Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789465170251
Uitgever: De Crime Compagnie
Verschenen: 2025
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Karin Bisschops op 29 mei 2025:
Vera van Beers werkte na het afronden van haar hbo-studie Frans op de commerciële binnendienst van een internationale groothandel. In 2019 won ze de derde prijs in de schrijfwedstrijd De donkere dagen. In 2021 deed ze mee aan een verhalenwedstrijd en won deze keer de eerste prijs met haar verhaal Scherven in Parijs en deze werd gepubliceerd in de verhalenbundel Waan je in een andere wereld. Bij Uitgeverij Godijn verscheen als e-book en audiobook haar thrillernovelle Als de waarheid sterft en in het voorjaar van 2023 verscheen haar thriller Onheilspad bij de Crime Compagnie.
In Blauwe tranen draait het om Iris Blom. Zij is een misdaadjournalist en vlucht vanuit Rotterdam naar Curaçao. Door Benito, de hoofdredacteur, wordt ze op de rubriek sport en cultuur gezet. Iris is het hier niet mee eens, maar gedurende haar verslagen groeit ze in deze rubriek en vindt ze haar werkplezier hierin. Ze mag verslag doen van het North Sea Jazz Festival waar haar idolen de Blue Girls gaan optreden. Tyler Reed is een roadie die ineens spoorloos verdwijnt. Als ervaren misdaadjournalist zet Iris haar kwaliteiten in om het mysterie te ontrafelen. Gedurende haar onderzoek raakt ze steeds verder verstrikt in de geheimen van het eiland.
Blauwe tranen start met een korte proloog waarna het springt naar ‘eerder’ om te eindigen met een week later. De schrijfstijl van Vera van Beers is ontvankelijk en leest fijn. Curaçao komt goed in beeld, met de relaxte leefstijl van de inwoners en de sfeervolle omgeving. Tijdens het lezen waant de lezer zich samen met Iris op het eiland. Iris is een geloofwaardig personage. Ze is nieuwsgierig wat een goede eigenschap is voor een journalist, erg vasthoudend en ze geeft niet op, ze bijt zich vast in haar onderzoek. Hugo, een kunsthandelaar, ondersteunt Iris en hij komt over als een sympathiek persoon. Vera van Beers geeft kleine speldenprikjes door het verloop heen en aan het einde is de spanning voelbaar. De plot wordt netjes afgerond en is de puzzel klaar. Iris is een uitermate geschikt personage voor een vervolg met haar in de hoofdrol.
Blauwe tranen is geen harde thriller vol acties, maar meer een spannend verhaal waarin de lezer heerlijk mee kan puzzelen.
Oordeel:
Alle bezoekersreacties:
Leonie (49) op 12 augustus 2025:
Blauwe tranen is een zomerse feelgood thriller die zich afspeelt op het zonovergoten Curaçao, waar misdaadjournaliste Iris Blom haar leven probeert te resetten. Als ze over moet op het schrijven van een verslag over het North Sea Jazz Festival, dan mondt dit uit in een duister mysterie rond een verdwenen roadie van de Blue Girls. Iris raakt verstrikt in geheimen, bedreigingen en onverwachte wendingen.
Blauw tranen is geen bloederige thriller, maar eerder een meeslepende puzzel met een tropisch decor. Perfect voor op het strand of in de hangmat. Maar thuis op de bank ook heerlijk.
Voor mij een eerste kennismaking met Vera van Beers. En wat mij betreft niet de laatste.
Eindoordeel: Een vlot geschreven, licht spannende thriller met een verrassend slot— ideaal voor wie houdt van mysterie zonder gruwel.
Oordeel:
Ariane HD (58) op 10 augustus 2025:
Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek Blauwe tranen van Vera van Beers te lezen en te recenseren.
Voor mij is dit een onbekende schrijfster en ik vind het altijd leuk om op zo’n manier kennis te maken met een, voor mij, nieuwe auteur.
En het boek heeft met niet teleurgesteld.
Het verhaal gaat over Iris Blom, een misdaadjournaliste, die gaat verhuizen van Rotterdam naar Curaçao in de hoop daar een veiliger woon- en werkomgeving te gaan wonen. Op Curaçao gaat ze bij een krant al daar aan werk, echter in de rubriek sport en muziek. Op een klus bij het North Sea Jazzfestival combineert ze haar werk haar ervaring als misdaadjournalist als een medewerker van de band verdwijnt en daarbij sieraden die veel geld.
Het is een spannend verhaal wat lekker wegleest en eindigt met een geweldige plottwist. Een aanrader om te lezen. Ik ga zeker ook een volgend boek van haar lezen.
Oordeel:
JN Kingma Postma (48) op 9 augustus 2025:
Recensie van:
Blauwe tranen
‘Laat ik je eerst vertellen hoe het nieuwe album gaat heten.’ Hugo neemt weer een slok. Ik knap bijna. Hij weet zelfs de albumtitel?
‘Blue Tears,’ onthult hij dan.‘’Blauwe Tranen,’ zeg ik zacht. ‘Mooi, maar wat heeft dat met de galerie te maken?’ Achter mijn borstbeen bonkt het. Ik sta op het punt informatie te ontvangen die weleens een scoop kan opleveren. Wat zal Benito opkijken.
De ober brengt onze maaltijden. Ik schuif direct mijn bord opzij en ga iets verder naar voren hangen. Hugo schuift zijn bord juist iets dichter naar hem toe en neemt een hap. Voor de vorm prik ik ook even met mijn vork in een blaadje sla.
Auteur :
Vera van Beers
Vera van Beers woont en werkt in Tilburg. Ze debuteerde in 2023 met Onheilspad, waarmee ze op de longlist van de MAX Bronzen Vleermuis kwam.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van De Crime Compagnie i.v.m. mijn winactie bij vrouwen thrillers.nl in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre:
Thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een vrouw in een rode jurk als nietig klein stipje op het strand naar de branding toe lopen. Nieuwsgierig makend.
De flaptekst vind ik krachtig maar ook mysterieus.
Quote:
Druppels bloed sijpelen van mijn voorhoofd en vallen traag op de grond. Ze maken vlekken in het zachte, roomkleurige tapijt.
Voorzichtig hef ik mijn hoofd. Ik voel een stekende pijn, en kreun. En dan weet ik het weer.
Alsof ik opnieuw een klap tegen mijn hoofd krijg, komt alles weer binnen. De angst, de nachtmerries, de leugens. Tranen rollen over mijn wangen, vermengen zich met het bloed. Ik wil met mijn hand over mijn gezicht wrijven, maar dat gaat niet. Ik kan me niet bewegen.
In de verte, onder het maanlicht, schommelt de horizon zachtjes op en neer alsof er niets aan de hand is. Maar er is van alles aan de hand. Meer dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Mooie tekst:
Curaçao is een droombestemming maar voor Iris verandert het al snel in een nachtmerrie…
Het verhaal:
Misdaadjournaliste Iris Blom verruilt Rotterdam voor het zonnige Curaçao. Ze gaat aan de slag bij de plaatselijke krant, waar ze op de rubriek sport en cultuur wordt gezet. In eerste instantie is Iris woedend, maar als ze verslag mag doen van het North Sea Jazz Festival krijgt ze steeds meer plezier in haar werk. Zeker als blijkt dat haar idolen de Blue Girls optreden.
Wanneer de roadie van de band spoorloos verdwijnt, zet Iris haar ervaring in om het mysterie te ontrafelen. Al snel ontdekt ze dat er meer op het spel staat dan een vermist persoon en raakt ze verstrikt in de duistere geheimen van het eiland.
Mijn leesbeleving:
Nog niet eerder las ik een boek van auteur Vera van Beers. Daarom was ik heel blij verrast dat ik de winactie van Vrouwen thrillers won. Het E-book Blauwe Tranen lezen en recenseren.
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. De gehanteerde ik vorm en het verhaal dat door Iris verteld wordt dragen daar zeker aan bij. De schrijfstijl is beeldend en filmisch. De sfeer is mysterieus, beklemmend en spanning hangt continu in de lucht. De personages zijn zo gedetailleerd uitgewerkt dat ze voor mij daadwerkelijk leefden. Ik leerde hen qua karakter en gedrag goed kennen. Iris vond ik een durfal. Een eigenzinnige, eigenwijze, soms roekeloos waarbij ik mijn hart vasthield, gepassioneerde, lieve, empatische en nieuwsgierige (zoals journalisten in hun bloed zit heb ik het idee) jonge dame. Haar levensverhaal vond ik tragisch. Ze had vele klappen moeten incasseren die ik haar niet gunde. Sommige personages zag ik liever verdwijnen. Zo inktzwart ware hun intenties. Zo egoïstisch en anderen het licht in de ogen niet gunnen. Alles voor totalitaire macht en geld. Anderen moedwillig vertrappen.
Ik vertrouwde niemand tot het tegendeel bewezen werd. Niemand moest Iris kwaad berokkenen. Zo had ze mijn hart veroverd. Haar liefdes escapades keek ik met lede ogen aan. Continu fluisterde kritische stemmetjes in mijn oren. Trust no one en too good to be true.
Nog nooit was ik op Curaçao maar door dit verhaal deed ik een wereld aan indrukken op. Mijn zintuigen werden tot op hoog niveau getriggerd. Een wervelwind aan gebeurtenissen. Als een duizelingwekkende rit in de achtbaan waarvan het einde nog lang niet in zicht is.
Rauwe, duistere, meedogenloze, hartverscheurende gebeurtenissen tartten me continu. Automatisch puzzelde ik mee om de mysteries die ontstonden op te lossen. Sterk dat Vera van Beers slechts kruimelsgewijs feiten weggeeft.
De personages maken een ontwikkeling door. Van angstvallig afwachtend en de handdoek in de ring gooiend tot dapper speuren en vinden en daarop actie ondernemen. Maar of het altijd slim is want een deksel op je neus kan flink pijn doen.
In een zenuwslopende, zinnen prikkelende finale trekt alle mist op en ligt alles op tafel. De plot doet blijken dat niet alles goud is wat er blinkt. De zoete herinneringen aan een tijd die eens was smaken bitter. Alle samenkomende verhaallijnen dreunen na en laten een oorverdovende stilte achter.
In de toekomst lees en recenseer ik graag meer van Vera van Beers.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
IJzersterke, overtuigende, diverse, gedetailleerd uitgewerkte cast aan personages die elk op hun eigen wijze een indruk achterlieten. Een afdruk in mijn hart en ziel.
Dit verhaal lees je niet maar je stapt het binnen en je bent overal live getuige van. Wegkijken is geen optie. Zenuwslopende, spannende, intense, rauwe, hartverscheurende gebeurtenissen wisselen snel met erotiserende, passionele, liefdevolle en onuitwisbare gebeurtenissen.
Het duister kan nog zo duister zijn toch overwint het helderste licht maar helaas blijft de diep gelukkige tijd een bitterzoete herinnering die schittert als het licht erop schijnt.
Vrouwen thrillers.nl Hartelijk dank dat ik dit E-book mocht winnen in ruil voor een recensie.
De Crime Compagnie en Vera van Beers Hartelijk dank dat ik dit E-book mocht lezen. Adembenemend en crimineel goed.
Oordeel: 
Riannesboekenwereld (34) op 4 augustus 2025:
Wat was ik nieuwsgierig naar dit boek! Van Vrouwenthrillers De Crime Compagnie mocht ik het e-book Blauwe tranen van Vera van Beers lezen en recenseren. Bedankt voor dit recensie-exemplaar!
Ik had nog niet eerder een boek van Vera van Beers gelezen, maar wat een goed boek! Het is ook zeker niet het laatste boek wat ik van haar heb gelezen! Ik was vanaf het begin geboeid aan het lezen en vergat alles om mij heen! Ik kon het e-book maar moeilijk wegleggen, omdat ik nieuwsgierig was naar wat er zou komen. Het einde had ik niet verwacht, al had ik wel een vermoeden dat er iets met Hugo aan de hand was. Het was verrassend en spannend! Vera heeft een fijne schrijfstijl. Er wordt vanuit Iris geschreven. Ze beschrijft goed de situaties, waardoor ik echt helemaal in het verhaal zat. Ik kon mij een goede voorstelling maken van wat er gebeurde en ik voelde mij net Iris die op het jacht lag verscholen onder het ligbed. Ook de gevoelens van de personages worden goed beschreven. Alles komt uiteindelijk samen wat zorgt dat het boek een goed einde heeft.
Waar gaat Blauwe tranen over?
Iris Blom is misdaadjournalist in Rotterdam. Ze voelt zich onveilig door haar werk. Ze verlaat daarom Nederland en gaat op het zonnige Curaçao bij een plaatselijke krant aan het werk. Ze wordt op de rubriek sport en cultuur gezet wat haar in het begin woedend maakt. Ondertussen blijft ze zich wel bezighouden met misdaadzaken. In Curaçao is de band Blue Girls, een favoriete band van Iris. De Blue Girls hebben een fotoshoot waar Iris, met haar collega die fotograaf is, verslag van gaat doen. De dames van de band mogen op het moment van de fotoshoot blauwe sieraden dragen die veel geld waard zijn. Na de fotoshoot zijn de sieraden verdwenen en is er ook een moord gepleegd op de roadie van de band. Iris zet haar ervaring in en wil het mysterie ontrafelen. Ze raakt verstrikt in duistere geheimen...
Een aanrader om te lezen! ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Oordeel:
Cindy Russon (50) op 31 juli 2025:
Het boek ‘blauwe tranen’ leest heel lekker weg. Met de relatief korte hoofdstukken was dit boek heel erg snel uit. Door de setting in Curaçao, wat hierbij ook zeer goed is uitgewerkt voelt dit boek echt anders dan een boek wat zich in Europa afspeelt.
Het boek eindigt met een heel erg grote plottwist die ik absoluut niet aan zag komen! Dus hulde aan de schrijfster voor het grote eindspektakel wat echt heel erg goed in elkaar zat!
Er gebeurde gedurende het boek wel heel erg veel. Wel waren er nog bepaalde verhaallijnen en motieven die naar mijn mening toch wel vaag bleven, of dan werden er wel motieven gegeven voor bepaalde acties, maar hier waren de middelen om het doel te bereiken veel te groot en hierdoor ongegrond. Ook had er nog op andere zaken nog een betere afsluiting gegeven kunnen worden, dan in dit boek werd gedaan.
Dus al met al zeker een aanrader, goed geschreven en een zeer goed einde, maar er is ook nog ruimte voor verbetering.
Oordeel:
Live Your Life Reading (28) op 31 juli 2025:
Jullie zullen wel denken, weer een boek dat zich afspeelt in Curacao? Ja, ik moet eerlijk toegeven dat na mijn tegenvallen van Linda van Rijn, ik ook niet echt uitkeek naar nog een boek in dezelfde regio. Maar dit boek stond op de planning voor de samenlezenwe-club en aangezien het vakantie is en ik zelf niet op vakantie ga, is het misschien wel zo leuk om in mijn boeken dan een beetje het vakantiegevoel op te zoeken. Gelukkig voor mij was dit boek heel anders dan 'Blue Curacao' en ik zal hieronder dan ook delen wat ik van 'Blauwe tranen' vond. De auteur, Vera van Beers, sloot zelf ook aan bij de bespreking en het was ontzettend leuk om met haar in gesprek te kunnen.
Maar nu, het boek. Ik moet eerlijk toegeven dat ik Vera van Beers helemaal niet kende en dat het ook puur toeval was dat ik de Crime Compagnie boeken meelees, anders had ik dit boek ook nooit opgepakt. Vera van Beers heeft nog niet heel veel boeken geschreven, maar je merkt tijdens het lezen van 'Blauwe tranen' dat ze heel goed in de gaten heeft waar ze mee bezig is en dat ze erg goed is in verschillende genres, maar ook verschillende lijntjes neerpennen en het veroorzaken van verwarring en vraagtekens is Vera niet onbekend.
Je leest het verhaal vanuit Iris Blom, misdaadjournaliste, in de eerste persoonsvorm. Hier mag je je eigen mening over vormen, want in welk perspectief je het liefste leest is een persoonlijke mening, maar ik vond het heel fijn lezen. Ik lees momenteel veel boeken met twee of meer perspectieven, dus ik merkte dat ik deze manier van lezen gewoon wel even heel fijn en verfrissend vond. Vera van Beers heeft een vlotte en simpele schrijfstijl die je meesleurt het verhaal in en je vliegt zo door die 300 pagina's heen. Het was heerlijk om weer eens snel door een verhaal heen te vliegen en vervolgens niet het gevoel van teleurstelling te ervaren. Vera wist hoe ze Iris wilde neerzetten en heeft een sterke wereld om haar heen neergezet die van begin tot einde kloppend is, zonder losse eindjes, zonder rommelig afgewerkte eindes.
Iris Blom is een misdaadjournalist die uit Nederland is weggegaan doordat haar werk de nodige gevaren met zich meebracht en ook haar omgeving kwam daardoor in gevaar. Hier op Curacao denkt ze dat ze iedereen kan beschermen door alleen te blijven, maar dit is niet gewoon een thriller, dus er moest natuurlijk ook een stukje romantiek in het boek voor komen. En daar komt Hugo om de hoek kijken. Een bijzonder aantrekkelijke man, die haar tips voor haar artikelen geeft, maar ook oprechte interesse in haar lijkt te tonen. Ondertussen gebeuren er allemaal rare en vreemde dingen en natuurlijk kan Iris het niet laten om op onderzoek uit te gaan en zichzelf keer op keer in de nesten te werken. Weer weet ze in de gevarenzone te komen en ze heeft niet half een idee hoe groot dat gevaar daadwerkelijk is. De verschillende karakters die allemaal wel (of niet?) te vertrouwen zijn en de vraagtekens door het boek heen worden alleen maar groter en groter tot het eindspel, waar alles samen komt.
De verschillende vreemde, maar ook leuke karakters, de verschrikkelijke acties van journalisten, die in dit geval voor een verhaal zorgen, de sfeer van Curacao en de criminele activiteiten die daar schijnbaar plaatsvinden komen allemaal samen en je moet echt tot het einde lezen om al je antwoorden te krijgen. Ik kan niet zeggen dat het mijn favoriet is, maar ik heb zeker genoten van het lezen. Ik ben meer van de series, maar toch lukte het om een kleine band op te bouwen met Iris en raakte ik betrokken bij haar verhaal en haar onderzoek en dat is wat voor mij het belangrijkste is. Dit is geen gruwelijke thriller (mijn voorkeur natuurlijk), maar er gebeuren wel gruwelijke en grimmige dingen in dit verhaal en de combinatie van thriller en roman, maakt het verhaal voor een groter publiek aantrekkelijk. Het was voor mij een interessant verhaal, zeker ook door het perspectief van een misdaadjournalist, aan wie ik normaal een enorme hekel zou hebben. Het maakt de ervaring van een verhaal anders en zorgt er ook voor dat de hoofdpersoon een ander soort karakter heeft dan hetgeen in gewend ben. Echt super leuk gedaan!
Ik geef 'Blauwe tranen' 3,5 ster!
~ Live Your Life Reading
Oordeel:
Bianca Ellerkamp (54) op 29 juli 2025:
Vera van Beers (1974) wint de derde prijs in de verhalenwedstrijd De donkere dagen die De Crime Compagnie in 2019 organiseert. In 2021 wint ze met haar verhaal Scherven in Parijs de eerste prijs, opnieuw een verhalenwedstrijd georganiseerd door De Crime Compagnie. In 2020 wordt haar thrillernovelle Als de waarheid sterft uitgegeven door uitgeverij Godijn. Vervolgens verschijnt in 2023 haar thriller Onheilspad bij De Crime Compagnie, gevolgd door Blauwe tranen in 2025.
Iris Blom was misdaadverslaggever in Nederland maar nadat haar moeder overlijdt besluit ze naar Curaçao te verhuizen om daar te gaan werken voor Bulletin Curaçao. Na een gemiste kans wordt ze gezet op Sport en Evenementen, dat voelt als een degradatie voor Iris. Maar dan mag ze tot haar vreugde verslag gaan doen voor het North Sea Jazz Festival, interviews met alle artiesten, backstage aanwezig zijn etc. Wanneer op een dag de roadie verdwijnt van haar favoriete band Blue Girls en er vervolgens meerdere vreemde gebeurtenissen plaatsvinden kan Iris haar misdaadjournalistiek niet negeren en gaat op onderzoek uit. Wat volgt is een hoop gepuzzel en uitzoekwerk en de vraag is maar of iedereen hier wel zo blij mee is.
Vera van Beers neemt haar tijd om het verhaal op te bouwen, af en toe een twist maar ze zorgt ervoor dat je als lezer net niet het draadje kunt lospulken om zo de waarheid te ontrafelen.
De spanning is broeierig aanwezig, net als de sfeer op het eiland en intensiveert zich maar het einde toe.
De karakters zijn ietwat oppervlakkig, echt heel veel komen we niet te weten over ze.
Juist door de broeierige spanning en de vlotte schrijfstijl wordt je het verhaal ingetrokken en pas losgelaten nadat je de laatste woorden hebt gelezen.
Blauwe tranen is een broeierig spannende thriller die je in zijn greep houdt.
Mijn dank aan Vrouwenthrillers en De Crime Compagnie waarvoor ik dit boek mocht lezen en recenseren.
Oordeel:
Gitta Van MIL (54) op 28 juli 2025:
( Deze review staat ook op hebban.nl)
Ik mocht dit ebook lezen dankzij vrouwenthrillers.nl. Iris is journaliste in Curaçao. Ze was in Rotterdam misdaadjournalist, maar is verhuisd naar Curaçao om daar te werken. Iris is wat teleurgesteld dat ze alleen voor de sport en cultuur rubriek mag schrijven. Maar dat betekent wel dat ze naar het North Sea Jazz Festival mag om daar alle artiesten te interviewen, en dus ook haar idolen de Blue Girls. Maar voordat het zover is, gaat Iris naar een opening van een galerie en daar ontmoet ze Hugo, met die ontzettende blauwe ogen…
Op het NSJ festival verdwijnt een roadie spoorloos en Iris kan het niet helpen, de journaliste in haar gaat meteen aan. Maar dan lijkt het alsof er steeds meer mysterieuze zaken gebeuren en Iris raakt steeds meer betrokken in een duistere wereld…
Dit is het eerste boek dat ik van Vera heb gelezen. Vanaf het eerste hoofdstuk werd ik compleet in het verhaal meegenomen. Het verhaal is een vlijmscherpe thriller, de verhaallijn is goed uitgewerkt en zeer spannend. De hoofdstukken zijn niet al te lang, waardoor het makkelijk te lezen is. Ik kon het boek niet wegleggen, en heb het (bijna) in 1 ruk uitgelezen. Op een gegeven moment dacht ik precies te weten hoe het verhaal in elkaar stak en wie het gedaan had, maar er kwam ( voor mij) toch nog een plottwist. Het is een spannend verhaal, waarbij niemand is wie hij zegt dat hij is en niets is wat het lijkt. Echt een aanrader!
Oordeel:
Erika Houkes op 1 juli 2025:
Na een studie Frans werkte Vera van Beers bij een internationale groothandel. Zij deed mee met schrijfwedstrijden, waarbij ze steeds in de prijzen viel. In 2020 verscheen haar eerste novelle Als de waarheid sterft en twee jaar later haar thriller Onheilspad. Blauwe tranen is haar tweede thriller.
De Rotterdamse misdaadjournaliste Iris Blom verhuist naar Curaçao, waar ze gaat werken bij de plaatselijke krant. Ze kan haar draai niet goed vinden, totdat ze verslag mag doen van het Curaçao North Sea Jazz Festival.
Wanneer de iemand van die band spoorloos verdwijnt, zet Iris haar ervaring in om het mysterie te ontrafelen. Al snel ontdekt ze dat er meer op het spel staat dan een vermist persoon en raakt ze verstrikt in duistere geheimen van het eiland.
De personages verschijnen levendig ten tonele, door de rake beschrijvingen van Van Beers is binnen enkele pagina’s duidelijk wie we voor ons hebben. Ook de dreiging die Iris ondervindt kruipt onder de huid, een dreiging waar ze zich overigens niet door laat afschrikken. De omgeving van het tropische, relaxte Curaçao komt wel tot zijn recht, de zon, de zee en de muziek zijn voelbaar.
Iris is sympathiek genoeg, Hugo komt over als positief en oprecht, hoewel daar tegelijkertijd door zijn onvoorspelbare gedrag wat twijfel kan ontstaan. Blauwe tranen maakt een flinke knipoog naar feelgood, maar de vastberaden nieuwsgierigheid van Iris als er nieuws te onderzoeken valt, wint het altijd van de romantiek.
Het duurt even voordat spanning haar intrede doet, het sluimert een tijdlang alleen op de achtergrond terwijl Iris zich een beetje tekort gedaan voelt in haar journalistieke werk. Er spelen verschillende dingen, maar samenhang is ogenschijnlijk nog ver te zoeken. Van Beers laat niets los om haar lezer te plezieren, ook niet wat hints achter de rug van Iris om.
Anders dan in Onheilspad ontbreekt het hier aan vaart. Het verhaal sleept zich min of meer voort met te weinig ontwikkelingen, Van Beers blijft vaak te lang hangen in momenten die niet nieuw meer zijn. Tot de auteur de spanningsboog halverwege ineens flink aantrekt. De dreiging tegen Iris culmineert eveneens, er lijkt iemand te zijn die haar wel heel graag wil afschrikken. Blauwe tranen zweemt in de verhaallijn naar een avonturenroman, met een stuk of wat onwaarschijnlijke voorvallen. Maar ontknoping is spectaculair. Alle lijnen komen bij elkaar, Van Beers vlecht ze ineen tot een verrassende plot.
Het boek zou gebaat zijn met een Iets nauwkeuriger redacteur om de laatste dingen eruit te halen, die nu smetjes op het geheel zijn. Misschien dat te zijner tijd meer schrijfervaring het op sommige plekken wat stroef taalgebruik zal verbeteren.
Blauwe tranen is een leuk, spannend verhaal, dat het tijdens een vakantie aan een warm strand goed zal doen. Het zal liefhebbers van de vertrekthrillers van Marelle Boersma in de smaak vallen.
Oordeel: 
Diane Kooistra (49) op 25 juni 2025:
Vera van Beers won in 2019 de derde prijs bij de verhalenwedstrijd van De crime compagnie met haar verhaal Het verhaal voorbij. In 2021 won ze de eerste prijs met Scherven in Parijs. Sinsdien heeft ze in 2023 het boek Onheilspad geschreven voor deze uitgeverij.
Ik mocht Blauwe tranen proeflezen.
“Ik vergat alles om me heen en wilde alleen maar doorlezen.”
Iris verhuist naar het mooie eiland Curaçao om aan het werk te gaan als journalist. Als ze eerst op de rubriek Sport en cultuur wordt gezet in plaats van op de rubriek Misdaad is ze boos. Maar als ze het North sea Jazz festival mag verslaan en er verdwijnt een roadie….komen passie en werk weer dicht bij elkaar. En komt ze achter de minder fijne kanten van het paradijselijke eiland.
Het verhaal wordt vanuit Iris geschreven, een vlotte meid met een mooi plan. Ze is zwaar teleurgesteld omdat ze voor de sport en cultuur rubriek mag schrijven maar ondertussen is er door Van Beers al een mooi proloog geschreven en zijn er kleine momenten beschreven waardoor de spanning al een beetje voelbaar is.
Een spontane ontmoeting laat haar weer lachen maar niets is wat het lijkt.
Van Beers neemt de lezer mee naar het mooie Curacao, waar ze hem of haar laat kennismaken met de kleurrijke kant maar ook met de donkere kanten van dit eiland.
De schrijfstijl van Van Beers is prettig, ze wijdt niet uit in eindeloze beschrijvingen en laat de spanningsboog maar zelden vieren.
Ze is een persoon met energie die het ook laat merken als ze iets niet begrijpt of niet prettig vindt. En dan de cliffhangers, die voegen echt een laagje toe aan het verhaal. Het waren weer hele fijne leesuren en zelfs als het boek voor de tweede keer gelezen wordt verveelt de lezer zich geen moment.
Oordeel:
Kat van den Hoven (44) op 16 juni 2025:
Blauwe tranen bestaat uit 63 korte hoofdstukken geschreven vanuit hoofdpersonage Iris Blom. Het verhaal gaat van start met een korte mysterieuze proloog waarmee de aandacht van de lezer direct wordt gevangen.
Vera van Beers heeft een vlotte schrijfstijl met veel vaart, die prettig en snel leest. Op beeldende, spannende en mysterieuze wijze neemt ze je mee op Iris haar avontuur op Curaçao.
In de verte, onder het maanlicht, schommelt de horizon zachtjes op en neer alsof er niets aan de hand is. Maar er is van alles aan de hand. Meer dan ik ooit had kunnen vermoeden.
In Blauwe tranen maken we kennis met misdaadjournaliste Iris Blom (36).
Iris verliet het Nederlandse Rotterdam om aan de slag te gaan op het Caribische eiland Curaçao, als als misdaadverslaggeefster voor het Bulletin Curaçao, de plaatselijke krant. Ze heeft een roerige tijd achter de rug met veel stress, angst en gevaar en hoopt op een nieuwe start op het eiland.
Deze keer vinden ze wel iets tussen de lading. Het moet. Het moet vandaag gebeuren.
Als gedreven misdaadjournalist probeert ze zich te bewijzen maar dat wil nog niet zo lukken. Het duurt dan ook niet lang voordat ze de irritatie van haar hoofdredacteur Benito Draex op de hals haalt. Na vijf maanden is hij echt helemaal klaar met haar en plaatst haar over naar de sport en cultuur katern. Een degradatie, daar zit ze niet op te wachten, Iris is boos en beledigd, dit is niet wat zij ambieert en waar haar hart sneller voor gaat slaan. Schrijven over misdadigers dat is wat zij doet.
Het shirt dat ik draag stinkt naar verraad. Verraad aan mezelf.
Curaçao maakt zich op voor een wel heel bijzonder jubileum, de tiende editie van het North Sea Jazz festival. Een heel belangrijk evenement voor het eiland waarbij ze groots uitpakken met speciale gasten, zoals onder andere de Blue Girls, populair bij velen. Aan Iris de taak om te schrijven over deze happening. In de hoop daarmee de doorbraak gevende scoop te scoren.
Normaal gesproken duurt wachten lang, maar deze keer lijkt de tijd haast te hebben.
Er gebeuren duistere dingen die het daglicht niet kunnen verdragen op het eiland, wanneer de jonge roadie, Tyler Reed vermist raakt, kruipt haar misdaadbloed toch waar het niet gaan kan. Haar vertrek uit Rotterdam was niet zonder reden, en al snel komt ze weer in die vicieuze cirkel van het gevaar dat haar baan met zich meebrengt, terecht. Iets wat ze juist niet meer wilde. Iris raakt verwikkeld in een moordende concurrentiestrijd met een collega journalist, er kan er immers maar één de beste zijn. Met gevaar voor eigen leven duikt ze er bovenop en daar is iemand op zijn zachts gezegd niet blij mee.
Bemoei je er niet mee. Anders ligt jouw kop straks ook los van je romp.
Terwijl de situatie met de minuut vreemder wordt, raakt Iris verstrikt in een web vol leugens en bedrog waarbij de vermissing nog maar slechts het begin lijkt te zijn. Niet alleen haar reputatie staat op het spel maar ook haar eigen veiligheid, de schrik slaat haar om het hart. Het zonnige vakantieoord raakt gehuld in duisternis vol sinistere geheimen, die het eiland doen schudden op zijn grondvesten.
Mijn hele leven in Rotterdam flitst aan me voorbij in slechts luttele seconden. Daar was ik de dans ontsprongen, maar hier... ga ik hier sterven?
Zal Iris het mysterie ontrafelen en zichzelf in veiligheid weten te brengen?
Onheilspad het thrillerdebuut van Vera van Beers, dat zich op Brabantse bodem afspeelt, las ik met veel plezier. Blauwe tranen is echt totaal anders en neemt ons mee naar de Caraïben. Maar eveneens een super verhaal, boeiend en spannend. Met goed uitgewerkte spannende verhaallijnen, boeiende karakters die goed uit de verf komen. Misdaadjournalist Iris, een stoere dame die Nederland achter zich heeft gelaten, ongeduldig van aard, altijd op zoek naar die ene aanwijzing, haar journalistenbloed gaat borrelen als ze een nieuwe primeur op het spoor is. Kunsthandelaar Hugo van der Zande, de prins van de Caribbean Lady. Collega Omar en haar baas hoofdredacteur Benito. Freelancer Kenny Aalbregts, een geprezen journalist en norse man. Buurvrouw en vriendin Carmen en haar man Luis uit Venezuela, de eigenaren van restaurant Bienvenida. Rechercheur Boekhoudt. Stagiair Tyler Reed en artiestenmanager Alex Kline, een onsympathieke man. Een stortvloed aan bizarre gebeurtenissen, verrassende wendingen, dreiging en opbouwende spanning. Vanaf het begin had ik een verdachte op het oog, toch laat Vera je heen en weer slingeren in de verdenkingen om er vervolgens met een onverwachte plottwist in te gooien en werkt toe naar een razends spannende ontknoping, Blauwe tranen zit perfect in elkaar. Van Beers besteed ook aandacht een de mooie beschrijvingen van het eiland en de verdrietige ondertoon van het verleden van Iris. Daarnaast is er ook ruimte voor humor en liefde. Ik heb wederom genoten van de tweede thriller van Vera van Beers en kijk uit naar haar volgende werk.
Met Blauwe tranen heeft Vera van Beers een waanzinnige vlijmscherpe thriller geschreven. Boeiende goed uitgewerkte spannende verhaallijnen en karakters. Totaal anders dan haar vorige maar waarmee ze zichzelf overtreft. Spanning, een stortvloed aan bizarre gebeurtenissen, verrassende wendingen en een onverwachte plottwist en een spannende ontknoping.
Blauwe tranen, waanzinnige vlijmscherpe thriller. Totaal anders dan haar debuut maar vol spanning, bizarre gebeurtenissen en verrassende wendingen. Duistere geheimen die het zonovergoten eiland op zijn grondvesten doen schudden. Zal Iris het mysterie ontrafelen? Aanrader!
★★★★1/2
Oordeel:
Terug naar Blauwe tranen...
|
