Omschrijving: Langzaam dringt het tot Meg Evans door dat ze geen kater heeft, niet aan een of ander wild seksspel heeft meegedaan en dat ze niet in haar eigen bed ligt naast haar man Ray. De ruimte waarin ze zich bevindt ruikt naar hout. Het is er beangstigend stil. Ze is geblinddoekt, geboeid en haar hoofd voelt aan alsof er een spijker in geslagen is. Met moeite weet Meg zich te herinneren dat ze een afspraak had met haar schoonmoeder en dat ze met z’n tweeen hebben gegeten omdat Ray niet kwam opdagen. Ze heeft haar met de auto thuisgebracht. En daarna gaapt de leegte...
Wisselspel grijpt je vanaf de eerste bladzijde bij de keel. Je moet het uitlezen en wel zo snel mogelijk! Meg wordt op een dag wakker, maar niet in haar eigen bed. Meer zeg ik niet, want je moet echt zelf ervaren hoe spannend en schokkend de waarheid is. Doordat het boek in de ik-vorm is geschreven, beleef je het ook écht zelf. Heel knap en een indrukwekkende prestatie van de schrijfster! Tijdens het lezen wordt duidelijk hoe de relatie tussen Meg en haar man Ray was en hoe onderdanig zij zich altijd heeft gedragen. Hier zal niet iedereen zich in kunnen herkennen. Maar doordat je zo ontzettend meeleeft met Meg ga je automatisch ook met haar meedenken. Wat kan ze doen? Wat heeft ze over het hoofd gezien? Dit is tegelijk ook de valkuil van het boek. De ontknoping is ongeloofwaardig en ook kloppen er gewoon een aantal dingen niet en dat is erg jammer.
Bezoekersreacties:
Janna (56) op 26 november 2008:
Tweet Getipt op Dizzie! Wat een spannend boek van een auteur van wie ik nog nooit gehoord had! Ik ga zeker zoeken naar andere boeken van Mary Morgan (en Carla Vermaat)! Oordeel:
