedewerker, en leerkracht in het basisonderwijs. Geen weg terug is haar tweede thriller. 

Haar beeldende, soepele stijl boeit direct. Een aantal personages zijn zeer aansprekend. Ze staan de lezer helder voor ogen, met al hun paniek en wanhoop - zij het dat deze bij elk van hen vanuit een andere achtergrond stammen.

Verweij is een meester in het doseren. Tussen de regels door laat ze steeds wat informatie sijpelen. Waar ze Mila’s moeder Cynthia en de bipolaire Iris vrij nauwkeurig neerzet, laat ze ons pas door de ogen van Iris kennismaken met Mila’s vader Pascal, en mondjesmaat worden Walters echte motieven duidelijk. 

Het verhaal doet in eerste instantie een beetje absurdistisch aan, het lijkt zelfs wel een thema voor een klucht op toneel - een ontvoering van een peuter en het onhandige maar goedbedoelde gesol daarmee. Maar Verweij’s schrijverschap gaat veel verder dan dat. De vermissing van het tweejarige meisje is bloedserieus, de spanning tussen de ouders, Cynthia’s paniek en Walters schuldgevoel zijn reëel. Het onderliggende thema is actueel te noemen, maar het is in feite eeuwenoud. 

Geen weg terug is een thriller vol impulsieve beslissingen, met verrassende wendingen en uitgesproken personages. De echte plot ontvouwt zich pas op de laatste bladzijde. Onthutsend en totaal onverwacht als die is, raakt hij als een mokerslag. 

Geen weg terug is een verhaal met veel vaart, dat door de bipolaire Iris nog enerverender, verbijsterender wordt dan het al is. 

'Een meeslepende thriller, sterk, actueel en vol snelheid.'

Marjolein van der Gaag weet met Verlaat de gevangenis zonder betalen een actueel politiek issue te verweven in een meeslepende thriller, zo eentje die de lezer meermaals op het verkeerde been weet te zetten en zorgt voor een indrukwekkende leesflow. Het is een verrassende thriller die niet zonder slag of stoot gelezen wordt, een verhaal dat indruk maakt en onderhuids meer aanraakt dan men van tevoren had kunnen bedenken. Het politieke onderwerp heeft hier de grootste inbreng in, dit is dan ook geloofwaardig en overtuigend in het verhaal verweven en zal empathie opwekken. Empathie die bij beide kanten van het verhaal zal worden aangeraakt, dit is een zeer unieke leeservaring. Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld en hierdoor krijgt de lezer een uitgebreid beeld van het complete plaatje. Het leest prettig, de verschillende personages lopen soepel in elkaar over en zorgen ervoor dat men nieuwsgierig door blijft lezen.

Mede door de pakkende vlotte schrijfstijl is Verlaat de gevangenis zonder betalen een lekkere pageturner die onder de huid van de lezer weet te kruipen. Geheimen en mysterie zetten deze thriller op scherp, van der Gaag weet op een originele manier de lezer geboeid te houden, verslappen is bijna niet mogelijk in dit verhaal. Een race tegen de klok, waardoor de lezer tot het einde aan toe vol spanning meeleeft met alle personages en zich vooral afvraagt hoe het nu werkelijk zit. Want van der Gaag houdt de spanning stijgende en de lezer zal pas bij de ontknoping weer opgelucht kunnen ademen. 

Marjolein van der Gaag heeft een spannende Vrouwenthriller neer weten te zetten, eentje die men niet zo snel zal vergeten, mede door de indrukwekkende karakters maar ook het actuele politieke hoofdstuk zal zijn sporen nalaten. 

Martine Kamphuis schrijft kinder- en jeugdboeken, maar is ook immens populair in het thrillergenre. Haar achtergrond in de GGZ is daarin duidelijk terug te vinden. Dit geldt ook voor De nieuwkomer, het tweede deel met Sanne Molenaar in de hoofdrol. 

Alsof het in een TBS-kliniek niet sowieso op je tellen passen is, blijkt het onder het personeel ook een beetje te rommelen. Het vertrek van een oudgediende en daarmee de komst van een nieuwe leidinggevende, zet dingen op scherp. Zeker als Sanne meermaals aangeeft zich niet veilig te voelen en daar niet adequaat op gereageerd wordt. De zaken beginnen pas echt te stinken als haar oud-collega dood blijkt. 

Sanne gelooft niet in toeval en trekt onbedoeld een beerput open. 

De nieuwkomer begint met een proloog die direct de toon weet te zetten. Het kruipt onder je huid, maar gaat daarna niet direct door waar je zou verwachten. Het verdere verloop van het verhaal voelt alsof de lezer midden in een bestaand verhaal gegooid word, wat ook klopt want De nieuwkomer is het tweede deel met Sanne Molenaar in de hoofdrol. Het is in begin dan ook een beetje puzzelen om de personages een goede plek te geven. Het blijft echter een verhaal dat de nieuwsgierigheid aanwakkert. De omgeving geeft een beklemmend gevoel, iets dat Martine Kamphuis heel goed heeft weten neer te zetten. Ook door middel van de gevoelens van Sanne komt dit goed naar voren. 

De plot blijkt ook een zekere diepgang te hebben, die door het gebruik van verschillende kleine twists goed neergezet wordt. 

Het verhaal heeft de juiste ingrediënten voor een goede, originele thriller en komt het best tot zijn recht als het opeenvolgend gelezen zal worden.