Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789465170046
Uitgever: De Crime Compagnie
Editie: E-book
Verschenen: 2025
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Isabelle De Moor op 24 april 2025:
De Nederlandse Annerieke de Vries woont tegenwoordig met haar partner in Frankrijk. Voorheen werkte ze als manager in de gezondheidszorg. Ze is steeds geïnteresseerd in het verhaal achter de mens. Tegenwoordig legt zij zich volledig toe op haar schrijfcarrière, waarbij ze zowel romans als thrillers bedenkt, vaak met maatschappelijke thema's.
Maud, een zeer betrokken medewerkster in een mortuarium, krijgt onverwachts een week betaald verlof. Er is maar één voorwaarde: ze mag absoluut niet naar het mortuarium komen. Dat is echter buiten de nieuwsgierigheid van Maud gerekend. Goed bedoeld gaat ze toch langs, maar wordt op haar aanwezigheid betrapt door rechercheur Pieter. Hij is bereid te luisteren naar haar zorgen en betrekt Maud - tegen alle regels in - bij een onderzoek naar een seriemoordenaar. De dader blijkt de dans te ontspringen en er vallen steeds meer slachtoffers.
De laatste zeven begint met een korte proloog, gevolgd door dag 0, wat als een introductie van het verhaal gezien kan worden. De rest van het boek bevat zeven hoofdstukken, die telkens een volgende dag van dezelfde week overlopen. Dat brengt met zich mee dat de hoofdstukken zeer lang zijn. De schrijfstijl is aanvankelijk even wennen. Het hele boek wordt verteld vanuit de ik-persoon Maud, het hoofdpersonage. Zij is een alleenstaande vrouw die de nodige emotionele bagage heeft. Haar zoontje verblijft in een pleeggezin en de vader is uit beeld. Maud is eerder een eenzaat. Het is dus niet verwonderlijk dat er heel wat innerlijke monologen de revue passeren. Variatie voorziet de auteur door de interactie met rechercheur Pieter die aanwezig is in het mortuarium. Daarnaast waagt Maud haar kansen op een datingapp. Op die manier worden extra elementen aan het verhaal toegevoegd. De keuzes die Maud maakt vanuit haar nieuwsgierigheid zijn soms twijfelachtig, vooral omdat dit haar relatie met haar zoontje meer kwaad dan goed zal doen. Toch is er een evolutie in het functioneren van Maud en moet dit verhaal het toch wel hebben van de psychologische ontwikkeling van het hoofdpersonage.
De laatste zeven voelt omwille van de schrijfstijl eerder aan als een cosy crime. Pas naar het einde toe komt er een hoofdstuk boordevol spanning aan bod, maar deze is wel vrij voorspelbaar. De auteur werkt het verhaal netjes af, maar voorziet wel voor een bepaalde verhaallijn een open einde. Een vervolg is dus niet uitgesloten. Eerder schreef Annerieke de Vries al andere verhalen met Maud in de hoofdrol, maar De laatste zeven is goed onafhankelijk te lezen.
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Jenneke van Maurik (56) op 12 juni 2025:
Annerieke de Vries – De laatste zeven
De klok tikt… Lukt het Maud de moordenaar op tijd te stoppen?
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt Maud om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Voor Maud is dat een onmogelijke opgave. Wanneer ze toch een kijkje neemt, stuit ze op een knappe rechercheur en een onderzoek naar een seriemoordenaar. Al snel wordt Maud meegezogen in de strijd om de moordenaar te ontmaskeren. Er vallen steeds meer slachtoffers en de tijd begint te dringen…
Op een datingsite 2 totaal verschillende mannen, maar wie zal ze trekken.
Het 3e boek waar Maud haar opwachting maakt, ik heb ervan genoten….. tot en met het klokkenhuis dat in de struiken werd gegooid, zo levendig! Het einde zag ik even niet aankomen. De spanning blijft erin, ik wil meer!. *****
Oordeel: 
Marna Bolkenstijn (mateinpages) (31) op 10 juni 2025:
!RECENSIE!
De laatste zeven - Annerieke de Vries
Annerieke de Vries (1964) woont inmiddels met haar grote liefde Wilfred in Frankrijk.In 2018 debuteerde ze bij De Crime Compagnie met de originele thriller Sluipwesp. Begin 2019 verscheen haar eerste roman, Een voltooid leven. Eind 2019 beëindigde Annerieke haar baan als manager om zich compleet te wijden aan het schrijven van boeken en het geven van lezingen.
In "De laatste zeven" krijgt Maud, de mortuarium medewerkster een week vrij van haar baas, met de mededeling niet in het mortuarium te komen en zich nergens mee te bemoeien. Haar nieuwsgierigheid is echter te groot. Ze belandt in een race tegen de klok om de moordenaar te pakken te krijgen. En behalve dat, zijn er nog veel privé zaken die haar bezig houden. Lukt het Maud om de rust te bewaren en haar leven op de rit te krijgen?
De manier van schrijven van de Vries zorgt ervoor dat je als lezer meegezogen wordt in het verhaal. Het wordt vanuit Maud vertelt en de emoties die zij ervaart, worden door de Vries ook zo neergezet als ik ze zelf zou omschrijven.
Het boek is opgedeeld in dagen, geen hoofdstukken. Het voelt een klein beetje als een dagboek. En behalve de zoektocht naar de moordenaar, kampt ze ook met de zorgen om haar zoontje en her gemis van haar liefdesleven. Ook al deze thema's, komen uitgebreid aan bod. Het enige wat het soms lastig maakt, is dat niet duidelijk is wanneer Maud aan het woord is of wanneer haar tegenover aan het spreken is. Sommige alinea's vloeien zo in elkaar over, dat het nodig is om twee keer te lezen, wil je het goed begrijpen.
Het psychologische spelletje dat er gespeeld wordt, is intrigerend en je voelt mee met Maud of hetgeen er gezegd gaat worden, ook de goede keuze is. Als lezer voel je de twijfel en de rauwe emoties. Heel knap gedaan.
Het einde komt "plotseling". Ik had een mooi afgerond verhaal verwacht, maar ik kijk nu enorm uit naar hoe het verder gaat!
Annerieke de Vries heeft zeker een nieuwe fan erbij!
Oordeel:
Sacha Van der Voorn (52) op 10 juni 2025:
Voor Vrouwenthrillers en CrimeCompany las ik het boek ‘De Laatste Zeven’ , geschreven door Annerieke de Vries.
Na ‘Sluipwesp’ en ‘Een duistere plek’ is dit het derde deel in de serie over Maud. Je kunt dit boek heel goed als stand alone lezen.
Maud is uitvaartverzorgster in een uitvaartcentrum. Maud heeft een hele persoonlijke benadering naar de overledenen die zij verzorgt. Dat siert haar enorm. De manier waarop ze dat bij elke overledene doet sprak mij erg aan.
Wanneer op zekere dag haar baas meedeelt dat ze de aankomende zeven dagen vrij moet nemen en dat het uitvaartcentrum verhuurd is kan Maud de verleiding niet weerstaan om toch de overleden personen te verwelkomen. Dan stuit zij op een gruwelijke vondst en wordt ze meegezogen in het (op het eerste oog verboden) onderzoek rondom een aantal vermoorde vrouwen.
Naast de verhaallijn over de gepleegde moorden loopt ook een dating verhaallijn. Omdat Maud nu zeven dagen vrij is, slaat ze ook weer aan het daten. De verhaallijn rondom het daten in combinatie met de moorden zorgen voor een enorme cliffhanger aan het eind van het verhaal.
‘De laatste zeven’ is geschreven vanuit het perspectief van Maud. Naast Maud spelen haar ex Derek en zoon Mees een rol in dit verhaal. Om goed te snappen wat hun rol is, is het fijn om de andere boeken gelezen te hebben maar het is niet persé nodig omdat De Vries deze informatie goed in dit boek verwerkt. Deze personages worden in dit boek niet echt uitgediept.
Haar dates krijgen goed gestalte in dit boek. Je voelt dat er iets niet klopt en pas aan het eind vallen alle stukjes in elkaar.
Pieter, de rechercheur vertrouwt Maud blindelings en dit is wederzijds. Pieter komt over als een fijn en betrouwbaar persoon.
Het verhaal leest als een trein, ik heb het in twee avonden uitgelezen. Annerieke de Vries laat je door haar vlotte en beeldende schrijfstijl op het puntje van je stoel zitten.
Het verhaal wordt rustig opgebouwd en verandert over de helft van het verhaal in een snelkookpan aan spanning met een enorme cliffhanger op het eind.
Voor mij een eerste kennismaking met de boeken van de Vries maar het smaakt echt naar meer. Ik kan niet wachten op het volgende deel!
Ben je op zoek naar een psychologische thriller waarbij macht, moord en intriges niet worden geschuwd en hou je van spanning tot op de laatste letter? Dan kan ik je dit boek van harte aanraden!
Dank VrouwenThrillers en Crime Company voor het recensie exemplaar!
Oordeel:
Live Your Life Reading (27) op 2 juni 2025:
Ik kom gewoon even met de deur in huis vallen. Dit is het derde deel van de 'Maud'-serie en naar mijn mening is dit veruit het beste deel. Deel 1 kreeg van mij 3,75 sterren en deel 2 kreeg er van mij 3. Maar toen kwam deel 3. Ik kon ook echt niet wachten om weer de bespreking te leiden, want ook Annerieke sloot deze keer weer aan en aangezien ik dit deel super interessant vond, maar ook super onverwacht, had ik allemaal vragen klaar staan die me door het hoofd schoten tijdens het lezen. Het was leuk om te zien dat onze meningen allemaal zo overeen kwamen en het was heerlijk om alle gedachtes en frustraties met elkaar te kunnen delen.
Als allereerst blijf ik erbij dat Annerieke de Vries een heerlijke schrijfstijl heeft. Ze is echt volledig in haar personage gekropen en eerlijk is eerlijk, ik kan me ergeren aan Maud, maar in dit derde deel, kon ik me ook weer heel erg met haar identificeren en kwam ze vooral wat minder heftig en oordelend uit de hoek. Het was fijn om weer in Maud haar wereld te duiken, vooral na het eindigen van deel 2 was ik toch wel ontzettend nieuwsgierig naar hoe het nu met Maud en haar zoontje Mees ging. De boeken zijn tevens zo geschreven dat je ze wel los van elkaar kan lezen, maar ik zou aanraden om ze wel op volgorde te lezen anders mis je toch een stukje informatie en dan lees je de boeken toch ook heel anders. Zonder de voorgaande delen had ik nu waarschijnlijk niet dezelfde mening over dit boek gehad en dat was wel zonde geweest.
Uiteraard lees je het boek weer vanuit Maud, in de eerste persoonsvorm. Dit is eigenlijk niet anders dan normaal. Maar de situatie waarin Maud zich bevindt is wel heel anders. Haar leven bestond uit werken in het mortuarium als lijkenverzorger. Eigenlijk was het een beetje haar identiteit geworden, zodat ze haar leven op de rit kon krijgen en ook een plek had om te wonen. Ze had natuurlijk wel de aandacht voor haar zoontje Mees, maar door haar verleden zag ze die nog maar weinig en dus was er maar één andere manier om Maud in het heden te houden, en dat was werken. Nu wordt ze in deel 3 zomaar, zonder goede of kloppende reden, verbannen uit het mortuarium en wordt ze geacht om een week "vrij" te nemen. Dit zorgt ervoor dat je ook een andere kant van Maud gaat zien. Je merkt de onrust die ze krijgt door ineens niet te kunnen werken, maar je merkt ineens ook hoe erg ze eigenlijk gegroeid is door de delen heen. Ze zoekt andere bezigheden en ziet openingen waar ze eerst alleen maar muren en gesloten deuren tegenkwam. Ze is met een cursus bezig, ze gaat daten en ze gaat steeds steviger in haar schoenen staan, ondanks de onzekerheid waar ze in verkeert. Voor mij was het echt een verademing om te zien hoe veer Maud al was gekomen en het hele boek door verbaasde ze me weer met haar kracht en weerbaarheid. Dat maakte het lezen van dit deel het al helemaal waard.
Qua verhaal is dit boek een hele dubbele ervaring. Er gebeuren hele mooie dingen met Maud, maar er gebeuren ook hele heftige en nare dingen in haar persoonlijke situatie die haar leven zo weer overhoop kunnen gooien als ze het laat gebeuren. Maud kan natuurlijk geen "vrij" nemen en duikt weer in de zaken die zich beneden in het mortuarium afspelen, zich onbewust van het gevaar. Uiteindelijk zou dit een redding of een ondergang kunnen zijn, maar het laat wel zien dat Maud moeite heeft met dingen loslaten en graag de controle heeft op haar eigen situatie.
Ik vond het feit dat we hier praatten over een seriemoordenaar erg leuk. Dat was tot nu toe nog niet gebeurd. En ondanks dat ik het natuurlijk heel erg gewend ben om te lezen over de meest vreselijke daders, waardoor dit boek wel vrij voorspelbaar was, wist Annerieke me toch wel de verrassen met de wendingen die het boek nam. De dader was erg interessant, de personages waren erg interessant, en het spirituele gedeelte, hoe alles uiteindelijk met elkaar in verbinding stond, was opmerkelijk goed gedaan. Daardoor maakte de voorspelbaarheid voor mij niet meer uit.
Het boek houdt je constant in de spanning en op het moment dat je denkt dat je alles gehad hebt, eindigt het verhaal in een enorme cliffhanger. Waardoor een ieder van de samenlezenwe-club nu smacht naar het volgende deel. Want er gaat nog een bizar verhaal komen, dat kan ik je wel vertellen.
Kortom, ik hield van dit verhaal. Het was veruit het beste deel van de serie. Alles wat er gebeurd is in vorige delen, alles wat Maud heeft moeten doorstaan en leren, alle gevechten die ze heeft moeten leveren, komen samen in dit boek. En al kan ik niet zeggen dat het einde persé positief is, het was een goed verhaal, met belachelijk goede karakterontwikkeling, interessante onderwerpen en vergelijkingen, en het houdt van begin tot einde je interesse vast. Petje af hoor Annerieke, want ik heb weer een favorietje kunnen toevoegen aan mijn lijst.
Ik geef 'De laatste zeven' 4,75 sterren!
~ Live Your Life Reading
Oordeel:
Heleen van der Borg (57) op 1 juni 2025:
Vorige maand heb ik via Vrouwenthrillers een fragment van De Laatste Zeven gelezen, geschreven door Annerieke de Vries. Hierdoor dacht ik wat een goed boek!
Ik mocht van Vrouwenthrillers dit boek lezen en een recensie over dit boek schrijven. Dat vond ik heel leuk en had echt zin om dit boek te lezen.
Hoofdpersoon Maud vertelt haar verhaal in 7 dagen.
Er gebeurt heel veel maar het verhaal vond ik in totaliteit een beetje tegenvallen. Ik kon niet zo goed wennen aan de schrijfstijl.
Er zitten goede stukken tussen, dat zeker anders had ik door het lezen van het fragment niet gedacht: wat een goed boek.
Daarom 3 sterren en helaas geen 5 sterren.
Oordeel: 
André Neeleman (62) op 31 mei 2025:
Dit boek bewijst dat je geen 3 of 400 blz nodig hebt om een goed verhaal te schrijven. Het boek vanaf het begin uit de startblokken en blijft op hoge snelheid doorgaan. Maud werkt in een mortuarium op haar speciale manier van werken en zegt iedere dode even gedag zodat deze zich thuisvoelt op een dag wordt er een nieuw lichaam binnengebracht met de mededeling dat ze er niet mag aankomen. Dit doet ze toch en vanaf dat moment wordt ze meegesleurd in wat lijkt een slachtoffer van een serial killer. Als ze dan ook nog gaat daten komt dit allemaal nog dichterbij. Kan zij dit allemaal tegenhouden of wordt zij het volgende slachtoffer? Het boek is mooi opgebouwd, voert de spanning op en eindigt met een cliffhanger van jewelste. Heb echt genoten van dit boek en zie het hopelijke vervolg graag tegemoet. Bedankt Vrouwenthrillers en uitgeverij de Crime Compagnie voor dit leesexemplaar. Ik heb dit boek gewaardeerd met 4****
Oordeel:
Ariane Dijkstal (58) op 31 mei 2025:
Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek De laatste zeven van Annerieke de Vries te lezen in ruil voor een recensie.
De vorige boeken van Annerieke, Sluipwesp en Een duistere plek, heb ik ook gelezen en vond het fantastische boeken. Ik was dus heel benieuwd naar dit nieuwe boek.
Ook in dit boek staat Maud, een mortuarium medewerkster, weer centraal. Maud woont boven het mortuarium en is een intrigerende persoonlijkheid.
Maud heeft een roerig verleden achter de rug met een gewelddadige ex en een zoon die uit huis geplaatst werd. Haar werk in het mortuarium maakt dat ze een regelmatig leven heeft en niet in de verleiding komt om terug te vallen in oude gewoonten.
Dan, op een gegeven moment wordt ze door haar baas gedwongen een week vrij te nemen. Niet alleen moet ze vrij nemen, ze mag geen vragen stellen en ze mag gedurende die week ook niet in het mortuarium komen.
Mauds nieuwsgierigheid is hierdoor zo gewekt dat ze op onderzoek uitgaat om te achterhalen wat er speelt. Daarnaast stort ze zich in de wereld van online dating om de vrije tijd door te komen.
Zowel haar speurtocht als ook op haar avontuur in het online daten brengen haar in hachelijke situaties.
Alles met alles een spannend boek dat je ook kunt lezen zonder dat je de andere twee boeken kent. Een echte aanrader als je van thrillers houdt!
Oordeel:
Henny Valkenberg (72) op 28 mei 2025:
Spanning op een ongebruikelijk lokatie
Annerieke de Vries – De laatste zeven
Het was me weer gelukt om een e-book te winnen bij Vrouwenthrillers/De Crime Compagnie in ruil voor een recensie. Wederom bedankt hiervoor.
Voor mij was het een kennismaking met deze thriller-auteur. Echter tijdens een klein achtergrond onderzoek ontdekte ik dat dit boek eigenlijk al nummer 3 is van een serie (1. Sluipweg en 2. Een duistere plek). Dit stoort echter niet bij het lezen van deel 3 van de serie.
Hoofdpersoon in deze thriller is Maud, een zeer betrokken mortuarium-medewerkster. Zij heeft een zware periode achter de rug en probeert haar leven weer op de rails te krijgen. Als gevolg van die zware periode woont haar zoontje Mees ook niet bij haar, maar bij pleegouders. Omdat Maud zeer betrokken is bij haar werk, is zij ook heel verwonderd als ze van haar baas verlof krijgt en het mortuarium niet meer mag betreden. Dat kan ze natuurlijk niet laten en ze gaat toch op onderzoek uit. Het blijkt dat de politie intrek in het mortuarium heeft genomen voor een onderzoek naar een vrouwenmoordenaar. Maud krijgt zo contact met een van de politiemensen van het onderzoek, met Pieter.
Samen gaan ze op onderzoek uit en wordt de dader ontmaskerd. Ik vond het een beklemmende thriller, waarin psychologie een rol speelt. Nadeel vond ik dat het boek eindige met een enorme cliffhanger en daar houd ik niet van. Dus er moet gewacht worden op een volgend deel om te zien hoe het verder gaat met Maud en haar zoontje Mees. Zal de Pieter hier ook een rol in spelen? Dat is afwachten.
Oordeel:
Bianca Ellerkamp (54) op 27 mei 2025:
Annerieke de Vries (1964) werkte als manager in de gezondheidszorg toen zij in 2018 debuteerde bij De Crime Compagnie met Sluipwesp. Een eerste kennismaking met Maud, een mortuariummedewerkster met een ex en zoontje Mees. Begin 2019 verscheen haar eerste roman Een voltooid leven. Eind 2019 stopt Annerieke met haar werk als manager om zich volledig toe te leggen op het schrijven. In 2020 en 2021 volgen nog twee boeken, onder andere een roman en in 2023 komt Maud weer aan de beurt in Een duistere plek. De laatste zeven is het derde deel rond Maud.
Maud probeert haar leven langzaamaan weer op de rails te krijgen. Ze wil graag dat haar zoon Mees bij haar komt wonen maar zolang zijzelf boven het mortuarium woont vindt Jeugdzorg dat geen goed idee. Wanneer Maud door haar baas opgedragen wordt om een week lang niet in het mortuarium te komen kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Waarom is ze verplicht een week lang het mortuarium te mijden? Wie zijn de mensen die s'ochtends in zwarte auto's aankomen en in de avond weer verdwijnen? Wanneer ze haar nieuwsgierigheid niet langer kan bedwingen gaat ze een kijkje nemen in het mortuarium en vanaf dat moment gaat er een balletje rollen. Ze komt in aanraking met Pieter die bij de politie werkt en in die week constant in het mortuarium is. Uiteindelijk blijken ze beiden iets te kunnen betekenen voor elkaar en slaan ze hun handen ineen om erachter te komen wie de moordenaar is. Gelijktijdig gebeuren er ook een aantal dingen in het persoonlijke leven van Maud die haar opgebouwde gevoel van veiligheid probeert onderuit te halen.
De plot wordt rustig opgebouwd en pas op de helft van het verhaal wordt er een enkele twist ingebouwd. Het einde is een cliffhanger twist die een volgend deel belooft.
Het boek is op zich als standalone te lezen maar de voorkeur geniet om de eerste twee delen gelezen te hebben. Je tast in het duister wat er in het verleden is gebeurd en waarom Mees bij een opvanggezin is ondergebracht. Er worden wel wat sluiers opgelicht maar te weinig om echte kennis te verkrijgen.
De schrijfwijze is vlot, het geheel leest soepel, er zit spanning vooral in het laatste stuk en het is lastig om het boek weg te leggen.
Daar dit een derde deel is worden de karakters niet uitgediept. Mondjesmaat kom je summier te weten wat er is gebeurd met de ex en waarom Mees niet bij Maud woont.
Annerieke de Vries heeft met dit derde deel een vlot lezende, spannende thriller geschreven met een open einde. Het wachten is op het volgende boek.
Mijn dank aan Vrouwenthrillers en De Crime Compagnie waarvoor ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Oordeel:
Kim Anne (34) op 26 mei 2025:
Ik ben echt groot fan van de thrillers van de Crime Compagnie, en De laatste zeven van Annerieke de Vries stelde gelukkig weer niet teleur. Uit andere reviews begreep ik dat het personage Maud al eerder voorkwam, maar gelukkig is dit boek prima als stand alone te lezen, dus je hoeft niets te missen als je de voorgaande boeken niet kent.
Wat ik vooral leuk vond, is het originele onderwerp. Je leest niet vaak een thriller waarin een medewerker van een mortuarium centraal staat, en de manier waarop Maud betrokken raakt bij de moorden zag ik echt niet aankomen. Maud zelf vond ik ook een interessant personage; hoe ze omgaat met haar situatie rondom haar ex-man en zoontje is bewonderenswaardig. Ik zat echt te hopen dat ze een leuke date zou vinden!
Daarnaast vond ik de vergelijkingen met vogeltjes heel origineel – het gaf het boek net dat extra beetje flair. Het verhaal begint meteen met een verrassende wending en blijft daarna lekker fast paced. Ik heb het bijna in één ruk uitgelezen, omdat ik gewoon niet kon stoppen. Misschien komt het ook doordat je het verhaal alleen vanuit Maud’s perspectief volgt; dat maakt dat het lange tijd een raadsel blijft wie er nou iets mee te maken heeft en wie goed of slecht is.
Al met al: zeker een aanrader als je houdt van spannende, originele thrillers! Ik ben heel benieuwd naar het vervolg..
Veel dank aan Vrouwenthrillers.nl en de Crime Compagnie voor die recensie exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Oordeel:
Marissa Geerts (27) op 25 mei 2025:
Ik mocht dit e-book lezen dankzij Vrouwenthrillers.
Dit is het derde deel in de reeks van personage Maud. Ze heeft het nodige meegemaakt en probeert haar leven langzaamaan weer op de rit te krijgen. Maar de strijd rondom haar zoon Mees speelt nog steeds. Het liefst zou ze willen dat hij weer bij haar mag wonen maar jeugdzorg vind haar woning boven het mortuarium niet geschikt voor een kind.
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Ze wordt verplicht een week vrij te nemen en mag het mortuarium niet betreden. Ze kan zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst een week vrij had en vind het lastig. Uit verveling schrijft ze zich in op een dating site en doet verrassende contacten op. Ondertussen houdt ze vanuit haar woning alles in de gaten. Wanneer er een aantal vreemde bezoekers langskomen wint haar nieuwsgierigheid en gaat ze toch op onderzoek uit. Ze wordt betrapt door Pieter, een politieagent die uiteindelijk dankbaar is voor haar hulp.
De inzichten van Maud brengen nieuwe perspectieven aan het licht en al snel wordt ze in een stroomversnelling meegenomen in de moordzaak. Maud en Pieter werken – weliswaar in het geheim – samen om erachter te komen wie de dader is. Als lezer wordt je helemaal meegenomen in de gedachten van Maud, waardoor het voelt alsof je met hen beide mee puzzelt. Lukt het hen de moordenaar op tijd te stoppen?
Een opvallend detail is de interesse die Maud blijkt te hebben voor vogels. Ze geeft de overledenen in het mortuarium allemaal de naam van een vogel. Naarmate je verder komt in het boek leer je dat juist deze kennis een belangrijke rol zal spelen.
De spanning bouwt zich op waardoor je het boek maar moeilijk weg kunt leggen. Het eind kent een weldoordachte plottwist die je op het puntje van de stoel doet blijven zitten.
Oordeel:
Gitta Van MIL (54) op 23 mei 2025:
Ik mocht dit boek lezen, dankzij vrouwenthrillers.nl. Maud werkt in een mortuarium en ze woont daarboven. Ze heeft een zoon van zes, die door omstandigheden bij pleegouders woont. Maud moet van haar baas verplicht een week vrijnemen, het is haar ook ten strengste verboden om ook maar 1 voet in het mortuarium te zetten. Maar Maud is eigenlijk wel erg nieuwsgierig. Als ze vanuit haar huiskamer vreemde Belgische auto’s ziet aankomen, wordt Maud toch erg nieuwsgierig en gaat toch even een kijkje nemen. Ze schrikt als ze een gedaante in een lijkzak ziet liggen…
Annerieke heeft een spannend boek geschreven. Ik wist niet dat dit boek een derde deel uit een serie was, maar het stoort niet echt. Misschien dat alleen de situatie tussen haar ex , haar zoon en Maud zelf iets duidelijker zou zijn. Persoonlijk moest ik even wennen aan de manier van schrijven, het heeft wel even geduurd voor ik in het verhaal zat. Verder vond ik het een beetje ongeloofwaardig dat Maud dingen opviel en een andere patholoog niet. Ik vond het einde teleurstellend, ik hou niet zo van een open einde. Maar het zorgt er wel voor dat ik ( als het komt) het volgende deel wil lezen. Al met al, voor mij 3 sterren.
Oordeel:
Leen (44) op 20 mei 2025:
Maud is een alleenstaande moeder die door omstandigheden in het verleden haar zoon moest afstaan aan een pleeggezin. Ze werkt volop aan zichzelf om een stabiele woon- en werksituatie te bekomen om zo haar zoon weer bij haar te krijgen.
Wanneer het mortuarium waar Maud werkt ontruimd wordt en de gerechtelijke politie er zijn tijdelijke intrek neemt, krijgt Mauds nieuwsgierigheid de bovenhand en gaat ze op ontdekking uit. Gaandeweg ontdekt ze dat er jacht gemaakt wordt op een seriemoordenaar, die mogelijks enkele jaren terug ook al actief was.
Voor mij was De laatste zeven een eerste kennismaking met Maud, maar nu ik weet dat er 2 eerdere boeken van Annerieke De Vries verschenen met hetzelfde personage, is mijn te lezen-lijstje weer wat langer geworden.
Van bij het begin hangt er een spanning in het boek, die je niet toelaat het boek weg te leggen. Het was lang geleden dat moest gaan spieken in het laatste hoofdstuk om het aan te durven de eerdere hoofdstukken te lezen!
Dankjewel vrouwenthrillers en de crime compagnie voor de kans dit boek te lezen en reviewen.
Oordeel:
Vivienne Willemsen op 19 mei 2025:
Het schrijven van Sluipwesp, het debuut van Annerieke de Vries, nam negen jaar en acht manuscriptversies in beslag. In dat eerste boek verscheen Maud al als personage. Ook in het tweede werk van de auteur keerde zij terug. In De laatste zeven staat Maud opnieuw centraal.
Maud werkt in een mortuarium en krijgt van haar leidinggevende te horen dat ze verplicht een week vrij moet nemen. In die periode mag ze het mortuarium niet betreden. Een opmerkelijke maatregel, die al snel het gevoel oproept dat er iets niet klopt. De koele, afstandelijke setting van het mortuarium draagt daarbij bij aan een onderhuidse spanning die voelbaar blijft.
Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Mauds perspectief. Doordat alleen haar gedachten en handelingen worden gevolgd, ontstaat er een beklemmende spanning. Andere personages blijven op afstand; hun motieven blijven onduidelijk, wat het dreigende gevoel versterkt. Maud is bovendien een overtuigend uitgewerkt personage, waardoor haar emoties en twijfels goed overkomen.
De schrijfstijl van Annerieke de Vries is toegankelijk en meeslepend. De spanning wordt zorgvuldig opgebouwd en mondt uit in een onverwachte ontknoping die nieuwsgierig maakt naar een eventueel vervolg. De hoofdstukken zijn overzichtelijk en kennen een goed ritme. Er wordt subtiel toegewerkt naar een climax, zonder te vervallen in overdrijving of sensatie.
Hoewel De laatste zeven prima los te lezen is, bieden de eerdere boeken waarin Maud voorkomt waardevolle extra context. Die achtergrond maakt haar keuzes in dit deel beter te begrijpen.
De laatste zeven is een psychologisch geladen thriller waarin het gevaar sluimert onder het oppervlak en één vrouw zich staande moet houden te midden van stilte, geheimen en dreiging. Het boek is ideaal voor lezers die houden van een verhaal verteld vanuit één beperkt perspectief, waarbij spanning en mysterie vooral voortkomen uit de innerlijke beleving van het hoofdpersonage. Fans van auteurs als Loes den Hollander en Marion Pauw zullen deze thriller zeker waarderen vanwege de psychologische diepgang en de toegankelijke, maar spannende stijl.
Oordeel:
Erika Houkes op 16 mei 2025:
Auteur Annerieke de Vries is manager op de operatiekamer van een ziekenhuis. Nadat ze een aantal romans had geschreven, verscheen in 2018 verscheen haar debuutthriller Sluipwesp, die net als haar volgende thrillers handelt rond mortuariummedewerkster Maud.
Er gebeuren vreemde dingen in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt haar om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Dat is voor Maud juist een reden om toch te gaan kijken, begaan als ze is met de overledenen waar ze zoveel aandacht aan besteed heeft. Ongewild belandt ze in een strijd tegen de klok om een seriemoordenaar te ontmaskeren. En er vallen meer slachtoffers.
De laatste zeven is opgebouwd uit zeven hoofdstukken, die elk een dag beslaan en die allemaal vanuit Maud verteld worden. De weergave van haar werk in het mortuarium is uiterst gedetailleerd en heeft lugubere kantjes. Het is aangrijpend hoe Maud daarnaast de zorg voor haar zoontje in haar leven in probeert te passen.
Mauds fascinatie voor vogels is een rode draad. De auteur schrijft filosofisch over de natuur, met diepgravende beschrijvingen van vogels, zodat de lezer tot zijn oren midden in die natuur zit en in complete stilte de vogels mee-observeert.
Hier zit ook een keerzijde aan. Het voortdurend gebruik van zoetige bijnamen voor de overledenen en overal vogels bijhalen wordt op den duur een beetje irritant. De Vries wil zich soms verliezen in een onverwachte langdradigheid die niet bij de rest van haar verhaal past, waardoor de lezer de neiging kan krijgen om dan stukken over te slaan.
Maud is neergezet als een heel kwetsbare, etherische hoogsensitieve vrouw die intens leeft voor het welzijn van overledenen en dit boven alles lijkt te stellen. Dit komt meer naar voren dan bij Een duistere plek, het vorige deel rond Maud. Maar ze is wel in staat zich sterk op te stellen, ze doet alles om haar zoontje Mees terug te krijgen.
Terwijl de situatie voor Maud steeds nijpender wordt, komt de auteur met een schokkende wending. Maud komt persoonlijk in gevaar en neemt een paar grote risico’s. Het verhaal raakt in een stroomversnelling, De Vries sleurt haar lezer in een hele achtbaan mee, waarna ze met een ijzingwekkende ontknoping afsluit. Met haar vlotte stijl laat Annerieke de Vries het verhaal bruisen, haar timing is ook erg goed. Wat minder langdradigheid hier en daar zou de leesbaarheid ten goede komen.
De laatste zeven is een origineel verhaal met een niet-alledaags hoofdpersonage en een behoorlijke dosis spanning. Mauds’ verhaallijn grijpt terug op het eerdere deel en blijkt na dit boek ook door te lopen. De Vries werkt de plot zorgvuldig uit en zorgt voor de nodige verrassingen. De cliffhanger aan het slot suggereert zonder meer een vervolg.
Oordeel:
Diane Kooistra (49) op 21 april 2025:
Annerieke de Vries debuteerde in 2018 met Sluipwesp, het eerste boek waarin Maud, een medewerkster van een mortuarium centraal staat, in 2023 volgde Een duistere plek en nu De laatste zeven.
Verder schreef ze nog enkele romans die met name gaan over haar leven als leidinggevende in de zorg.
In dit boek komt Maud terug, ze wordt door haar baas op vakantie gestuurde. Omdat ze boven het mortuarium woont ziet ze verdachte activiteiten en nieuwsgierig geworden gaat ze ’s nachts op onderzoek uit.
Dat had ze misschien beter niet kunnen doen.
Ze heeft tijd om na te denken en ze besluit nieuwe stappen te zetten in haar leven, niet wetende dat het verleden haar met snelle stappen aan het inhalen is.
Dit is een boek waarbij de gedachten van auteur en lezer in het begin alle kanten op lijken te gaan. Wat is er nu echt aan de hand en wat staat er te gebeuren? De nieuwsgierigheid wordt gewekt omdat De Vries steeds iets opvallend toevoegt aan het verhaal wat later in volle hevigheid terugkomt. Niets is toevallig opgeschreven.
De psychologische thema’s als Mauds hoog sensitiviteit en het narcisme van een van de personen uit haar verleden geven het verhaal meer kleur. Maud is in het begin een wat grijze mus die later steeds meer kleur en persoonlijkheid krijgt.
Er zit veel symboliek in het verhaal tussen Mauds leven en de chats die gedeeld worden. En er is zelfs een kleine link met Pasen in (voor de oplettende lezer) dat alles maakt het een psychologische thriller van kwaliteit.
Maud kan haar talenten in dit verhaal goed laten zien en de andere delen hoeven niet gelezen te zijn om het verhaal te volgen. Dat is nu ook niet gebeurd hoewel deze delen snel opgepakt zullen worden want de hoofdpersoon is een vrouw die indruk maakt.
De informatie die Maud geeft aan anderen in het verhaal getuigt van een goede research in een omgeving waar veel mensen niet graag zouden willen zijn.
De vries geeft een goede bodem aan het niet pluis gevoel.
Oordeel:
Kat van den Hoven (44) op 14 april 2025:
Annerieke de Vries heeft een filmische schrijfstijl, op beeldende wijze weet ze naargeestige angstaanjagende spanning te beschrijven, waardoor het lijkt alsof je door Maud haar ogen meekijkt en je zelf opgejaagd wordt en op de hielen gezet wordt. Dit alles met een spirituele touch.
Een duistere plek las ik met veel plezier, ik keek dan ook uit naar een nieuwe thriller van Annerieke de Vries. Een derde thriller met daarin mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol, is dat nou niet veel van het zelfde? Nou nee, dit is weer een totaal ander verhaal geworden dan de vorige. Waarin de rode draad door het verhaal natuurlijk Maud, haar ex en haar zoontje is.
De thrillers van Annerieke spelen zich af in een niet alledaagse setting, namelijk het mortuarium, dat alleen al brengt een unheimische en grimmige sfeer met zich mee. Dankzij de spirituele touch die ze aanbrengt aan het verhaal bekruipt je vanaf de eerste bladzijde een beklemmend en onheilspellend gevoel. Het gejaagde gevoel heeft Annerieke ook uitstekend weten over te brengen op de lezer, alsof je zelf op je hielen achterna gezeten wordt.
Annerieke neemt ons mee in het leven van Maud, die al veel meegemaakt heeft in haar leven. Haar persoonlijkheid komt goed uit de verf. Introverte Maud met al haar eigenaardigheden, een krachtige hooggevoelige vrouw die altijd aan staat en leeft voor haar werk wat ze met veel toewijding uitvoert. Ze houdt van stilte, een prettige bijkomstigheid in haar eenzame beroep. Gedreven, nieuwsgierig en roekeloos. Maud is heel herkenbaar neergezet, het is net alsof je door haar ogen meekijkt. Haar machteloosheid, hoe ze niets liever wil dan Mees weer bij haar terug krijgen, hoe ze altijd op haar qui-vive moet zijn en hoe ze verlangt naar rust in haar leven. Maar ook dat van de seriemoordenaar en de achterliggende reden waarom hij tot zijn daden is gedreven.
Met spannende meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen, een heftige zaak en een psychologisch machtsspel in een naargeestige geheimzinnige setting, vol ontwikkelingen waarin de spanning gedoseerd wordt opgevoerd. Waarin je brandend van nieuwsgierigheid, niet kan wachten hoe het verhaal precies in elkaar steekt. Hoe er vervolgens een bommetje opgooit wordt en de lezer in het ongewisse achtergelaten wordt met een gigantische cliffhanger. Ik ben zo nieuwsgierig naar het volgende deel. Een verhaal waar ik eenmaal begonnen niet meer in kon stoppen met lezen.
De Vries laat vogels een bijzondere rol spelen in het verhaal. Een verhaal zo filmisch geschreven dat het maar goed is dat het geen geurboek is ;-) Het enige jammere is dat er een aantal toevalligheden in het verhaal zitten, die wel erg voor de hand liggen, maar dat was wellicht nodig om tot een juiste uitwerking van het verhaal te komen. Maar dat heeft mijn leesplezier niet in de weg gezeten.
Annerieke snijdt maatschappelijke thema’s aan in haar verhalen, zo ook in De laatste zeven, onder andere jeugdzorg, pleeggezin en psychische problematiek.
Grimmig, duister en spiritueel waarin ze het leven laat samenvloeien met de dood, daarin schuilt de kracht van Annerieke. Boeiend van begin tot het einde.
Met De laatste zeven heeft Annerieke de Vries een spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting neergezet. Met mortuariummedewerkster Maud in de hoofdrol. Meeslepende goed uitgewerkte verhaallijnen en herkenbare personages. Waarin het psychologische machtsspel de lezer een onheilspellend en gejaagd gevoel bezorgd. Vol ontwikkelingen waarbij de spanning gedoseerd wordt opgevoerd en je met een gigantische cliffhanger in het ongewisse achterblijft. Boeiend van begin tot het eind. Grimmig, duister, luguber en spiritueel, waarin leven en dood samenvloeien, daarin schuilt de kracht van Annerieke’s verhalen. Houd jij van spannende lugubere thrillers met een spirituele touch in een niet alledaagse setting? Dan is dit echt een aanrader voor jou.
De laatste zeven, spannende beklemmende thriller in een niet alledaagse setting. Luguber vervolg met een onheilspellend psychologische machtsspel. Duister met een spirituele touch. Lukt het Pieter en Maud om de moordenaar voor eens en altijd te stoppen?
★★★★1/2
Oordeel:
Terug naar De laatste zeven...
|
