
ISBN: 9789492115966
Uitgever: Godijn Publishing
Editie: E-book
Categorie: Young Adult thriller
Overige edities:
 2017
 |
Omschrijving: De vijftienjarige Merel gaat met haar vrienden naar het Koningsnachtconcert in het Klaverpark. Daar treedt de band Twils op, waar Merel en haar vriendin Sarah groot fan van zijn. Als er een aanslag gepleegd wordt tijdens het concert verandert alles. Al snel blijkt dat het niets met terrorisme te maken heeft, iemand heeft het op Twils gemunt. Waarom? En wat heeft Merel met de dader?
|
 |
|
Bezoekersreacties:
JN Kingma Postma (48) op 6 juni 2025:
Mijn leesbeleving:
Ik werd vanaf de eerste zinnen die ik las gelijk het verhaal in getrokken. Al mijn zintuigen werden beroerd. Ik zag, hoorde voelde, rook en proefde alles wat de personages ook zo deden. En na die eerste zinnen kon ik niet meer stoppen. Zo intens, indrukwekkend, onder de huid kruipend, hartverscheurend, rauw, huiveringwekkend en boeiend.
Ook het feit dat het perspectief van beide kanten wordt beschreven maakte dat dit psychologisch zeer diep ging. Je kruipt in het hoofd van Merel en maakt mee wat zij denkt en voelt. Aan de buitenkant een stoere puber die niks van haar ouders moet weten. Maar als je dieper en onderhuids gaat dan zie je een meisje met een groot hart voor haar vrienden, onzekerheid over de grote wereld buiten haar vertrouwde wereld, eerste stappen op het gebied van verliefdheden.
Ik herkende veel van mijn oudste dochter in Merel. Die is nu 18 jaar maar heeft nog steeds haar puber perikelen. Maar kan naast dat “woeste korte lontje” ook heel wijs, diepgaand en empatisch overkomen. Ik ben al haar hele leven ziek (NAH en psychische problematiek) en zij maakte mee dat haar broertje stierf. Zij neemt dan ongemerkt de volwassen rol op haar. En ook is ze heel zorgzaam en beschermend maar haar zusje toe. In het begin was ze panisch dat haar wat zou overkomen maar daarnaast is ze de liefste grote zus die je je wensen kunt. Als een kameleon werken haar emoties, gedrag en gedachten als het ware. Net als bij Merel. Toch vertelt onze dochter alles waar ze mee zit en kan ze het goed met ons vinden. Belangrijk vind ik.
Dit laatste zag je ook bij Merel. Ze komt tot inzichten. Helaas op een veel te heftige manier maar dan ziet ze wel de waarde van haar ouders. Ook dat is prachtig uitgediept door Alice Bakker. Ook kruipt zij moeiteloos in het hoofd van de dader. Die er huiveringwekkende en griezelige gedachten op na houdt. Waar jaloezie verstikkend werkt, waar blijkt dat degene die je voedde je totale wereld bepaalde en inktzwart kleurde. Door denigrerend en niet opbouwend te handelen. Jaren later zie je hoe dat kan leiden tot vertroebeling en een waas van woede en een tomeloze drang naar totale vernietiging. Waarbij niets lang tevredenstelt. Waar telkens de drang om onherstelbaar te handelen de overhand krijgt.
Je krijgt door dit wisselende perspectief inzichten en komt achter de antwoorden op het grote vraagteken wat eerst op een groot neon bord in je hoofd staat te knipperen. Geen begrip want heerser willen zijn over dood en leven is niet juist. Alle woorden die Alice gebruikt zijn tast en voelbaar. Ze raken je in je psyche en fysiek. Ze komen ongefilterd en keihard binnen. Zorgen voor verdriet, ontgoocheling, woede en ook een gevoel van opluchting.
Die opluchting ervoer ik doordat er mensen waren die onverminderd doorgingen met de onderste steen boven te halen in hun zoektocht naar de waarheid. Om het recht te doen zegevieren ook voor hen die dat zelf niet meer konden. Het verhaal doet me qua impact denken aan wat er gebeurde in Bataclan. Al was daar de daad terroristisch. De gevolgen waren even dramatisch. De nasleep en impact deed mij ook denken toen Marie Fredriksson van Roxette in 2019 stierf aan de gevolgen van een hersentumor. Alsof een familielid stierf. Eerst kon ik haar muziek niet zonder huilen luisteren. Maar nu wel weer en koester ik haar nalatenschap en blijf ik onverminderd fan van haar als persoon en haar weergaloze stem. Doordat ik fan van Roxette werd kreeg ik er heel veel vrienden voor het leven bij, als fans zijn wij wereldwijd met elkaar verbonden. De depressies die in mijn puberteit begonnen kon ik beter doorstaan doordat ik me kon troosten met de muziek van Roxette. Het maakte het draaglijker. Maakte dat ik bleef, dat ik me niet liet ondersneeuwen door gevoelens.
Ook in dit verhaal zijn de continue dreiging van naderend onheil en het gevoel van ik ben niet veilig ik moet op mijn hoede zijn aan de orde van de dag. Natuurlijk weet je niet wat er achter de voordeur van een gezin gebeurt. Kun je als leerkracht niet alles doorgronden van een leerling. Maar in onze maatschappij mag er wel meer ruimte komen voor de mentale gezondheid van jongeren. Minder taboe, vaker focussen op de emotionele ontwikkeling van kinderen dan op de ontwikkeling van leerprestaties. Ook dan tackel je niet alles maar misschien is het niet gek om meer te doen met de mentale gezondheid, meer naar elkaar luisteren, omkijken naar elkaar. Ik hoop dat mijn dochters mijn mentale problematiek niet geërfd hebben. Dat zij de ruimte blijven vinden om over alles te praten zonder dat ze er zelf mee rond blijven lopen met alle gevolgen van dien.
De toe werking naar de plot blijft vol spanning, een wervelwind aan gebeurtenissen die hun weerga niet kennen, uniek en subliem. De plot is ingenieus en je blijft tot de laatste letter op het puntje van je stoel zitten. De adem inhoudend en pas weer uitademen als alles samenkomt in een daverende finale. De extra achtergrondinformatie maken het helemaal af.
Hartelijk dank Godijn Publishing dat ik mee mocht doen aan de blogtour rondom het E-book Slapen doen we morgen weer.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Door de datum aanduiding boven ieder hoofdstuk krijg je een helder beeld van het verhaal. Wisselingen van verleden naar heden vind ik geloofwaardig gedaan. De hoofdstukken zijn kort maar vol van krachtige woorden die je continu raken of tot denken aanzetten dat je geboeid blijft lezen/luisteren.
De personages zij gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Ik vond veel herkenning in mijn eigen leven. De dialoog tussen de personages is continu interessant, diepgaand en informerend. Alice Bakker geeft niet gelijk alles weg naar bouwt de spanning stapsgewijs op. Door beide perspectieven van zowel slachtoffer als dader uit te kristalliseren krijg je als lezer een zeer diep gelaagd en duidelijk verhaal.
De plot en de weg ernaar toe is geloofwaardig en subliem.
Nog nooit had ik boeken van Alice Bakker gelezen. Maar ik ben zeer aangenaam verrast. Ik lees en recenseer graag meer boeken van haar.
Oordeel:
|
|
|
 |