Een hartverscheurend verhaal van een moeder die het niet lukt om de moeder te zijn die ze graag zou willen zijn. Waarom? Dat is waar de lezer in De duw zelf het antwoord op gaat vinden. Blythe heeft zelf geen gelukkig jeugd gehad met een moeder die haar niet zag staan. Zelf wil ze het anders doen, maar dat gaat vanaf het prille begin al mis. Ze is niet in staat om een band op te bouwen met haar dochter Violet. Haar dochter lijkt ook anders te zijn dan andere kinderen. Haar omgeving bagatelliseert het gedrag van haar opgroeiende dochter. Ondertussen wordt de jeugd van Blythe en die van haar moeder in afwisselende hoofdstukken uit de doeken gedaan. Het lijkt alsof de geschiedenis zich steeds herhaalt.

Violet lijkt een engeltje te zijn als haar vader in de buurt is. De band tussen moeder en dochter is moeizaam. Blythe twijfelt aan haar eigen kunnen en daar lijkt Violet goed gebruik van te maken hoe klein ze ook is. Het is bijna niet te geloven dat zo’n klein meisje zo manipulatief kan zijn. De auteur weet verschillende gebeurtenissen goed te doseren. Zo goed, dat de lezer met Blythe mee gaat twijfelen. Met de komst van een tweede kind fleurt Blythe helemaal op. Ze stroomt over van liefde en haar zoontje is ook een stuk makkelijker. Ze lijken in rustiger vaarwater te komen, maar dat is niet voor lang. Een reeks dramatische gebeurtenissen scheurt het gezin uit elkaar.

De duw gaat in op de onzekerheid die elke moeder ervaart. Ook als ze een goede jeugd heeft gehad. De twijfels die Blythe heeft over het karakter van haar dochter worden hier en daar te lang uitgesponnen. De auteur kruipt in het hoofd van Blythe en legt al haar zielenroerselen en twijfels bloot. Lang blijft onduidelijk of ze fantasie en werkelijkheid door elkaar haalt. Dat maakt De duw des te aangrijpender.

Ashley Audrain maakt met deze aangrijpende roman haar debuut. Een vrouwenthriller is het niet. Het is een triest verhaal van erfenissen die generatie op generatie worden doorgegeven. Als je zelf nooit het voorbeeld van een goede moeder hebt gehad, kan je dan toch zelf een goede moeder worden? Dat is de grote vraag in dit boek en het antwoord wordt misschien aan het einde van dit boek ook niet duidelijk. Het verhaal grijpt je naar de keel en maakt dat je je eigen kinderen nog harder wilt knuffelen.