Een voorrecht is het om deze thriller al te mogen lezen voordat deze officieel gereleased is met dank aan De Crime Compagnie. Het is de tweede thriller van Marie-José Verweij en ditmaal draait het om de vermissing van een klein meisje. Verweij vertelt het verhaal chronologisch met uitstapjes naar het verleden. De schrijfstijl is uitgebreid, heel beeldend en vol met details. De emoties van de personages worden erg beschrijvend geschreven. Zo wordt een duidelijk beeld geschapen van de personages. Walter (de basisschoolleraar) en Iris (een helft van een tweeling) maken ondoordachte beslissingen die voor allerlei moeilijkheden zorgen. Echter, alles wordt gedaan in goede bedoelingen. Jammer dat het regelmatig verkeerd uitpakt. Verweij zet duidelijk neer hoe bijvoorbeeld Iris in elkaar steekt, wat haar karakter is en waarom ze doet wat ze doet. Ze is erg impulsief en neemt hierdoor snelle beslissingen. De overige personages komen voldoende in beeld. De korte hoofdstukken met een aantal cliffhangers en de wisselende perspectieven zorgen ervoor dat het verhaal uitgelezen moet worden. Stoppen of pauzeren is geen optie. Aan het einde valt alles op zijn plek en wordt het geheel netjes afgesloten.
Alle bezoekersreacties:
Nel (64) op 3 mei 2024:
“ Geen weg terug “geschreven door : Marie-Jose-Verweij.
Walter is een gepassioneerde leerkracht op een basisschool.
Steeds weer valt het hem op hoe twee jonge kinderen Sepp en Mila uit een gezin zich gedragen en er onverzorgd uitzien.
Hij heeft zijn bevindingen al twee keer gemeld bij veilig thuis maar daar is nog niets uitgekomen, deze instantie heeft niets verkeerd kunnen vinden en er verandert niets.
Dan neemt hij een besluit waardoor hij de gevolgen van zijn daden niet meer kan overzien dit met zeer ernstige gevolgen.
Het verhaal wordt vertelt vanuit verschillende perspectieven.
Iris een leuke jonge vrouw die grootse plannen heeft met haar leven. Michael haar tweelingbroer die het gedrag van zijn zus met argusogen volgt en zich grote zorgen maakt om haar.
Cinthia en Pascal de ouders van de kinderen die het grootste trauma van hun leven beleven.
Het verhaal duurt maar een kleine week en de gevolgen een heel mensenleven. Een goed verhaal dat je de menselijke kant van het leven laat zien. De personages worden goed uitgewerkt en tijdens het lezen krijg je voor de ene persoon sympathie en bij de ander gaan je stekeltjes overeind staan.
De schrijfstijl is helder en duidelijk en het leest snel.
In dit spannende verhaal zijn alleen maar verliezers, terwijl er niemand echt slechte bedoelingen had.
Wat uit bezorgdheid begint kan slecht aflopen.
Oordeel: 
J.N. Kingma Postma (47) op 17 april 2024:
Recensie van:
Geen weg terug
Auteur:
Marie-José Verweij woont in Alphen aan de Rijn. Ze is naast thrillerschrijfster ook freelance copywriter en ze werkt met veel plezier in het onderwijs. Eerder schreef ze de psychologische thriller Met onbedachte rade.
Wijze van lezen:
Boek geluisterd via BookBeat.nl
Tevens het boek proefgelezen en geluisterd.
Voorgelezen door:
Machteld van der Gaag.
Prima voorgelezen. Prettige stem om naar te luisteren. Ze heeft op de juiste momenten de goede intonatie: meeslepend waar het moet, opbouwende spanning zodat je continu geboeid blijft luisteren. Ze doet het verhaal alle eer aan die het toekomt. Door haar stem onthoud je het nog meer en is het verhaal nog intenser en beeldender.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een witte cover. Een rood gekleurd herfstblad waar het bloed van afdruipt. Een vrouw op de rug gezien. Rennend. Vlucht ze voor iemand of zoekt zij iets? Deze cover zet de toon en prikkelt mijn nieuwsgierigheid.
Een indrukwekkende flaptekst: heftig en meeslepend.
Een waardevolle toevoeging de auteursfoto en informatie.
Mooie en krachtige tekst:
Hun bedoelingen zijn goed, de gevolgen desastreus.
Quote:
Walter
Vanaf de gang gluurt hij door het beschilderde raam het lokaal in. Ze ligt roerloos in de poppenhoek, met dezelfde pop als gis-teren in haar hand. Een duim in de mond, haar ogen gesloten.
Walter laat zijn blik over de andere peuters gaan. Geen van hen zit langer dan twee seconden stil. Een knuffelbeer vliegt met een grote boog door de lucht en belandt precies op haar buik. Kort opent ze haar ogen.
Walter schrikt op wanneer hij aan het eind van de gang gestommel hoort. Hij zet een paar stappen bij het lokaal van de opvang vandaan en verschuilt zijn gezicht achter de stapel gekopieerde spellingwerkbladen in zijn hand. Twee jongens rennen door de gang en houden verschrikt hun pas in als ze hem in het vizier krijgen.
‘Hoi meester,’ zegt Bryan, de langste van de twee, wanneer ze hem passeren. Aan de grijns op zijn gezicht te zien, voert hij iets in zijn schild.
Walter zet zijn lerarengezicht op, geeft hun een kort knikje en kijkt de jongens na. Het is een vreemd stel zo samen. Je zou niet zeggen dat de jongens even oud zijn. De een oogt gespierd en vol energie, de ander is smal en klein en lijkt daardoor min-stens twee jaar jonger dan hij in werkelijkheid is. De jongens ver-dwijnen om de hoek en Walter loopt terug naar zijn lokaal, drie deuren verder. Daar gooit hij de werkbladen op de houten bank onder het digibord en laat zich in zijn bureaustoel zakken. Zijn gedachten zijn bij het beeld van de kleine Mila in de poppenhoek. Hoe kan ik haar toch helpen?
Het verhaal:
Basisschoolleerkracht Walter maakt zich ernstige zorgen over de thuissituatie van zijn leerling Sepp en zusje Mila. Wanneer Jeugdzorg zijn zorgen niet serieus neemt, besluit hij het heft in eigen handen te nemen en ontvoert hij het tweejarige meisje.
Eenmaal thuis raakt hij in paniek en maakt hij een rampzalige inschattingsfout. Een internationale klopjacht ontvouwt zich. Lukt het de politie om Mila weer veilig thuis te krijgen?
Mijn leesbeleving en luisterervaring:
Een verhaal met een duidelijke, stapsgewijze opbouw. Wisselend tussen diverse personages wiens namen boven de hoofdstukken staan. Dit verhaal kroop mij gelijk onder de huid en liet me pas is nadat ik het verhaal gelezen had.
Zoveel verschillende tastbare emoties van huizen hoge euforie naar ongelooflijk diepe dalen waarbij de top van de berg niet te zien is. Verdriet, verbazing en woede wisselden elkaar continu af bij mij.
De schrijfstijl is beeldend. Ik herkende veel van mezelf terug in diverse personages. Dit was confronterend maar ik kon tevens bij de auteur aangeven dat het geloofwaardig was wat zij schreef. En nog nuttige, ervaringsdeskundige tips geven. Ontzettend goed dat hierover geschreven wordt.
Want het kost bakken energie om overeind te blijven als mens, als vrouw, als dochter van, als moeder van. Gelukkig lukt het mij met de juiste hulp. Die gun ik anderen ook.
Het verhaal heeft mij geraakt. Goed bedoelde handelingen gemaakt met het hart. Het verstand dat pas later inschakelde. Dit kon zorgen voor een niet te stoppen dodelijke achtbaan.
Verhaallijnen die verweven raken met elkaar. Die elkaar vinden in een zinderende finale waarbij je op het puntje van je stoel zit. Door de bloedstollende spanning die je meesleurt en nergens los laat.
Na diverse plot wendingen die niet zonder slag of stoot gingen volgde de plot. Deze is ongekend en verbijstering wekkend subliem gedaan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Geloofwaardige, uit het leven gegrepen herkenbare situaties en personage uitwerking. Herkenbaar voor mij. Confronterend maar ook dankbaarheid omdat aan deze onderwerpen aandacht geschonken wordt.
Onderwerpen die op unieke wijze in een thriller gegoten zijn. Waar hartverscheurend verdriet en een continue dreiging elkaar razendsnel afwisselen.
Diepe buiging voor Marie José Verweij en Machteld van der Gaag.
Oordeel:
Kat van den Hoven (43) op 2 april 2024:
Marie-José Verweij debuteerde in 2021 met haar thriller Met onbedachte rade. Begin maart verscheen haar nieuwste thriller Geen weg terug bij uitgeverij De Crime Compagnie. Vanaf het moment dat ik wist dat haar boek zou verschijnen was ik heel benieuwd naar het boek en dan hoop je natuurlijk ook dat je het goed gaat vinden. En ben ik net zo enthousiast als ik hoopte? Lees snel met me mee...
Geen weg terug is op gedeeld in dagen en is geschreven in wisselend perspectief. De hoofdstukken worden onderling afwisselend geschreven vanuit hoofdpersonages Iris, Walter, Cynthia, Michael en Pascal. Het verhaal vindt grotendeels plaats gedurende vier dagen en blikt door middel van cursieve teksten terug naar het verleden. Geen weg terug gaat van start met een bizar aangrijpend en nijpend eerste hoofdstuk. Waar gaat dit verhaal heen?
Marie-José Verweij heeft een meeslepende, zenuwslopende spannende schrijfstijl die je bij je keel grijpt. Zo beeldend en levendig geschreven dat je het helemaal voor je ziet en waarmee ze je direct in haar macht krijgt en je helemaal opgaat in het verhaal en je van de eerste tot de laatste bladzijde aan het boek gekluisterd zit.
In Geen weg terug maken we kennis met meerdere personages waarvan je in eerste instantie geen enkel idee hebt wat ze met elkaar te maken hebben?
Walter de Bruin is al vijfendertig jaar werkzaam in het onderwijs en is leerkracht op basisschool Het Palet. Gedreven door een gebeurtenis uit het verleden is hij erg oplettend en wanneer hij de tweejarige Mila slapend in de poppenhoek aantreft krijgt hij haar niet meer uit zijn hoofd. Hij maakt zich ernstige zorgen om haar thuissituatie en haar welzijn. Hij schakelt de hulp in van jeugdzorg maar die nemen de situatie niet serieus. De situatie gaat hem aan het hart en dan neemt hij een impulsief besluit, hij neemt het heft in eigen hand en neemt Mila ongevraagd mee. Een beslissing met verstrekkende gevolgen. De ravage die hij hiermee aanricht is niet te overzien. Wat bezielde hem? Berouw komt na de zonde?
Voor Cynthia en Pascal Jenniskens, de ouders van Mila, eindigt het in een dramatische dag, wanneer aan het einde van de dag blijkt dat hun dochter van de opvang is verdwenen. Waar is Mila gebleven? En hoe heeft dit kunnen gebeuren onder toeziend oog van de leiding? Ze weten van gekkigheid niet waar ze het zoeken moeten? Terwijl de tijk gestaag verder tikt draait de wereld door en van kleine Mila ontbreekt ieder spoor. Ze zijn ten einde raad, welk monster heeft dit op zijn geweten? De politie start een grootschalige zoekactie en is met man en macht bezig om de vermissingszaak tot een goed einde te brengen. Zal Mila ooit nog met haar ouders worden herenigd?
En dan tot slot de zevenentwintig jarige tweeling Iris en Michael. Tegenpolen als dag en nacht. Iris is een gehaaide tante met grootse plannen. Hier ga ik verder niks over vertellen, daar kom je vanzelf achter als je het boek gaat lezen.
Marie-José neemt ons mee door het verhaal en als lezer kijk je met iedereen mee, je weet waar Mila is en toch weet je niet waar dit verhaal heen gaat en hoe het afloopt? Komt Mila ooit nog veilig thuis of blijft ze voor altijd vermist? Je bent volledig in het ongewisse.
Wauw wat een boek, echt een grote mindfuck! Het verhaal kruipt onder de huid en je weet werkelijk waar nooit wie goed is en wie slecht is, in dit boek. Verweij weet je continu op het verkeerde spoor te zetten, echt ontzettend knap gedaan. Wat een spectaculaire verhaallijnen en en personages. Een wilde rit door Europa vol spanning en vaart waarin je vol verbazing van wending naar wending gaat, waardoor de spanningsboog continu strak gespannen staat en je steeds verder op het puntje van je stoel beland en het laatste stuk met ingehouden adem uitleest. En dan dat einde WTF! Shocking! Ga lezen dat boek!
Waanzinnig knap hoe Marie-José onder de huid van de verschillende karakters gekropen is. En hoe ze de personages tot levend heeft laten komen. Vooral Iris is echt heel goed neergezet, zonder dat ik daar te veel over wil vertellen. De verwarring, wie heeft gelijkt? Wie is slecht? Met wie moet je compassie hebben of juist niet? Op een gegeven moment voelde ik zelfs misplaatste sympathie. Je weet echt nooit wie de waarheid verteld?
Een thriller die in zekere zin ook zomaar waargebeurd zou kunnen zijn, vol precaire en schrijnende onderwerpen, jeugdzorg die tekort schiet en keer op keer faalt waarvan kinderen de dupe zijn op alle fronten. En psychische problematiek. Allen op een briljante wijze door het verhaal heen verweven. Hoe het maken van één keuze zulke verstrekkende gevolgen kan hebben.
Met Geen weg terug heeft Marie-José Verweij een briljante psychologische thriller neergezet. Een ware pagetuner met bizarre wendingen en cliffhangers. Een zenuwslopende rit door Europa. Spannend, intens en explosief. Een grote mindfuck! Met spectaculaire verhaallijnen en personages, waarvan je nooit weet wie goed is en wie slecht? Met een strak gespannen spanningsboog werkt ze toe naar een adembenemend eind om je in shock achter te laten. Chapeau! Ga lezen dat boek! Ik kijk alvast uit naar het volgende werk van Marie-José.
Geen weg terug, briljante psychologische thriller, ware pageturner vol wendingen, een grote mindfuck! Mustread!
Oordeel:
Heleen Ziere (48) op 16 maart 2024:
Meeslepende thriller.
Namens Marie-José Verweij had ik de eer om haar boek Geen weg terug te lezen.
Het boek komt 1 maart uit.
Maar ik mocht alvast de review met jullie delen.
Geen weg terug meer neemt je mee in het leven van verschillende families en personen.
Te weten Micheal en Marijke, de tweelingzus van Micheal Iris. Pascal, Cynthia en hun twee kinderen en leerkracht Walter.
Die laatste maakt zich zorgen om.een leerling van zijn school. Het meisje Mila zou in zijn ogen verwaarloosd worden. Haar broertje zit bij Walter in de klas.
Op een dag neemt Walter het meisje mee naar huis, wat achteraf niet zo'n goed idee is en laat zijn buurman een oplossing bedenken.
Ouders Pascal en Cynthia zijn radeloos als blijkt dat Mila nergens te vinden is.
Micheal en Marijke maken zich zorgen om Iris die met een stoornis te kampen heeft waarvoor ze is opgenomen.
Terwijl Iris zelf denkt dat het prima mey haar gaat.
Deze verschillende verhaallijnen weer Marie-José feilloos in elkaar over te laten lopen waardoor er een verhaal ontstaat die je op het puntje van je stoel doet belanden. Je wilt alleen maar doorlezen, wegleggen is geen optie.
In het boek worden moeilijke thema's niet geschuwd en zijn deze mooi en respectvol uitgewerkt.
Personages krijgen allen een goed tot de verbeelding sprekend karakter mee. De een wat meer uitgewerkt dan de ander. Wat duidelijk aangeeft wie de hoofdrollen in het boek vervullen.
De omgeving weet de auteur zo te omschrijven dat je er een levendige voorstelling van kan maken en je daar je fantasie op los kunt laten.
Het verhaal heeft me van het begin tot het einde geboeid. En daar waar ik dacht te weten hoe het zat werd ik op het verkeerde been gezet. Het einde heeft een geweldige plot-twist. Zo niet verwacht!
Oordeel: 
Erika Houkes op 1 maart 2024:
Walter is leraar op een basisschool, hij maakt zich ernstige zorgen over de thuissituatie van zijn leerling Sepp en diens tweejarige zusje Mila. Hij heeft geprobeerd om de bevoegde instanties in te schakelen, maar als die niet ingrijpen, besluit hij Mila zelf in bescherming te nemen. Hij neemt haar vanuit de kinderopvang mee naar huis. Diezelfde avond slaat bij hem echter de paniek al toe en hij doet iets impulsiefs. Dan is er geen weg meer terug.
Marie-José Verweij schrijft webteksten en persberichten voor bedrijven, daarnaast is ze ook beleidsmedewerker, en leerkracht in het basisonderwijs. Geen weg terug is haar tweede thriller.
Haar beeldende, soepele stijl boeit direct. Een aantal personages zijn zeer aansprekend. Ze staan de lezer helder voor ogen, met al hun paniek en wanhoop - zij het dat deze bij elk van hen vanuit een andere achtergrond stammen.
Verweij is een meester in het doseren. Tussen de regels door laat ze steeds wat informatie sijpelen. Waar ze Mila’s moeder Cynthia en de bipolaire Iris vrij nauwkeurig neerzet, laat ze ons pas door de ogen van Iris kennismaken met Mila’s vader Pascal, en mondjesmaat worden Walters echte motieven duidelijk.
Het verhaal doet in eerste instantie een beetje absurdistisch aan, het lijkt zelfs wel een thema voor een klucht op toneel - een ontvoering van een peuter en het onhandige maar goedbedoelde gesol daarmee. Maar Verweij’s schrijverschap gaat veel verder dan dat. De vermissing van het tweejarige meisje is bloedserieus, de spanning tussen de ouders, Cynthia’s paniek en Walters schuldgevoel zijn reëel. Het onderliggende thema is actueel te noemen, maar het is in feite eeuwenoud.
Geen weg terug is een thriller vol impulsieve beslissingen, met verrassende wendingen en uitgesproken personages. De echte plot ontvouwt zich pas op de laatste bladzijde. Onthutsend en totaal onverwacht als die is, raakt hij als een mokerslag.
Geen weg terug is een verhaal met veel vaart, dat door de bipolaire Iris nog enerverender, verbijsterender wordt dan het al is.
Oordeel:
Isabelle De Moor op 21 februari 2024:
Marie-José Verweij heeft vele talenten. In het dagelijks leven is ze freelance leerkracht, zomerschoolcoördinator en beleidsmedewerker. Daarnaast schrijft ze veel: vooral creatieve en commerciële teksten, maar daarnaast ook psychologische thrillers.
Haar debuut Met onbedachte rade kwam uit als paperback, e-book en luisterboek. Geen weg terug is haar tweede boek.
De tweejarige Mila wordt ontvoerd uit de kinderopvang. Niemand heeft iets gezien. Niemand heeft enig idee wie de dader kan zijn. Een ware zoektocht start over de landsgrenzen heen. De media wordt ingeschakeld. Hoe verder de klok tikt, hoe groter de onrust, maar ook de vraag wat de ouders zo angstvallig verborgen houden.
In Geen weg terug, een titel die uitstekend bij het verhaal past, schrijft de auteur vanuit diverse perspectieven in de derde persoon. De verschillende personages worden gedurende enkele dagen gevolgd vanaf de ontvoering. Walter, leerkracht in het basisonderwijs, is een spilfiguur in het verhaal en al snel wordt duidelijk wat zijn rol is. Cynthia, de moeder van Mila, is de tweede hoofdpersoon. Daarnaast ontstaat een tweede verhaallijn rond Iris, een jonge vrouw met psychische problemen, en haar tweelingbroer Michael die altijd voor haar klaar staat. Aangezien sommige personages grote delen in het verhaal alleen handelen, kenmerkt de schrijfstijl zich door heel wat innerlijke monologen en beschrijvingen. Vrij snel komen beide verhaallijnen samen. Hoewel de lezer bij het begin al ontdekt wie de dader is, weet de auteur de nieuwsgierigheid naar de verdere afloop aan te wakkeren. Daarbij is er, zoals de titel aangeeft, geen weg terug. Hier en daar wordt een kijkje in het verleden gegeven en meer dan eens eindigen hoofdstukken met een cliffhanger.
Superspannend is Geen weg terug niet, maar naarmate het einde nadert voegt de auteur toch heel wat extra drama en spanning toe. De sterkte van dit verhaal zit in de geheimen en zorgen die naar boven komen en in de situatie die meer en meer uit de hand begint te lopen. De uitwerking van de psychische problemen van het personage Iris is ook absoluut een meerwaarde.
In Geen weg terug wordt de nieuwsgierigheid van de lezer sterk geprikkeld en het is moeilijk om het boek aan de kant te leggen.
Oordeel:
Nynke Koenen op 20 februari 2024:
Geen weg terug is het tweede boek van Marie-José Verweij na haar debuut Met onbedachte rade. Marie-José Verweij is een duizendpoot. Naast het schrijven van boeken is ze ook freelance copywriter en werkt ze in het onderwijs. Ook in Geen weg terug spelen gezinsproblemen een grote rol. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages en deze hebben allemaal een eigen stem en een duidelijk karakter. De heldendaad van basisschoolleerkracht Walter loopt compleet uit de hand en zorgt voor dramatische gebeurtenissen.
Walter maakt zich zorgen over een tweejarige peuter die bij hem op school op de opvang zit. Hij neemt het heft in eigen handen en wil haar redden uit haar thuissituatie. De manier waarop hij haar kan ontvoeren is niet heel geloofwaardig of wil de lezer misschien ook niet geloven. Hoe veilig is je kind op de kinderopvang en kan ieder kind zomaar meegenomen worden? Deze eerste aanloop zorgt voor wat twijfels over het realiteitsgehalte. Dit geldt ook als Walter zich bedenkt en het tweejarige meisje ergens anders onderbrengt. De gebeurtenissen die volgen zijn soms moeilijk te geloven.
Wel verdient de auteur credits voor het personage Iris. Ze weet goed in haar hoofd te kruipen en de lezer kennis te laten maken met de belevingswereld van iemand met een bipolaire stoornis. De onrust en het absurde denken spatten van het papier af. Waar sommige gebeurtenissen niet allemaal even geloofwaardig zijn, is dat wel het geval als het gaat om de acties die Iris onderneemt. Verweij heeft hier goed research naar gedaan. Ook de onmacht van haar broer is voelbaar.
Uiteindelijk volgt er een kat-en-muisspel waarbij alles op alles wordt gezet om de tweejarige peuter te redden. De ontvoering voelt niet als een misdaad, omdat de dader geen kwade opzet heeft. Dit maakt dat Geen weg terug ook meer een mix is van een roman en een psychologische thriller, net als het voorgaande boek van de auteur.
Marie-José Verweij is sterk in karakteromschrijvingen. De geloofwaardigheid van gebeurtenissen laat nog weleens te wensen over. Ook slaat ze zijpaden in die niet nodig zijn voor het verhaal en de focus verleggen naar waar het eigenlijk om draait in Geen weg terug. Gezinsproblematiek, eenzaamheid en psychische problemen zijn herkenbare thema’s in dit boek. De korte hoofdstukken en de afwisseling in personages maken dat Geen weg terug vlot wegleest. In de finale heeft Verweij nog een verrassing in petto waardoor de lezer in verwarring achterblijft.
Oordeel: 
Terug naar Geen weg terug...
