Allereerst, hartstikke bedankt voor dit prachtige compliment! Het motiveert mij enorm om te horen dat mensen van mijn verhalen genieten, dus hier ben ik echt heel blij mee. 

Klopt, best een gekke combi, hè? Na de middelbare school moest ik kiezen – iets wat ik nooit makkelijk heb gevonden. Psychologie heeft me altijd geboeid en tijdens de opleiding heb ik het vier jaar lang ontzettend interessant gevonden! Helaas bleek het werk zelf niet zo goed bij mij te passen. Ik kwam erachter dat ik een stukje nauwkeurig werken en (duidelijk) resultaat in mijn werk nodig heb. En dat heb je echt niet altijd in de psychologie. Dus heb ik na enkele jaren de moeilijke keuze gemaakt om een tweede opleiding te volgen. Gelukkig maar, want ik ben dol op mijn baan als chemisch analist! Dat nauwkeurig werken komt ook tot uiting in het schrijven, want ben altijd heel precies in het plotten van mijn verhalen. Ik werk alles helemaal uit voordat ik begin met schrijven. O, en de psychologie gaat zeker niet volledig verloren, want ik kan al die kennis héél goed gebruiken in mijn verhalen! 

Via een van hun schrijfwedstrijden; de Cosy & Crime wedstrijd van herfst 2023. De vrouw die moord riep was mijn inzending. Ik geef het toe, er komt niet heel veel herfst in voor, maar de oplettende lezer heeft misschien onthouden dat het zich in de herfst afspeelt. Ik was een van de elf (!!) winnaars van die editie en ze vonden mijn verhaal leuk genoeg om uit te brengen. Ik kan je niet vertellen hoe blij ik was! Het klikte ook meteen met de dames van De Verhalenfabriek; de samenwerking met hun is echt top! 

Ik denk dat ik met Aesa een drankje zou doen, en dan vooral om haar een knuffel te kunnen geven. Ze heeft zoveel meegemaakt, is door (bijna) iedereen in de steek gelaten en was toch nog dapper genoeg om Evi te komen redden. Wat een meid! Wat ik haar zou vragen, is hoe het nu met haar gaat. In mijn hoofd is ze, ten tijde van Evi’s verhaal in De vrouw in de scherven, naar haar broer Toby in Engeland toe gegaan, maar daar heb ik verder weinig details omheen bedacht. Ik zou graag eens een kijkje nemen in haar leven nu. 

Daar heb je helemaal gelijk in. Als je op de website van De Verhalenfabriek kijkt, zijn er weinig covers zo donker als de mijne. Maar dat past wel heel goed bij de twee verhalen, vind je niet? Deze covers hebben we zo gekozen, omdat het de mood van de verhalen zo goed weergeeft. 

Aesa en Evi belanden allebei in vrij duistere situaties, waar ze niet zomaar meer uit komen.

Daar heb ik veel over nagedacht tijdens het schrijven van dit boek en heel eerlijk, ik ben er niet echt uitgekomen. Het is echt een nachtmerrie, om een gevaarlijk iemand achter je aan te hebben en niemand wil je helpen. Vreselijk! In tegenstelling tot Aesa heb ik gelukkig mijn man bij wie ik altijd terecht zou kunnen. Hij is dan ook de eerste naar wie ik toe zou gaan als ik doodsbang ben. Zelfs als hij me niet zou geloven, dan nog zou hij wel zijn best doen om me te helpen, dat weet ik zeker! 

Spinnen. Daar hoef ik niet eens over na te denken. Van die kruipers, die zo snel gaan dat je ze niet eens bij kan houden, waardoor ze overal zouden kunnen zitten… Brrr! Ik huiver al bij de gedachte. 

Dat vind ik een hele lastige vraag, want er zijn zoveel mooie, interessante verhalen in de mythologie! Zo heb ik het verhaal van Icarus altijd heel tragisch gevonden; zijn vader ontwerpt vleugels om te zorgen dat ze uit gevangenschap kunnen ontsnappen, maar vanuit zijn kindse speelsheid vliegt hij te dicht bij de zon, waardoor de was tussen zijn vleugels smelt en hij neerstort. O, of het verhaal van Orpheus, die zijn geliefde Eurydice ophaalt uit de onderwereld, nadat zij veel te vroeg gestorven is. Dat soort prachtige, tragische verhalen spreekt echt mijn verbeelding aan; ze gaan helemaal leven in mijn hoofd. Dit zijn zeker twee voorbeelden waar ik in de toekomst nog wel eens iets mee zou kunnen doen. 

Ik had het bij een eerdere vraag over dat Aesa’s verhaal in de herfst plaatsvindt. Heeft ook iemand opgemerkt dat Evi’s verhaal zich in de winter afspeelt? Ik hou wel van volledigheid, dus er komen vast ook nog een lente- en zomerversie. Maar de definitieve plannen liggen er nog niet, want ik ben nu eerst met een ander boek bezig – geen Tussendoortje deze keer, maar wel een psychologische thriller natuurlijk. Deze begint vrij onschuldig, het lijkt bijna een romantisch verhaal te worden, maar er gebeuren al heel gauw vreemde dingen. Dodelijk, zou je zelfs kunnen zeggen… Aah, ik wil er zo graag meer over zeggen, maar dan verklap ik teveel! We zullen nog even geduld moeten hebben. 😊 Volg me gerust op Instagram @NDeMeer_Author als het je leuk lijkt. Ik hoop snel meer te kunnen vertellen!