Na de moord op de oudtante van Annie – een moord die waarzegster Peony Lane had voorspeld – begint iedereen te geloven dat als Peony Lane je toekomst voorspelt, je je er maar beter op kunt voorbereiden dat die uitkomt.

Wanneer Annie uiteindelijk Peony Lane ontmoet, krijgt ze een griezelige waarschuwing om snel de stad te verlaten, anders zal ze boeten voor een misdaad die ze niet heeft gepleegd. Wanneer Peony niet lang daarna dood wordt aangetroffen, blijkt Annie de laatste persoon te zijn die haar levend heeft gezien, en krijgt ze de moord op Peony in haar schoenen geschoven.

Gewapend met details van de ontmoetingen van haar oudtante Frances met de waarzegster door de jaren heen, moet Annie de aanwijzingen uit Peony’s verleden vinden die haar naar de moordenaar leiden – en erachter komen waarom die persoon Annie erin heeft geluisd. En erger nog, naarmate het bewijs tegen Annie zich opstapelt, moet ze steeds harder werken om de standvastige rechercheur Crane aan haar kant te houden. Hoe meer Annie haar eigen lot ontcijfert, hoe meer ze terechtkomt waar de moordenaar haar wil hebben. Het ziet ernaar uit dat ze een vijand heeft die altijd precies weet waar ze zal zijn en wat ze zal doen. Kan ze de moordenaar stoppen en haar naam zuiveren, of zal haar geluk opraken?

In Hoe ik mijn eigen lot bezegelde heeft Annie de hoofdrol, Perrin vervolgt haar levensverhaal na het vorige deel  Hoe ik mijn eigen moord oploste. Waar Annie in dat boek de moord op haar oudtante Frances oploste, zijn in dit tweede deel oude dagboekfragmenten van Frances opgenomen. Beide tijdlijnen zijn in de eerste persoon geschreven. Annie wordt niet echt geaccepteerd als nieuwkomer in het dorp Castle Knoll, waar ze in het door haar geërfde huis van Frances woont. Een oud Engels landhuis, waarvan Perrin de spookachtige entourage goed weergeeft. 

Hoe ik mijn eigen lot bezegelde ademt de sfeer van de boeken van Agatha Christie, waarin amateurdetectives zoals Tommy en Tuppence op een naïeve manier vol zelfvertrouwen moordzaken onderzoeken. Net zo argeloos stapt Annie gevaren tegemoet om haar onderzoek naar de moord te doen, waarbij ze nauw contact heeft met de plaatselijke politie. Dat zij als gewone burger, als amateur, met de politie mag samenwerken, roept nostalgische gevoelens op naar politiemethodes van een eeuw geleden. De auteur zorgt voor genoeg mysterie en er zijn familiegeheimen te over. Ze bouwt een heerlijke spanning op, die steeds heel gemoedelijk blijft. De lezer wordt ondergedompeld in de sfeer van het Engelse landschap. 

Hoe ik mijn eigen lot bezegelde is een direct vervolg op Hoe ik mijn eigen moord oploste. Ze grijpen diep in elkaar, er zit ook maar een paar weken tijd tussen beide verhalen. Perrin praat de lezer ruimhartig bij, maar er blijven vraagtekens hangen. Het is leuker om de boeken in volgorde te lezen. Perrin heeft een fijne schrijfstijl, ze graaft diep in de binnenwereld van haar personages waardoor deze echt tot leven komen. Toch is ze hier en daar een beetje warrig, waardoor de lezer de draad even kwijtraakt. Onderlinge verhoudingen en leeftijden willen nog wel eens behoorlijk door elkaar heen lopen, zeker in de eerste helft van het verhaal. Maar Perrin slaagt erin haar lezer goed bij de les te houden en alles komt uiteindelijk weer op zijn pootjes terecht. 

Hoe ik mijn eigen lot bezegelde is een goed opgebouwde detective voor liefhebbers van Agatha Christie en andere Britse 20e-eeuwse detectiveschrijvers. Het verhaal zit slim in elkaar en heeft een vernuftige plot die heel uitgebreid uitgelegd wordt; de bespiegelingen zijn nog langer. Er sluimert ook nog wat romantiek en hiermee heeft het boek alle kenmerken van heerlijke cosy crime. De cliffhanger aan het slot duidt op een nog te verschijnen derde deel.