Dertig jaar geleden trokken vier tienermeisjes een donker bos in, in de ban van het verhaal van "de lange man”. Ze brachten hem offers zodat hij hen bijzonder maakte. Kort na de geboorte van haar dochter Amber verlaat Sadie haar gezin. Ze slaat op de vlucht voor de schaduwen in haar huis en wil zo haar dochter veilig stellen voor de lange man. Nu is Amber 18 jaar en heeft ze een moord gepleegd. Heeft de lange man ook haar in zijn macht?

Het verhaal dat Phoebe Locke heeft opgebouwd rond de schaduwman is vooral zeer mysterieus te noemen. Het is opgebouwd vanuit verschillende verhaallijnen die telkens verspringen in de tijd, waarbij je als lezer goed bij de les moet blijven. Wanneer daar nog eens dagboekfragmenten van een personage tussen gevoegd worden, wordt de verwarring in eerste instantie nog groter. Een groot deel van het verhaal is opgebouwd rond de documentaire die gemaakt wordt over Amber, nadat deze beschuldigd werd van moord en nu eigenlijk een soort van celebrity is geworden. Tussendoor keren we enkele jaren terug, naar het jaar waarin Sadie terugkeerde naar haar gezin en ze samen alle moeite doen om als ‘normaal’ gezin te functioneren. Een derde verhaallijn is die van de jonge tienermeisjes en hun verering van de lange man. De manier waarop al deze elementen zijn samengevoegd maakt het niet zo’n aangenaam boek om te lezen. Alle puzzelstukjes bij elkaar vormen wel de uiteindelijke clou. Maar zelfs op het einde van het verhaal blijf je met een aantal onbeantwoorde vragen zitten. Bovendien verloopt de opbouw naar de clou van het verhaal traag, waarschijnlijk doordat de spanning niet mee stijgt. De titel en de cover beloven een heel spannend en zelfs creepy verhaal, maar dat ontbreekt volledig. De personages in het verhaal hebben bijna allemaal een onsympathiek kantje, waardoor het als lezer moeilijk is om je in te leven in de verschillende karakters.

Alle ingrediënten voor een spannend verhaal zijn aanwezig in Schaduwman, maar worden niet optimaal benut.