Jaren later maakt zij nog een aantal reizen naar Kenia, om te helpen bij een kindertehuis. De verhalen van Ghana en Kenia lopen een beetje door elkaar heen maar samengevoegd in dit boek is het een bijzonder mooi en aangrijpend verhaal om te lezen.

“Onderhuidse verwikkelingen, spanningen door relaties of gebeurtenissen, ik kon er niet precies de vinger op leggen. Ik viel steeds in situaties waarin zoveel onuitgesproken bleef en tegelijkertijd zoveel wordt gezegd.” 

De situaties die Renata beschrijft zijn schrijnend, soms bijna horrorverhalen. Allemaal echt gebeurd en vanuit haar ervaring beschreven. Renata Moi kan heel mooi schrijven, ze neemt je echt mee naar die mooie Afrikaanse landen en ze bezorgt je regelmatig kippenvel tijdens het lezen. Het enige wat niet zo fijn was om te lezen is dat ze het echt heel erg vanuit zichzelf beschrijft waardoor de lezer soms de draad kwijtraakt. En door de soms onduidelijke sprongetjes van Ghana naar Kenia weet je soms pas na een poosje lezen of je in het ene of het andere land bent. Ze geeft in het verhaal wel heel mooi weer hoe de situaties die ze tegenkomt haar beïnvloeden en haar als mens veranderen. 

Ik las dit boek voor vrouwenthrillers en hierover kan ik echt zeggen dat het geen vrouwenthriller is. Het is zoals ik schreef een waargebeurd verhaal, een spannende biografie .De spanning die je voelt tijdens het hele boek zit in de leugens die de directrice van het kindertehuis aan Renata vertelt en waarvan je hoopt dat het goed af zal lopen. Het is echter een totaal andere spanning die thrillerlezers zoeken in een verhaal. Een totaal ander genre van boeken.