Geen Bookspotinfo aanwezig. |
ISBN: 9789464641424
Uitgever: Godijn Publishing
Verschenen: 2023
Pagina's: 334
Overige edities:
E-book
 |
Omschrijving:
Journaliste Eveline Johansen stelt een misstand aan de kaak als haar dochter na een verkeerde ziekenhuisingreep invalide wordt. Ze gaat tot het uiterste om de schuldigen ter verantwoording te roepen. Slaagt ze in haar missie of wordt de drang naar gerechtigheid haar fataal?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Wendy Wenning op 13 januari 2024:
Antoinette Kalkman publiceerde in 2019 haar thriller Bonuszoon. Een thriller die door vele thrillerlezers enthousiast werd ontvangen en met smart liet wachten op de volgende thriller van deze auteur. Eind 2023 was het eindelijk zover, toen verscheen Uitgedokterd. Een thriller waarin een aantal hoofdstukken gebaseerd is op de waarheid. De royalty's van deze thriller doneert Kalkman aan de Stichting ALS Nederland.
Valérie, de dochter van Eveline en Matthijs is een veelbelovend hockytalent. Als ze tijdens een wedstrijd instort lijkt het een soort van epilepsieaanval. Helaas blijkt ze een tumor in de wervelkolom te hebben en ze moet geopereerd worden. Een operatie waar de artsen positief over zijn, maar na de operatie is het tegendeel waar. Een zenuw is onherstelbaar beschadigd, Valérie is invalide. Eveline, in het dagelijks leven journaliste, laat het er niet bij zitten, vooral als bekend wordt dat het ziekenhuis een fout heeft gemaakt. Ze is vastbesloten de betreffende artsen ter verantwoording te roepen, koste wat het kost.
'Valérie is door haar knieën gezakt. Haar armen hangen slap langs haar lichaam. Ze valt voorover, met haar gezicht plat op de grond.'
Het boek start met de eed van Hippocrates, de eed waarin artsen zichzelf verplichten bepaalde beroepsregels te zullen handhaven. Dan is er de proloog, waarvan de inhoud doet denken aan een ernstig ongeluk. Uitgedokterd is verdeeld in seizoenen: Lente, zomer, herfst, winter en sluit weer af met Lente. Het verhaal gaat voortvarend van start, met genoeg gebeurtenissen die de volle aandacht vragen. Daarnaast is er een uitgebreide kennismaking met de personages: Eveline, Justus en Ferdinand waarvan de laatste het minst symphatieke karakter heeft. Een man die zichzelf helemaal geweldig vindt en meestal hoog van de toren blaast. Justus is zijn zwager en daar Ferdinand hoofd van de afdeling is heeft Justus maar te luisteren. De dingen die Eveline doet zal elke moeder kunnen begrijpen. Uitgedokterd verhaalt vanuit de drie personages, allemaal vanuit de eerste persoon. Waar de auteur in haar vorige thriller mee uitblonk, ziet men in deze thriller weer sterk terug. Een verhaal dat sterk wordt gedragen door de personages en de psychologie die daarmee van doen heeft. De spanning komt grotendeels voort uit de gedragingen van deze personages en de vragen die door hun gedrag voortdurend worden opgeroepen. Situaties die doen afvragen hoe het gaat aflopen. Een aanrader in deze om voor deze thriller op te pakken, eerst de novelle Groeistuipen te lezen om nog een beter beeld van de personages te krijgen.
'Nooit eerder is het hazenpad kiezen in mijn gedachten opgekomen, voor welke uitdaging in mijn leven ik ook stond. Op dit moment smeekt echter elke zenuw in mijn lijf om het op een lopen te zetten.'
Uitgedokterd is niet zomaar een thriller. Het is een spannend verhaal over misstanden en over de kwetsbaarheid van (zieke) mensen. Het vertrouwen dat men in artsen heeft, en hoe dat helaas ook beschadigd kan worden. En hoe iemand dan kan reageren is door Kalkman uiterst tastbaar neergezet. Maar ook wordt in deze thriller duidelijk belicht dat artsen ook maar mensen zijn, en dat er redenen kunnen zijn waarom er iets mis gaat. De auteur heeft een pittig thema uitgekozen, maar dat ze hier perfect mee uit de voeten kan is wel duidelijk. Dit is een boek dat niet makkelijk weg te leggen is en Kalkman weet door thrillerwaardige situaties naar een mooie afsluiting toe te werken. Door de gedegen uitwerking van het geheel blijkt dat haar vorige thriller Bonuszoon geen toevalstreffer is geweest. Regelmatig voelde het lezen als het kijken naar een spannende dramaserie die vraagt om te bingewatchen, juist door het fijne gehalte aan psychologie.
Een waardige opvolger van Bonuszoon en het is super genieten van het hoge psychologische niveau.
Bezoekersreacties:
J.N. Kingma Postma (47) op 17 april 2024:
Recensie van:
Uitgedokterd
Auteur:
Antoinette Kalkman
debuteerde in 2019 met de psychologische thriller Bonuszoon. In dat jaar werd zij tweede bij de verkiezing ‘Beste Nederlandse Thriller’ van Thrillers & More. In 2020 werd zij uitgeroepen tot Zout schrijver van het jaar.
Wijze van lezen:
Boek ontvangen van uitgeverij Godijn Publishing en Antoinette Kalkman in ruil voor mijn recensie. Gewonnen bij Vrouwen thrillers.nl
Uitgeverij: Godijn Publishing
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een vrouwengezicht doemt op uit de duisternis. Haar ogen kijken me aan alsof ze diep in mijn ziel willen kijken. Indringend, confronterend wat is er aan de hand.
Een huiveringwekkende flaptekst.
De auteursinformatie en foto vind ik een waardevolle toevoeging.
Quote:
Proloog
Het is alsof iemand mijn adem uit me perst en ik verlies de controle over mijn lichaam. Ik heb een enorme smakker gemaakt. Alles doet me zeer. Moeizaam druk ik me met mijn onderarmen iets op. Met de souplesse van een schildpad die op zijn schild terecht is gekomen beweeg ik zo snel ik kan weg van het gevaar. Het gaat alleen niet zoals ik wil. De hitte likt aan mijn schoenen en lijkt me in te halen.
Mooie teksten:
Lente
Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt elke moeder krankzinnig!
Zomer
Een deur scheidt ons slechts fysiek mijn gedachten vlechten zich om de jouwe omarmen ik ben bij je dochterlief
Herfst
Hoe meer ik dichterbij kom
Hoe vaker ik aan je denk
Wellicht gaat het gebeuren
Ontkomen zul je niet
Winter
Voor alles is een eerste keer
Behalve de dood, dat is gelijk de laatste keer
Lente
Goed zorgen is een Kunst
Het verhaal:
Journaliste Eveline Johansen stelt een misstand aan de kaak als haar dochter na een verkeerde ziekenhuis ingreep invalide wordt. Slaagt zij in haar missie of wordt de drang naar gerechtigheid haar fataal?
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal volgt de levens van Justus, Ferdinand en Eveline. Intens door de gehanteerde ik-vorm. Drie levens die eerst niets met elkaar te maken (lijken te) hebben. Maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer ze met elkaar vervlochten raken.
Ieder woord komt binnen of met vernietigende kracht of zachtjes binnen sijpelend. Als moeder van twee dochters vond ik dit een aangrijpend en confronterend boek. Maar iedereen met een kind, ook met zonen, of geen kind kan zich inleven in dit verhaal.
Ik heb meerdere malen aan den lijve ondervonden hoe fragiel het leven kan zijn. Hoe tijden van fladderende vlinders in je buik van geluk kunnen veranderen in een ijskoude douche die met zijn kilte zich vastbijt in je lijf.
Hoop is dan maar zo’n strohalm. Overgeleverd aan de deskundigen, diegene met kennis en vaardigheid en al ogenschijnlijk toverend met materiaal in vaardige handen kan helen. Althans als externe factoren als tijd is geld niet in je nek hijgen. Als iemand die zijn functie misbruikt niet manipuleert. En zo te werk gaat dat hij of zij uit het zoeklicht van hen die strijden voor genoegdoening.
Vlijmscherpe en voelbare observaties en dialoog tussen gedetailleerd uitgewerkte personages en gebeurtenissen zorgen ervoor dat dit verhaal onder de huid kruipt. Zich vastzet in je hoofd en je emoties keer op keer beroerd. Tranen achterlaat op je gezicht van medeleven, verdriet. Of je bloed doet borrelen omdat je kwaad wordt over zoveel onrecht, zoveel moedwillig leed.
Of dat je de rillingen over je lijf voelt gaan omdat het angstaanjagend spannend is. Als de dreiging van mensen die over lijken gaan om geld te verdienen alles overheersend en bepalend wordt. Een toewerking naar een macabere finale.
Daar waar alle verhaallijnen in elkaar grijpen, confronteren met elkaar en voor een sublieme plot zorgen.
Antoinette Kalkman heeft mij wederom omver geblazen. Bonuszoon vond ik destijds ook al zo magnifiek.
Ik lees en recenseer graag meer van haar.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een bloedstollende, emotionele, gruwelijke, intense achtbaan aan gebeurtenissen die na een geloofwaardige opbouw bij elkaar een sublieme plot vormen.
Een beeldende schrijfstijl en gedetailleerd uitgewerkte personages. Een verhaal dat nog intenser wordt door de gehanteerde ik-vorm.
Oordeel:
Karina Hoekerswever (39) op 12 april 2024:
De cover van Uitgedokterd is voor mij geen aantrekkelijke. Ik kan weliswaar bedenken dat dit waarschijnlijk het hoofdpersonage moet voorstellen maar het geeft me verder weinig clou waar het over gaat. De quote op de voorpagina “Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt welke moeder krankzinnig” doet dat zeker wel, want daar moet ik als moeder zijnde toch echt niet aan denken.
De proloog waar Antoinette Kalkman mee start maakt direct duidelijk dat er iets heftigs is gebeurt of gaat gebeuren, maar roept ook enige vraagtekens op over wat er nu precies plaatsvind. Waar dit in de proloog nog onduidelijk is vallen op een gegeven moment de puzzelstukjes absoluut op hun plaats.
Uitgedokterd wordt verteld vanuit de perspectieven van Eveline, Justus en Ferdinand. Eveline is moeder van Valerie, een jongedame die volledig onverwacht een heftig ingreep moet ondergaan met de nodige gevolgen. Na eerst haar aandacht aan haar dochter te hebben gegeven blijft de misstand in het ziekenhuis haar bezighouden. Doorzettingsvermogen, vasthoudendheid maar ook enorme boosheid drijven haar voort in haar zoektocht. Justus is de chirurg die de ingreep heeft uitgevoerd op de afdeling geleid door Ferdinand. Waar Justus over zich heen laat lopen en zich tot dingen laat aanzetten waar hij niet achter staat wordt Ferdinand juist meer de bepalende persoon die vind dat hij vanuit zijn achtergrond recht heeft op bepaalde zaken en vooral egocentrisch overkomt.
In haar boek spelen twee verhaallijnen door elkaar, de medische misser en het daarop volgende onderzoek loopt gelijk op met zicht krijgen op de wijze waarom Ferdinand zijn afdeling runt en welke invloed macht kan hebben op de samenwerking. Hier krijgt je als lezer meer zicht op de tweede verhaallijn terwijl de eerst verhaallijn juist op bepaalde momenten wat diepgang lijkt te missen. Meer lezen over hoe het onderzoek van Eveline in elkaar stak had nog meer haar wanhoop en onmacht kunnen aantonen en haar acties nog begrijpelijker kunnen maken. Wel weet Kalkman een zeer geloofwaardig beeld te schetsen van hoe het er op een afdeling van een ziekenhuis uit zou kunnen zien en welke last je daar als patiënt en familie van zou kunnen hebben. Hoe een afdeling gerund wordt, welke visie er aan ten grondslag ligt, hoe macht en geld soms bepalend kunnen zijn en hoe moeilijk het kan zijn om je mond open te doen wordt meer dan duidelijk.
De spanningsboog is bij momenten duidelijker aanwezig dan op andere momenten en zit hem vaak vooral in de onmacht en wanhoop die je als moeder kan voelen wanneer jouw dochter wat wordt aangedaan. En ook in de verhoudingen tussen de werknemer en leidinggevende zit onderhuidse spanning, die maakt dat je wel blijft doorlezen om te ontdekken hoe het zal aflopen.
Of de afloop bevredigend is zal per lezer verschillen, maar Antoinette Kalkman weet de aandacht tot aan de laatste pagina vast te houden.
Oordeel:
Marja Legius (57) op 10 april 2024:
Het boek begint met de artseneed De eed van Hippocrates waar elke arts zich aan moet houden waarna een proloog volgt die gelijk spannend is.
Het boek is ingedeeld in 4 delen. De 4 seizoenen van één jaar. Met hoofdstukken waarbij afwisselend één van de drie hoofdpersonages aan het woord is. Eveline Johansen, journaliste, die als moeder van Valerie precies wil weten wat er misgegaan is bij de operatie van haar dochter en daarvoor een journalistisch onderzoek start. Justus Zuiderwijk, neurochirurg die de operatie heeft uitgevoerd en een verslavingsprobleem heeft en Ferdinand van Grunsven, medisch afdelingshoofd, die financieel moeite heeft om zijn familie Landgoed Welgelegen te onderhouden.
Door deze wisseling van perspectief wordt het hele verhaal telkens in kleine stukjes aangeboden en blijf je nieuwsgierig hoe het verder gaat met elk van hen. De personages zijn zeer geloofwaardig en echt. Je voelt de sympathie of antipathie voor hen. Elk woord en elke zin klopt gewoon. Het boek leest daardoor prettig en het verhaal blijft boeiend.
De gebeurtenissen volgen elkaar op en ondertussen kom je meer te weten over de achtergronden en de wantoestanden in dit specifieke ziekenhuis. Eveline die steeds krankzinniger wordt om de schuldigen te straffen en de afgrond die steeds dichterbij komt voor de artsen Justus en Ferdinand.
In de Verantwoording door Antoinette lees je wat haar aanleiding was dit boek te schrijven en vertelt ze haar ervaringen. Maar ook hoe de marktwerking werkt. Dat farmaceuten invloed hebben op de keuze van artsen en hoe zorgverzekeraars mede de budgetten voor een ziekenhuis bepalen. Hoe er omgegaan dient te worden met medische missers en dat altijd de patiënt bovenaan dient te staan. Dat eerlijke en duidelijke communicatie tussen arts en patiënt het meest belangrijke is omdat je als patiënt al zo kwetsbaar ben. Vandaar de artseneed.
Een mooie aanvulling is dat de royalties van dit boek gedoneerd worden aan de Stichting ALS Nederland.
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en zal zeker nog vaker een boek van deze auteur willen gaan lezen.
Ik mocht dit boek lezen namens Vrouwenthrillers en wil hen en Antoinette Kalkman hartelijk danken voor het beschikbaar stellen van het boek.
Oordeel:
Meer bezoekersreacties op Uitgedokterd...
|
|
|
|
|
