Dit is het tweede boek over Jo Beckett, maar het verhaal staat volledig op zichzelf. Op de cover is een vrouw met lange donkere haren afgebeeld die de lezer indringend aankijkt. In het eerste hoofdstuk beschrijft Meg Gardiner hoe een tienerjongen door een groep mannen die achter zijn vader aanzit wordt ontvoerd. In het volgende hoofdstuk wordt een man vermoord die zijn leven op het spel zet om een mysterieuze flacon van de ondergang te redden. In het derde hoofdstuk komt hoofdpersoon Jo Beckett in beeld. Hoewel de eerste hoofdstukken spannend beginnen, is er op het eerste oog geen onderling verband tussen te ontdekken, waardoor het even duurt voordat je in het verhaal zit. Dit wordt versterkt door de andere perspectieven die in het verhaal voorkomen, niet alleen dat van Ian Kanan maar ook van onder andere een voor de lezer onbekende man en een stewardess. Door deze wisselende perspectieven weet de lezer meer dan Jo, en hoewel dat aan de ene kant de spanning vergroot, is het soms frustrerend dat ze er vrij lang over doet om bepaalde zaken te ontdekken. 

De schrijfster slaagt erin de vele lijntjes uiteindelijk samen te laten komen, waardoor alles op zijn plek valt. Toch stoort het me dat Jo een zaak aanneemt die in feite niet in haar straatje past – normaal onderzoekt ze als forensisch psychiater de gedachten van overledenen – maar waarvoor ze desondanks haar leven op het spel zet. 

Hoewel de hoofdlijnen van het verhaal goed in elkaar zitten, had deze thriller naar een hoger niveau getild kunnen worden wanneer er meer zorg voor de uitwerking van de personages was geweest. Hoewel bijvoorbeeld Ian Kanan door zijn mysterieuze geheugenverlies een intrigerend personage is, worden zijn gedachten en gevoelens niet diep uitgewerkt. De meeste personages blijven erg vlak. Het accent ligt op actie, en dat is precies wat je als lezer krijgt. Dat geldt ook voor de schrijfstijl: het verteltempo ligt hoog, minder op de stilistische kant. Geheugenfout is een spannende actiethriller voor lezers die van snelle pageturners houden.