 |
|
Bezoekersreacties
| | In eigen hand - Linda Jansma *****
Sylvia (00): en weer een Topboek van deze auteur. Ik heb al haar boeken in mn kast staan en het zijn stuk voor stuk pareltjes! Nu maar hopen dat de 2e Nikki benjamins gauw gaat verschijnen!
| 
| | Nooit meer alleen - Angelique Haak *****
M.Piersma (74): Wow wat een thriller !! Weer een boek van Angelique Haak die zo goed is, dat je gewoon moet doorlezen. Ook voor mij is deze auteur één van mijn favoriete schrijfsters!
De proloog begint al heel spannend….het verhaal vertelt over zes vrienden die verbonden zijn door een groot geheim en hebben een club opgericht met de letters N.M.A.
Op een dag krijgt Emma een overlijdensbericht onder ogen van Sara, haar beste vriendin van de club en tevens van de middelbare school. Ze is in shock en gaat op onderzoek uit hoe dit kon gebeuren.
Na de schoolperiode ging helaas iedereen zijn eigen weg en verwaterde het contact. Emma betreurt dat ze jarenlang geen contact gezocht heeft met Sara en daar heeft ze schuldgevoelens over.
Emma is de hoofdpersonage en een sympathiek persoon. Je hebt enorm met haar te doen als je haar thuissituatie leest. De twee tijdslijnen vloeien in elkaar over, want steeds heb je om en om het heden en verleden en dat leest heel prettig.
De schrijfstijl is heerlijk met de korte hoofdstukken, wat aanmoedigt om door te lezen. Het verhaal is aangrijpend, boeiend, spannend, mysterieus en nergens saai! Alle ingrediënten zijn aanwezig zodat je gekluisterd op de bank zit met dit prachtige exemplaar.
Het einde is spectaculair met nog een paar twists en dan het plot: overweldigend en wat ik niet zag aankomen. Chapeau Angelique, je hebt een geweldige psychologische thriller afgeleverd!
| 
| | Uit het zicht - Quiller
Martina (41): Het verhaal is spannend, realistisch en voor een moeder zo herkenbaar!
Je ergste nachtmerrie op papier.
Top!
|
| | Uit het zicht - Quiller
Bianca (38): Goed en spannend verhaal ! Ik wil er meer van lezen... 👍🏽
|
| | Nooit meer alleen - Angelique Haak *****
Alda (51): Verpletterend einde!
Angelique Haak behoort tot een van mijn favoriete auteurs. Ze heeft een prettige schrijfstijl waarbij niet veel nodig is om het beeldend en treffend te verwoorden. No nonse, gecombineerd met mooie metaforen en een snufje humor.
Ik behoorde tot een van de gelukkigen om het boek te mogen proeflezen. De proefleesversie had ook al de mooie en aantrekkelijke cover die het boek nu heeft. Samen met de titel al een boek wat opvalt.
“Zes vrienden, verbonden door een groot geheim… Als Emma een overlijdensbericht onder ogen krijgt, is ze in shock. Gaat het bericht werkelijk over haar vroegere middelbare schoolvriendin Sara? En waarom eindigt het met die drie dikgedrukte letters die ze zo graag wilde vergeten? N.M.A. Emma gaat op zoek naar de waarheid rond Sara's dood, maar daarbij komen zaken aan het licht die beter voor altijd verborgen hadden kunnen blijven…”
Het boek begint prikkelend en maakt nieuwsgierig. De twee door elkaar lopende tijdslijnen vanuit Emma vind ik goed in elkaar zitten. Je leert Emma en andere personages in beide tijdperiodes steeds beter kennen. Emma is aardig en heeft vroeger veel meegemaakt en moeten doorstaan. Je voelt met haar mee en soms vroeg ik me af waarom Emma iets deed of liet gebeuren. Maar door het vlak erna beantwoorden van mijn ‘vragen’ merkte ik dat hier juist goed over nagedacht is en niet toevallig of onwaarschijnlijk.
De korte hoofdstukken lezen vlot weg en de auteur laat aan het eind van een “tijdszone” regelmatig een prikkelende zin of opmerkingen achter waardoor je eigenlijk wilt weten hoe het in die periode verder gaat. Maar dan gaat het eerst weer verder in de andere tijdszone die ook weer zo eindigt. Naarmate het boek vorderde zorgde dit ervoor dat ik het boek eigenlijk niet meer weg wilde leggen.
En dan dat eind: heftig en verpletterend, zo had ik het niet zien aankomen!
Conclusie: een zeer goede psychologische thriller met een verpletterend eind. Ik vond het boek moeilijk weg te leggen, je wilt doorlezen en weten hoe het zit. Een aanrader! Ik geef het boek 5 sterren.
| 
| | Geestverwanten - Hilda Spruit *****
Wendy Wenning: ‘Merthe staart naar haar bord. Het duurt even voordat de woorden van haar ouders bij haar binnenkomen.’
De start van de proloog. Merthe haar ouders zijn net met een verpletterende mededeling gekomen. Merthe krijgt van haar ouders iets te horen dat haar hele leven op zijn kop zet. Wat overblijft is totale verbijstering maar ook vooral heel veel vragen. Merthe wil antwoord op haar vragen, maar haar ouders blijven verder vaag. Om toch de waarheid te kunnen achterhalen besluit Merthe samen met haar vriendinnen glaasje te gaan draaien. Een spel waarmee je geesten kunt oproepen. Maar in plaats van duidelijke antwoorden te krijgen komen er enkel nog meer vragen. De drie vriendinnen zijn vastbesloten het mysterie op te lossen.
Het verhaal in Geestverwanten wordt verteld vanuit het perspectief van Merthe, in de derde persoon. Spruit heeft zich goed weten in te leven in het gevoelsleven van een tiener. Ze zet de karakters sterk neer en dit geldt ook voor de gevoelens die bij pubers horen. De verwarring en onzekerheid van Merthe, wat de situaties doen met Merthe en hoe ze daarmee omgaat wordt op heldere en begrijpelijke wijze omschreven. Voor de lezer is het niet moeilijk om je in te leven in dit personage. Spiritualiteit speelt een grote rol in het verhaal. Ook hiervan geeft de auteur een duidelijk beeld weer, zodat het voor iedereen te begrijpen valt wat dit betekent, wat het inhoudt om paranormaal te zijn en wat voor invloed dit kan hebben.
De fijne schrijfstijl van Spruit maakt het boek prettig leesbaar en zeer toegankelijk. De spanning is mooi verdeeld en door alle intrigerende gebeurtenissen is het niet makkelijk het boek even terzijde te leggen. Het spirituele gehalte maakt het allemaal nog extra spannend. Zelf geloof ik wel dat er meer is tussen hemel en aarde en daarom sprak dit boek mij in het bijzonder aan. Maar voor de lezers die hier niet in geloven is Geestverwanten gewoon een ontzettend spannend verhaal met sympathieke tieners in de hoofdrol. Tieners die in diverse spannende en verrassende situaties terechtkomen, situaties die levens veranderen en die hun vriendschap telkens weer op de proef stelt.
Spruit heeft Geestverwanten voor de jong volwassenen geschreven. Tot deze leeftijdscategorie behoor ik al lange tijd niet meer, maar ik heb dit boek met veel plezier gelezen en ik weet dat er heel veel mensen van mijn leeftijd zijn die nog graag jeugdboeken lezen. Geestverwanten kan ik ook deze lezers dan zeker aanraden. Een verhaal voor jong en oud, dat van begin tot eind zal weten te intrigeren.
| 
| | Rood licht - Milou van der Will *****
Herma Roelink (58): Ongelooflijk realistisch geschreven, vanaf de eerste bladzijde 'zit je erin'. Aan alle docenten Nederlands die les geven aan 12-16 jarigen: maak dit voor ieder kind verplichte leesstof en heb er een gesprek over. Niet alleen voor de meiden bestemd. Heftig boek en je begrijpt nu waarom ' ze iet gewoon aangifte doen'.
| 
| | Zullen we het liefde noemen? - Tine Bergen ***
Annette Overvoorde (51): De Vlaamse auteur Tine Bergen, geboren op 21 juni 1981 te Leuven, houdt van verhalen. Als journalist vertelt ze de verhalen van anderen. Als auteur vertelt ze haar eigen verhalen.
Het zal je maar gebeuren, je zoontje van 8 jaar zit alleen in de auto en die gaat rollen. A worst nightmare. Zeker ook voor de inspecteur die maar blijft vragen blijft stellen. Tot grote ergernis en frustratie van moeder Esther. Zij beschermt haar gezin als een echte leeuwin en probeert zelf verder te puzzelen wat er aan de hand is.
De elementen
De cover is sober. Creme van kleur, rode grote letters en grijze vingerafdrukken die als een hartje sieren op het kaft. Ik verwacht een spannende en bijtende thriller, de cover belooft heel wat.
Tine Bergen trekt de lezer het leven van psychologe Esther in. In de 3e persoon maal je kennis met haar gezin, haar echtgenoot, zoontje Linus van 8 jaar en dochter Annabel van 5 jaar. Daarnaast er een mysterieuze man, die Jack heet. Centraal staat de dramatische toestand rondom Linus. Als hij een ogenblik alleen zit in de auto, rijdt deze door en daar zit ook Dieter, de buurman. Mogelijk rijgt het boek de titel "thriller" door dit sterfgeval. Eigenlijk is dit verhaal een psychologische roman.
Verwarring & puzzelen tijdens het lezen
Terwijl Linus eigenlijk extra aandacht nodig heeft, heeft Esther veel meer aan haar hoofd als blijkt dat haar vader sinds 5 jaar weer verschijnt en haar opa in het verpleegtehuis ligt. Kan ze al die ballen wel hoog houden? Een goede vraag. Door de flashbacks komt er meer boven tafel uit de jeugd van Esther, dit geeft meer stevigheid aan het verhaal. Tevens leest het zeer verwarrend en van de hak op de tak. Zoals auteur Tine Bergen al aangaf, houdt zij er van als de lezer een beetje moet "puzzelen" tijdens het lezen. Begrijpelijk bij een mysterie, maar het moet wel helder blijven in welke tijd het verhaal zich bevindt. De vraag is of de lezer hier op zit te wachten in dit verhaal wat als maar mistiger wordt, onduidelijk en soms wat langdradig..
Conclusie
Het verhaal begon heel spannend, kwam soms in de mist terecht en had een vreemd einde. Als Esther gebeld wordt snelt ze naar huis om haar zoon Linus in de armen te sluiten. Alleen dat in de armen sluiten en extra aandacht geven, mis ik in deze roman. Wat volgt is een ratrace van inspecteur die mogelijk de uitkomst al klaar heeft staan. Frustrerende dialogen volgen van moeder Esther, onderweg naar een bijzonder en vreemd einde. Waarbij er nog veel losse eindjes bleven hangen.
Waardering 3 sterren.
Grt Annette/ Birdy's Boeken blog
|
| | Zullen we het liefde noemen? - Tine Bergen ***
P. Holla (52): Ik mocht dit boek lezen voor ThrillZone in de leesclub.
De schrijfster was mij niet bekend. De titel sprak mij niet echt aan. Tot ik zag dat het hartje op de voorkant uit vingerafdrukken bestaat... dat intrigeerde mij. De foto van Tine op de achterzijde geeft iets mysterieus.
Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken, wat zorgt dat je het boek snel oppakt om nog 'even' te lezen. De eerste hoofdstukken beginnen meteen razend snel. Dat is best wennen, daarna loopt het lekker. Het verhaal nodigt uit om te blijven lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat met Esther, Linus en Stef. Daarnaast ben ik benieuwd hoe Kurt en Jack zich ontwikkelen in dit verhaal. Wat het lezen lastig maakt is dat de hoofdstukken zich ineens in het verleden afspelen. Zonder dat dit duidelijk is aangegeven. Soms moest ik daarom een hoofdstuk opnieuw lezen om te snappen waar zich dit nu afspeelt. Zelfs binnen een hoofdstuk wordt er ineens geschreven vanuit een flashback van bijvoorbeeld Esther. Jammer, hierdoor ging deze onduidelijk bij mij irriteren en raakte ik uit het verhaal. Al zet je maar boven een hoofdstuk heden/nu of verleden/ toen. Dat maakt het voor mij als lezer prettiger om de verhaallijn te volgen. De Vlaamse uitdrukkingen zijn een humoristische twist waarbij ik stiekem dacht - hoe wordt dit in de Nederlandse taal gezegd. Dit was leuk om te ervaren en past goed in het verhaal. Het verhaal is zeer realistisch geschreven. Ondanks de minpunten was het leuk om te lezen. Je leeft mee met Esther die twijfels aan haar man Stef en als moeder vecht voor haar kinderen.
Het plot zit goed in elkaar en wordt ook razend snel in een hoofdstuk verweven. Eigenlijk pas aan het eind besefte ik welk hoofdstuk hierin cruciaal was. Dus ben ik het opnieuw gaan terug lezen. Dit hoofdstuk begint namelijk (denk je) in het heden en aan het eind van dit hoofdstuk besef je ooohh heet was verleden. Hierdoor 2x gelezen en aan het eind van het boek nog een keer. Jammer. Wel goed gevonden plot!
Een psychologische thriller vind ik het niet. Er zit totaal geen momenten van spanning of gruwel in. Psychologisch vind ik het wel, dan meer als roman. Mede omdat het zeer reëel is geschreven en gemakkelijk weg leest.
| 
| | Voorstelronde van onze recensenten - Artikel
Rebeca Zaa (31): Ik kreeg een heel serieus gevecht met mijn vriend, wat leidde tot onze breuk, ik maakte me zorgen over onze relatie omdat ik zoveel van mijn vriend hou en hem niet wilde verliezen, dus besloot ik een oplossing op internet te zoeken toen ik zag verschillende getuigenissen van mensen die Heer Bubuza bedankten voor het herenigen van hun relatie, dus nam ik onmiddellijk contact op met Heer Bubuza op WhatsApp: +1 505 569 0396 en vertelde hem mijn relatieproblemen, Hij reageerde en beloofde me te helpen. Hij verzekerde me dat ik de resultaten binnen 12 tot 16 uur zal zien. Ik deed wat hij me had opgedragen, 15 uur later belde mijn vriend me huilend op en smeekte me om te vergeven en hem terug te accepteren. Lord Bubuza is geweldig en ik kan niet stoppen hem te bedanken.. Neem contact met hem op voor hulp via WhatsApp:: +1 505 569 0396 of via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com
|
| | Zullen we het liefde noemen? - Tine Bergen ****
Julie (30): Recensie
Zullen we het liefde noemen
- Tine Bergen
Ik had al zoveel op sociale media zien voorbij komen over dit boek, dat ik niet anders kon dan dit te lezen. Ik ben geen echte thriller lezer dus wist niet goed wat ik kon verwachten met de omschrijving “psychologische thriller” op de cover. Maar de eenvoud van de cover gecombineerd met de korte inhoud sprak me echt wel aan.
Esther en Stef hebben 2 kinderen. Op een dag rijdt het oudste kind de overbuurman dood. Alles wijst op een ongeluk, maar is het dit ook? Deze vraag houdt je tijdens het lezen echt in de ban. De inspecteur van de politie heeft zich echt wel vastgebeten in het onderzoek. Nog maar te zwijgen van alle roddels die zo’n incident te weeg brengen. Je komt er al snel achter dat in dit gezin heel veel geheimen zijn voor elkaar. Esther wordt hierdoor verplicht om eens goed naar zichzelf te kijken in het boek.
Wanneer je in het boek begint te lezen, zit je meteen in het verhaal. Het ongeluk is de eerste grote gebeurtenis. Daarna schommel je tijdens de hoofdstukken tussen heden en verleden. Waardoor je een beter beeld krijgt over wat er zich vroeger allemaal heeft afgespeeld. Op het eerste zicht soms informatie die je niet meteen relevant vindt voor het verhaal, maar hoe verder je leest, hoe beter je deze stukken gaat begrijpen. Het is een verhaal waar je heel vaak de vraag aan jezelf stelt “Hoe zou ik hierop reageren?” Doordat je tijdens het lezen veel vragen stelt, zit er altijd wel iets van spanning in waardoor je wil weten hoe het boek nu verder gaat aflopen. Ik vond het einde verrassend.
Dit is het eerste boek dat ik van auteur Tine Bergen lees. Ik vind haar schrijfstijl wel heel aangenaam. Je kan vlot alles begrijpen. Ik vond het fijn dat de hoofdstukken kort waren. Dit leest voor mij persoonlijk vlotter dan lange hoofdstukken. Iets in haar schrijfstijl en boek trok me aan, zodat ik altijd wel verder wilde lezen en meer wilde te weten komen.
Het is een boek dat ik zeker zou aanraden. Maar mensen die een echte thriller verwachten gaan teleurgesteld zijn. De mensen die geen echte thriller lezers zijn, gaan zeker ook kunnen genieten van dit boek.
| 
| | De colportrice - Quiller
Ina Looijer (69): Een geweldig verhaal, met spanning en kloppend hart gelezen.
| 
| | Stil maar - Carla Kovach *****
Elly van der Weide (58): Top boek! Ik ga zeker meer van haar lezen....kon het boek moeilijk weg leggen, zooooo spannend!
| 
| | Ze werd alleen maar thuisgebracht - Quiller
Barbara (64): Wat een kracht! Krachtig verhaal, krachtige woorden, krachtige boodschap - spannend tot het eind.
|
| | De colportrice - Quiller
Barbara (64): Trudy, ik heb het verhaal met veel plezier gelezen. Jouw subtiele humor en de geweldige toespelingen maken het extra boeiend.
| 
| | Jager - Lars Kepler *****
Florentyn (58): Super, zijn boeken! Maar blijf helaas met een vraagteken zitten bij de laatste pagina. Wie heeft het tengete lichaam met ontbrekende armpjes in de tuin van Valeria gelegd? En wie is dat tenger mensje? Waar kan ik het antwoord vinden? Blijft een mysterie voor mij. Dank u
| 
| | Infinitum - Sterre Carron ****
Wendy Wenning: Quinn, de oudste dochter van Bernard en Tess is de laatste tijd zichzelf niet. Op school gaat het niet zo goed en ze ziet er niet gelukkig uit. Tess maakt zich erg ongerust. Als Tess op een nacht op het zitje van de schommel in de tuin een gevleugelde zandloper vindt wordt dit gevoel niet minder, integendeel. En dan is Quinn spoorloos verdwenen. Is ze weggelopen of is er iets anders aan de hand? Rani en haar team worden ingeschakeld, maar hun onderzoek raakt steeds gestagneerd. Er lijken veel geheimen in het gezin van Quinn te zijn en vooralsnog worden ze niet echt wijzer. Maar dan blijkt dat de andere kinderen van dit gezin ook in gevaar zijn…
“Het verleden was voorbij. Voor altijd voorbij. De toekomst lag voor haar en die kon alleen maar mooi zijn. Veel mooier dan het leven dat ze de laatste tijd had gekend.“
De proloog van Infinitum brengt de lezer meteen in opperste paraatheid en de toon is weer gezet, op die typische Carron-wijze. Verhalend vanuit een wisselend perspectief worden we een spannend verhaal met meerdere lijnen ingetrokken. Waar al deze lijnen naar toe leiden en in hoeverre ze met elkaar in verband staan is lang een groot mysterie. Niet alleen een uitdaging voor onze hoofdrolspeelster Rani Diaz, maar ook de lezer kan zijn hart ophalen. Veel denkwerk en speculaties totdat er wat vastigheid in de lijnen komt, maar dan nog is er veel geduld voor nodig totdat alle lijntjes volledig afgerond en zo nodig samengebracht zijn. Waarbij Carron de lezer meerdere malen op het verkeerde been weet te zetten.
In het team van Rani is er een tijdelijke verandering en dit maakt het voor Rani en stukje moeilijker om haar werk naar behoren uit te oefenen. Dit gegeven geeft haar meer frustratie en het verhaal meer spanning. Een moeilijke zaak waarbij Rani weinig tijd voor zichzelf overhoudt en in dit verhaal lezen we weer minder dan anders over haar privéleven. Carron wisselt het eigenlijk voortdurend een beetje af. In het ene deel is er meer aandacht voor de privélevens van de personages en voor Rani dan in het andere deel. Een beetje om en om waardoor er genoeg ruimte overblijft voor de verdere ontwikkeling van de personages.
Infinitum is het veertiende deel in de succesvolle Rani Diaz-reeks. Bij series bestaat het gevaar dat de lezer op een gegeven moment zijn interesse verliest en afhaakt. Dit lijkt bij deze serie van Sterre Carron nog lang niet aan de orde, de vaste lezers blijven enthousiast en er komen zelfs steeds meer fans bij. Begrijpelijk want de inspiratie van Carron lijkt onuitputtelijk te zijn. Het vorige deel Satya vond ik wel wat minder, maar met Infinitum is ze er weer perfect in geslaagd een spannend en origineel verhaal neer te zetten waarbij de lezer niet anders kan dan continu bij de les te blijven.
|
| | De colportrice - Quiller
Els (67): Leuk dit verhaal Trudy.
Vooral de onverwachte wending was boeiend. Succes en groet van Els
| 
| | Motief X - Stefan Ahnhem *****
Diane Kooistra (44): Er worden moorden gepleegd, tot in detail beschreven door het slachtoffer en aangevuld door de mensen die de moord onderzoeken. Het waarom van de moorden en of er een verband is mag het team van Fabian Risk alleen maar naar raden. De lezer niet; die wordt meegenomen in een ingewikkelde en superspannende gedachtegang van de moordenaar en blijft lang in het ongewisse. Een heerlijke who don it en daarnaast meer diepgang in de levens van Fabian en zijn gezin. En van zijn teamgenoten.
Het eigen onderzoek dat Fabian doet naar een bekende maakt dat er nog meer spanning in het verhaal zit.
Naast de achtbaan van misdaden laat de auteur ook merken dat in Zweden ook problemen zijn met de GGZ Zonder daar teveel over te zeggen waardoor je uit het verhaal raakt weeft hij dat precies voldoende in het verhaal om zijn statement te maken.
Het boek bestaat uit vele korte hoofdstukken die het verhaal van de verschillende hoofdpersonen vertellen. Door de directe schrijfstijl kun je als lezer goed switchen tussen de verschillende personen.
Deze hoofdstukken worden steeds rustig ingeleid en dan komt er ineens een zin of een gebeurtenis die de spanning weer op scherp zet. En mij op het puntje van min stoel.
De stukjes die vanuit de dader geschreven zijn, zijn erg benauwend. Waar laat hij zich door uitdagen om steeds een nieuwe moord te plegen?
Deze slimme dader maakt het de rechercheurs erg moeilijk, zo moeilijk dat het in dit boek nog niet eindigt en doorgaat in het volgende deel…..
Dit was mijn eerste deel dat ik las in deze serie. Het boek is goed los te lezen van de rest maar maakt wel nieuwsgierig naar de rest. Er worden genoeg details gegeven zodat je een beetje na kunt gaan wat er is gebeurd en maakt het op zich nog spannender en verrassender om het zo te lezen. Maar de andere delen komen zeker op mijn verlanglijstje omdat de schrijfstijl van Stefan Ahnhem mij zeer goed bevalt.
| 
| | Noodlot - Marlen Visser ****
Linda (45): Een zeer vlot lezende thriller van Nederlandse bodem! De 32-jarige vrijgezelle journaliste Evy Benders logeert anderhalve week bij haar oom in Vierschoten omdat de krant waar ze werkt een reorganisatie aankondigt en ze graag een top artikel wil aanleveren. In het Zeeuwse dorp Vierschoten waar haar oom woont is namelijk de Postcodeloterij-hoofdprijs gevallen en ze wil een artikel schrijven over de winnaars, verliezers en wat er leeft in het dorp na deze gebeurtenis. Haar oom geeft haar tips met wie ze het beste kan gaan praten en de schrijfster schrijft zo beeldend dat je ook echt de dorpsbewoners voor je ziet. Ze zien haar als een indringster maar krijgt ook de diepste geheimen van een recent schandaal in het dorp te horen. Wie is hier allemaal bij betrokken en komt de waarheid, mede door Evy, boven tafel?
De hoofdstukken hebben de dagen van de week en omdat het boek makkelijk weg leest, lees je al snel een hoofdstuk meer. Soms gedraagt Evy zich jonger dan ze is maar ze wint ook veel vertrouwen en tegelijkertijd argwaan in het dorp.
Toen ik de beschrijving op de achterzijde van het boek las, moest ik gelijk denken aan de documentaire "1 dorp, 1 postcode, 43 miljoen" van Patrick Lodiers, dit bleek ook het vertrekpunt van de schrijfster zelf te zijn. Grappig detail is dat de schrijfster What's app berichtjes en handgeschreven briefjes in een afwijkend lettertype in het boek verwerkt.
| 
| | In vrije val - Corine Hartman ****
Dini van Heumen (63): Corine Hartman (1964) schreef onder meer de Jessica Haider-serie en De IJsselmoorden-trilogie.
Haar boeken werden meermaals genomineerd voor de Gouden Strop en ze won tweemaal de Hebban Award.
In vrije val is de tweede thriller met Faye van Laar in de hoofdrol, eerder verscheen Een Duister pad en het korte verhaal Een zoete wraak.
Faye van Laar woont al sinds haar jeugd in de psychiatrische inrichting Groot Loenen waar haar vader Julius directeur is.
Faye is zelf patiënt, ze heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis, en ze vormt een familie met een groep medebewoners.
Faye krijgt de mogelijkheid om een eigen leven te leiden in een huisje op het landgoed van de instelling.
Vol goede moed begint ze met het opknappen van haar huisje.
Dan ontmoet ze Mika Priens, een ex-militair met PTSS, die gezocht wordt, omdat hij zijn vrouw en kind zou hebben vermoord.
Hij weet Faye te overtuigen van zijn onschuld en die besluit om hem te helpen.
Samen met Lisa, een medepatiënt gaat Faye op onderzoek uit.
Dan komen ze achter zaken waardoor ze gaan twijfelen of Mika echt wel onschuldig is.
Corine Hartman heeft een mooie filmische en eenvoudige schrijfstijl waardoor het verhaal vlot leest.
Moest ik in deel 1 Een duister pad nog wennen aan de personages en ging het lezen nog wat moeizaam, dat was met In vrije val niet meer het geval.
De personages zijn al vertrouwd en met name de verhaallijn van Faye, die in de ik-vorm is geschreven, komt bij je binnen.
De andere personages zoals o.a. Mika, Lisa en Simon zijn in de derde persoon geschreven.
Corine Hartman geeft ons met deze serie een inkijkje in de wereld van de psychiatrie en hun patiënten.
Een hoofdpersonage met borderline en de belevenissen van de bewoners in de inrichting is wel vrij origineel te noemen.
Een van de hobby’s van Faye is zelf puzzels maken en dat was ook wel leuk bedacht. want je gaat als lezer ook meepuzzelen.
Het is een boeiend boek met een goed opgebouwd plot en een verrassende twist.
Ik had het einde niet zo verwacht.
En er is weer genoeg ruimte voor een volgend verhaal waar Corine Hartman al mee bezig is, zo heeft ze laten weten.
Dus ik kijk uit naar deel 3.
Ik zou de lezers wel aanraden om eerst Een duister pad te lezen voor je aan dit boek begint, anders mis je te veel informatie en dan leest het ook wat moeizamer.
Deze serie vraagt om een verfilming, dus wie weet gebeurt dat nog een keer.
Ik las al veel boeken van Corine Hartman en ik vind Corine Hartman een van onze beste auteurs.
Ik waardeer In vrije val dan ook met 4*
| 
| | Oververhit - Inge Spaan ****
Diane: In Oververhit volgen we de 28 jarige Jolijn die geopereerd wordt aan haar knie en morgen weer naar huis mag van haar arts. Dan gaat er wat fout en kan ze het bijna niet navertellen en dit is niet het enige dat haar overkomt. Briefjes, ongewenste pakketjes...ze wordt er bang van. Gelukkig krijgt ze hulp en steun van haar beste vriendin Marith want van haar vriend Bastiaan hoeft ze dat niet te verwachten.
“In een paar zinnen veegt hij al haar zorgen van tafel en zet haar neer als een overdreven hysterische vrouw die spoken ziet.”
De dames proberen er zelf achter te komen wie er achter die kleine ongelukjes zit en dat is niet zonder gevaar. Het plot is spannend, ik kreeg het er warm van en kom tot de conclusie dat er geen betere titel voor dit boek had kunnen zijn.
Inge Spaan schreef naast haar drukke baan deze spannende thriller, haar debuut. Dat is goed gelukt want als er ergens veel spanning in zit dan is het in Oververhit. Ze weet het bijna zo te brengen dat je medelijden krijgt met de mensen die een buitenechtelijke relatie hebben maar ze laat je ook de andere kant van het verhaal zien. En de woede die daaruit voortkomt. Een conclusie is dan snel getrokken. Maar de verrassing op het einde is onverwacht en spannend. Er zijn veel verschillende kanten aan het verhaal en die worden ook allemaal goed belicht. De link tussen dader en slachtoffer is in het begin moeilijk te leggen maar aan de andere kant wordt de lezer daardoor uitgedaagd om mee te denken en het boek niet los te laten.
Oververhit is een heerlijke thriller waar je het letterlijk warm van krijgt.
| 
| | Volkerak - Tica Morgan ****
Denzell (16): Dit is mijn eerste deelname aan een leesclub. Ik vond het erg leuk om deel te nemen.
Volkerak was het eerste boek wat ik las van Tica Morgan. Het is niet noodzakelijk om de eerdere delen gelezen te hebben, maar ik ga dit alsnog doen.
Het is een toegankelijk boek wat vrij vlot wegleest. Vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal en door de flashbacks begrijp je wat er eerder afspeelde. Heel leuk vond ik dat het afspeelde op Goeree-Overflakkee, waar ik zelf vandaan kom.
Ik raad dit boek zeker aan.
|
| | Volkerak - Tica Morgan *****
Agnes de Jong (45): Ik was ook 1 van de gelukkige die uitgekozen was om het boek te mogen lezen voor de leesclub van Vrouwenthrillers. Was net klaar met de eerste 4 delen dus kon gelijk door met het 5de deel!
Je hoeft niet perse de eerste 4 delen te lezen om dit boek te begrijpen maar ik vind het zelf wel prettiger. De cover ziet er mooi uit. Hoofdpersoon is Zoë Jansen, rechercheur op Goeree-Overflakkee en een alleenstaande moeder van 2 zoontjes. Zoë wordt als een echt persoon neergezet in het boek, haar karakter is op sommige punten herkenbaar, vind haar echt een powervrouw. Er zijn verschillende verhaallijnen in het boek en er wordt ook terug geblikt op de vorige delen. Niet alle verhalen in het boek worden afgerond dus er blijft een spanning voor deel 6.... Ik had moeite om het boek aan de kant te leggen, vond het rete spannend.
Volkerak (deel 5 van de Mooie Moorden serie) krijgt van mij 5 sterren.
|
| | Volkerak - Tica Morgan *****
Yolanda Nederlof (50): Ik mocht van vrouwenthrillers het boek lezen van de auteur Tica Morgan met Volkerak daarvoor allereerst mijn dank
Bij deze mijn recensie
De cover van het boek :
Mooie kleurstijl
Frisse kleuren
De vrouw met haar rug naar ons toe is op haar hoede
De zee kan wild zijn maar ook rustig
De achterflap van het boek :
Veel informatie maar ook duidelijke informatie
Zeer uitnodigend
Zoe Janssen is een rechercheur en profiler
Deel 5
Zoe ontwaakt in het ziekenhuis in Engeland ze is enorm toegetakeld en bijna vermoord door Sven
Zoe haar zus is ook verwond door Sven
Gelukkig mag ze snel terug naar Nederland Zeeland toch ook wel weer met dubbele gevoelens want ze is verliefd geworden op Liam een Engelse rechercheur,maar ze is ook blij haar 2 zoons weer te zien
Zoe heeft in Nederland wel beveiliging nodig ook krijgt ze hulp van haar zus en die zus wordt ook nog eens verliefd
Zodra Zoe weer aan het werk gaat spelen zich verschillende zaken af op haar werk ondanks alles blijft ze toch serieus op het werk .De verschillende verhaallijnen blijven overzichtelijk De spanning is goed voelbaar en daarom nodigt het goed uit om door te blijven lezen.
Voor mij was dit een compleet nieuwe auteur Deel 5 was het eerste deel voor mij omdat ik aan een leesclub van Vrouwenthrillers mee mocht doen De vooraf gaande delen ga ik ook zeker nog lezen deel 6 nodigt ook uit na deel 5
|
| | Volkerak - Tica Morgan *****
Hilma Berveling (67): “Volkerak”
Volkerak is het vijfde deel uit de serie “Mooie Moorden” geschreven door Tica Morgan.
Hoofdpersoon is Zoë, politievrouw en aspirant profiler. Men kan het boek wel lezen als een op zichzelf staand deel.Er wordt regelmatig gerefereerd aan de voorgaande delen.
Dit deel begint in Engeland waar Zoë in het ziekenhuis ligt.
Zij is aangevallen en ernstig verwond door Sven, een ex tbs’er die haar al langdurig stalkt.
Ook Marsha, de zus van Zoë, heeft hij behoorlijk mishandelt.
Marsha heeft er fysiek niets aan overgehouden maar Zoë heeft het maar net gered.
Zoë is een alleenstaande moeder met twee jonge zoontjes. Met haar ex man heeft zij nog wel een goede verstandhouding.
Door alle gebeurtenissen krijgt zij 24/7 beveiliging. Zij begrijpt dat dit nodig is maar het tast natuurlijk wel haar privacy aan.
In dit deel probeert Zoë een moord in Friesland op te lossen. Haar mentor voor de opleiding tot profiler heeft gevraagd of zij deze moord in Friesland wil helpen oplossen en zij mag dit dan als eindexamen opdracht voor haar opleiding gebruiken.
Hiernaast probeert zij uit te vinden waar Sven gebleven is. Zal haar dit lukken?
Zij heeft een los/ vast relatie met een collega maar wordt enorm verliefd op Liam, een Engelse inspecteur van politie .
Ook dit brengt de nodige complicaties met zich mee.
Het boek had mij snel in zijn greep en ik wilde het dan ook zo snel mogelijk uit lezen met als gevolg flink wat slapeloze uurtjes in de nacht.
Dat was het mij meer dan waard. Het krijgt van mij dan ook 5 sterren en ik hoop echt op nog een deel 6.
| 
| | Waterval - Annemarie Snels ***
Annette Overvoorde (51): Dit mooie debuut geef ik 3,5 sterren!
Annemarie Snels (1971) is geboren in Wouw. en woont in Brabant., Afgestudeerd op de Academie voor Journalistiek,werkt ze nu parttime als schrijvende communicatiemedewerker bij een communicatie-adviesbureau. Haar hobby's zijn zingen in een koor, en wandelen.
~De mooie cover en markante hoofdpersonen zijn mooie elementen
De cover valt zeer goed op. Een vrouwengezicht, mooie oogschaduw en roze lippenstift. En vooral veel water. Het maakt erg nieuwsgierig.
Waterval draait om een aantal bijzondere, markante personen in een spannende verhaallijn. In eerste instantie draait het om Anouck, die bijna obsessief haar jeugdliefde achterna gaat. Ze is tot alles in staat, om Uwe weer de hare te laten zijn. Er is geen proloog in hoofdstuk 1 maken we direct kennis met dit hoofd-karakter Anouck. In de vertelperspectief van de 3e persoon lezen we over haar en haar nieuwe functie als au-pair bij de familie Tewold. Uwe en Tanya beide ouders van 2 jonge kinderen hebben een erg druk leven. Anouck is daarom meer dan welkom, om op deze kinderen te gaan passen. Het slimme meisje Feline is 4 jaar en David moet nog 1 jaar worden. Wat opvalt is dat Feline, die altijd de kat uit de boom kijkt, gelijk onder de indruk is van de leuke Anouck. Al direct geeft ze haar een dikke knuffel. Eind goed, al goed zou je denken. Maar niets is minder waar.
~De lange weg naar echte liefde mondt uit in een ware dramatische stroomversnelling
De schrijfstijl van Annemarie Snels is prettig, maar de personen komen helaas niet echt dichtbij. Ze gaan niet direct onder mijn huid zitten maar zijn wel interessant. Tanya is erg blij met de komst van de au-pair. Er is nu meer tijd voor haar werk en voor haar echtgenoot. Uwe op zijn beurt keurt het vlees op zijn manier, als Anouck voor hem staat. Een pittig kastanjebruin kapsel en felblauwe ogen. Ja, dat vind hij wel wat en moet zichzelf bedwingen. Anouck zelf komt niet alleen maar binnen als gezellige frivole jonge dame, van binnen kookt haar woede al snel bij het zien van de gezinsleden. Zij heeft maar 1 doel en dat is Uwe.
Het verhaal heeft een langzame opbouw. Als Anouck binnenkomt, met in gedachte haar gruwelgedachten, lijkt de toon gezet, maar zakt de spanning weer in. Zodra de ontvoering plaatsvindt, van Anouck, veranderd het karakter van uwe in die van een koele man. Even is ook onduidelijk wie er achter deze ontvoering zit. Annemarie Snels houdt de spanning even vast. Na dit voorval kruipt de spanning geleidelijk aan op. Ook verschijnen er 2 nieuwe personen op het toneel. Deze zijn belangrijk voor het spannende gedeelte wat nu volgt, zij houden de spanning hoog. Eenmaal daar aangekomen komt het verhaal in een stroomversnelling terecht, met als climax een zeer bijzonder einde. Dit zie je als lezer niet echt aankomen en zal mogelijk niet iedereen zo geweldig vinden. Ik vond dit verloop een beetje jammer en met een kleine schok sloeg ik het boek dicht.
~Conclusie
Voor de leesclub van Vrouwenthrillers.nl las ik de spannende thriller Waterval.
In waterval draait het primair om het obsessief terug willen van je jeugdliefde. Waarbij al het andere van minder belang is en moet verdwijnen. Tenminste zo lijkt het. Dat klinkt wat cru en dat is het ook. Het verknipte brein van Anouck draait al snel overuren. Helaas verloopt alles anders dan gepland. Niet alleen het brein van Anouck heeft zijn duistere zijde, zo blijkt. De schrijfstijl is prettig, maar de personen blijven nogal op een afstand van mij als lezer. Het verhaal komt niet onder mijn huid te zitten. De spanning loopt langzaam op, tot een geheel onverwacht einde.
Het is een echte zomerthriller voor in de vakantiekoffer!
|
| | Waterval - Annemarie Snels ***
Patricia van der Bro (55): Ik las Waterval (met dank aan Kabook uitgevers), het thrillerdebuut van Annemarie Snels. Al in de eerste bladzijden vermoedde ik een inhoud waarbij snel duidelijk zou zijn wie de kwaaie pier in dit verhaal zou worden. Maar toch werd ik een paar keer verrast met als superverrassing het einde. Dat was eentje die ik niet verwacht had.
Annemaries schrijfstijl kenmerkt zich door korte goed lopende zinnen waarbij je door het verhaal racet. Als debutant is ze niet in de valkuil gevallen van te veel details en weinig ter zake doende feiten.
Wat ik miste was dat ik de personages niet echt leerde kennen. Daardoor ontstond de vreemde situatie dat ik een hekel kreeg aan de personages. Ze bleven voor mij persoonlijk te vlak. Het verhaal zelf had echter voldoende verrassingen om met interesse door te lezen. Dat is de verdienste van de auteur.
Ik geef dit boek 3 sterren. Absoluut een mooi debuut. Ik ben benieuwd hoe de tweede thriller van Annemarie Snels eruit gaat zien. Succes!
| 
| | Zand - Koen D'Haene ***
Wendy Wenning: De proloog van Zand is best beangstigend en zeker als je claustrofobisch bent zoals ik, hakt deze proloog er wel even in. Na de proloog wordt de lezer meegenomen naar Schiermonnikoog waar Tom en Sarah momenteel met vakantie zijn. Ze ontmoeten daar een ander stel Michael en Ingrid. Maar ondanks dat Sarah het best wel leuk vindt dat Michael met haar flirt, toch is er geen volledige klik onder elkaar wat soms zorgt voor onbehaaglijke situaties. Ondertussen is Mats aangekomen op Schiermonnikoog. Mats is een groot deel van zijn geheugen kwijt, de eerste veertig jaar van zijn bestaan zijn bruusk weggeslagen. Door vele gesprekken met onder andere zijn artsen weet hij dat Sarah hem misschien verder kan helpen en als hij hoort dat ze op Schiermonnikoog verblijft, besluit hij daar naartoe te reizen. In de hoop meer duidelijkheid over zijn verleden te krijgen.
“De kloof is erg nauw en ondanks het wit van de sneeuw en het lichtblauw van het ijs is het hier aardedonker. Het kost hem moeite om de afstand in te schatten.“
Zand wordt verteld vanuit wisselende perspectieven, maar met een hoofdrol voor Sarah en Mats. Bij het verhaal van Sarah komt voortdurend de vraag naar boven waar dit naar toe moet leiden. Het voelt wel wat dreigend maar helemaal helder is het niet. Er is wat onderhuidse spanning, een beetje broeierig. Dit geldt eigenlijk ook voor het verhaal van Mats, alleen is daar meer nieuwsgierigheid naar zijn verleden. En in hoeverre Sarah hem kan helpen. Bij dit boek wordt aangegeven dat het prima losstaand te lezen is, maar door eerst IJs te lezen, voel je wel een hogere spanning in het geheel. Dit omdat je meer van het verleden en de hoofdpersonages weet. Zonder dat lijkt er toch wat te missen.
“Hij was maar net niet doodgevroren en met veel moeite hadden hulpverleners en later artsen hem weer tot leven kunnen wekken. Maar de metersdiepe val en een groot rotsblok dat vele uren op zijn hoofd had gedrukt, hadden zijn hersenen zwaar beschadigd.“
Toch is het ook voor te stellen dat een lezer die blanco instapt, ook een goede spanning voelt en dit boek anders leest. Voor die lezer zullen er misschien meer plotwendingen zijn. Al blijft er voor degene die IJs wel eerst gelezen heeft ook nog genoeg te raden over. De auteur weet daarnaast een origineel verhaal te vertellen waarbij er aandacht is voor de omgeving en alles helder beschreven wordt. Dit geeft het gevoel midden in het geheel te staan en alle ruimte voor observatie te hebben.
Zand is een originele misdaadroman die zeker voor een aantal fijne leesuurtjes zorgt.
|
| | Waterval - Annemarie Snels ***
Corine Smans (57): Annemarie Snels (1971) werd geboren in het dorp Wouw en samen met haar gezin woont ze in het West-Brabantse Roosendaal. Ze studeerde journalistiek. Naast het schrijven aan thrillers, werkt ze als tekstschrijver en communicatiemedewerker bij een adviesbureau. "Waterval" is haar debuut.
Anouck heeft een relatie gehad met Uwe Tewold en kan hem maar niet vergeten. Al jarenlang kan ze aan niemand anders denken. Inmiddels is Uwe getrouwd met Tanya en wonen ze met hun twee kinderen, Feline van vier en baby Daniel in Zwitserland. Om dichter bij Uwe te kunnen zijn, vertrekt Anouck naar Zwitserland om daar als au-pair te werken in het gezin Tewold. Ze heeft een plan bedacht om Tanya zo snel mogelijk uit de weg te ruimen. Het plan lijkt te lukken, maar dan wordt Anouck ontvoerd. Door wie en waarom? En is Uwe inderdaad die droomman, of juist een nachtmerrie?
Het boek leest gemakkelijk en snel. Dat komt door de korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl. De cover heeft iets mysterieus. Een vrouw die een hand op haar gezicht legt. De ogen gesloten en het beeld eronder vervaagd naar water. Wat is de achterliggende gedacht hier van?
Het verhaal begint rustig, zodat je met de personages kennis kunt maken. Maar je bent toch benieuwd wat het plan is van Anouck. Er zitten een aantal onverwachte wendingen in het verhaal die je niet ziet aankomen. Af en toe wordt je op het verkeerde been gebracht en wil je doorlezen totdat het boek uit is. De plot zag ik niet aankomen en was dan ook compleet verrast.
Ik geef het boek drie en een halve ster. Al met al heeft Annemarie Snels een goed debuut neergezet en ik ben benieuwd naar haar volgend boek.
|
|
|
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
