Omschrijving: Als voor de ogen van de twaalfjarige Antoine zijn lievelingshond wordt vermoord, reageert hij zijn woede af op zijn zesjarige buurjongetje. Hij slaat en schopt en gaat net zolang door tot...Dood. Het was een ongeluk, maar wie gelooft dat? In blinde paniek besluit Antoine ieder spoor uit te wissen. Drie dagen brengt hij in wanhoop door. Zal de waarheid aan het licht komen? En zal hij zijn schuldgevoel ooit te boven komen?
De daden die wij op jonge leeftijd plegen, hebben invloed op je hele leven. Dat is de rode draad in dit boek en daarmee is de titel Drie dagen en levenslang ook heel mooi gekozen. Antoine groeit samen met zijn moeder op in een ingeslapen, rustig dorpje in Frankrijk. De soms beklemmende sfeer in dit dorp wordt heel goed weergegeven door de auteur. Antoine heeft zijn vader nooit gekend. Hij speelt veel alleen in het bos en vindt niet veel aansluiting bij zijn leeftijdsgenoten. Drie dagen en levenslang start wanneer Antoine twaalf jaar is en de hond van de buren, waar hij erg aan gehecht is, voor zijn ogen door de buurman wordt doodgeschoten. Dit raakt hem diep en uit een soort van machteloze woede en verdriet vliegt hij in het bos zijn jongere buurjongetje aan. Hierbij vindt het buurjongetje de dood. In volslagen paniek gaat Antoine met zijn buurjongetje op de rug op zoek naar een plek om hem te verstoppen.
Als lezer voel je zo goed mee met de paniek die Antoine voelt en ren je buiten adem met hem mee terwijl je vingers niet weten hoe snel ze de bladzijden moeten omslaan. Antoine verwacht dat het lichaam van de kleine Rémi elk moment gevonden zal worden. Zijn eenzaamheid en angst spatten van de bladzijden. De auteur weet op zo’n treffende wijze in het hoofd van Antoine te kruipen en dit op indrukwekkende manier aan de lezer over te brengen. Het lichaam wordt niet gevonden en we maken een sprong in de tijd. Antoine studeert inmiddels voor arts en worstelt op de achtergrond nog steeds met de daden die hij in zijn vroege jeugd heeft begaan. Hij keert terug naar het dorpje van zijn jeugd en dan komt het verleden toch weer dichtbij.
De invalshoek van Drie dagen en levenslang is origineel; de moord wordt gepleegd, de dader is vanaf het begin bekend en als lezer leef je mee met de moordenaar en wil je niet dat hij gevonden wordt. Antoine roept natuurlijk ook niet het beeld op van de gewetenloze moordenaar. Je leeft zo mee met hem en hij roept zoveel medelijden op, niet alleen als jongen van twaalf, maar ook als volwassen man. Het inlevingsvermogen van Pierre Lemaitre is fenomenaal en ook voor het verrassende einde van het boek niets dan lof.
