Heleen van den Hoven was docent en schreef handleidingen en lesmateriaal. Ze had enkele kinderboeken uitgegeven voordat ze aan thrillers begon. Ook schrijft ze korte, spannende verhalen.

Voor een schrijfwedstrijd zijn twaalf schrijvers uitgenodigd op kasteel Rijnhuizen. Hun opdracht is om het geheim van het kasteel te achterhalen. Maar het is de vraag of er ook niet andere motieven meepelen. 

Wie schrijft, die blijft heeft een heel originele opzet. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee van de deelnemende  auteurs, waarvan er eentje in de eerste persoon enkelvoud schrijft. Tussendoor staan fragmenten van de verhalen die tijdens het verblijf geschreven moeten worden. Van den Hoven bezit een fijne, soepele schrijfstijl met mooie woordkeuzes. Ze slaagt erin om zowel de fragmenten als de twee protagonisten hun eigen stijl te geven, zodat het gevoel ontstaan steeds een ander artikel in een tijdschrift te lezen. In eerste instantie doet het boek een beetje fragmentarisch aan, we ontmoeten het hele gezelschap waarbij de uiteenlopende karakters duidelijk worden en ook de relaties die ze tot elkaar hebben. Alles is er. Collegialiteit, haat en nijd, jaloezie, ondermijning en ook bewondering. 

Intriges en conflicten kunnen niet uitblijven. Op het moment dat niemand elkaar meer vertrouwt, vallen de eerste slachtoffers en de niet uitgesproken getuigenissen maken het zinderend. Het is weergaloos hoe feiten en fictie ineens door elkaar gaan lopen.

Toch dreigt de spanningsboog in de tweede helft van het boek wel wat in te zakken, ondanks dat er best veel gebeurt. Hier had een en ander misschien iets compacter gekund. Gelukkig herpakt Van den Hoven zich. Met de laatste overgebleven auteurs stevent ze af op een verbijsterende ontknoping, gevolgd door een paar totaal onverwachte twist, waarmee ze haar lezer doet stuiteren in de stoel. 

Wie schrijft, de blijft is een heel leuk bijna ouderwets moordmysterie, in de sfeer van een Engelse detective. Met alle tips die erin staan als onderdeel van de wedstrijd kunnen thrillerschrijvers hun voordeel doen.

De vrouw die moord riep is het debuut van Naomi de Meer. Het verhaal is gebaseerd op de Griekse fabel De jongen die wolf riep van Aesopus (600 v. Chr.) Dit legt de Meer in een nawoord uit aan de lezer. De moraal van deze psychologische thrillernovelle: “Leugenaars worden niet geloofd ook al spreken ze de waarheid.”

Angst wordt gezien als een nuttige emotie. Als deze het overneemt van gezond verstand komen we in de gevarenzone en beïnvloed angst ons dagelijks leven. Niet geloofd worden door de politie en te boek gezet worden als iemand die geestelijke bijstand nodig heeft, is niet fijn. Helemaal als hulp nodig is, en het daardoor niet geboden wordt.

Aesa heeft een angststoornis ontwikkeld sinds haar ouders voor haar ogen vermoord zijn. Ze ziet en hoort dingen die er niet zijn, en is hiervoor onder behandeling. Door berichtjes die ze krijgt, gaat ze steeds meer aan zichzelf twijfelen en als er dan ook nog vreemde telefoontjes volgen wordt ze radeloos. De enige waarmee ze dit kan bespreken is haar vriendin Evi die basispsycholoog is. Het privéleven van Evi is onrustig. Op het werk staat ze onder druk en is bang om fouten te maken. Toch probeert ze er voor haar vriendin te zijn, maar leugentjes maken dat Aesa haar geloof in Evi aan het verliezen is.

Het plot is goed opgebouwd en wordt afwisselend verteld vanuit Aesa en Evi. De Meer weet met zorgvuldig aangebrachte dwaalsporen de lezer mee te laten nadenken wie Aesa stalkt. De gevoelswereld van de personages zijn realistisch vormgegeven. Evi is onzeker over haar relatie met Lars, waarin ze als voetveeg door hem behandelt wordt, en de oorzaak bij zichzelf zoekt. Ze heeft faalangst, ergert zich aan Aesa’s angsten en heeft moeite haar te geloven. Aesa heeft last van nachtmerries, krijgt houvast door het begrijpen van haar gedachten en twijfelt aan de vriendschap met de ambitieuze Evi. De deur uitgaan is voor haar een grote overwinning, maar waarbij een paniekaanval op de loer ligt als er zich iets onvoorziens voordoet. 

In De vrouw die moord riep zit een voelbare onderhuidse spanning. Spanning wordt in het verhaal gebracht door het zaaien van twijfel en de manier waarop steun aan iemand geschonden wordt door leugentjes om bestwil te vertellen. De Meer heeft een vlotte schrijfstijl die dreiging en vragen oproept voor de lezer. Ze weet dit in ongeveer honderd bladzijdes neer te zetten. In deze novelle zijn thema’s als leunen op een steun en toeverlaat, geloof in de medemens en het oppikken van signalen afgegeven door de omgeving verwerkt. Het einde is niet helemaal onverwacht maar past heel goed bij deze novelle.

De vrouw die moord riep is een spannend tussendoortje waarin vertrouwen schenken niet zo vanzelfsprekend is en voor problemen zorgt.

'Een speurtocht voor de lezer, van den Hoven weet de lezer meermaals op het verkeerde been te zetten, met haar verpletterende plot zal zij menig lezer doen verbazen en omverblazen.'

Het raadsel van Rijnhuizen, twaalf auteurs bij elkaar onder één dak. Een schrijfwedstrijd waar de auteurs één voor één naar huis kunnen worden gestuurd als hun verhaal niet aan de eisen van de jury voldoet. Twaalf karakters die stuk voor stuk gedreven zijn om de wedstrijd te winnen, maar ook twaalf auteurs die elk hun eigen agenda hebben en elkaar de euforie niet gunnen. Een ideale setting voor een thriller, maar wat als de thriller werkelijkheid wordt... zolang je blijft schrijven mag je blijven.

'Wie schrijft, die blijft, alleen niet op het kasteel. Wie blijft… loopt gevaar.'

Origineel en beklemmend, dit zal de lezer kunnen beamen wanneer men Wie schrijft, die blijft oppakt. De setting is dermate origineel dat het meteen iets duisters en mysterieus zal oproepen. De pakkende oplopende spanning zal mede door de sfeer van het kasteel en de ongrijpbare deelnemers zorgen voor een onweerstaanbare leesflow, zo eentje welke de lezer niet zomaar even van zich af zal kunnen schudden. De indrukwekkende schrijfstijl welke vlot maar ook enorm stijlvol is, past helemaal bij het originele karakter van dit verhaal. De omgeving is aantrekkelijk en het zorgt als vanzelf voor een mysterieuze sfeer, welke ideaal is voor een thrillerverhaal. Stop twaalf auteurs bij elkaar onder één dak organiseer een schrijfwedstrijd, en het thrillerbrein zal uit zichzelf allerlei scenario’s op kunnen noemen, wie bedenkt het! 

Heleen van Hoven heeft in haar eerdere thrillers al laten zien dat zij een indrukwekkende en unieke schrijfstijl heeft. In Wie schrijft, die blijft gooit zij er nog een schepje bovenop. Ditmaal laat zij de lezer niet alleen genieten van de schrijfsels en de thrillerbreinen van de auteurs, maar ook weet zij de lezer te verrassen, de plot is werkelijk een meesterlijke wending die men niet aan zal zien komen.

Wantrouwen, afgunst, wraak, allerlei ingrediënten die ervoor zorgen dat dit boek een pageturner is. Van den Hoven heeft dit sterk uiteengezet, de manier waarop de karakters uit de verf komen geeft het verhaal een mysterieuze uitstraling. De lezer heeft in het verhaal zelf ook nog een zoektocht aan te gaan. Men zal eerst zelf moeten proberen uit te vogelen wie of achter welk karakter schuilt. Een puzzelstukje in een grotere puzzel.

Wie schrijft, die blijft bezorgt de lezer onvergetelijke leesuren, de gedreven karakters zorgen ervoor dat men meermaals op het verkeerde been gezet wordt en ook de mysterieuze setting zal het thrillerbrein van de lezer overuren laten draaien. Kortom, Heleen van den Hoven heeft ons helemaal in haar greep, ideaal leesvoer voor een fanatieke thrillerfan die niet wars is van een serieuze whodunit.

Met Het CARPA Complot maakte Heleen van den Hoven in 2019 haar thrillerdebuut bij De Crime Compagnie. Het boek kreeg lovende recensies en NBD Biblion noemt haar de 'Jan Terlouw voor volwassenen'. Daarna verschenen de thrillers De speelgoedman en Tango algoritme. Ze schreef ook verhalen voor de verhalenbundels van De Crime Compagnie waardoor ze zich voor dit boek goed in lijkt te kunnen leven in het schrijven van korte verhalen. 

Voor Wie schrijft die blijft heeft van den Hoven een bijzondere groep mensen bij elkaar gebracht. Twaalf auteurs met dezelfde droom. Alle twaalf getriggerd door een schrijfwedstrijd op een echt kasteel. De competitie is enorm want er hangt veel af van deze bijzondere opdracht die ze krijgen. De vraag is alleen voor wie hangt er het meeste af? Wie is de moordenaar onder de deelnemers en wie wint deze wedstrijd?

'Het samenzijn van thrillerschrijvers is meestal stimulerend en vrolijk, zeker wanneer de drank gaat vloeien, maar om de een of andere reden voelt het vandaag alsof er iets mis is.'

Wat een mooie setting voor een thriller, breng twaalf gedreven mensen bij elkaar en zorg dat er elke dag eentje afvalt. Het wordt in meerdere programma’s gebruikt maar is nog nooit zo intens beleefd als tijdens het lezen van dit boek. Het duurt heel even voor het systeem van dit boek duidelijk is. Maar dan is stoppen geen optie meer want de lezer wordt zelf onderdeel van het verhaal lijkt het wel.

Het verhaal van de wedstrijd waar alles om draait of vanaf hangt wordt afgewisseld door flarden van de verhalen waar ze mee bezig zijn. Het is alsof er steeds een andere camera op de scènes gericht is en dat leest heel prettig. 

De cliffhangers aan het einde van de hoofdstukken zijn zo doordacht dat de lezer gelijk weer rechtop zit. Een klein woordje kan alles op scherp zetten. En aan het denken zetten. Hoe de dynamiek van een groep steeds weer verandert als er een afvaller weg is gegaan en de wedstrijd verder gaat is goed beschreven.  Hoe zou jij reageren? Dan blijkt er tussen de regels door ook nog een geheim te zijn dat steeds meer plek inneemt in het verhaal. Een bijzonder detail. 

Het verhaal van “muis” wordt een vervolgverhaal in het verhaal van de wedstrijd. De verschillende schrijfstijlen van de deelnemers laten zien dat Van den Hoven talent heeft voor schrijven en zich echt in de personages heeft ingeleefd. Het past als een puzzel in elkaar.

Er zit een onderhuidse spanning door het hele verhaal en dat komt met name door de setting die door Agatha Christie lijkt te zijn gearrangeerd. Met enkele uitstapjes buiten het kasteel. Maar dat weten de kandidaten niet want zij hebben geen internet en geen telefoon. De lezer heeft dus meer informatie dan de deelnemers en dat voelt goed. 

Een thriller voor lezers die houden van stiekeme moorden, spannende dialogen en een goed verhaal. 

Lysanne Hoksbergen is geboren in 1986 en woon samen met haar vriend en twee zoons. Ze werkt elk vrij moment dat ze heeft aan spannende verhalen.  In 2024 deed Hoksbergen mee aan de boekenweek schrijfwedstrijd en werd hierbij derde.

In Hels paradijs lezen we over Julia. Julia heeft een perfect leven. Een goede baan, een mooi huis en een fijn gezin. Het leven lacht haar toe zolang ze maar niet denkt aan vroeger, aan die ene dag. Als Julia overspoeld wordt door herinneringen en iedereen om haar heen wel ziet dat het niet goed met haar gaat, besluit ze een paar dagen er tussenuit te gaan. Maar op het moment dat Julia aan zichzelf wil gaan werken wacht er haar iets vreselijks!

Hels Paradijs is een korte novelle waarin Hoksbergen de lezer meteen vanaf de eerste bladzijde meesleept in het verhaal. Het leest lekker vlot maar de schrijfstijl voelt af en toe wat mysterieus aan. Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit Julia. De auteur neemt de lezer regelmatig mee naar het verleden door middel van flashbacks, ook deze zijn vanuit het perspectief van Julia geschreven.

Het hoofdpersonage Julia is goed uitgewerkt. Door de flashbacks en door de gevoelens die mooi weer zijn gegeven, leert de lezer haar goed kennen. De emoties richting haar verleden en de angst, verdriet en keuzes die ze maakt komen erg goed naar voren.

De verhaallijn is goed opgebouwd. Lang blijft het geheim waar dit verhaal om draait onduidelijk en daardoor ontstaat er een mooie spanning. Waar het allemaal wat onbezonnen en zonder spanning begint, weet de auteur naar het einde toe de lezer echt nieuwsgierig te maken en letterlijk in spanning te houden. Als de spanning op het hoogtepunt is komt er al gauw een onverwacht, maar ook wat vaag en onbevredigend einde. Hoewel het een afgerond verhaal is zal de lezer een klein beetje teleurgesteld achterblijven en zeker zich nog van alles af vragen. Het feit dat het om een novelle gaat en er niet meer ruimte voor uitwerking was zal hierin vast meespelen.

Al met al is Hels paradijs een heerlijk thriller tussendoortje wat menigeen met veel plezier en spanning zal lezen. Het is een uurtje heerlijk genieten en zeker het lezen waard!

Lysanne Hoksbergen was al een leesfanaat op jonge leeftijd en ook vast klant bij de bibliotheek. Haar voorliefde ging toen al uit naar spannende verhalen. Ze debuteerde eind december 2023 met Dodelijk verlangen nadat ze succesvol deelnam aan de Cozy & Crime wedstrijd georganiseerd door Schrijven Online, de Online Schrijfschool en de Verhalenfabriek. Hels Paradijs is haar tweede thrillernovelle.

Julia leidt een prachtig leven samen met haar fijne gezin. Ze heeft alles wat haar hartje begeerd. Wanneer ze vrienden uitnodigen voor een gezellig tuinfeest en Julia haar blik werpt op haar elfjarige dochter wordt ze plotseling overspoeld door herinneringen aan toen ze zelf zo jong was. De flashback hakt er hard in en Julia besluit dat ze even wat tijd voor zichzelf nodig heeft. Ze boekt een ticket naar Egypte om even voor zichzelf de dingen op een rijtje te zetten, maar wat een zorgeloze vakantie moest worden, draait uit op een hels paradijs.

Hels paradijs heeft een prachtige cover die de vakantiesfeer waarop hoofdpersonage Julia rekent, mooi weergeeft. Ook de titel spreekt de zeker thriller fan aan.

Lysanne Hoksbergen start haar verhaal op het tuinfeest van Julia’s gezin. De sfeer is ontspannen, maar toch is meteen de gespannen persoonlijkheid van Julia voelbaar. De eerste triggers zijn er al meteen vanaf het eerste hoofdstuk. Kleine verwijzingen naar het verleden maken de lezer nieuwsgierig. Er wordt tijd genomen om even in te gaan op het gezin en de onderlinge relaties en vervolgens verplaatst het verhaal zich naar een prachtige hotelomgeving in Egypte. 

De lezer leert Julia steeds beter kennen en stilaan wordt meer en meer prijsgegeven over het verleden. De vakantiesfeer wordt goed beschreven en het verhaal leest vlot. Op een bepaald moment wordt de schrijfstijl wat verwarder, maar als snel wordt duidelijk dat dit een bewuste en terechte keuze van de auteur is. Wat volgt is een prachtig verwoord deel waarin Lysanne Hoksbergen laat zien dat ze een situatie met bijhorende gevolgen, beleving en gevoelens treffend weet neer te zetten. Hoe het verhaal verder evolueert, is anders dan verwacht. 

Hels paradijs is een knap geschreven en straf verhaal met een gedurfd einde. De cirkel is rond en de lezer blijft verbijsterd achter.

Dat maakt van deze thrillernovelle een aanrader voor de fans van thrillers met een mix van vakantiesfeer en psychologische uitwerking van het hoofdpersonage.

Naomi de Meer woont in Nederland met haar echtgenoot. Ze werkt in de chemische sector, maar had eerder een opleiding psychologie gestudeerd. Haar kennis integreert ze in haar verhalen. Naast schrijven heeft ze tal van andere hobby’s, waarbij de focus ligt op dingen bijleren. Ze debuteerde als auteur 2023 met haar eerste psychologische thrillernovelle De vrouw die moord riep. Haar nieuwe ebook De vrouw in de scherven is het tweede deel in deze thrillerreeks. 

Psychologe Evi heeft een zelfstandige praktijk opgericht. Ze heeft haar eigen issues, maar focust zich vooral op haar cliënten. Vooral haar nieuwste cliënt Juliët intrigeert haar. Zij heeft een spiegelfobie. Evi doktert een behandelplan uit en net op het moment dat het beter lijkt te gaan, doet zich een drama voor. Juliët overlijdt door een ongeval met een spiegel? Toeval of zit er meer achter. Evi is vastbesloten om de waarheid te ontdekken en start haar eigen onderzoek.

Evi speelde in het eerste deel De vrouw die moord riep al mee. In dit tweede deel neemt ze de hoofdrol op zich en leert de lezer haar beter kennen. Dit verhaal is echter ook apart te lezen, want er wordt voldoende achtergrondinformatie voorzien. 

De titel is goed gekozen, want kan een dubbele betekenis hebben, waarbij deze zowel op Juliët als op Evi van toepassing is. Ook de cover past perfect bij het eerste deel.

In De vrouw in de scherven volgt de lezer het perspectief van Evi, wat in de derde persoon geschreven is. Tweemaal is er een terugblik naar het verleden van cliënt Juliët, dat meer duidelijkheid schept over de gebeurtenissen.

Naomi van Meer heeft een vlot leesbare schrijfstijl en weet het verhaal goed op te bouwen. Er zitten verrassende elementen in het verhaal en de spanningsboog wordt naar het einde toe strak getrokken. Het verhaal is echter niet altijd even geloofwaardig. Sommige gebeurtenissen zijn net iets te toevallig en ook het beroepsgeheim van psychologe Evi moet er soms aan geloven. 

Positief is dat ondanks de kortere lengte van het boek – het is immers een novelle – het verhaal wel redelijk volwaardig en gevarieerd is. Enkel het financiële aspect rond Evi’s praktijk blijft een los draadje.

De vrouw in de scherven is een spannende psychologische thriller, ondanks dat het verhaal iets te slordig werd afgewerkt. 

Naomi de Meer is een Nederlandse auteur die psychologische thrillers schrijft. Ze studeerde psychologie en chemie en verwerkt haar interesses in haar verhalen. Dat doet ze ook met haar fascinatie voor mythologie. Typerend aan haar schrijfstijl zijn de uitwerking van gedachten en gevoelens van haar personages. In 2023 debuteerde ze met deze De vrouw die moord riep nadat ze met haar manuscript deelnam aan de cozy & crime wedstrijd van De Verhalenfabriek.

Aesa heeft een angststoornis, die ze ontwikkelde toen ze getuige was van de moord op haar beide ouders. Ze is erg achterdochtig en ziet problemen die er niet zijn. Ook bij de politie kennen ze haar als degene die steeds onnodig hulp vraagt. Wanneer Aesa vreemde berichten krijgt en haar nieuwe vriend voor haar ogen levenloos in een wagen wordt gedumpt, wordt ze niet geloofd. Ze zal een andere manier moeten zoeken om de waarheid aan het licht te brengen. Tenzij ze opnieuw spoken ziet…

In De vrouw die moord riep wordt afgewisseld tussen het perspectief van Aesa en haar beste vriendin Evi. Terwijl de hoofdstukken rond Aesa in de ik-vorm zijn geschreven, lees je bij Evi vanuit de derde persoon. Dit stoort de leeservaring helemaal niet. 

Opvallend zijn de innerlijke monologen, gedachtenspinsels en innerlijke gevoelswereld van de personages, waar Naomi de Meer bewust op inzet. Hierdoor leer je de hoofdfiguren echt goed kennen, ondanks dat het verhaal een novelle is.

De opbouw van het verhaal is zeer goed uitgewerkt. In het verhaal zit meerdere soorten spanning verweven. Enerzijds zijn er de psychologische twists en paranoia, anderzijds de onderhuidse, sluimerende spanning. Als kers op de taart worden de situaties zelf ook echt spannend. Over dit verhaal heeft de auteur duidelijk goed nagedacht. De lezer wordt op een verkeerd spoor gezet, maar dat is vrij duidelijk geënsceneerd, waardoor men ook mag hopen en verwachten dat er nog een plottwist aankomt. 

De vrouw die moord riep heeft misschien een eigenaardige titel, maar inhoudelijk is deze wel passend. De cover is aantrekkelijk en ook het verhaal smaakt naar meer. Een mooi debuut waarbij de auteur haar eigen stijl weet neer te zetten en de uitwerking van zowel verhaal als personages zeer goed is.

Naomi de Meer woont in Nederland met haar echtgenoot. Ze werkt in de chemische sector, maar had eerder een opleiding psychologie gestudeerd. Haar kennis integreert ze in haar verhalen. Naast schrijven heeft ze tal van andere hobby’s, waarbij de focus ligt op dingen bijleren. Ze debuteerde als auteur 2023 met haar eerste psychologische thrillernovelle De vrouw die moord riep. Haar nieuwe ebook De vrouw in de scherven is het tweede deel in deze thrillerreeks. 

Psychologe Evi heeft een zelfstandige praktijk opgericht. Ze heeft haar eigen issues, maar focust zich vooral op haar cliënten. Vooral haar nieuwste cliënt Juliët intrigeert haar. Zij heeft een spiegelfobie. Evi doktert een behandelplan uit en net op het moment dat het beter lijkt te gaan, doet zich een drama voor. Juliët overlijdt door een ongeval met een spiegel? Toeval of zit er meer achter. Evi is vastbesloten om de waarheid te ontdekken en start haar eigen onderzoek.

Evi speelde in het eerste deel De vrouw die moord riep al mee. In dit tweede deel neemt ze de hoofdrol op zich en leert de lezer haar beter kennen. Dit verhaal is echter ook apart te lezen, want er wordt voldoende achtergrondinformatie voorzien. 

De titel is goed gekozen, want kan een dubbele betekenis hebben, waarbij deze zowel op Juliët als op Evi van toepassing is. Ook de cover past perfect bij het eerste deel.

In De vrouw in de scherven volgt de lezer het perspectief van Evi, wat in de derde persoon geschreven is. Tweemaal is er een terugblik naar het verleden van cliënt Juliët, dat meer duidelijkheid schept over de gebeurtenissen.

Naomi van Meer heeft een vlot leesbare schrijfstijl en weet het verhaal goed op te bouwen. Er zitten verrassende elementen in het verhaal en de spanningsboog wordt naar het einde toe strak getrokken. Het verhaal is echter niet altijd even geloofwaardig. Sommige gebeurtenissen zijn net iets te toevallig en ook het beroepsgeheim van psychologe Evi moet er soms aan geloven. 

Positief is dat ondanks de kortere lengte van het boek – het is immers een novelle – het verhaal wel redelijk volwaardig en gevarieerd is. Enkel het financiële aspect rond Evi’s praktijk blijft een los draadje.

De vrouw in de scherven is een spannende psychologische thriller, ondanks dat het verhaal iets te slordig werd afgewerkt. 

Het debuut van Dennis Biesma, De regen kwam binnen – een autobiografie over opgroeien binnen een sekte van Jehova’s getuigen – behaalde voornamelijk vijf sterren recensies. Ook stond dit boek al snel in de top 10 van Storytel. Hierna schreef hij de psychologische thriller Volledig verknipt, dit boek verscheen in mei 2023, bijna een jaar geleden. Naast schrijven werkt de auteur als freelancer in de IT.

Lara Cains is verstoten door haar ouders en haar beste vriendin Manon heeft zelfmoord gepleegd. Sinds haar zevende leeft ze met een stem in haar hoofd. Manon heeft ze inmiddels vervangen door een surrogaat, Lotte. Als ze haar vroegere psychiater Christiaan weer tegen het lijf loopt, komen er herinneringen naar boven. Zoals dat ze bang is dat ze iemand wat heeft aangedaan. Na een groepssessie werd ze achtervolgd door een andere patiënt, Lucas. Ze werd achterover getrokken en ze weet nog dat ze gilde, en dat ook die stem in haar hoofd gilde. Daarna krijgt ze een black-out. Als ze wakker wordt ligt Lucas dood tegenover haar. Ze vlucht en na een tijdje lukt het haar leven weer op de rit te krijgen. Maar nu wordt ze in de gaten gehouden. Een organisatie heeft grote belangstelling voor haar, iets met haar DNA.

Volledig verknipt verhaalt vanuit het perspectief van Lara, in de eerste persoon. Al snel wordt duidelijk dat het personage complex in elkaar zit. Als men haar beter leert kennen gaan de gedachten regelmatig naar DIS – Dissociatieve Identiteitsstoornis, dit vanwege de stem in haar hoofd. Ook haar gedrag wijst in die richting en de traumatische ervaringen die ze heeft meegemaakt verklaren veel. Het maakt het verhaal soms wat ongrijpbaar omdat niet altijd even duidelijk is wat echt is en wat niet. De uitvoerige uitwerking van dit personage maakt het de lezer mogelijk zich in haar te verplaatsen en het ongrijpbare zorgt er voortdurend voor dat men nieuwsgierig blijft. Alles te willen begrijpen en precies willen weten hoe het allemaal in elkaar zit.

“Ik had kunnen wegrennen. Mezelf verstoppen of een andere identiteit aannemen en alles achter me laten, zoals ik al eerder deed. Maar ik heb er de energie niet meer voor, of het interesseert me niet zoveel wat de uitkomst is.“

Door goed tussen de regels door te lezen, is het merkbaar dat Biesma ook in deze thriller persoonlijke ervaringen heeft verwerkt. Hierdoor worden de gedachten, gevoelens en angsten van Lara uiterst tastbaar en dit geeft tevens het spanningsveld een extra boost. Het taalgebruik is soms wat ruw, onbeschaafd wat niet elke lezer prettig zal vinden. Maar de auteur zal van mening zijn dat dit passend is bij het personage. Volledig verknipt is een thriller waarin veel emoties voelbaar zijn, soms kan dit van invloed zijn op de spanningsboog, maar dat is hier niet het geval. De plottwisten zorgen voor verrassende wendingen en houden de spanningsboog constant. Het DNA-verhaal is in dit verhaal als toekomstmuziek verwerkt, maar door de ontwikkelingen van alle dag lijkt dit allemaal toch wel dichtbij te komen. De overgangen tussen heden en verleden en de hoofdstukken zijn soms ietwat aan de strakke kant, dit mag iets soepeler. Aan het eind weet men grotendeels van de hoed en de rand, maar helemaal afgerond voelt het nog niet. Er blijven wat losse eindjes over en dit maakt benieuwd naar verdere schrijfplannen van Biesma.

Een spannende, psychologische thriller die boordevol emotie zit en door het vleugje magie de lezer weet te betoveren.

Naomi de Meer heeft haar passie voor boeken al vroeg ontdekt. In haar jeugd las ze veel boeken en nu schrijft ze psychologische thrillers. Door haar opleidingen Psychologie en Chemie heeft ze veel kennis opgedaan over de psyche van de mens. Deze kennis neemt ze mee in haar verhalen. Naomi de Meer heeft de lat hoog gelegd tijdens haar debuut De vrouw die moord riep. De vrouw in de scherven is het vervolg hierop.

Nadat Evi ontsnapt is aan de dood door haar ex-vriend, is ze verhuisd naar Groningen. Haar vriendin Aesa die haar van de dood gered heeft, is verhuisd naar haar broer in Engeland. De twee hebben inmiddels geen contact meer. Nu, drie jaar later, gaat het inmiddels iets beter met haar. Ondanks dat haar moeder is overleden, heeft ze haar liefde gevonden in Nathan en haar schoonzus is haar beste vriendin. Ze heeft haar eigen praktijk geopend en werkt als psychologe. De zaken gaan nog niet zo goed en ze is dan ook erg blij als Juliëtte haar cliënt wordt. Juliëtte is bang voor spiegels. Wanneer er iets met Juliëtte gebeurt, gaat Evi op onderzoek uit om dit tot op de bodem uit te zoeken.

We kennen Evi uit De vrouw die moord riep. Ondanks dat dat verhaal over Aesa gaat, hebben we toch al een goed beeld gekregen van Evi. Het is dan ook makkelijk om in het verhaal te stappen. De vrouw in de scherven gaat gelijk verder in het nu. Beetje bij beetje krijgt de lezer te weten wat er gebeurd is in de afgelopen drie jaar. Inmiddels woont Evi in Groningen en heeft weer een nieuwe liefde, maar door haar verleden heeft ze wel wat bagage gekregen. Ze heeft dan ook moeite om mensen te vertrouwen en vooral om haar vriend Nathan dicht bij haar te laten komen. Dit zorgt dan ook voor relatieperikelen. Als ze zich dan ook nog eens met de problematiek van haar nieuwe cliënt bezighoudt in plaats van aandacht aan haar relatie te besteden, beginnen er scheuren te ontstaan in de relatie.

De auteur weet de spanning goed vast te houden. De angsten van Juliëtte komen duidelijk naar voren en worden zelfs overgenomen door anderen. De lezer zou er zelf nog angstig van worden. Het wordt op het einde pas duidelijk wat er precies gebeurd is en wanneer dat duidelijk wordt, is de spanning op z’n hoogst. Het verhaal is helemaal af en er blijven geen vragen meer over.  

Naomi de Meer heeft met De vrouw in de scherven een prachtig psychologisch spel geschreven met een mooie twist op het einde. Er zit wederom een mooie boodschap verwerkt in het verhaal. 

Naomi de Meer woont samen met haar man in Meppel. Ze studeerde Psychologie en Chemie. In haar jeugd heeft ze veel boeken gelezen en nu schrijft ze psychologische thrillers waarbij ze de kennis van haar studie meeneemt. In 2023 heeft ze meegedaan met de Cozy & Crime wedstrijd van De Verhalenfabriek. Ze heeft hierna een contract aangeboden gekregen. De vrouw die moord riep is haar debuut. Inmiddels is het vervolg hierop, De vrouw in de scherven, ook uitgegeven.

Aesa heeft gezien dat haar ouders vermoord werden. Hierdoor heeft ze een angststoornis ontwikkeld en komt ze bijna haar huis niet meer uit. Ze is hiervoor onder behandeling van Psycholoog Tom. In alles ziet ze een gevaar en heeft daarvoor al meerdere keren gebeld met de politie. Omdat de politie regelmatig voor niks gekomen is, geloven ze haar niet meer. Als ze een stalker achter zich aankrijgt en hiervoor contact opneemt met de politie, wordt ze al snel afgewimpeld. Ziet ze spoken of is ze echt in gevaar?

Naomi de Meer heeft een leuk debuut geschreven met De vrouw die moord riep. Het is het eerste deel van een serie. Zoals we gewend zijn van de verhalen van De Verhalenfabriek is het een klein verhaal van rond de honderd pagina’s en zijn het verhalen die lekker weglezen. De vrouw die moord riep begint haar verhaal met het omschrijven van de angststoornis. Aesa krijgt hiervoor hulp van een therapeut en ze legt al snel uit hoe ze aan hem gekomen is. Ze durft niet ver van huis te gaan, en heeft haar therapeut dicht bij huis gezocht. Na een therapiesessie komt ze Nik tegen, ook een cliënt van Tom. Ze krijgt gevoelens voor Nik en al snel gaan ze op date.

Er is aandacht besteed aan de verschillende personages en hun onderlinge relaties. Daarbij krijgen we een duidelijk beeld van de angststoornis van Aesa. De angsten zijn op een reële manier zichtbaar en komen geloofwaardig over. Er spelen niet heel veel mensen mee in het verhaal, maar toch zijn er voldoende mensen om te verdenken. Is er überhaupt een stalker? Er kunnen minimaal vijf mensen deze rol op zich genomen hebben. Naomi de Meer bouwt de spanning op door de schijnwerpers elke keer op iemand anders te laten schijnen. Tot op het eind blijft het verrassend wie de dader kan zijn en blijft het nog raden wat de stalker zal gaan doen met de obsessie op Aesa. Het verhaal eindigt met een open einde, waardoor we uitkijken naar het vervolg.

Naomi de Meer heeft met De vrouw die moord riep een originele thriller geschreven waarin een duidelijke boodschap verborgen zit; “Een leugenaar wordt niet gelooft, zelfs als die de waarheid spreekt”.  

   

Onderstroom vertelt het verhaal van het gezin van Hester. Ze runt een zeilschool samen met haar kinderen Silke en Jort. Er was een ook een man en nog een dochter, maar na de gewelddadige dood van Insa bleef Hester uiteindelijk achter met een noodlijdend bedrijf en een eindeloos verdriet. Nu, twee jaar later, lijkt het leven er voorzichtig weer wat rooskleuriger uit te zien. De zeilschool trekt weer aan, het plezier komt terug en er lijkt zelfs een prille romance in de lucht te hangen. Dan wordt opnieuw het dode lichaam van een jong meisje gevonden en een ander meisje raakt zwaargewond. Niet alleen grijpt het verleden Hester weer bij de keel, maar er lijkt ook een verband te zijn met de moord destijds op haar dochter. 

Linda Jansma heeft een pittig onderwerp gekozen voor haar nieuwste thriller. Hoe verschrikkelijk is het wel niet om een kind te verliezen, nog moeilijker is dit wanneer het gaat om een moord en degene die dit heeft gedaan nooit gevonden is. Zonder dat dit resulteert in een neerslachtig verhaal is het verlies van Hester hartverscheurend op papier gekomen. Elk hoofdstuk start met een terugblik van Hester op een karaktertrek van Insa, waardoor de lezer haar toch ook steeds beter leert kennen ondanks dat ze niet meer leeft. Naast Hester spelen ook haar andere kinderen en haar naaste medewerkers een rol van belang, waarbij iedereen net voldoende mysterieus blijft om verdacht te zijn. 

Het verhaal kent een trage start en kabbelt voor een groot gedeelte rustig voort, wat op zich niet onaangenaam is. Het boek is geschreven in een stijl die fijn en vlot leest en blijft aanzetten tot doorlezen, maar wel spanning ontbeert. Pas wanneer de ontknoping nadert wordt het verteltempo opgevoerd en een stevige plottwist zorgt voor een spannende finale. De plot is wellicht iets te vergezocht en gedrag niet altijd even geloofwaardig. Een politieverhoor is nodig om de laatste eindjes aan elkaar te knopen. 

Linda Jansma heeft met Onderstroom een aangrijpend verhaal geschreven over wat liefde, verdriet en geheimen met mensen kan doen.

Naomi de Meer heeft psychologie en chemie gestudeerd. In 2023 won ze de Cosy & Crime-verhalenwedstrijd van De Verhalenfabriek, waar een jaar later haar debuut De vrouw die moord riep verscheen. De vrouw in scherven is haar tweede novelle, wederom rond psycholoog Evi Meinen. De auteur geeft in dit tweede verhaal iets teveel weg over het eerste, waardoor het aan te bevelen is om de boeken op volgorde te lezen.

We zijn drie jaar later in de tijd na De vrouw die moord riep. Evi heeft net haar eigen praktijk opgezet, als ze een nieuwe cliënt krijgt met een zeldzame fobie, namelijk voor spiegels. Maar gedurende het behandeltraject overlijdt de vrouw plotseling, en wel door toedoen van een spiegel. De politie doet de zaak af als zelfmoord, maar Evi gelooft dat er meer aan de hand is. Ze gaat zelf op onderzoek uit.

Evi heeft haar beste vriendin uit de vorige novelle ingeruild voor een andere. Noor heeft een ondersteunende rol naast Evi, en ze wordt dan ook vaak benoemd. Maar consequent, elke keer weer met deze overtreffende trap. Na één keertje is zou gewoon ‘haar vriendin’ voldoende zijn, zonder ‘beste’, en ook veel natuurlijker. De vrouw in de scherven lezen we voor verreweg het grootste gedeelte vanuit Evi’s perspectief, maar er zijn ook enkele hoofdstukken vanuit Juliët, de cliënte met de spiegelfobie.

Privé kampt Evi met steeds meer twijfels, over haar bindingsangst die. Als haar werk zich gaat vermengen met haar privéleven en zij bedreigingen ontvangt, slaat de twijfel en paniek toe. Impulsief maakt ze dan keuzes waarmee ze zichzelf in gevaar brengt. Spiegels blijven een rol spelen, De Meer slaagt erin om het verhaal een steeds sinisterder onderlaag te geven. Met haar levendige schrijfstijl neemt De Meer haar lezer helemaal op in de loop van de gebeurtenissen. Ze treft de zwaarmoedige sfeer goed, de stemming bij de verschillende personages is niet heel positief en die wordt ook niet beter na de heel verrassende wending als we het einde naderen, waarbij ook Evi in groot gevaar komt. Een plot die net zo onverwacht is als schrijnend.

De vrouw in scherven is een prettig leesbare, goed opgebouwde korte thriller. De auteur heeft zelf aangegeven dat er geen derde deel zal volgen. Misschien is dat een juiste beslissing om niet helemaal in herhaling te gaan vervallen. Naomi de Meer heeft zeer zeker meer in haar mars.

Twijfelen aan jezelf en schuldgevoelens kunnen een leven behoorlijk beïnvloeden. Kan een moeilijke jeugd tot een fobie leiden? Allemaal vragen die de moeite waard zijn om te onderzoeken door een psycholoog. Maar wat nu als deze te maken krijgt met een cliënt met een zeldzame spiegelfobie, ook wel eisoptrofobie genoemd.

In De vrouw in de scherven is psychologe Evi druk bezig haar leven weer op de rit te krijgen, nadat zij drie jaar geleden bijna vermoord werd door haar vriend. Nachtmerries plagen haar nog steeds en staan een stabiele relatie met Nathan, haar nieuwe vriend, in de weg. Evi wil dolgraag haar omgeving laten zien dat ze succesvol kan zijn. Haar praktijk heet Nieuwe Hoop, maar voelt niet zo voor haar. Wat een nieuwe start had moeten zijn, wordt overschaduwd door zorgen. Er zijn weinig patiënten,waardoor er onvoldoende geld in het laatje komt. Wanneer Juliët van Loon zich aanmeldt als nieuwe cliënt gloort er een voorzichtige hoop voor betere tijden. De angst voor spiegels zorgt dat Juliët bij het zien van een spiegel doodsbang wordt en een hevige paniekaanval krijgt. Zij vertelt Evi over de dingen die haar overkomen zijn en die ze ziet. “Je hebt het zelf gedaan.” Deze boodschap stond op haar raam en doet Juliët aan zichzelf twijfelen. Evi gaat op onderzoek uit en stuit op internet op een artikel over spiegelfobie. Iets wat later grote gevolgen krijgt.

Het verhaal wordt goed opgebouwd met korte flashbacks naar het verleden van cliënt Juliët die duidelijk maakt wat zij vroeger meegemaakt heeft. De novelle is geschreven in de derde persoon en laat goed zien hoe gedreven Evi is om haar cliënten te helpen. Van de Meer heeft een prettige schrijfstijl met cliffhangers, waardoor de spanning oploopt. De personages zijn goed vormgegeven. Evi, een piekeraar, vindt het moeilijk om haar gevoelens te uiten en haar hart te openen voor Nathan. Ze heeft het gevoel te falen als mens, als psycholoog. “Hoe kan ze haar werk goed doen, als ze haar eigen trauma niet eens kan verwerken?” Nathan doet alles voor anderen en vergeet zichzelf gemakkelijk, maar de tijd dringt voor hem door zijn hartaandoening. Juliët ziet er mager, half uitgemergeld uit en zit onder de littekens. Ze vindt het prettig om alles tot in de puntjes te plannen, als ze een spiegel ziet kan dat niet meer. Paniek is dan haar reactie op het kwijtraken van controle. In de loop van het verhaal voegen verschillende puzzelstukjes zich bij elkaar. De dwaalsporen zorgen voor nieuwsgierigheid. Er is volop actie en spanning tegen het einde.

De vrouw in de scherven is de tweede psychologische thrillernovelle van Naomi de Meer. Vorig jaar verscheen haar novelle De vrouw die moord riep.  Beiden zijn tussendoortjes van ongeveer 100 bladzijden. De Meer heeft psychologie gestudeerd, wat een beetje tot uitdrukking komt in haar hoofdpersoon Evi die psycholoog is. In het verhaal gaat ze diep in op gedachtekronkels en gevoelens van de personages. 

Leren loslaten, relatiestress en trauma’s staan centraal in de psychologische thrillernovelle De vrouw in de scherven.

Inge van Prooijen woont met haar gezin in Den Haag. Ze debuteerde met een non-fictie boek. Bij De Verhalenfabriek bracht ze eerder een feelgood novelle uit, waarna haar eerste psychologische thriller volgde bij De Crime Compagnie. Intussen schrijft ze alweer aan een tweede thriller die dit jaar zal uitgegeven worden. Waar is Ivy? is een thrillernovelle over een momfluencer. 

Lizzy is een alleenstaande moeder die in een emotionele bui een post plaatst over de moeilijkheden die een jonge mama meemaakt. De post gaat viraal en in een mum van tijd heeft ze veertigduizend volgers. De bal gaat verder aan het rollen en agentschappen contacteren haar om samen te werken. Lizzy kan de kost verdienen met haar nieuwe job als influencer, maar komt al snel in aanraking met de keerzijde van haar succes. In reacties melden volgers dat Lizzy haar dochter Ivy niet verdient. Het wordt een heuse nachtmerrie wanneer Ivy ook werkelijk wordt ontvoerd.

De roze kleur van de cover staat symbool voor de roze wolk die het moederschap met zich zou moeten meebrengen. Inge van Prooijen neemt de lezer in Waar is Ivy? vanaf het eerste hoofdstuk mee in de actie. In deze novelle wordt afgewisseld tussen het heden en verleden, wat niet alleen voor een gevarieerde leeservaring zorgt, maar ook voor mooie cliffhangers waarbij het geduld van de lezer op de proef wordt gesteld. Er zit ook vaart in het verhaal en dit vormt een mooie aanvulling op de snel wisselende emoties van hoofdpersonage Lizzy.

Het verhaal wordt verteld vanuit de eerste persoon, waardoor een duidelijk beeld ontstaat hoe Lizzy het moederschap ervaart en hoe ze de ontvoering beleeft. In Waar is Ivy? zit voldoende achtergrondinformatie verwerkt om de lezer op het verkeerde spoor te zetten over de mogelijke dader. De spanningsboog is goed, maar het einde is vrij braaf gebleven. Hier had meer spanning aan toegevoegd kunnen worden. Het verhaal wordt wel mooi afgewerkt. 

Inge van Pooijen begon haar carrière als auteur met een non-fictie boek. Toch bleek fictie haar meer te liggen. Vooral spannende verhalen schrijven is helemaal haar ding. Haar werk zorgt ervoor dat ze een bepaalde kijk op het menselijk brein heeft, die ze meeneemt in haar verhalen. 

Waar is Ivy? begint direct ontzettend spannend, met de verdwijning van de eenjarige Ivy. Daarna begint niet alleen een zoektocht naar haar, maar ook naar de reden haar ontvoering. Al snel worden er diverse lijnen uitgegooid, die ook een aantal verdachten met zich meebrengt. 

Toch is het uiteindelijk een ware verrassing, hoe de vork in de steel blijkt te zitten.  Deze novelle heeft een diepgang, die vaak moeilijk te omschrijven is. Zowel de personages, als hun achtergrond worden goed uitgediept. Er zijn ontzettend veel herkenningspunten die het verhaal dicht bij de lezer brengen. Zoals het opvoeden van een jong kind, dat niet altijd makkelijk is, het álleen opvoeden van een kind maar zeker ook de negatieve invloed die sociale media kan hebben. Het verhaal is erg actueel en daardoor ook erg leuk om te lezen. 

Waar is Ivy? leest lekker vlot, heeft een diepere laag, is razend spannend en heel verrassend. Een top verhaal om tussendoor te lezen, dat toch wel even zal blijven hangen. 

Inge van Prooijen woont samen met haar vriend en zoon in het centrum van Den Haag. Ze heeft in de psychiatrie, verslavingszorg en huisartsenpraktijk gewerkt. Daar kreeg ze veel te maken met de complexiteit van de hersenen. Deze ervaringen en kennis neemt ze mee tijdens het schrijven van (spannende) verhalen. 

Lizzy werkt als influencer en kan haar alleenstaande moederschap goed combineren met haar werkzaamheden doordat ze nu veel thuis kan werken. Haar dochter Ivy van één jaar oud is geen makkelijke slaapster en Lizzy is dan ook blij met elke seconde waarin het stil is in huis. Wanneer Lizzy bij Ivy gaat kijken na haar middagslaapje, merkt ze dat haar bedje leeg is. Waar is Ivy? Lizzy belt de politie en gaat op onderzoek naar wat er gebeurd kan zijn. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een angstaanjagende novelle geschreven. De spanning is direct te merken en laat de lezer niet meer los. De personages weten op sommige momenten meer dan de lezer, waardoor het leestempo opgevoerd wordt. Wat hebben ze ontdekt tijdens het verhoor? En waarom wordt dit nog niet verteld? 

Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind kwijtraken. Iedere volwassene, maar zeker een ouder, leeft daardoor mee met Lizzy. De lezer krijgt beetje bij beetje meer informatie en kan daardoor meer mensen verdenken.

Het verhaal wisselt na elk hoofdstuk in het verleden of het heden. Wanneer men net denkt dat de ontknoping nadert, komt er weer een terugblik naar het verleden. Het blijft daardoor spannend tot het eind. Waar is Ivy? leest erg vlot. Het is bewust een verhaal wat lekker als tussendoortje gelezen kan worden. Op zich had hier nog wat meer in gezeten. Het verleden van Lizzy wordt wel verteld, maar dit wordt mondjesmaat gedaan. Dit doet geen afbreuk aan het verhaal, maar de lezer had dan nog wat langer kunnen genieten van dit prachtige boek.

De verschillende onderwerpen als mominfluencer en alleenstaand moederschap zijn echt onderdeel van de tijd waarin we nu leven. De lezer kan zich daardoor makkelijk identificeren met de hoofdpersoon. Dit zorgt voor levendigheid en betrokkenheid. Doordat het een kort verhaal is, worden de overige personages niet heel uitvoerig beschreven. Men krijgt wel een duidelijk beeld van deze personen in relatie tot Lizzy, maar de motieven worden daardoor niet van iedereen duidelijk. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy een afschrikwekkend verhaal geschreven die niemand in het echt mee wil maken. 

Inge van Prooijen woont samen met haar vriend en zoon in het centrum van Den Haag. Ze heeft in de psychiatrie, verslavingszorg en huisartsenpraktijk gewerkt. Daar kreeg ze veel te maken met de complexiteit van de hersenen. Deze ervaringen en kennis neemt ze mee tijdens het schrijven van (spannende) verhalen. 

Lizzy werkt als influencer en kan haar alleenstaande moederschap goed combineren met haar werkzaamheden doordat ze nu veel thuis kan werken. Haar dochter Ivy van één jaar oud is geen makkelijke slaapster en Lizzy is dan ook blij met elke seconde waarin het stil is in huis. Wanneer Lizzy bij Ivy gaat kijken na haar middagslaapje, merkt ze dat haar bedje leeg is. Waar is Ivy? Lizzy belt de politie en gaat op onderzoek naar wat er gebeurd kan zijn. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een angstaanjagende novelle geschreven. De spanning is direct te merken en laat de lezer niet meer los. De personages weten op sommige momenten meer dan de lezer, waardoor het leestempo opgevoerd wordt. Wat hebben ze ontdekt tijdens het verhoor? En waarom wordt dit nog niet verteld? 

Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind kwijtraken. Iedere volwassene, maar zeker een ouder, leeft daardoor mee met Lizzy. De lezer krijgt beetje bij beetje meer informatie en kan daardoor meer mensen verdenken.

Het verhaal wisselt na elk hoofdstuk in het verleden of het heden. Wanneer men net denkt dat de ontknoping nadert, komt er weer een terugblik naar het verleden. Het blijft daardoor spannend tot het eind. Waar is Ivy? leest erg vlot. Het is bewust een verhaal wat lekker als tussendoortje gelezen kan worden. Op zich had hier nog wat meer in gezeten. Het verleden van Lizzy wordt wel verteld, maar dit wordt mondjesmaat gedaan. Dit doet geen afbreuk aan het verhaal, maar de lezer had dan nog wat langer kunnen genieten van dit prachtige boek.

De verschillende onderwerpen als mominfluencer en alleenstaand moederschap zijn echt onderdeel van de tijd waarin we nu leven. De lezer kan zich daardoor makkelijk identificeren met de hoofdpersoon. Dit zorgt voor levendigheid en betrokkenheid. Doordat het een kort verhaal is, worden de overige personages niet heel uitvoerig beschreven. Men krijgt wel een duidelijk beeld van deze personen in relatie tot Lizzy, maar de motieven worden daardoor niet van iedereen duidelijk. 

Inge van Prooijen heeft met Waar is Ivy? een afschrikwekkend verhaal geschreven die niemand in het echt mee wil maken. 

Marjolein van der Gaag wist als tiener al dat ze wilde schrijven. Ze volgde een opleiding journalistiek en ging aan de slag als verslaggeefster voor een krant. Daar kwam ze met heel wat spannende dingen in contact en het kriebelde om haar eigen verhaal te bedenken. Toen ze met haar gezin voor een jaar naar Suriname trok, bood dit te kans om te freelancen en de tijd te nemen om een thriller te schrijven. Met haar verhaal Onder de waterspiegel won ze de Zilveren Strop 2022. Verlaat de gevangenis zonder betalen is haar nieuwste thriller.

Brenda en Ronald zijn als koppel uit elkaar gegroeid. Allebei hebben ze een drukke carrière en ook voor hun twee kinderen Marit en Joep hebben ze weinig tijd. Hun wereld staat stil wanneer blijkt dat Marit op een ochtend naar school is vertrokken, maar nooit is aangekomen. Is ze weggelopen of is ze ontvoerd? Brenda komt tot de schokkende vaststelling dat ze helemaal geen idee heeft hoe het leven van haar dochter momenteel verloopt. Als afdelingsdirecteur van de belastingdienst is ze veel te druk bezig geweest met de toeslagenaffaire. Ook Ronald heeft andere dingen aan zijn hoofd dan zich bekommeren om zijn kinderen. Toch zullen Brenda en Ronald zich hier samen doorheen moeten slaan, want het enige wat nu telt, is hun dochter vinden.

Verlaat de gevangenis zonder betalen begint met een eerste deel in het heden. De werkdag van zowel Brenda als Ronald komt vanaf het begin concreet aan bod, beschreven vanuit beide personages in de derde persoon. Al snel komt er actie in het verhaal en even later worden de perspectieven van een aantal andere personages geïntroduceerd. Nieuwe verhaallijnen komen tot leven. De speculatie over hoe de verschillende levens zullen vervlechten in het verhaal kan beginnen. 

Doorheen het boek zijn er regelmatig hoofdstukken waar veel innerlijke monologen en gedachtenspinsels aan bod komen. Meer afwisseling van deze informatie in dialoogvorm had het verhaal nog iets pittiger kunnen maken. Desondanks weet de auteur veel triggers aan te bieden die de nieuwsgierigheid prikkelen en de spanning opbouwen. Het plot van het hele verhaal is erg goed uitgewerkt. Op het juiste moment wordt verwarring gezaaid, wordt de lezer op een fout spoor gezet of juist in het ongewisse gelaten. Misleiding is zeker een pluspunt in dit verhaal.

In het tweede deel van Verlaat de gevangenis zonder betalen keren de personages terug naar het verleden. De auteur geeft hier meer info prijs over dingen die een half jaar eerder zijn gebeurd. Hoewel de baan van Brenda een rol speelt in het verhaal en meer specifiek de toeslagenaffaire wordt dit pas in het tweede deel duidelijker toegelicht. Het derde deel pikt weer vlot op wat de huidige stand van zaken in het heden is. 

Verlaat de gevangenis zonder betalen kent mooie plottwists en het is spannend afwachten tot het einde hoe de vork precies in de steel zit.