Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789461098863
Uitgever: De Verhalenfabriek
Editie: E-book
Verschenen: 2024
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Ellen De Vriend op 21 februari 2024:
Rianne Meijburg werkt als psychiater en schrijft sinds een paar jaar in haar vrije tijd. Ze werd tweede in de Voorjaarskriebels schrijfwedstrijd van De Verhalenfabriek met haar novelle Bloemengemis. Ze won daarmee een boekcontract. Haar Tussendoortje De bloedverwant telt 120 pagina’s.
Het is lente in de Achterhoek. Buiten geniet iedereen van de eerste warme zonnestralen. Iedereen, behalve Chloé Adams. Zij zit op de zolder van de bloemisterij van haar pas overleden vader. Ze wil zijn spullen opruimen, maar dat valt haar moeilijk. Er komen veel herinneringen naar boven. Een foto van haar vader met springruiter Roos Wessels trekt haar aandacht. Roos lijkt namelijk erg veel op Chloé’s beste vriendin Madelief de Jong, die in havo 4 vermist raakte. Chloé kan het niet loslaten en gaat met de foto op onderzoek uit. Ze plaatst de foto op Facebook en krijgt een aantal reacties. Ook van een anonieme persoon die haar waarschuwt dat te veel vragen haar leven wagen betekent. Een inbreker haalt de reeds gesorteerde spullen van Chloé overhoop en neemt een fotoalbum mee uit de tijd dat haar vader nog studeerde.
Rianne Meijburg drijft de spanning op door Chloé heel wat gemakkelijk gevonden informatie te laten vinden. Ze wordt achtervolgd, bestolen van haar tas en bedreigd. Als lezer vraag je je af waarom ze zo gefixeerd is op de foto, terwijl ze nog zo veel andere dingen moet doen.
‘Ben ik te nieuwsgierig? Sta ik met een glas limonade midden in een wespennest, wachtend uit welke hoek de aanval zal starten. Ik knijp in het stuur. Ophouden. Ik lijk wel paranoia.’
Het verhaal is in de eerste persoon geschreven. De schrijfster vertelt haar verhaal in opvallend korte zinnen, die niet storend zijn. De problemen van Chloé: rouw en een drankprobleem, zijn snel duidelijk. Ze neemt zelfs een flacon whisky mee tijdens haar zoektocht. Uiteindelijk ontrafelt Chloé het geheim van haar vader. De plot is verrassend maar ook onwerkelijk.
De bloedverwant is een ware rollercoaster, een novelle met enorm veel vaart, waarin veel gebeurt.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Marrit Beekman (26) op 21 mei 2024:
***Spoiler Alert***
“Teveel vragen is je leven wagen”
Een tijd geleden reageerde ik op een winactie van VrouwenthrillersNL voor een exemplaar van de bloedverwant. Na een paar dagen kreeg ik reactie. YES! Ik mag de bloedverwant lezen in ruil voor een recensie op hun website. Nu geeft me dat altijd een beetje de kriebels als ik er eenmaal aan begonnen ben, want want nou als ik het boek helemaal niet zo leuk vind? Ik raakte vervolgens ook nog in een reading slump en kwam met al mijn recensie-exemplaren achter te liggen op schema. Ik ben dus inmiddels al te laat met het inleveren van de recensie en dat helpt niet bepaald bij het gevoel dat de recensie ook nog eens een beetje goed moet zijn. Maar.. Here we go.
De bloedverwant gaat over Chloé, die net haar vader heeft verloren, nadat ze ook haar moeder is kwijt geraakt op hele jonge leeftijd en haar vriendin vermist is geraakt. Ze laat eigenlijk niemand toe in haar leven, bang dat ze haar toch weer zullen verlaten, en begint dus in haar eentje aan de klus om het huis van haar vader leeg te halen. Daar vindt ze een foto van haar vader met een meisje dat haar heel erg doet denken aan haar vermiste vriendin. Allemaal vraagtekens schieten vervolgens bij Chloé naar boven en ze gaat op onderzoek uit om erachter te komen waar deze foto vandaan komt en wie het meisje op de foto is, die zo erg lijkt op haar vermiste beste vriendin. Als ze eenmaal op onderzoek gaat lijken er alleen maar meer vraagtekens naar boven te komen en gebeuren er allemaal vreemde dingen. Ze krijgt anonieme waarschuwingen om niet op onderzoek uit te gaan, er wordt ingebroken en er gebeuren allemaal dingen die de wereld van Chloé op de kop zetten. Ondertussen worstelt Chloé ontzettend met zichzelf en gaat aan de drank. Hierdoor wordt haar belevingswereld en haar gevoel van tijd en perspectief aardig verstoort. Dit merk je heel erg terug in het verhaal want het is soms wat warrig en de antwoorden die je tijdens het lezen zoekt lijken maar niet te komen, tot helemaal op het einde. Dan wordt alles wat er is gebeurd, en vooral waarom, duidelijk.
De bloedverwant is geschreven in de eerste persoonsvorm, vanuit Chloé en je leest dus vanuit haar wat er gebeurt en wat er door haar heen gaat. Ook zie je haar steeds verder in de drank verdwijnen en lijkt ze daardoor ook bijna van iedereen te walgen. Ze isoleert zichzelf compleet en maakt beslissingen die niet altijd even handig zijn. De bloedverwant leest lekker weg, door onder andere de fijne schrijfstijl en de korte hoofdstukken. Pagina 2 wekt meteen je interesse door de foto die Chloé vindt en doordat de auteur heel bewust heel veel informatie achterwege laat, blijf je meteen met allemaal vraagtekens achter. Stukje bij beetje krijg je toch wat info, maar al met al heb je tot op het einde totaal geen idee wat er nou speelt. De titel van het boek geeft wel iets weg over het plot, maar de bloedverwant had net zo goed kunnen staan voor de vader van Chloé. Het verhaal speelt zich af in de lente, wat mooi past bij het mooie weer van nu. En staat tegelijkertijd in scherp contrast met de situatie waarin Chloé zich bevind. Alles om haar heen gaat leven, maar Cloé voelt zich alsof haar leven zo goed als over is. Alles bloeit, behalve zij. Het is mooi dat Chloé aan het einde ook nog een stukje mag opbloeien, al geeft ook het einde meer weer vraagtekens. Tijdens het verhaal krijgt ze waarschuwingen van ene BRI, en het boek eindigt weer met een bericht van deze persoon. Waarom houdt ze contact met deze persoon? Dat is voor mij nog een raadsel, al heb ik wel mijn theorie erover natuurlijk, nu ik weet wie deze persoon is.
De bloedverwant is een kort verhaal, met spanning die op en af gaat, en waarbij de antwoorden tot op het einde geheim blijven. Dit kan je het gevoel geven dat je tijdens het lezen maar nergens op uit komt, maar misschien is dat ook het gevoel dat de auteur je wilde geven, aangezien Chloé zich ook echt zo voelde en maar geen antwoorden kon vinden en overal op muren stuitte. Al met al is het een verhaal dat je vrij snel weg leest, maar wat bij mij geen enorme indruk heeft achter gelaten of me heel positief of negatief verrast heeft. Ik vond de cover mooi passen bij het verhaal en voor een kort verhaal was het zeker leuk, maar ik had het fijn gevonden als de puzzelstukjes in delen werden gegeven, om mijn eigen verbeelding ook zijn gang te kunnen laten gaan. pluspunten dus voor de cover en de schrijfstijl, maar een minpuntje voor hoeveel het verhaal mijn interesse kon houden.
Ik geef de bloedverwant 2,5 ster!
~ Live Your Life Reading
Oordeel: 
J.N. Kingma Postma (47) op 17 april 2024:
Recensie van:
De Bloedverwant
Auteur:
Rianne Meijering
Rianne Meijburg is psychiater en woont samen met haar gezin in het midden van het land. Een kleine twee jaar geleden is ze gestart met schrijven als hobby. Met vallen en opstaan begon haar zoektocht naar haar eigen schrijfstem. Toen ze hoorde over de Lentekriebels schrijfwedstrijd werd ze enthousiast en durfde ze het aan haar werk aan anderen te laten lezen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van De Crime Compagnie gewonnen bij vrouwenthrillers.nl in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: De Verhalenfabriek
Genre: spannende mysterie
Cover en flaptekst:
Een wijnglas ligt halfleeg op de vloer. Bloemblaadjes eromheen. Gemorste wijn uit het glas. Mysterie alom.
De flaptekst is mysterieus en intrigerend
Quote:
Hoofdstuk 1:
Tussen de puinhoop vangt een foto mijn blik en ik laat me op mijn knieën vallen. Twee mensen die ik goed ken, staan op een voor mij onbekend plaatje, wat een snijdende kramp in mijn middenrif geeft. Waarom samen? Waar is dit? Ik reik naar de fIes witte wijn die in de hoek van de zolder staat en neem een gulzige slok van dat lauwe spul. De drank smaakt bitterzoet en tintelt na op mijn tong. Ik staar naar de foto en bekijk de achterkant. Er staat een vervaagde datum, die niet te ontcijferen is. De kramp zakt. Ik doorzoek de andere foto’s in het uitgewaaierde stapeltje, zonder nieuwe aanwijzingen te vinden. Ik staar naar de foto. Dit klopt niet? Hoe kan dit?
Het verhaal:
Het is lente. Buiten geniet iedereen van de eerste warme zonnestralen. Iedereen, behalve Chloé. Zij worstelt met het recente verlies van haar vader. Haar wacht de zware klus zijn spullen op te ruimen. Hulp accepteert ze niet en ze houdt haar geliefden op afstand. In de chaos vindt ze een oude foto die vragen oproept. Ze gaat op zoek naar de antwoorden, maar haar zoektocht blijft niet onopgemerkt. Voor ze het weet, raakt ze verstrikt in een web van geheimen en daarmee brengt ze haar eigen leven in gevaar.
Mijn leesbeleving:
Vanaf de eerste letter bevond ik mij in het leven van Chloé. Door de ik-vorm raken haar emoties de mijne. De beeldende schrijfstijl draagt daar ook zeker aan bij. Dit verhaal is zo geschreven dat je samen met Chloé op zoek gaat naar mysteries uit het verleden van haar familie.
Je volgt iedere aanwijzing die kunnen leiden tot het oplossen van de puzzel. Spanning, ontroering, ongeloof en ontgoocheling passeren meermaals de revue in een razend tempo. De korte hoofdstukken zijn prettig leesbaar waardoor je geboeid door blijft lezen.
De personages zijn prima uitgewerkt en de opbouw volgt in de kielzog van Chloé haar zoektocht naar antwoorden. De interactie en dialoog tussen de personages is geloofwaardig en leidt uiteindelijk naar de onvoorstelbare plot. Ik was diep onder de indruk.
Een verhaal dat hartverscheurend, meedogenloos en pittig is. Maar ook vol gedrevenheid en passie. Een zoektocht naar je wortels; weet jij alles van je familie geschiedenis? Zorgt de zoektocht voor helderheid of juist voor meer vertroebeling?
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Prima opbouw. Gedetailleerd uitgewerkte personages. Je puzzelt met Chloé mee waardoor je continu geboeid door blijft lezen.
De plot is onvoorstelbaar en had ik niet verwacht.
Oordeel: 
Leen (43) op 14 april 2024:
Ik mocht dit boek lezen namens de crime compagnie/vrouwenthrillers, waarvoor dank.
De bloedverwant is een vrij kort verhaal (120 blz) waarin het hoofdpersonage Chloé het huis van haar vader moet opruimen na diens plotse overlijden. Tijdens het opruimen vindt ze een foto terug waarop haar vader poseert met (zo denkt Chloé) haar vermiste beste vriendin uit haar jeugd.
Wat volgt is een spannende zoektocht naar de waarheid, welke geheimen hield haar vader achter voor Chloé?
Het boek gaat vooruit met een sneltreinvaart. De zeer korte hoofdstukken maken dat de spanning aanwezig blijft en dat je steeds verder wilt lezen om te weten te komen wat er allemaal aan de hand is.
Toch kreeg ik het gevoel dat er misschien wat te veel moest gezegd worden op de slechts 120 blz. dat dit boek lang is. Wat meer diepgang en kadering had zeker gemogen.
De plot had ik niet zien aankomen (al geeft de titel achteraf bekeken misschien wel wat weg) maar vond ik toch iets te onwaarschijnlijk.
Door de snelheid en de hiermee gaande spanning heb ik dit boek wel graag gelezen. Ik zet Rianne Meijburg op mijn radar en zal zeker ander werk van haar ook lezen!
Oordeel:
Ariane Dijkstal (57) op 14 april 2024:
Van de Crime Compagnie/Vrouwenthrillers kreeg ik het boek de Bloedverwant van Rianne Meijburg te lezen. Ik had op de pagina Acties van Vrouwenthrillers meegedaan met de prijsvraag voor dit boek omdat de titel en het verhaal mij direct aanspraken en ik het leuk vind om het werk van een, voor mij, nieuwe schrijver te leren kennen. In die zin heeft de schrijfster mij verrast. Het verhaal wordt direct spannend in intrigerend ingezet, echter gaat de spanning al snel wat verloren in wat rommelige stukjes en zijsprongen. Met regelmaat kom je dan weer in een stuk dat maakt dat je snel weer verder wil lezen om even later helaas weer wat af te zakken en wat door te sluimeren. Gelukkig eindigt het boek wel erg goed. Ook wordt je als lezer dan wel weer met wat vragen opgescheept, maar dat vind ik persoonlijk altijd wel goed als een boek bij beëindiging nog wat voer tot nadenken verschaft. Alle met alles een vlot boek wat ik met plezier gelezen heb!
Oordeel:
Heleen Ziere (48) op 6 april 2024:
Namens De Verhalenfabriek in samenwerking met De Crime Compagnie mocht ik De bloedverwant lezen van Rianne Meijburg.
Ik las het als e-book een verhaal van ongeveer 100 bladzijden. Een heerlijk tussendoortje zo'n spannende feelgood novelle.
Het verhaal neemt je mee in het leven van Cloë.
Haar vader is plots overleden en haar wacht de zware taak zijn huis op te ruimen en te beslissen wat te doen met zijn bloemenwinkel.
Tijdens het opruimen komt Cloë een foto tegen die haar aandacht trekt. Volgens haar staan er 2 bekenden op maar de relatie tussen die twee is haar een raadsel.
Ze besluit om op onderzoek uitte gaan en het geheim van haar vader te ontrafelen.
Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot.
Dit maakt dat er een zinderende spanning door het verhaal loopt. De spanningsopbouw loopt steeds verder op.
In het verhaal zit niet echt een plot-twist want halverwege het verhaal je wel welke kant het op zal gaan.
Dit maakt het verhaal echter niet minder leuk.
De hoofdpersonage is mooi beschreven. De waanhoop van het gemis, het verzachten van de pijn en uiteindelijk eruit willen komen zijn thema's die naar voren komen.
Wat ik wel wat jammer vond deze keer is de grote tijdssprong aan het einde in het leven van Cloë. Dat had voor mij wel iete uitgebreider beschreven mogen worden.
Echter neemt het niet weg dat ik weer heb genoten van deze heerlijke lenteachtige spannende feelgood.
Oordeel:
Dorien Wouters (35) op 1 april 2024:
Het was de eerste keer dat ik een kort verhaal las. Ik ben echt aangenaam verrast. De snelheid waarmee de spanning op gang moet komen zorgt er echt voor dat je het boek gewoon wil uitlezen en spanning was er zeker. Er worden vaak korte zinnen gebruikt die me binnenin naar adem doen happen wat er gaat komen. Het boek leest erg vlot en houd je tot het einde in spanning. Dan vallen alle puzzelstukjes mooi in elkaar en geef het het verhaal duidelijkheid. Ik kende de schrijfster nog niet maar door haar vlotte schrijfstijl en realistisch verhaal over rouw en alcoholgebruik wil ik zeker nog boeken van haar lezen.
Oordeel:
Pascal Ansems (43) op 31 maart 2024:
Wauw wat een spannend meeslepend boek. Ik heb het in een keer uitgelezen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik in het begin dacht "wat is dit nu weer", maar eenmaal verder gelezen wilde ik alleen maar meer en meer. Net zoals bij de hoofdpersoon viel aan het eind alle puzzelstukjes in elkaar. Echt super. Ik ben blij dat ik de kans heb gehad dit boek te mogen lezen, bedankt vrouwenthrillers.
Nog nooit had ik iets gelezen van deze schrijfster, maar dat zal ik in de toekomst zeker vaker gaan doen.
Oordeel:
Natalie van der Kolk (47) op 30 maart 2024:
Bloedverwant is een "tussendoortje" korter dan een gewoon boek. Chloe gaat op onderzoek uit nav een gevonden foto, haar overleden vader staat erop en een verdwenen vriendin van vroeger. Jammer dat er geen echte diepgang in zit, met veel mazzel komt ze verder in haar zoektocht. Natuurlijk maakt ze vreemde dingen mee die zichzelf een beetje oplossen vind ik. Een verrassend, beetje tegenvallend plot maar goed het zou kunnen kloppen. Het verhaal is redelijk vlakjes en dat ze haar hele leven zelf zonder reden (alleen een gevonden foto) op zijn kop zet is eigenlijk een beetje raar. Gelukkig door toevalheden verloopt het verhaal verder en prima boekje voor onderweg of op het strand.
Oordeel:
Jill (33) op 29 maart 2024:
In dit boek van Rianne Meijburg volgen wij Chloé die onlangs haar vader verloren heeft toen hij een kitten wilde redden. Tijdens het opruimen van haar vaders spullen komt ze een foto tegen die vragen bij haar oproept. Ze besluit om op onderzoek te gaan, maar ze raakt verstrikt in een web. Gaat zij ooit haar antwoorden krijgen?
De schrijfstijl van Rianne Meijberg is erg prettig om te lezen. Het verhaal is vanuit Chloés perspectief geschreven en je leest, voelt en ervaart het ook als haar. De korte zinnen en de korte hoofdstukken maakt dat je snel door het verhaal heen vliegt. Er zit in ieder geval genoeg vaart in het verhaal. Het verhaal is niet alleen voor de ontspanning maar geeft ook een inkijkje in wat rouw en verlies met je als mens kan doen. Alcoholgebruik en verlies van realiteit komt goed terug in dit verhaal. Op sommige vlakken kwam het verhaal wat verwarrend over, maar hoort waarschijnlijk bij de situatie waar Chloé in bevindt.
Het heeft flink wat geheimen die pas aan het eind echt duidelijk worden. Het is dan ook erg jammer dat het boek dan ook eigenlijk al zo goed als uit is, maar het verhaal wordt daarmee wel mooi afgerond.
Met dit debuut ben ik dan ook erg benieuwd naar haar volgende boeken.
Oordeel:
Nel Crea (64) op 29 maart 2024:
“ Bloedverwant “ geschreven door Rianne Meijburg.
Chloé groeit op met alleen haar vader, moeder is op jonge leeftijd overleden. Als haar vader door een bizar ongeluk komt te overlijden is het verdriet bij Chloé groot.
Bij het opruimen van de persoonlijke spullen van haar vader komt zij een foto tegen die zij niet kan thuisbrengen, deze foto geeft haar geen goed gevoel en zij besluit uit te gaan zoeken wie het zijn.
De zoektocht levert niet snel iets op maar de geheimzinnigheid rondom de foto wordt steeds groter.
Had haar vader dan toch geheimen voor haar en wie is dat leuke jonge meisje op de foto?
Niet iedereen is blij met de zoektocht van Chloé en naarmate de zoektocht vordert moet zij uiteindelijk vrezen voor haar leven.
Het is een leuk verhaal met een apart plot en een snel tempo.
Als lezer moet je snel schakelen en goed bij de les blijven.
Mooie hoofdpersonen met een goede insteek
Uiteindelijk vallen de puzzelstukjes aan het einde van het boek prima in elkaar en kan je als lezer terugkijken op een mooi menselijk en origineel verhaal.
Oordeel:
Diane Kooistra (48) op 25 februari 2024:
Rianne Meijburg is psychiater en woont samen met haar gezin in het midden van het land. Een kleine twee jaar geleden is ze gestart met schrijven als hobby. Toen ze hoorde over de Lentekriebels schrijfwedstrijd werd ze enthousiast en durfde ze het aan haar werk aan anderen te laten lezen. Zo zie je maar weer dat een schrijfwedstrijd ervoor kan zorgen dat schrijfdromen uitkomen.
Chloé is de spullen van haar vader aan het opruimen als ze een oude foto tegenkomt. Tijdens het onderzoek dat ze naar deze foto opstart lijkt het ineens alsof ze groot gevaar loopt. Is het verstandiger om het verleden te laten rusten?
“Jij komt hier nooit meer. Begrepen? Van zijn woorden springen ijskristallen af. Ja, Piep ik”
De lezer kan in het begin alleen maar meeleven met de verdrietige situatie van Chloé. Haar vader verongelukte toen hij een kitten wilde redden. Daarnaast laat Meijburg zien dat rouw met veel problemen gepaard kan gaan zoals verlies van realiteit en overmatig drankgebruik. Ze schrijft het verhaal in de ik-vorm waardoor het echt vanuit Chloé beleefd zal worden. De zinsopbouw en het einde van sommige hoofdstukken zijn soms wat vreemd. Alsof ze cliffhangers wil toevoegen maar deze niet echt afmaakt. Maar daarin kan ze echt nog groeien. Toch zorgt de verhaallijn ervoor waarin geheimen uit het verleden en misdaad met elkaar verbonden zijn dat het op een gegeven moment jammer is dat het verhaal uit is.
Een tussendoortje waarin een nieuwe auteur laat zien dat ze het verhaal echt over wil brengen aan de lezer.
Oordeel:
Terug naar De bloedverwant...
|
