De familie Tichelaar besluit om dit jaar Eerste Kerstdag te vieren in een chique restaurant. Door de coronamaatregelen is dat de beste optie, bovendien kan moeder Anneke het organiseren niet meer aan. Het lijkt een harmonieuze familie. De jongste zoon Roemer is zoals altijd te laat, aanvankelijk lijkt er niets aan de hand maar als hij helemaal niet op komt dagen wordt de familie toch ongerust. Ieder familielid heeft zo een eigen idee over de afwezigheid van Roemer.  

Op de cover van Familiediner staat een dame in een chique jurk van goud glitter met een glas wijn, een goed bij het verhaal passende cover. De hoofdstukken dragen de namen van de familieleden die daarin hun visie op de afwezigheid van Roemer geven. Al snel blijkt dat het een familie vol geheimen is. De algemene conclusie is toch wel dat Roemer zich bezighoudt net louche zaken en dat er meer aan de hand lijkt te zijn. Dit alles geschreven in een hoog tempo en op een makkelijk leesbare manier, je vliegt door het verhaal heen. Dit mede omdat het allemaal erg oppervlakkig blijft en het verhaal zich in het tijdvak van het diner afspeelt. Ook al heeft ieder hoofdstuk een eigen personage als centrale figuur, deze blijven vaag en worden niet uitgewerkt. De coronamaatregelen worden ook steeds weergegeven. Of de lezer op een verhaal met verwijzingen naar corona en de maatregelen zit te wachten valt te betwijfelen. Zonder deze, wel actuele, toevoeging was het verhaal toch net iets prettiger te lezen geweest en was het verhaal beter uit de verf gekomen. De auteur had het op zich wel goede thema beter wat meer uit kunnen werken en op kunnen bouwen tot een normaal boekdik verhaal zonder het coronathema te verwerken.