Loes den Hollander is niet weg te denken uit thrillerland. De titel Koningin van de Nederlandse thriller is haar op het lijf geschreven. Met haar negentwintigste thriller laat ze voor eens en voor altijd zien waar toe zij in staat is. Geloof mij nooit is een thriller die niet gemist mag worden. 

Liefde is niet voor eeuwig in sommige gevallen, zo ook in de relatie van Jochem en Pattie. En er is er altijd één de dupe en vaak is dat het kind. Kiki is het kind van de rekening en zowel Jochem als Pattie doen er alles aan om de zorg voor Kiki te krijgen. Dat door een onverwachte gebeurtenis alles op zijn plek lijkt te vallen is voor Jochem aan de ene kant een verlossing maar aan de andere kant het begin van een nachtmerrie.

Geloof mij nooit begint als een kabbelend riviertje, waardoor de lezer zelfs zal denken, oké een familiedrama, dat is leuk. Maar dan verandert het in een woeste rivier waaruit ontsnappen niet mogelijk is. Zelden zal men ervaren wat een verhaallijn los kan maken tijdens het lezen. De lezer wordt heen en weer geslingerd tussen de personages waarbij gevoelens van empathie maar ook van afgrijzen omhoog komen. Niets is zo onvoorspelbaar als dit verhaal. Het is een psychologische thriller die de lezer laat zinderen. Men blijft angstvallig lezen, bang voor wat nog komen gaat. Hersenspinsels als 'Het zal toch niet?' zorgen voor een leesflow waarbij stoppen geen optie is. Dit is een thriller die meer bij de lezer zal losmaken dan men voor mogelijk kan houden. De negentwintigste thriller van Den Hollander is een thriller met een onderwerp dat men niet onberoerd zal laten. Verweven in een verhaal dat vanaf het eerste woord tot en met de laatste punt onvoorstelbaar en meeslepend is. Een psychologisch schouwspel waarvan men eigenlijk geen getuige wil zijn. Onwerkelijk en onvoorspelbaar kruipt de verhaallijn onder de huid en doet huiveren voor wat komen gaat.